تکثیر و پرورش شاه طوطی ( طوطی طوقه دار / طوطی بزرگ اسکندر )

معرفی

شاه طوطی یا طوطی بزرگ اسکندر (نام علمی: Psittacula eupatria) نوعی طوطی بزرگ است. شاه طوطی را در زبان انگلیسی «پاراکیت اسکندر» و در زبان ترکی استانبولی «اسکندر پاپاگانی» و در زبان آلمانی«الکساندر زتیچ»و در زبان فرانسوی«پروچ الکساندر» می¬نامند و در زبان عربی به آن « ببغاء الکسندرینا» گویند.

زیستگاه اصلی شاه طوطی از پاکستان تا ویتنام است که کشورهای پاکستان، هند، سری لانکا، بوتان، نپال، بنگلادش، برمه، تایلند، لائوس و ویتنام را شامل می‌شود. علاوه بر این جمعیت‌هایی از طوطی‌های قفسی فراری نیز در افغانستان، ایران، کویت، عربستان، ترکیه، امارات و یمن ساکن شده‌اند. هرچند جمعیت این گونه رو به کاهش به نظر می‌رسد اما این کاهش آن‌چنان سریع نیست که آن را در شمار گونه‌های آسیب‌پذیر قرار دهد. جمعیت جهانی این گونه اندازه‌گیری نشده ولی گزارش‌ها از تعداد زیاد آن در پاکستان و کمیابی در هندوستان حکایت دارد.[۱]

طول این پرنده ۵۸ سانتیمتر و رنگ اصلی‌اش سبز است و در جنس نر آن نوار سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب شده و در پشت گردن به نوار قرمزی ارتباط می‌یابد. اگر از جوجگی با انسان باشند استعداد یادگیری واژه‌ها را دارند.

تکثیر این طوطی در درون نورخان (پاسیو) میسر است. شاه طوطی به احتمال زیاد برای اولین بار در هندوستان اهلی شده‌است و بعدها گونه اهلی آن توسط بازرگانان و برخی دریانوردان و یا پادشاهان و امرا به جاهای مختلف جهان برده شده‌است. سهولت نگهداری و توقع اندک پرنده و زاد و ولد و تکثیر آسان و قدرت سازگاری آن با محیط¬های آب و هوایی مختلف باعث شده‌است که پرورش آن در سرتاسر جهان رایج و متداول شود.

بسیاری از کارشناسان معتقدند که طوطی سبز عمری طولانی دارد و برخی از پرورش دهندگان معتقدند که شاه طوطی می‌تواند بین بیست و پنج تا سی و پنج سال عمر کند و حتی برخی معتقدند که این پرنده تا چهل سال عمر می‌کند.

______________________________________________________________________

تاریخچه پرورش شاه طوطی

این پرنده در حدود سه هزار سال قبل برای اولین بار توسط مردم هندوستان اهلی گردید. در آغاز پادشاهان و خانواده‌های ثروتمند و اشرافی هندوستان به پرورش این پرنده پرداخته و روش تقلید صدا را به آن آموختند و بعدها سایر طبقات اجتماعی به این کار روی آوردند. یونانی‌ها اولین ملت اروپایی بودند که با پرورش و نگهداری این پرنده آشنا شدند زیرا که شاه طوطی توسط جانشینان اسکندر از ایالت پنجاب به کشور یونان برده شد. اسکندر مقدونی که در طی سال های۳۲۳-۳۵۶ قبل از میلاد زندگی می¬کرد، یکی از پادشاهان جهانگشای تاریخ است که پس از فتح بین النهرین و امپراتوری ایران موفق شد سرزمین هند را به تصرف خود درآورد و در آن جا با این گونه طوطی که در هندوستان به وفور دیده می¬شد و دراروپا وجود نداشت آشنا شده و به تقلید صدای آن علاقه¬مند شده و بعدها جانشینان اسکندر آن را به یونان امروزی برده و به نام «طوطی اسکندر» به اروپاییان معرفی کردند. در آن دوره پرورش این گونه طوطی بیشتر در بین اشراف و بزرگان دربار سلطنتی رایج و متداول بود. سقراط اولین دانشمند غربی است که زیبایی پرنده و قدرت تقلید صدای آن را توصیف کرده‌است. احتمالاً طوطی ملنگو نیز که شباهت زیادی به شاه طوطی داشت در همان دوره تاریخی به اروپا راه یافته باشد. بعدها رومی‌ها دومین ملت اروپایی بودند که به پرورش و نگهداری ازشاه طوطی پرداختند. شاه طوطی در سال ۱۷۶۶ میلادی توسط دانشمند معروف کارل لینه در رده بندی جهانی قرار گرفت.

____________________________________________________________

گونه‌های شاه طوطی

. شاه طوطی معمولی

۲. شاه طوطی برمه

۳. شاه طوطی آندامان

۴. شاه طوطی نپال

۵. شاه طوطی سیامی

_______________________________________________________________

تعیین جنسیت

تعیین جنسیت در شاه طوطی‌های بالغ به راحتی به وسیله حلقه دور گردن صورت می‌گیرد. رنگ پر و بال و حلقه دور گردن در شاه طوطی در سن سه سالگی به بالا مشخص می‌گردد. در برخی از شاه طوطی‌ها رنگ حلقه دور گردن در پرنده نر بین سن ۱۸ تا ۳۰ ماهگی کامل می¬شود و گاهی اوقات این حلقه در سن ۳۶ ماهگی کامل شده‌است. رنگ جوجه‌ها معمولاً تا قبل از بلوغ شبیه رنگ پرنده ماده‌است. لذا تعیین جنسیت از روی حلقه دور گردن انحصاراً بعد از بلوغ امکان پذیر است.

______________________________________________________________________

تعیین سن شاه طوطی

تعیین سن شاه طوطی کار دشواری است و چنانچه پرنده شناسنامه داشته باشد، تعیین سن دقیق آن مقدور می‌شود و در غیر این صورت تعیین دقیق سن پرنده مقدور نیست. بدیهی است که برخی از صفات و مشخصات ظاهری می‌تواند جوان و یا مسن بودن پرنده را مشخص کند که البته این کار فقط توسط پرورش دهندگان حرفه‌ای ممکن است. معمولاً عنبیه چشم شاه طوطی در جوجه‌ها تیره‌است و هرچه سن پرنده افزایش یابد رنگ آن به زردی می‌گراید، این مشخصه باعث می‌شود تا برخی از پرورش دهندگان حرفه‌ای بتوانند سن طوطی را تخمین بزنند. البته قابل ذکر است که سن طوطی نر با دیدن حلقه دور گردن نیز قابل تخمین است. هرچه سن پرنده افزایش یابد. منقار پرنده کم رنگ تر و خط خطی تر و فلس‌های پای پرنده کدر می‌گردد.

_____________________________________________________________________

قفس طوطی سبز

طوطی سبز دم بلندی دارد و لذا برای نگهداری به قفس نسبتاً بزرگی نیاز دارد. قفس طوطی سبز باید از جنس فلز آب دیده و یا استیل بوده و محکم باشد زیرا که طوطی سبز پس از اهلی شدن دوست دارد که از قفس بیرون آمده و بیشتر وقت خود را صرف بالا رفتن از میلههای قفس کند، بنابر این وجود لبههای تیز یا تراشه فلزات در میلههای قفس میتواند به راحتی سبب ایجاد جراحت و خونریزی در زبان پرنده شود. باید توجه داشت که گاز زدن مداوم أشیا توسط طوطی سبز باعث ساییده شدن منقار پرنده میشود و در چنین حالتی دیگر صاحب پرنده مجبور نمی شود که خود برای کوتاه کردن و ساییدن منقار پرنده اقدامی کند. در ضمن این کار نوعی سرگرمی برای پرنده است و از این رو کمتر پرهای خود را خواهد کند. اندازه قفس شاه طوطی باید حداقل60 سانتیمتر طول و 45 سانتیمتر عرض و 90 سانتیمتر ارتفاع داشته باشد. برای طوطی ملنگو که کمی از شاه طوطی کوچکتر است میتوان قفس کوچکتری تهیه کرد. طوطی سبز نیز همانند سایر طوطی سانان جویدن اشیای چوبی را دوست دارد و جویدن جزیی از غریزه او میباشد، لذا باید وسایلی در اختیار پرنده قرار گیرد که بتواند آنها را به راحتی گاز گرفته و بجود.از این رو استفاده از قفسهای چوبی برای طوطی سبز به هیچ وجه مناسب نیست. قفس پرنده هرچه بزرگ و جادار باشد برای پرنده بهتر است زیرا که فضای بیشتری برای تحرک بدان میدهد. گذاشتن
دو تا سه میله در داخل قفس ضروری است و میلهها باید فاصله مناسب از هم داشته باشند تا پرنده بتواند از یکی بر روی دیگری پریده و بنشیند. ضمن آنکه مکان قفس باید در جایی نظیر اتاق پذیرایی و جلوی تلویزیون باشد که افراد خانواده بیشتر روز در آنجا هستند.

________________________________________________________________________

تغذیه طوطی سبز

برای تغذیه طوطی سبز نیز میتوان همانند سایر طوطی سانان از میوهجات، سبزیجات، دانهجات، غلات، میوههای مغز دار، خشکبار و بذر گیاهان استفاده کرد. در برخی از فروشگاههای پرندگان زینتی غذای آماده عرضه میشود که در این خصوص ابتدا باید اطمینان حاصل کرد که این غذا مخصوص طوطیهای بزرگ بوده و همچنین غذای خریداری شده تازه است. تغذیه این پرنده را در دو مرحله مختلف زندگی به شرح زیر می آوریم:

الف - تغذیه جوجهها
امروزه در بسیاری از مغازههای عرضه پرندگان زینتی، جوجههای شاه طوطی و جوجههای طوطی ملنگو به فروش میرسد. جوجههای شاه طوطی در ماههای خرداد و تیر هر سال به وسیله برخی از صیادان حرفهای از لانه های شاه طوطی در جنگلها وباغ های لواسانات و طرشت برداشته شده و جهت فروش به فروشندگان پرندگان زینتی عرضه میشود. جوجههای طوطی ملنگو نیز هر سال در فروردین ماه از کشور پاکستان وارد کشور میشود. این جوجهها اغلب در سن بیست روزهگی یا یک ما هگی میباشند و خریداران باید به صورت دستی اقدام به تغذیه آنها نمایند. امروزه غذای آماده خارجی مخصوص این جوجهها در بسیاری از فروشگاههای فروش پرندگان زینتی عرضه میشود. لذا در مرحله اول استفاده از این نوع غذا توصیه میگردد و در صورت عدم دسترسی به این نوع غذا میتوان برای تغذیه جوجهها از بیسکویت و سرلاک استفاده کرد. تغذیه جوجهها باید روزانه و فقط در هنگام صبح انجام شد و از تغذیه آنها در شب خودداری شود چون تغذیه شبانه میتواند باعث بروز مشکلات گوارشی در پرنده شود. در کنار تغذیه فوق الذکر میتوان سیب، هویج آب پز، آب اناناس، آب سیب و آب هویج نیز در اختیار پرنده گذاشت و بعد از تغذیه باید به جوجه فرصت داد تا غذای خورده شده را هضم نماید. جوجهها معمولاً برحسب عادت پس از خوردن غذا دهان خود را باز میکنند و این امر باعث میشود که برخی افراد گمان کنند که جوجه هنوز گرسنه است، لذا قبل از هضم غذای قبلی اقدام به تغذیه مجدد جوجه میکنند و این امر باعث میشود که غذای جدید جلوی هضم غذای قبلی را گرفته و باعث سفت شدن آن در چینه دان و معده جوجه شده و منجر به مرگ جوجه شود. نگهداری و تغذیه جوجهها در این مرحله کاری دقیق و دشوار است، اما تمامی جوجههایی که به روش صحیح تغذیه و نگهداری شوند، پس از رسیدن به سن بلوغ کاملاً اهلی شده و قادر به تقلید صدا خواهند بود. در طول مدت نگهداری از جوجه ها باید مدفوع پرنده را تحت نظر داشت ، این مدفوع باید آبکی و رقیق باشد، در غیر این صورت باید از دادن غذاهای ملین استفاده کرد و تا آن جا که ممکن است غذای آبکی به جوجهها داد، زیرا که یبوست مهمترین عامل مرگ و میر در بین جوجهها میباشد.

ب – تغذیه پرنده بالغ
با وجود این که اجزای تشکیل دهنده غذای طوطی سبز بسیار گوناگون است، اما همیشه قسمت اعظم جیره غذایی یک طوطی را تخم آفتابگردان تشکیل میدهد. با وجود این که نوع سفید تخم آفتابگردان به علت داشتن پروتئین بیشتر، ارزش غذایی بالاتری نسبت به نوع مخطط آن دارد، اما در جیره غذایی طوطی غالباً از نوع مخطط تخم آفتابگردان استفاده میشود. در هنگام تهیه تخم آفتابگردان، همیشه نوع کوچکتر آن را خریداری نمایید. با وجود این که در نظر اول چنین تصور میشود که دانه های بزرگتر از ارزش بیشتری برخوردار هستند، اما در حقیقت عکس این امر صادق است، چرا که طوطیها پوسته تخم آفتابگردان را از مغز جدا کرده و دور می اندازند. آنچه که باقی میماند، مغز تخم آفتابگردان است که اندازه آن در انواع بزرگ و کوچک تفاوت چندانی ندارد. لذا خرید دانههای آفتابگردان کوچکتر صرفه اقتصادی بیشتری دارد.

_______________________________________________________________________

تولید مثل طوطی سبز

زمان تولید مثل طوطی سبز از کشوری به کشورتفاوت میکند. زمان تولید مثل این پرنده در هند، پاکستان و ایران و سایر کشورهای خاورمیانه در طی ماههای دی و اردیبهشت میباشد. فصل زاد و ولد این پرنده در قاره افریقا در ماههای فروردین و آذر میباشد. طوطی سبز در طبیعت بر روی قله درختان و یا در شکاف تنههای درخت و یا در شکاف سنگها و صخرهها و لانههای متروکه لانهسازی میکند. طوطیهای موجود در قفس نیز برای تولید مثل نیاز به لانههای تکثیر دارند و بدون آنها اقدام به تولید مثل وتخمگذاری نمیکنند لذا کسانی که علاقهمند به جوجهگیری از طوطی سبز هستند باید لانه تکثیر تهیه نموده و در قفس پرنده قرار دهند لانههای تکثیر مناسب برای طوطی ملنگو همانند لانههای تکثیر مورد استفاده عروس هلندی است و برای شاه طوطی باید لانههای تکثیر کمی بزرگتر باشند تا پرنده با مشکلی مواجه نشود. لانههای تکثیر نباید از چوب ساخته شده باشند، زیرا که ممکن است پرنده چوب آن را گاز گرفته و در اثر مرور زمان لانه را تخریب نماید.

شاه طوطی ماده معمولاً در سال دو بار و در هر بار دو تا سه تخم میگذارد و اندازههای تخمها بین 27تا34 میلیمتر است و پرنده ماده مدت بیست و هشت روز بر روی تخمها می خوابد تا جوجه ها بیرون بیایند. شاه طوطی ماده از روز اول بیرون آمدن جوجهها اقدام به تغذیه آنها میکند جوجهها معمولاً در طی 49 روز پر و بال درمی آورند و پرنده ماده در حدود 12 تا 16 هفته به تغذیه آنها میپردازد و پس از این مدت جوجهها خود باید غذا خوردن را شروع نمایند. طوطی ملنگوی ماده نیز دوبار در سال تخم میگذارد و در هربار چهار تا پنج تخم میگذارد و مدت بیست و چهار روز بر روی تخم میخوابد تا جوجهها از تخم بیرون بیایند. جوجههای بیرون آمده از تخم همگی بدون پر بوده و به رنگ صورتی با منقار زرد میباشند و پرنده مادر ناچار است تا 49 روز به آنها غذا بدهد. بعد از گذشت هفت هفته جوجهها قادر هستند لانه را ترک نموده و مستقل از پدر و مادر به زندگی خود ادامه دهند.

منبع : http://2-t.persianblog.ir

منبع : ویکی پدیا

تکثیر و پرورش شاه طوطی ( طوطی طوقه دار / طوطی بزرگ اسکندر )

تاریخچه پرورش شاه طوطی

گونه‌های شاه طوطی

تعیین جنسیت

تعیین سن شاه طوطی

مطالب مشابه :

مطالب مفید در باره طوطی سانان بخصوص شاه طوطی و ملنگو

رام کردن طوطی ها

تکثیر و پرورش شاه طوطی ( طوطی طوقه دار / طوطی بزرگ اسکندر )

شاه طوطی

فروش ویژه جوجه شاه طوطی های 35 روزه پرورشی درشت 100% تضمین سخنگویی 09371640560

فروش شاه طوطی رام استثنایی