س.ک.س و انسانیت

در این مطلب به رابطه س_ک_س و انسانیت خواهم پرداخت.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

پوبلیوس ترنیتوس آفر، کمدی نویس رومی می گوید که "من انسانم و هیچ چیز انسانی از من جدا نیست." آن جمله ای که رابطه س_ک_س و انسانیت را در ذهن من تعریف می کند، شاید تغییر یافته جمله بالا باشد: "من انسانم و با هر چیز غیر انسانی بیگانه ام."

از کدام س_ک_س سخن می گویم؟ انواعی از س_ک_س که امروزه وجود دارد و یا انواعی که ذهن خلاق انسان در آینده خواهد ساخت؟ فرقی نمی کند! آنچه سعی در اثبات آن داریم، آن قسم از س_ک_س است که انسانی است و از شعور انسانی ما نیرو می گیرد.

منظور از انسانی بودن یک موضوع چیست؟ آیا منظور این است که عقل انسانی مان آن را تایید کند؟ یا در مرحله ای فروتر، عقل انسانی مان آن را رد نکند؟ یا –صرف نظر از ادله عقلی- وجدان انسانی مان را نرنجاند؟ یا تمام آنچه آمد، باید مجتمع شود؟

انسان در طول تاریخ با هر پدیده ای برخورد داشته، سعی در انسانی کردن آن داشته است. منظور از انسانی کردن، شکلی خاص و متمایز دادن به فعلی است که حیوانات نیز آن عمل را انجام می دهند مانند غذا خوردن، خوابیدن، پوشانیدن خود، صحبت کردن، بازی کردن، جنگ کردن و البته شاید س_ک_س کردن...

اما رابطه عمل انسانی با عمل طبیعی چیست؟

عمل طبیعی چیست؟ در نقد بسیاری از ناهنجاری های ارزشی، آنها را غیر طبیعی می خوانیم، مثلا در رد همجنس گرایی و خودارضایی آن را عملی غیر طبیعی می خوانیم، چرا؟ چون در طبیعت وجود ندارد، هیچ حیوانی جز انسان نسبت به همجنس خود گرایش ندارد یا با خود در نمی آمیزد. اما اگر معیار طبیعی بودن را طبیعت بدانیم، به تناقضاتی برمی خوریم؛ با این توصیف، عملی مانند پوشش داشتن، فعلی غیر طبیعی خواهد شد.

نکته دیگر که در این رابطه مورد بی توجهی واقع شده است، خود انسان به مثابه جزئی از طبیعت است. اگر در شامپانزه ها همجنس گرایی عملی رایج بود، شاید آن را طبیعی می دانستیم اما رواج آن صرفا در میان انسان ها، به عنوان معیار طبیعی بودن، دیده نمی شود.

اصولا هر آنچه در طبیعت وجود دارد، انسانی نیست و هیچ الزامی برای همسویی آن دو وجود ندارد. سمور شب هنگام وحشیانه از لانه بیرون می آید و فراتر از ارضای نیاز خود برای گرسنگی، حیوانات دیگر را می درد. این عمل جزء طبیعت اوست اما شعور انسانی، آن را رد می کند.

تا به اینجا سعی در بیان این مطلب داشتم که ممکن است عملی طبیعی باشد، یعنی به نوعی برای ارضای احساس نیازی که در درون ماست، انجام شود، اما این، به معنای جواز انجام آن عمل نیست.

شهوت موضوعی طبیعی است. درباره انسانی بودن آن تا زمانی که نمود خارجی نیافته است، نمی توان نظر داد! تنها هنگامی که به نیاز شهوانی مان، پاسخ –صرفا خارجی؟- داده شود، می توان درباره انسانی بودن یا نبودن آن قضاوت کرد.

تمامی شکل های ارضای نیاز شهوانی، طبیعی هستند. این نه به معنای رد و نه به معنای قبول شکل های مختلف ارضای نیاز جنسی است.

اما معیارهای انسانی مان چه هستند؟

به نظر می آید، سازگاری با عقل انسانی، مهمترین معیار باشد. هر شکل ارضای نیاز جنسی که به نوعی تردید عقل را در درستی خود، برانگیزد، انسانی بودنش مورد تردید است.

رابطه جنسی که صرفا از نیروی شهوانی ما نشات می گیرد، انسان را در موقعیتی قرار می دهد که انسان بودنش زیر سئوال رفته است.

شاید بیان انسانی ترین رابطه بی نتیجه نباشد. انسانی ترین رابطه جنسی، رابطه ایست که در آن دو قلب خواستن هم را طلب می کنند و با این خواستن میل یکی شدن در آنها بوجود می آید و در رابطه جنسی در هم فرو می روند و به وحدت می رسند! سخنی از زن یا مرد به میان نیاوردیم، از خواستن دو قلب و در نهایت پیوستن دو تن گفتیم...

هر چه از میزان خواستن دو قلب کاسته شود، از انسانی بودن دورتر شده ایم! با این بیان، پیوستن دو زن یا دو مرد با کشش قلب هاشان، نسبت به حالتی که زن-مرد با هم در می آمیزند بی آنکه کششی در قلب هاشان باشد، به رابطه ای انسانی نزدیک تر است.

ممکن است در رابطه جنسی کششی عاطفی وجود نداشته باشد و تمامی نیروی جاذبه میان دو فرد، کشش تن هاشان باشد، به سختی می توان چنین رابطه ای را غیر انسانی خواند. اما باید دانست چنین رابطه ای در مرز انسانی-غیرانسانی بودن است!

اگر هریک از طرفین رضایت نداشته باشند، این رابطه بی تردید تبدیل به رابطه ای غیر انسانی خواهد شد. مشخص ترین شکل بروز این عدم رضایت، تجاوز جنسی است.

اما عدم رضایت ممکن است شکل های دیگری هم داشته باشد. مهمترین عامل در عملی انسانی، آگاهی و هوشیاری و شعور است که فرد را به پیش می برد.

حرمت تن و روح و شخصیت موضوعاتی هستند که در رابطه جنسی باید حفظ شوند و حتی تعالی یابند! قرار گرفتن یک تن و شخصیتی انسانی در موقعیتی فرودست، نشان از عبور از مرز انسانی-غیرانسانی است.

بر این اساس بسیاری از فیلم و عکس های پ_ر_ن_و، در خارج مرزهای انسانی قرار می گیرند. بار غیر انسانی این تولیدات نه تنها بر دوش سازندگان که حتی بر دوش استفاده کنندگان آنها نیز سنگینی می کند.

در بررسی بسیاری از کنش های جنسی، آنچنان قیدهای اجتماعی ریشه دوانده اند که اندیشیدن در ساحت شان، نیازمند دلیری عظیمی است! همان جرات دانستن و اندیشیدن که پیش از این، از ما خواسته اند!

در این مطلب، -بی هیچ دلیری از آن نوع که در بالا اشاره کردم!- سعی در بیان قسمتی از آنچه در ذهن دارم، داشته ام. امید دارم که بسط آن محقق شود.

* شکل نوشتاری س_ک_س، برای گریز از ف_ی_ل_ت_ر چشم بسته آقایان است!

س.ک.س و انسانیت

مطالب مشابه :

تعریف خودارضایی

کوچکی بیضه ها

ترس از رفتار چند گانه انسان با طبیعت

چربی سوز های طبیعی بشناسید

انواع رابطه میان عمل و پاداش و کیفر

{درس انسان طبیعت طراحی1}

درباره هوش طبیعی انسان

عمر طبیعی انسان چه قدر است؟

س.ک.س و انسانیت