روش تكثير غير جنسي گياهان
برای تولید مثل موفق گیاهان توسط انسان سه جنبه مختلف مورد نظر میباشد. داشتن اطلاعات عملی و مهارتهای لازم جهت ازدیاد گیاهان ، نظیر کشت بذر ، نهال و نشا ، پیوند زدن ، تهیه قلمه و ریشهدار کردن آن هنر ازدیاد نباتات بشمار میآید، داشتن اطلاعات لازم در مورد رشد و نمو ساختار گیاه و شرایط رشد که علم ازدیاد گیاهان محسوب میشود. جنبه سوم ، داشتن اطلاعات کافی در مورد روشهای ازدیاد گونههای مختلف گیاهی میباشد.
اساس روش تکثیر غیر جنسی
تکثیر غیر جنسی گیاهان
در تولید مثل غیر جنسی ، تقسیم یاختهای بدون کاهش کروموزومی (میوز) اساس کار میباشد. بطوریکه گیاهان تولید شده حاوی اطلاعات ژنتیکی پایه مادر میباشند. تقسیم یاختهای توسط سلولهای غیر جنسی (سوماتیک) انجام میگیرد. تقسیم مستقیم یاختهای عامل تشکیل بافت پینه در محل زخم و باززایی و بهبود زخم است و تکثیر رویشی را بوسیله قلمه ، پیوند و خوابانیدن شاخه ممکن میسازد. این روش تکثیر در کشت بافت نیز مطرح بوده و میتوان گیاهان جدید را از این طریق تولید نمود. سلول رویشی زنده گیاهان ، دارای قدرت تولید یک گیاه کامل میباشد و این پدیده را قدرت خودسازی (Totipotency) مینامند و گیاه تولید شده بطور کامل اطلاعات ژنتیکی یاخته های مادری را خواهد داشت.
روشهای ازدیاد غیر جنسی گیاهان
قلمه زدن
قلمه قسمتی از گیاه است که معمولا حاوی جوانه بوده و بعد از جدا کردن از پایه ، در محیط کشت ریشهدار میگردد. قلمه زدن معمولترین روش ازدیاد غیر جنسی بوده که آسانتر و ارزانتر از دیگر روشهای غیر جنسی میباشد. گیاهان تولید شده از طریق قلمه گیری شبیه پایه مادر و شبیه یکدیگر بوده و در آنها تفرقه صفات حاصل نمیشود.
خوابانیدن شاخه
در این روش شاخه مورد نظر را قبل از جدا کردن از پایه مادر ، در محیط کشت ریشهدار نموده، سپس از پایه مادر جدا میکنند و به عنوان گیاه جدید مورد استفاده قرار میدهند. در شاخههایی که به عنوان وسیله ازدیاد بکار برده میشوند، ریشههای نابجا حاصل میشود.
پیوند زدن
پیوند عبارت است از اتصال دو قطعه از بافت زنده گیاه بر روی یکدیگر که منجر به تشکیل یک گیاه مستقل میگردد. قسمت بالای محل پیوند را پیوندک مینامند. پیوندک وظیفه عمل فتوسنتز و تشکیل محصول را به عهده میگیرد. پایه بخش پایین محل پیوند است که قسمتی از تنه و سیستم ریشه را بوجود میآورد.
ازدیاد بوسیله ساختارهای رویشی
برخی از گیاهان نظیر گیاهان چند ساله علفی دارای ساختارهای ویژه رویشی میباشند که میتوان گیاه مورد نظر را توسط این نوع ساختارها ، زیاد کرد. از این ساختارها میتوان به پیاز ، ساقه غدهای ، ریزوم ، پاجوش و ... اشاره کرد.
ریزازدیادی
این روش شامل تولید گیاه با استفاده از قسمتهای بسیار ریز گیاه نظیر بافتها و یاختهها در شرایط ضد عفونی شده و در محیط کشت مصنوعی با استفاده از سیستم درون شیشهای میباشد. این روش را بطور کلی ، کشت بافت میگویند.
مزایای تکثیر غیر جنسی گیاهان
تولید گیاهان یکدست و متجانس و شبیه پایه مادر ، کوتاه کردن دوره نونهالی ، ازدیاد گیاهان بکربار ، کنترل شکل و مراحل رشد و گوناگونی روشهای غیر جنسی ، از مزایای این روش تکثیر محسوب میشود.
معایب ازدیاد غیر جنسی گیاهان
از معایب ازدیاد غیر جنسی پر هزینه بودن و امکان انتقال عوامل بیماریزا توسط این روش میباشد. از عوامل بیماریزا میتوان به قارچها ، باکتریها و ویروسها اشاره کرد.
هر یک از سلولهای هر کدام از گیاهان توانایی ساخت یک گیاه کامل همانند پایه مادری خود را دارند. و کلاً هر روشی که بوسیله آن هر یک از اندامهای گیاهی به یک گیاه کامل تبدیل شود، یکی از زیر ردههای این روش است.
تقسیم بوته Succres
استفاده از تقسیم بوته برای تکثیر گیاهان زینتی کاربرد زیادی دارد و تعداد زیادی از گیاهان به این روش تکثیر میشوند. استفاده از این روش بدلیل اینکه گیاه کامل و ریشهدار از پایه مادری جدا میشود و عیناً شبیه پایه مادری شروع به رشد و نمو می کند، یک روش نسبتاً آسان و بدون هیچ گونه خطر از نظر سازگاری با محیط است و هیچ تغییر ژنتیکی در آن اتفاق نمیافتد. نمونه این نوع تکثیر را میتوان در دیفن باخیا، سانسویریا و آنتوریوم مشاهده کرد.
خوابانیدن Layering
تکثیر بوسیله خوابانیدن یاLayering یک روش نسبتاً ساده و کم هزینه است. فقط باید دقت داشت که همه گیاهان با این روش قابل تکثیر نیستند. برخی از درختان و درختچهها و تعدادی از پیچهای زینتی با این روش تکثیر میشوند.
روش کار بدین صورت است که بخشهایی از ساقه که در حال رشد است را درون خاک حفر میکنیم و مقداری خاک بر روی آن میریزیم. بخشهایی که در زیر خاک هستند ریشهدار میشوند و بعد از ریشهدار شدن آنها را از پایینترین محلی که برای خاک ریختن انتخاب کردهایم قطع میکنیم و بعنوان یک گیاه جدید به محل مورد نظر انتقال میدهیم. این روش تکثیر در گیاهانی نظیر پیچ لونی سرا (یاس امینالدوله)، یاس زرد و پیچ اناری و تعداد دیگر از گیاهان قابل استفاده است.
استفاده از ساقه و برگ به عنوان قلمه
روشهای قلمه برداشتن بر حسب اینکه از کدام قسمت ساقه صورت گیرد اسامی مختلفی دارند.
انواع قلمه ساقه
- قلمه چوبی Wood Cutting
- قلمه نیمه چوبی؛
- قلمه سبز؛
- قلمه علفی؛
- قلمه برگ.
قلمه یا Cuttingاستفاده ا ز بخشهای ساقه و گاهی برگی بعضی از گیاهان زینتی میباشد که قابلیت ریشهزایی سریع دارند. اگر آخرین قسمت ساقه یا بخش رشد یافته سال قبل در قلمه استفاده شود، قلمه چوبی یا اصطلاحاً Wood Cutting میگویند. بیشتر درختان میوه، درختچههای زینتی، گیاهان برگ ریز و گیاهان خزان دار به کمک این روش تکثیر میشوند. در این روش طول قلمه 10 تا 25 سانتیمتر است و بسته به نوع قلمه و تعداد، 3 تا 7 گره در قلمه باقی میماند. این چنین قلمههایی فاقد برگ هستند، چون زمان قلمه گیری این گونه گیاهان به دوره خواب گیاهان نزدیک میشود (حدوداً از اواسط آبان به بعد) .
قلمههایی که بافت محکمی دارند، کمی خشبی شده ولی انعطاف لازم را دارند و حاصل رشد سال جاری هستند را قلمههای نیمه چوبی یا نیمه خشبی گویند. درختچههای زینتی و سوزنی برگان و تعدادی از گیاهان گلخانهای نظیر آکالیفا Acalypha و گل کاغذی به این وسیله تکثیر میشوند. طول قلمهها حدود 10 تا 15 سانتیمتر بوده و 3 تا 4 گره روی ساقه بجای میماند. قلمهها بدون برگ یا با داشتن یک یا دو برگ کشت میشوند.
قلمههای سبز، حاصل رشد جاری گیاه و حامل مریستم انتهایی هستند و به سرعت ریشهدار میشوند. چنین قلمههایی طولی در حدود 5 تا 10 سانتیمتر دارند و حداقل دارای دو گره هستند و معمولاً برگ دارند و با یک یا دو برگ در محیط ریشه زایی کشت میشوند. این قلمهها تقریبا در تمام گیاهان زینتی مانند سوزنی برگها از قبیل کاج مطبق و آلوکالیاها قابل استفاده میباشند.
نوع دیگر قلمههای ساقه، قلمههای علفی یا Herbaceous Cutting است که در گیاهان زینتی نظیر انواع فوتوسها، دیفن باخیا و برگ انجیری کاربرد دارند.
نوع دیگر قلمه، قلمه برگ است. برگهای بعضی از گیاهان قابلیت ریشه دار شدن دارند. عمده برگهای ریشه زا برگهای کامل هستند. یعنی باید یک برگ کامل همراه با دم برگش در بسترهای تکثیر کشت شود در حالیکه بعضی از برگها را بوسیله تکه کردن یا قطعه کردن، میتوان تکثیر کرد مانند برگهای بگونیای ریزومدار و سانسویریا.
تکثیر بوسیله اندامهای زیر زمینی
اندامهای زیرزمینی
- ساقههای تغییر شکل یافته (پیازها)؛
- بخشهای گوشتی ریشه.
گل گلایول با پیاز تو پر بوسیله اندامهای زیرزمینی تکثیر میشود. همچنین گل سنبل با پیازهای حساس و سخت ریشهزا تکثیر پیدا میکند. ریزومها بخشی از ساقه زیرزمینی گیاه هستند که بعنوان عامل تکثیر از آن استفاده میشود. حال به معرفی بعضی از گیاهانی که به این وسیله تکثیر میشوند، میپردازیم.
گل اختر
گل اختر یا کانا از خانواده کاناسل است که یک گیاه تابستانه با گلهای بسیار زیبا به رنگهای متنوع میباشد. بدلیل اینکه برگهای بزرگ و متراکم تولید میکند در زمانی که گیاه روی گل نیست برای فضای سبز مناسب است. بخش تکثیری این گیاه، یک ریزوم بسیار جوان، فعال و مرتب در حال جوانه زدن است بنابراین میتوان با قطعه کردن ریزوم این گیاه را تکثیر کرد. همچنین ریزومهای برخی از بگونیاها و اخترها نمونه بارز این دسته از گیاهان میباشند.
عامل تکثیر در گیاهان پیازی (بعنوان مثال گلایول)، پیازچههای بسیار کوچک هستند که در کنار پیاز مادری رشد میکنند. پیازچهها را چند سال متوالی (3 تا 4 سال) در زمین مرغوب میکارند و زمانی که پیازها به اندازه معین رسیدند، گل میدهند.
استفاده از جوانهها بعنوان پیوند
عمل پیوند یاGrafting متصل کردن دو قسمت گیاهی است، بطوریکه این دو قسمت بوسیله باززایی با هم کاملاً جوش خورده و یک گیاه را تشکیل دهند. معمولا بر روی همه درختان میوه عمل پیوند صورت میگیرد. همچنین گل سرخ از خانواده رزاسه عموماً با روش پیوند تکثیر میشود.
در عمل پیوند دو بخش پایه و پیوندک وجود دارد. بخش پایینی و اصلی که پایه یاStock نامیده میشود و بخشی را که از گیاه دیگر جدا میشود و روی گیاه مادری چسبانده میشود را اصطلاحاً پیوندک Scion میگویند. بنابراین پایه و پیوندک دو عامل مهم در موفقیت پیوند هستند. انتخاب پیوندک و سازگاری پیوندک مهم میباشد، زیرا هر پایه با هر پیوندکی عمل پیوند موفقی نخواهد داشت.
پایه بسته به نوع گیاه میتواند نهال یک ساله یا شاخه بسیار باریک باشد. نسترنها گیاه بومی کشور ایران هستند. در پایان سال اول یا دوم وقتی ضخامت پایه نسترن به اندازه یک مداد معمولی شد مناسب پیوند است. دو نوع پیوند وجود دارد. پیوند جوانه و پیوند شاخه که هر دو آن بر روی نسترن انجام میشود.
پیوند
1) نیمانیم یا انگلیسی
2) پیوند اسکنه از انواع پیوند شاخه هستند.
پیوند انگلیسی در فصل زمستان و بر روی گیاهانی چون رز، نسترن و کلماتیس انجام میگیرد. لازم به ذکر است که پیوند اسکنه احتیاج به چسب پیوند دارد تا باز زایی بخشهای جدا از هم راحت صورت گیرد.
معمولترین پیوند جوانه، پیوند شکمی یا Tاست، که در اواسط فصل بهار یا اواخر شهریور قابل انجام است و نیازی به چسب پیوند ندارد.
معمولاً پایه و پیوندک را از یک خانواده انتخاب میکنند تا شانس سازگاری بیشتر باشد. دو نشانه بارز ناسازگاری پایه و پیوندک عبارتند از
الف) برجستگی در بخش طوقه،
ب) نامتناسب بودن رشد پایه و پیوندک.
معمولاً بعد از گذشتن 2 یا 3 سال از پیوند علائم ناسازگاری مشخص میشوند.
مطالب مشابه :
روش تكثير غير جنسي گياهان
دانشگاه آزاد دزفول - روش تكثير غير جنسي گياهان - دانشجويان ورودي 1391 كارشناسي ارشد رشته زراعت
کشاورزی ارگانیک
دانشگاه آزاد دزفول - کشاورزی ارگانیک - دانشجويان ورودي 1391 كارشناسي ارشد رشته زراعت
اعلام زمانبندی انتخاب واحد نیم سال اول تحصیلی 92-93 دانشگاه آزاد دزفول
خبرگزاري انجمن هاي علمي دانشگاه دزفول - اعلام زمانبندی انتخاب واحد نیم سال اول تحصیلی 92-93
لسيت سايت هاي دانشگاه آزاد اسلامي سراسر كشور
وبلاگ خبری فعالان دانشگاه آزاد دزفول - لسيت سايت هاي دانشگاه آزاد اسلامي سراسر كشور - - sootidez
فایل روش تحقیق و فیزیولوژی
دانشگاه آزاد دزفول - فایل روش تحقیق و فیزیولوژی - دانشجويان ورودي 1391 كارشناسي ارشد رشته زراعت
صرفا جهت اطلاع : آرم دانشگاه آزاد اسلامي را اينگونه ساختند
وبلاگ خبری فعالان دانشگاه آزاد دزفول - صرفا جهت اطلاع : آرم دانشگاه آزاد اسلامي را اينگونه
ذره بین : زمان انتخاب واحد
وبلاگ خبری فعالان دانشگاه آزاد دزفول - ذره بین : زمان انتخاب واحد - - sootidez - وبلاگ خبری فعالان
ادوات کشاورزی (سری سوم)
گیاهپزشکان دانشگاه دزفول - ادوات کشاورزی (سری سوم) دانشگاه آزاد اسلامی واحد
انجمن نيوز : گزارش نشست انجمن كامپيوتر دانشگاه آزاد اسلامي دزفول
وبلاگ خبری فعالان دانشگاه آزاد دزفول - انجمن نيوز : گزارش نشست انجمن كامپيوتر دانشگاه آزاد
ذره بین : ویژه نامه یک فصل بوم زندگی
وبلاگ خبری فعالان دانشگاه آزاد دزفول - ذره بین : ویژه نامه یک فصل بوم زندگی - - sootidez - وبلاگ
برچسب :
دانشگاه ازاد دزفول