بررسی اثرات اسیدهای آلی بر عملکرد طیور.

بررسی اثرات اسیدهای آلی بر عملکردطیور.

مواردی که در عدم ثبات مزایای اسیدهای آلیدخالت دارند
موارد موفقیت آمیز زیادی از مزیت ضد میکروبی اسیدهای آلی در عملکرد حیوانات وجود دارد اما همچنین گزارشاتی نیز وجود دارد که هیچ اثری از آنها مشخص نشده است . علاوه براین مواردی وجود دارد که در آنها اثرات عملکردی با تغییرات ایجاد شده در میکروفلورا و قابلیت هضم همراه نبوده است. اثرات اسیدهای آلی به نظر می آید که کمتر از آنتی بیوتیک ها قابل انتشار بوده است . چندین فاکتور مشخص شده که مزایای اسیدهای آلی را تحت تأثیر قرار می دهند. شاید که اکثر آنها ذکر شود که مرتبط با ظرفیت با فری اجزا جیره ای باشند. ظرفیت بافری عبارت از مقدار اسید (اسید کلریدریک 1مولار) مورد نیاز برای رساندن pH 10 گرم نمونه آبکی از اجزاء خوراکی(معمولاً به pH : 3 تا 4 ) است، اجزایی که اکثراً در ظرفیت با فری شرکت می کنند پروتئین ها و مواد معدنی هستند(Dibner and Buttin, 2002).
غلات و فرآورده های فرعی غلات تمایل به ظرفیت بافری پایین دارند. اسیدهای آلی ظرفیت بافری جیره را کاهش می دهند و اسیدی شدن موثر مواد هضمی را در قسمت های پیشین دستگاه گوارش بیشتر می کنند که برای فعالیت آنزیم های هضمی موثر و کنترل تکثیر میکروبی حیاتی می باشد. بلانک و همکاران (1999) ملاحظه کردند که افزایش ظرفیت بافری از 5/23به 7/56 قابلیت هضم اسیدهای آمینه را حدود 10درصد کاهش می دهد. ظرفیت بافری توصیه شده برای جیره های استارتر طیور 0 تا 10 می باشد.
ظرفیت بافری جیره برای اکثر بخش های آن در مطالعات اسیدهای آلی یک متغیر غیرقابل کنترل است و این ممکن است در عدم ثبات نتایج شرکت داشته باشد .
فاکتور دیگر موثر بر میزان پاسخ به اسیدهای آلی سطوح جیره ای و طبیعت اجزاء خوراکی و اثر آنها روی فلور دستگاه گوارش می باشد . نشان داده شده است که اثر منفی حذف محرکهای رشد آنتی بیوتیکی از جیره در جیره های با میزان پروتئین غیرقابل هضم بالا افزایش می یابد (Smulders et al., 1999). بطوری که با آنتی بیوتیکها یک جیره ای که حاوی سطوح پایین پروتئین با قابلیت هضم بالاست با احتمال بسیار کمتر یک اثر اسیدی نشان داده می شود. زیادی پروتئین هضم نشده در دستگاه گوارش توسعه فلور پروتئولتیک با سطح بالای تولید سموم باکتریایی را حمایت می کند. روش دیگری که اجزا جیره ای می توانند اثر اسید آلی را نامشخص کنند مرتبط با تخمیر محتوی لاکتوز آب پنیر در دستگاه گوارش می باشد. این مورد و تولید اولیه اسید لاکتیک می تواند هر اثری از افزون اسید آلی، بخصوص در خوکهای از شیر گرفته شده را مخفی کند. دیگر اجزا جیره ای اثرات مثبت یا منفی روی فلورمیکروبی دارند و آنها معمولاً بخوبی شناخته نشده اند . گندم یک مثال از اجزاء جیره ای است که نسبت به ذرت باعث اختلالات بیشتر در دستگاه گوارش می شود مخصوصاً وقتی که تازه برداشت شده باشد. در این مورد افزودنی های ضد باکتریایی می توانند باعث بهبود شوند.
پارتنن (2001) گزارش کرد که اثرات اسیدهای آلی تمایل دارند با گندم نسیت به جویا یا ذرت بزرگتر باشند. این فاکتورها می توانند مزیت اسید آلی را در تولید آزمایشگاهی غیرممکن سازند. بایستی به ماتریکس جیره ای که اسیدهای آلی را در آن آزمایش می شوند توجه شود. یک متغیر مربوط به حضور عوامل ضد میکروبی در جیره آزمایشی است. به ندرت مشاهده شده که در یک آزمایش اسید آلی جیره دارای آنتی بیوتیک باشد. اما دیگر عوامل ضد میکروبی از قبیل سطوح بالای مس یا داروهای ضد کوکسیدیوزی بعضی مواقع وجود دارند. این عوامل اثرات خودشان را روی میکروفلورا اعمال می کنند و می توانند اثر یک اسید آلی را فزونی بخشند. منبع دیگر تنوع در مقالات منتشر شده مربوط دامنه، ترکیب و غلظت های اسیدهای استفاده شده است. شاید اکثر اثرات قابل تکثیر با اسید فرمیک استفاده شده بین 5/0تا 5/1درصد باشند. به هر حال همانطور که بالا توصیف شد همه اسیدهای جدول 1 با مزایای عملکرد حیوان وابسته می باشند. فاکتور دیگری که این مطالعات را پیچیده تر می کند محیطی است که آزمایش انجام می شود. مزایای ضد میکروبی تحت شرایط بهداشتی ضعیف بیشتر نمود پیدا می کنند . اسیدهای آلی مشابه آنتی بیوتیکها بیشتر آسان کننده رشد هستند تا محرک رشد، آنها می توانند فقط اجازه دهند که حیوان با جیره تغذیه شده به لحاظ ژنتیکی به پتانسیل رشد خود برسد. شاید که بیشترین متغیرهای غیرقابل کنترل مربوط به خود میکروفلورا باشد.
..
نتایج و کاربردها




1- استفاده غیردارویی آنتی بیوتیکها در تغذیه حیوانات در سراسر دنیا به سرعت در حال منسوخ شدن است. اثر اولیه آنتی بیوتیکها ضدمیکروبی است، همه اثرات عملکردی و قابلیت هضم می¬تواند بوسیله اثر آنها روی میکروفلور دستگاه گوارش توضیح داده شود. 2- اسیدهای آلی زنجیرکوتاه همچنین فعالیت ضدمیکروبی خاصی دارند که وابسته به pH است. یک سود واضح و معنی داری در خوکچه های ازشیرگرفته شده دارند و مشاهده شده که روی عملکرد طیور مفید هستند. کاهش های باکتریایی مرتبط با تغذیه اسیدهای آلی است که بطور بخصوصی علیه گونه های غیرمقاوم به اسید مثل ای. کولای، سالمونلا و کامپیلوباکتر می باشد. 3- هم آنتی بیوتیکها و هم اسیدهای آلی قابلیت هضم انرژی و پروتئین را بوسیله کاهش رقابت میکروبی با میزبان برای مواد مغذی و اتلاف نیتروژن اندوژنوس، از طریق کاهش دادن وقوع عفونتهای تحت کلینیکی و ترشح میانجی های ایمنی، و با کاهش تولید آمونیاک و سایر متابولیتهای میکروبی کاهش دهنده رشد بهبود می بخشند. 4- اسیدهای آلی چندین اثر اضافی به غیر از اثرات مربوط به آنتی بیوتیکها دارند، این اثرات شامل کاهش در pH مواد هضمی، افزایش ترشح پانکراس و اثرات تغذیه ای روی موکوس های دستگاه گوارش می باشد. 5- عدم ثبات در نشان دادن مزیت اسیدهای آلی با متغیرهای غیرقابل کنترلی مثل ظرفیت بافری اجزاء جیره، حضور دیگر ترکیبات ضدمیکروبی، بهداشت محیط پرورش و متنوع بودن میکروفلور دستگاه گوارش مرتبط است.

بررس

تحقیقات در مورد طیور خیلی کم می باشد. چندین مطالعه در رابطه استفاده اسید فرمیک انجام شده است. یک آزمایش توسط ووگت و ماتز (1981) اثر فوماریک اسید را روی جوجه های گوشتی و مرغان تخمگذار گزارش کرده است. فوماریک اسید بازده غذایی را در جوجه های گوشتی 5/3 تا 4 درصد بهبود داد. بازده غذایی مرغان تخمگذار نیز بهبود یافت اما میزان تخمگذاری تحت تأثیر قرار نگرفت . پتن و والدروپ (1988) یک بهبود معنی داری را در اضافه وزن جوجه های گوشتی که 5/0 تا 1 درصد فوماریک اسید دریافت کرده بودند را گزارش کردند. غلظت های بالاتر با کاهش مصرف خوراک و وزن بدن همراه بود . اسکینر و همکاران (1991) یک بهبود معنی داری در وزن بدن در 49 روزگی و استفاده خوراک جوجه های گوشتی نر تغذیه شده با 0 ، 125/0 ، 25/0 یا 5/0درصد اسید فوماریک را گزارش کردند. میزان مرگ و میر ، چربی محوطه شکمی و درصد لاشه تحت تأثیر قرار نگرفت . در یک آزمایش مشابهی توسط رانهو و همکاران(1997) گزارش شده که 25/0 تا 1درصد اسید فوماریک با یک آنتی بیوتیک محرک رشد ( نیترووین ) تغذیه شده به جوجه های گوشتی هوبارد قابل مقایسه بود، رشد تحت تأثیر قرار نگرفت اما مصرف خوراک کاهش یافت که نتیجه آن بهبود معنی داری در ضریب تبدیل شد.
بازدهی غذایی برای 5/0 و 75/0 و 1 درصد فوماریک اسید با آنتی بیوتیک کنترل قابل مقایسه بود.
همراه با بهبود عملکرد یک بهبود معنی داری در AME که وابسته به دوز مصرفی بود ملاحظه شد. آنالیز رگرسیون خطی یک افزایش kg /Kcal 183 برای هر 1درصد اسید فوماریک نشان داد. همچنین مطالعاتی در رابطه با آزمایش اثرات تغذیه پروپیونیک ، مالیک ، سوربیک ، تارتاریک ، لاکتیک و فرمیک اسید بر روی عملکرد وجود دارد. اثرات پروبیونیک اسید در حضور یا عدم حضور باسیتراسین یا روکسارسون توسط ایزات و همکاران(1990) گزارش شده است که یک افزایش معنی داری در درصد لاشه برای جوجه های گوشتی ماده و یک کاهش معنی داری برای چربی شکمی برای نرها در 49 روزگی مشخص شد و سایر اثرات عملکردی مشاهده نشد. ووگت و همکاران(1982) اثرات اسید مالیک، سوربیک و تارتاریک را (5/0 تا 2درصد ) در جوجه های گوشتی آزمایش کردند. آنها افزایش در اضافه وزن با سطوح اپتیمم 12/1 و 33/0درصد برای به ترتیب اسید سوربیک و تارتاریک گزارش کردند. سوربیک و مالیک اسید همچنین تمایل به بهبود بازده غذایی داشتند. ورستیگ و جانگبلود(1999) اثر اسیدلاکتیک در جیره را روی عملکرد جوجه های گوشتی از سن 0 تا 6 هفتگی آزمایش کردند. اضافه وزن بدن تمایل به زیاد شدن داشت در صورتی که نسبت خوراک به اضافه وزن به طور معنی داری وقتی که پرنده ها با 2درصد اسیدلاکتیک تغذیه شدند بهبود یافت.
با توجه به اینکه آب آشامیدنی مهمترین ریسک برای شیوع آلودگی کامپیلوباکتر در جوجه های گوشتی است چاوراچ و همکاران(2004) اثرات اسیدهای آلی را در آب آشامیدنی را روی جوجه های گوشتی بررسی کردند. آنها گزارش کردند که آب آشامیدنی اسیدی شده می تواند یک نقش حیاتی در استراتژی امنیت زیستی جلوگیری از شیوع کامپیلوباکتر از طریق آب آشامیدنی در گله های گوشتی ایفا کند.
در جوجه های گوشتی لسون و همکاران(2005) اثرات اسید بوتیریک(به شکل گلیسرید) و باسیتراسین را روی ارتفاع پرزها و عمق کریپتهای روده به دنبال یک چالش کوکسیدیوزی مقایسه کردند. در سطح 2/0درصد اسید بوتیریک عمق کریپتها به طور معنی داری از گروه باسیتراسین بالاتر بود. اضافه وزن پرندگان تغذیه شده با مکمل اسید بوتیریک نیز بالاتر از گروه کنترل بود. محققین نتیجه گرفتند که اسید بوتیریک در حفظ ساختار پرزهای روده کمک کرده و سبب کاهش اثرات مخرب چالش کوکسیدیوزی می شود.

..

مورفولوژی دوازدهه و اضافه وزن از 21 تا 27 روزگی به دنبال چالش با اووسیتهای کوکسیدیوزی

..
میانگین های با حروف متفاوت تفاوتشان معنی دار است.
در آزمایشی اثر اسیدهای آلی با تاکید بر گلوکونیک اسید در جوجه های تغذیه شده با جیره ذرت-کنجاله سویا که کمبود فسفر قابل دسترس داشت ( 16/0درصد فسفر غیرفیتاتی) روی استفاده فسفر فیتاتی بررسی شد. نتایج آزمایش نشان داد که اضافه وزن و خاکستر استخوان درشت نی جوجه های تغذیه شده با گلوکونات کلسیم، گلوکونات سدیم، آلیمت و اسید سیتریک بطور معنی داری افزایش یافت. ولی در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 45/0 فسفر غیر فیتاتی افزایشی در خاکستر استخوان درشت نی مشاهده نشد. در نتیجه استفاده از اسیدهای آلی در جیره جوجه های تغذیه شده با جیره ذرت-کنجاله سویا استفاده فسفر فیتاتی را بهبود می بخشد( Rafacz-Livingston et al., 2005). در آزمایشی دیگر، لیم و همکاران(2008) گزارش کردند که در جیره های با کمبود فسفر اسیدهای آلی سیتریک، مالیک و فوماریک درصد خاکستر استخوان را افزایش می دهند ولی فقط اثر اسید سیتریک معنی دار بود.
یک آزمایش روی جوجه های گوشتی در طی یک دوره 35 روزه با یک ترکیبی از اسیدهای آلی در یک حامل غیرآلی (شامل 3 کیلوگرم در هر تن خوراک) در برابر گروه کنترل بدون اسیدیفایر انجام شد. ترکیب اسید آلی شامل فرمیک و پروپیونیک اسید (70 به 30) بود. نتایج آزمایش بطور معنی داری اثر افزایش رشد ناشی از اسیدهای آلی را نشان داد( Lückstädt et al., 2004).
در آزمایشی گارسی و همکاران (2007) اثر اسید فرمیک و عصاره گیاهی را روی رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و مورفولوژی موکوس های روده ای بررسی کردند. آنها دریافتند که همه گروههای افزودنی قابلیت هضم ظاهری ایلئومی مواد مغذی را بهبود دادند. هر دو سطح 5000 وppm 10000 اسید فرمیک ارتفاع پرزها را بهبود و گروه تغذیه شده باppm 10000 اسید فرمیک نیز بالاترین عمق کریپت را داشت، ولی ناحیه سطحی پرزها تحت تاثیر قرار نگرفت.
سمیک و همکاران (2007) در آزمایشی اثرات نمکهای اسیدهای آلی(فرمات آمونیوم و پروپیونات کلسیم) را روی جوجه های گوشتی بررسی کردند. نتیجه گرفتند که نمکهای اسیدهای آلی در جیره باعث کاهش خوراک مصرفی ولی اضافه وزن مشابه گروه شاهد می شوند و بنابراین ضریب تبدیل غذایی را بهبود می دهند. نمک اسیدهای آلی همچنین شمار باکتریها و قارچها را در خوراک و دستگاه گوارش کاهش داده و سبب بهبود ارتفاع پرزها و کمک به بهتر شدن استفاده از مواد مغذی می شوند ...