یادداشت های پراکنده 2

یادداشت های پراکنده

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

<< به قلم استاد حسن کسایی>>

وقتی پای آبروی نی در میان می آید،من باید نام(نایب اسد الله)را بر زبان برانم.او هنرمندی نابغه و نی زنی بزرگ بود. جامعه هنرهیچ وقت نام نایب اسد الله را فراموش نخواهد کرد. نایب برای من همیشه والا و بالا بوده و هست.

در میان اهل موسیقی، رابطه استاد وشاگرد حرمت بسیار دارد.من اگرچه به عمرم نایب رازیارت نکرده ام،اما به جرات می گویم رونق نی من میراث تلاش نایب است.نایب کسی بود که همه ی شکوهه ی نی را در سینه و گلوحفظ کرد و به من و به امثال من سپرد.اگر نایب نبود، من هم نبودم. من غصه می خورم و این دلتنگی را برای همیشه روزهای زندگی ام خواهم داشت که نایب را ندیدم، گویا من کودکی نو پا بودم که نایب می میرد.

من یاد و ذکر هنر نایب را از کلام شیرین استاد و هنرمند بزرگوار(تاج اصفهانی) شنیده ام، او که صدایی آسمانی داشت،موسیقی دانی بزرگ بود و خود شاگردی نایب را کرده بود.

قضاوت من درباره همه ی استادان نی این است که هیچ کدام به پای نایب نرسیده اند، هر چند هر کدامشان سزاوارتحسین اند. صفحات به یادگار مانده ازنایب اسد الله که اغلب یک روضبط شده، دارای درآمد هایی از صدای نی اوست که با همه ی کوتاهی، آن چنان غم به دل شنونده می ریزد و شوروحالی ایجاد می کند که بی اختیار انسان را به تحسین و وجد و شوق وا می دارد.

بند بندم این گواهی می دهد یک شکرلب چون تو در آفاق نی

پاییز 1364

خودم ندیده ام ولی برایم گفته اند که روی سنگ عمودی مزار مرتضی خان محجوبی کلمه (افسوس)به چشم می خورد– به راستی از دست دادن چنین هنرمندانی آه و افسوس دارد- در طول زندگی با اشخاصی روبرو و جلیس و انیس می شویم که به دنیای ما، امیدواری و عشق و شور و حال می بخشند. اما با از دست دادن آنها اطرافمان خالی می شود و در دنیای سیاهی، تباهی و تنهایی فرو میرویم.

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت

هستند دوستان و عزیزان فراوان،ولی دیگر کسی مرتضی خان محجوبی نمیشود، استاد ابوالحسن خان صبا نمیشود، ادیب خوانساری، تاج اصفهانی، حسین تهرانی و...نمیشود.

چقدردلخراش و آزار دهنده است که به جای داشتن مرتضی خان محجوبی یا به عبارتی (مرتضی پیانو) تنها با کلمه (افسوس) رو به رو میشویم و آن همه نغمات، نغرات و لحظات لطیف و آن انسان های شریف را از دست میدهیم. افسوس!

زمستان 1372

بعضی ایرادی نا به جا از بنده دارند که (کسایی نی را به کس یاد نمیدهد)!باید بگویم که کاملا در اشتباه هستند،چون من به شاگردانم ان چه در توان داشته ام آموخته ام.ولی احساسم را که نتوانسته ام و نمی توانم به دیگران بیاموزم و انتقال دهم!پس این در توان من و یا آن شاگرد نیست،مگر آن که خود آن شاگرد به طور ذاتی دارای درونمایه و احساسی سرشار باشد.

به هر حال در طی سال های گذشته،نوازندگان نی خوبی تربیت کردهام و به جامعه هنری معرفی نمودهام،ولی گیرم که(سعدی شدی،وجود مکرری)!اساسا شاخصشدندردنیای هررشته ای، نبوغ و خلاقیت لازم دارد،تکرار (صنعت)است و راهگشایی( هنر).

استاد ابوالحسن خان صبا فرمودند:(هر هنری با تقلید شروع میشود،ولی هنرمند باید یک جایی راهش را از استادش جدا کند و سعی نماید که خودش شود)،اما اگر زیراکس و عکسبرگردان باقی ماند و نتوانست آن احساسات درونی را داشته باشد و از خودش ابداعاتی را نشان دهد، این دیگر گناه آن مدرس و معلم بیچاره نیست و با کمال بی انصافی و بی اطلاعی نگویید:(نمی خواهند یاد بدهند)!چرا که نهفته درونی قابل انتقال نیست و بستگی به خصوصیات وجودی و فردی افراد دارد.

بهار1378

دلم میسوزد،دلم میسوزد.می دانید چرا؟چون یک عمر،این که می گویم یک عمر یعنی یک عمر، عشق ورزیدیم و در دنیای موسیقی خودمان را مطرح کردیم تاشدیم (محجوبی)، (عبادی)، (کسائی) و... باید بگویم که بیشتر لطایف وظرایف موسیقی ما در تکنوازی ها متجلی می شود و دلنوازی درساز تنهاست که به دل می نشیند.

آن موسیقی که دیروز به عنوان تکنوازی در رادیو، معرف شخصیت موسیقیایی ما بود، امروز به عنوان گل ملات از آن استفاده می شود. هر وقت در برنامه های رادیو- تلویزیون وقفه ای ایجاد می شود، از بهترین قطعات تکنوازی ما به عنوان چند ثانیه استفاده می کنند و بلا فاصله پخش آگهی شروع می شود. چه پاداش غمگین و کشنده ای به ما دادند- دلم میسوزد- چرا خون نگریم. سازی که با جان و دل اجرا کردهایم، حالا زیر هر گفتاری پخش می شود و البته فدای آن گفتار. چرا؟! منظور ما از خلق این آثار، آیا این بوده است؟! واقعا جای تاسف است.

زمن سرود دل انگیز شاعرانه مخواه ازاین قناری افسرده دل، ترانه مخواه

سال ها پیش وقتی تکنوازی من در رادیو پخش می شد و گوینده ای بر روی آن شعر می خواند، طفل چهار پنج ساله اصفهانی، به من گفت: (عمو کسائی، من می خواهم صدای نی شما را گوش کنم،بگو روی ساز شما حرف نزنند) !

زمستان 1378

یادداشت های پراکنده 2

مطالب مشابه :

آدرس و شماره تلفن مراکز آموزشی - رفاهی فرهنگیان (خانه معلم)

رزرو اینترنتی فرهنگیان در خانه معلم استانهای سراسر کشور

نشانی خانه های معلم و مراکز اسکان

رزرو تالار خانه معلم های شهر اصفهان برای شش ماهه اول سال 93

شماره تلفن و آدرس خانه معلم مراکز کلیه استانها

اجرای گروه موسیقی پایور

دیدنیهای اصفهان

آدرس و شماره تلفن خانه معلم های سراسر کشور

یادداشت های پراکنده 2

سفر به اصفهان