شب دهم محرم: شرح شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع)
شب دهم محرم: شرح شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام
پس از آنکه همه یاران امام حسین علیه السلام حتی طفل
شش ماهه اشبه شهادت رسیدند امام پس از وداعی جانسوز
با اهل ببت اش بسوی میدان جنگ رفت. حضرت به عمر سعد
فرموده بودند چون من يك نفر هستم، بنابراين يك يك از افراد را
به جنگ من بفرست. عمر سعد هم در ابتدا این درخواست امام
را قبول کرد.
به فرمان عمر سعد چند تن از شجاعان دشمن به ميدان تاختند،
امام حسين عليه السلام تن به تن با آنها جنگيد، ولى همه آنها در برابر شمشير آتش بار امام
به خاك هلاكت افتادند،عمر سعد ملعون دريافت كه در نبرد تن به تن احدى در برابر امام حسين
عليه السلام باقىنمى ماند، از اين رو نقض عهد كرد و فرمان حمله دستهجمعى را صادر نمود.
از هر سو به امام حمله كردند، امام آنچنان بر آنها هجوم برد كه آنها همانند ملخ پراكنده فرار
مى كردند. مسعودى در اثباه الوصيه مى نويسد: امام حسين عليه السلام صدها تن از لشکریان
یزید را به درک واصل کرد.
آن حضرت همچنان مى جنگيد، و بر اثر شدت تشنگى آب طلب مى كرد ولى كسى پاسخ نمىداد،
آنقدر تير به بدنش رسيده بود كه گفته اند: «حتى صار كالقنفذ».
شمر با جماعتى آمدند و بين او و خیمهاش قرار گرفتند، به طورى كه به خيمه نزديك شدند.امام فرياد
زد: «ويلكم يا شيعه آل سفيان ان لم يكن لكم دين و كنتم لا تخافون يوم المعاد فكونوا احرارا فى دنيا كم ...»
شمر فرياد زد: اى پسر فاطمه! چه مىگوئى؟ امام فرمود: مى گويم من با شما مىجنگم شما با من،
زنها تقصيرى ندارند، از گمراهان و متجاوزين خود جلوگيرى كنيد و تا زنده ام متعرض حرم من نشويد.
شمر فرياد زد: اى پسر فاطمه، متعرض حرم نخواهند شد.
آنگاه شمر به سپاه خود خطاب كرد و فرياد زد: همه متوجه حسين عليه السلام شويد و كار او
را تمام كنيد. سپاه دشمن به امام حمله كردند، آنحضرت هچنان مى جنگيد تا اينكه بدنش پر از
زخم شد.سرانجام ظالمى بنام «صالح بن وهب» پيش آمد آنچنان بر ناحيه ران آنحضرت ضربت زد،
كه آن مظلوم از پشت اسب به زمين افتاد، طرف راست صورتش به زمين برخورد كرد، سپس در
همين حال برخاست و به جنگ ادامه داد.
در لحظات آخر عمر امام حسين عليه السلام زينب عليها السلام از خيمه بيرون آمد، در حالى كه
فرياد مى زد: «وا محمداه! وا ابتاه! وا علياه! وا جعفراه». آنگاه به سوى امام حسين عليه السلام
نزديك شد، در آن هنگام عمر سعد با جماعتى نزديك شد، و امام در حال جان كندن بود، زينب
عليها السلام صدا زد: اى عمر! آيا اين ابا عبدالله، كشته مى شود و تو مى نگرى؟
امام حسين عليه السلام از زمين برخاست و مانند شيری شجاع بر دشمن حمله كرد همچنان
با دشمن جنگيد تا بیش از هفتاد زخم بر بدنش وارد آمد.
امام كنار آمد تا اندكى استراحت كند، در كنار ايستاده بود ناگاه سنگى از جانب دشمن آمد و به
پيشانى آنحضرت خورد و خون جارى شد، دامنش را بلند كرد تا خون پيشانى را پاك كند، در اين
هنگام تيرى سه شعبه زهر آلود آمد و بر سينه (يا شكم) آنحضرت اصابت كرد، فرمود: بسم الله
و بالله و على مله رسول الله.
سپس سرش را به طرف آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا تو میدانى مردى را مى كشند كه در
روى زمين پسر پيغمبرى غير او نيست».
آنگاه آن تير را گرفت و از پشت بيرون آورد، و خون مانند ناودان از آن جارى شد.
در اين هنگام ضعف بر بدن آقا مسلط شد، سپاه دشمن دست از جنگ كشيد و مدتی از اين
جريان گذشت، و كسى جرئت نمى كرد آخرين ضربه را بزند (و به عنوان قاتل،با خدا ملاقات كند).
شمر بر سپاه خود فرياد زد: ويحكم ما تنتظرون بالرجل اقتلوه ثكلتكم امهاتكم.
در اين وقت، دشمنان بى رحم، از هر سو به آن امام غريب، حمله كردند، يكى به شانه چپش ضربت
زد، ديگرى بر دوشش ضربت زد، سنان بن انس به پيش آمد و چنان نيزهاش را بر گودى گلوى آنحضرت
فرو برد و سپس نيزه را بيرون آورد و بر استخوانهاى سينهاش كوبيد و تير بر حلقوم او وارد ساخت، كه
آن حضرت بر روى خاك زمين افتاد، پس از لحظه اى برخاست و نشست و تير را از گلوى خود بيرون
كشيد، سر محاسنش را با خون بدنش رنگين نمود و مى فرمود: هكذا القى الله مخضبا بدمى مغصوبا
على حقى. هلال بن نافع (كه از سربازان دشمن بود) مى گويد: نگاه به قتلگاه كردم ديدم حسين
عليه السلام به خود مى پيچد و در حال جان دادن است، درخشندگى چهره، و زيبائى قامت او مرا از
فكر در مورد كشتن او بازداشت و من هرگز كشته آغشته به خونى را چنين نديده ام.
در اين حال فرمود: شربت آبى به من برسانيد.
ظالمى گفت: آب نچشى تا از آب سوزان دوزخ بياشامى، حضرت فرمود: آيا من آب سوزان جهنم
را مى آشامم؟، نه هرگز، بلكه من بر جدم رسول خدا صلى الله عليه و اله و سلم وارد مى شوم
و در محضر او از آب گواراى بهشتى مى آشامم، و از ظلم و ستم شما به آن حضرت شكايت مىكنم.
گفتار امام، در دل آن سنگدلان اثر نكرد، گويا ذره اى رحم در دل هيچكدام از آنها نبود. عمر سعد
به شخصى كه در جانب راستش بود گفت: برو حسين را راحت كن. و به نقلى سنان بن انسبه خولى
گفت: برو سر از بدن حسين عليه السلام جدا كن، خولى به اين قصد به سوى حسين عليه السلام
رفت ولى لرزه بر اندام شد و بازگشت، شمر به او گفت: «خدا بازويت را از هم جدا كند چرا لرزه بر
اندام شده اى؟».
عمر سعد مجددا فرياد زد، به سوى حسين عليه السلام برويد و سر از تنش جدا كنيد.
شمر به سوى آن حضرت شتافت و با كمال گستاخى روى سينه آن حضرت نشست و محاسن
آنحضرت را به دست گرفت، با شمشير خود با دوازده ضربه سر از بدن آن بزرگوار جدا نمود ....
-------------------------------------
شمر دستش پُر است و با پايش بدنش را به پشت ميچرخاند
نيزه اي را حرامزاده زد و نيزه را بين مشت ميچرخاند
اين وسط چند تا حرامزاده بدني ريز ريز ميكردند
با لباسي كه از تنش كَندند تيغشان را تميز ميكردند ...
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ
اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَ شايَعَتْ وَ بايَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً
مطالب مشابه :
چند سوال شرعی
حيض خونى است كه غالبا در هر ماه چند روزى از رحم زنها خارج مى مرغ و برنج و قانون ذبح در
پرورش شترمرغ فرصتی جدید در دامپروری ایران
همگام با بلوغ صنعت شتر مرغ در دنیا ، هر متمادی توسط زنها از رژیم غذائی
شب دهم محرم: شرح شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (ع)
یا علی !همينکه نام تو را مي برم، جهان زيباست یا علی !
برچسب :
ذبح مرغ توسط زنها