انسان و خرس

انسان و خرس

در داستان های کهن سوئیس آمده است که روزگاری شاهزاده آلمانی نژادی از قلمروی پدری بیرون آمده و به فکر ایجاد شهری جدید افتاد. پس از مدت ها که شهر اماده شد انتخاب نام آن با مشکل مواجه شد و قرار بر این گرفت که به هنگام شکار نام اولین جانور دیده شده به عنوان نام شهر معین گردد. از قضا میرشکاران در ابتدای برنامه شکار با خرسی مواجه شده و از این رو شهر برن سوئیس نام خود را از واژهBear گرفته است.
برای انسان نخستین، خرس جنگاوری هولناک می بود که در کنار متاعی خوب برای خوراک و پوست ، حریفی قدر به هنگام شکار بود. رومیان باستان هزاران خرس را در میدان های نبرد گلادیاتوری به خاک افکندند. در دوره امپراتور تراژان تنها در یک روز 300 خرس در میدان کولیزیوم کشته شدند. در آن هنگام جز سیسیل، سراسر ایتالیا از کوه های آپنی تا آلپ زیستگاه خرس بود ولی با توسعه آن تمدن شکوهمند، کم کم خرس های بومی کم شدند. مدارک تاریخی نشان می دهد که کوه های اطلس در شمال آفریقا و انگلستان منبعی برای زنده گیری و ارسال خرس به امپراتوری و بویژه شهر رم بوده است (به احتمال زیاد آخرین خرس های اسکاتلند تا قرن یازدهم در جنگل های کهن کالدونی وجود داشتند و آخرین گذارش خرس اطلس محدود به سال 1870 در مراکش می شود)
هنگامی که شارلمانی پادشاه بزرگ فرانک نژاد قرن هشتم میلادی سعی در مسیحی نمودن بومیان ساکسونی و مردم دامنه های کوه های پیرینه نمود، برای نابودی آئین به نظر کشیشان شرک آبود شعی در نابودی باور مردمان داشتند. به دلیل تقدس خرس در باور آن مردمان، کلیسا خون خرس را مباح کرده و پس از کشتن خرس با وعظ و خطابه سعی در تغییر باور مردم داشتند. با این وجود هنوز در اسکاندیناوی خرس در باور مردم سمبلی از قدرت به شمار می رود و نام «بیورن» یادآور این باور است.
هرچند در قرن پنجم میلادی نبرد گلادیاتورها ممنوع گشت ولی کماکان نبرد جانوران باعث تفریح عام و خاص بود. در بسیاری از جشن های دربارهای اروپایی نبرد خرس با گاو و یا گله ای سگ مفرح بود. در میان پادشاهان انگلستان می توان به ملکه الیزابت اول به عنوان علاقه مند به این ورزش خونبار اشاره نمود.
در محوطه ای محصور خرسی را به زنجیر کشیده و گله ای سگ را به جان او می انداختند و تماشاگران به شرط بندی مشغول.
از قرن هژدهم به تدریج این خونریزی به مردم عوام محدود گردید و قانون حمایت از حیوانات مصوب سال 1835 پارلمان بریتانیا آن را به کل ممنوع نمود.
اما در کشورهایی چون پاکستان و ژاپن هنوز توحش نسبت به این حیوان وحشی کماکان ادامه دارد. در ایالت سند پاکستان رسم بر این است که توله خرس های سیاه را دزدیده و پس از کندن دندان آنها را زنجیر کرده و سگ ها را به جان آنها می اندازند. چندین مورد قاچاق توله خرس سیاه از بلوچستان ایران به پاکستان هم گزارش شده که البته عملا کسی توان ممانعت از آن را ندارد.
تا 50 سال پیش در ایران دوره گردانی بودند که پس از گرفتن توله خرس قهوه ای و کشیدن میله داغ برای کم کردن بینایی و کنترل جانور، خرس نگون بخت را برای تفریح مردم و کاسبی در شهرها می گرداندند. یکی از شیوه ها این بود که توله خرس را ایستاده بر تشت مسی داغ نگاه داشته و جانور نگونبخت برای نسوختن این پا و آن پا کرده و پس از مدتی در معرکه حیوان را سرپا نموده و با خواندن شعری مانند: «خرس رو به رقص آوردیم، دلشو بدست آوردیم»، خرس به یاد همان تشت سوزان افتاده و شروع به حرکاتی می کرد که برای بینندگان یادآور رقص می بود.
هنوز این وحشی گری درباره خرس های هند و پاکستان و کشورهای بالکان صورت می گیرد. در پاکستان تنها 35 خرس قهوه ای هیمالیا در طبیعت برجای مانده و بیشتر خرس ها به این منظور به هنگام تولگی دزدیده می شوند.
در هند دندان و ناخن خرس مهاجم و خوفناک تنبل را کشیده و از بینی او مهار رد نموده و جانوری که شیر بی یال و دم و اشکم شده ممر درآمدی خونبار گردیده است.
البته در ترکیه و بلغارستان سازمان های حامی حقوق جانوران این خرس ها را که دیگر قادر به بازگشت به طبیعت نبوده در مراکزی نگهداری می نمایند.
در کشور اژدهای آسمانی، چین جز نخریب زیستگاه و شکار، کیسه صفرای خرس بلای جان او شده است. جز شکار قاچاق ، عده ای توله خرس ها (بویژه توله خرس سیاه) را دزدیده و به مزارع ویژه ای تحویل می دهند. جانوران نگونبخت باید برای تمام عمر در قفسی زندگی کنند که حتی توان چرخیدن هم ندارند. بدن جانور زنده سوراخ شده و لوله ای به کیسه صفرای او وصل شده تا از صفرای خرس داروهای محرک جنسی برای چینیان سرد مزاج بسازند تا...! جز بیماری های مفصلی و فلج شدن در آخر عمر ، جانور دیوانه شده و به هیچ روی نمی تواند آزاد گردد.
هر پیاله سوپ پنجه خرس 300 دلار قیمت دارد و صد البته که گوشت خرس شکار شده در طبیعت باب دندان تر رفقا است. پژوهش ها نشان داده هرسال در ایالات متحده و کانادا به میزان خرس هایی که با پروانه شکار شده اند ، این جانور قاچاق صید شده و صفرا و پنجه های آن به چین و کره جنوبی قاچاق می گردد.
از قدیم در ایران روغن چربی خرس را دافع رماتیسم می دانستند. در شمال کشور عقیده بر این است که گوشت خرس گرم بوده و کباب آن بسیار نافع است. آنگونه که از شنیده ها برمی آید به تازگی مد شده پهلوان پنبه های دروغین ورزشکار برای کلفت شدن بازوان خود دربدر به دنبال صفرای خرس می گردند.
البته غربیان هم نقش انکار ناشدنی در نابودی خرس داشته اند. هنگامی که «هرنان کورتز» اسپانیایی برای نبرد با «مونتزوما»، امپراتور آزتک به دامنه های کوهستان های اطراف شهر کنونی مکزیکوسیتی رسید با خرس گریزلی مکزیکی مواجه گردید.
تا اوایل قرن نوزدهم از غرب تگزاس تا تمامی ساحل اقیانوس آرام زیستگاه خرس گریزلی بود.در سال 1848 و با شروع حمله آمریکا به مکزیک ، شورشیان ایالت کالیفرنیا خرس را به عنوان نماد ایالت خود بر پرچم نقش نمودند. با ورود مهاجران به سرزمین های بکر غرب نضاد بین دامداران و گریزلی به اوج خود رسید. آخرین خرس گریزلی تگزاس در سال 1888 کشته شد. پس از پاکسازی دشت ها از گریزلی ، کوه های سیرا و راکی تنها پناهگاه خرس گردید. سال 1922 آخرین باری بود که گذارشی مستند از گریزلی طلایی در کالیفرنیا وجود دارد.
در سال 1960 تخمین زده می شد که تنها 30 گریزلی در کوه های شمال مکزیک در نزدیکی آریزونا و نبومکزیکو وجود داشته باشد و باوجود گذارش های مشکوک محلی ، اکنون این جنوبی ترین زیرگونه گریزلی در دنیای جدید نابود شده اعلام گردیده است.
به هرحال تمامی جوامع کارنامه سیاهی دربرخورد با خرس داشته اند ولی دردنیای کنونی در کمتر کشوری برای درمان بواسیر و شقاق از زبان بریده خرس استفاده شده و با استفاده از اشعه لیزر این بیماری به راحتی قابل درمان می باشد.
ایکاش یکبار ، تنها بکبار با وحشیانی که اینگونه این جانور وحشی را بربرانه کشتند برخورد قانونی می گردید.

انسان و خرس

مطالب مشابه :

خرس های ناز

قالب خرس عروسکی

عکسهای عروسکی خرس...... عاشقانه

گالری عکس و تصویر خرس ها

سرباز - خرس ایرانی و سیگاری

انسان و خرس

کاملترین سری عکسهای تدی خرس عاشق (مخصوص ولنتاین)

لم گرفته

شکلک خرس

سبک نوشتن