بیکاری و آرایش‌های اجق وجق

هر ساله در این ماه های ابتدای فصل گرما خبرهایی مبنی بر تشدید برخورد با بد پوششی می شنویم و از طرف دیگر خبرهایی مبنی بر سرانه بالای استفاده از لوازم آرایش تسط دختران و حتی پسران جامعه به گوش می رسد.

موهای عج وجق

همیشه در این اوقات این سئوال پیش می آید که چرا بعد از این همه سال برخورد انتظامی این موضوع حل نشده است و همچنین این سئوال که چرا تلاش های فرهنگی در این زمینه هم موفقیتی حاصل نمی کند.

جوانی در شاخصه های جامعه شناسی دورانی است که از بلوغ آغاز می شود. در حقیقت تربیت جنسی در این دوران می تواند از انحرافات جنسیتی در سالیان بعد مثل بد پوششی و انحرافات روابط جنسی جلوگیری کند.

در این دوران تربیت جامعه بر روی تفاوت های جنسیتی تاثیری شگرف بر رفتار اجتماعی جوان می گذارد.در جوامع سنتی تر از دوران کودکی تفاوت گذاری بین دختر و پسر آغاز می شود و در بسیاری از جوامع حتی به دختران اجازه تحصیل نمی دهند.

در این جوامع برجسته سازی تفاوت های دختر و پسر بسیار به چشم می خورد. در این جوامع پسری که رفتار دخترانه داشته باشد و دختری که بازی های پسرانه انجام دهد به شدت با خشونت والدین مواجه می شوند.

اما در جوامعی که از سنت فاصله می گیرند و نقش زنان را در جامعه می پذیرند حساسیت ها در مورد تفاوت های زن ومرد کمتر می شود.

در جوامع غربی کار به جایی می رسد که زنان در فعالیت های به شدت مردانه مانند مهندسی های پر مشغله، فضانوردی، مسابقات فرمول یک و حتی فوتبال آمریکایی و وزنه برداری شرکت می کنند. این مسئله باعث شده است که آمار مصرف مواد آرایشی در بین زنان غربی بسیار پایین باشد. البته این به معنای تایید همه جانبه رفتارهای اجتماعی در غرب نیست. چرا که شاخصه های فرهنگی جوامع غربی و شرقی با هم متفاوت است.

اما در جوامعی مثل جامعه ما مشکل شرایط نامشخص و آنومیک جوانان است که سالهاست بین سنتها و اخلاق جامعه مدرن دچار سردر گمی هستند.

هرچه نقش پذیری جوان در جامعه بیشتر شود تمایل به انجام هر انحرافی از جمله بد پوششی و آرایش های ناجور کمتر می شود

این سردرگمی متاسفانه به بخش های رسمی جامعه که وظیفه برخورد و به عبارت بهتر رفع و رجوع انحرافات مخصوص به جوانان را دارند نیز دیده می شود.

آمار بالای مصرف لوازم آرایش حتی در خانواده های مذهبی تر نشان دهنده این است که جوانان بر برجسته سازی تفاوتهای جنسیتی خود به بهانه مقبول شدن در جامعه اصرار می ورزند و هرچه والدین و متولیان فرهنگی می کوشند که ثابت کنند مقبول بودن به این چیزها نیست ،اثری ندارد.

تجربه نشان داده است که دختران و پسران بیکار و کم سواد در استفاده از مواد آرایشی و پوشاک "اجق وجق" از همتایان شاغل و باسواد تر خود پیشی می گیرند.

شینیون اجق وجق

این نشان دهنده آن است که هرچه نقش پذیری جوان در جامعه بیشتر شود تمایل به انجام هر انحرافی از جمله بد پوششی و آرایش های ناجور کمتر می شود.

از طرف دیگر برخورد پلیسی با این قضیه و حل نشدن چرایی حجاب برای برخی از اعضای نسل جوان تسلیم نشدن در برابر فشار را به یک عمل قهرمانانه و مقاومت فرهنگی تبدیل کرده است.

و نکته این است که جوانان باسواد تر و دارای نقش بالاتر در جامعه نیز به دلیل قهرمانانه تلقی شدن رعایت نکردن عرف جامعه به نحوی در این قضیه مشارکت می کنند و علیرغم هر گونه برنامه ریزی فرهنگی و انتظامی برای مقابله با بد پوششی هر سال بر ابعاد آن افزوده می شود و این قضیه به عنوان مشکلی حل ناشدنی در ذهن مسئولان باقی می ماند.

در جوامع غربی که جوانان در انجام انواع رفتارهای جنسیتی آزادترند همزمان با گرفتن نقش و ازدواج، انجام آن امور از طرف جامعه مسخره تلقی شده و حتی فردی در صورت اثبات داشتن رفتارهای آزاد جنسی بعد از ازدواج با مجازاتهای سنگین قانونی مواجه می شود . انگ رسوایی جنسی انگی است که می تواند یک رئیس جمهور را از سریر پایین بکشد.

اما نکته مثبتی که از جوامع غربی برای ما می ماند این است که هم مسئولان و هم جوانان ، مقوله جوانی و بلوغ را به رسمیت بشناسند. در بسیاری از خانواده های ما هنوز حرف زدن درباره بلوغ تابوست و تازه اگر هم نباشد والدین حرف چندانی برای زدن در این زمینه ندارند.

در بسیاری از خانواده های ما هنوز حرف زدن درباره بلوغ تابوست و تازه اگر هم نباشد والدین حرف چندانی برای زدن در این زمینه ندارند.

در حقیقت والدین ایرانی برای تربیت جنسی آموزش ندیده اند.و هرچه هست تجربه آزمون و خطاست

در حقیقت والدین ایرانی برای تربیت جنسی آموزش ندیده اند.و هرچه هست تجربه آزمون و خطاست.

این سردرگمی در جامعه ما متولی می خواهد نیروی انتظامی، وزارت ورزش و جوانان، مراکز مذهبی و فرهنگی... همه و همه باید به یک مرکز با اهداف بلند مدت فرهنگی و با روشهای علمی و جامعه شناختی تفویض اختیار کنند و ازطرف دیگر مشکل اشتغال جوانان نیز اگر حل شود، در سالیان آینده نیازی به برخوردهای انتظامی احساس نخواهد شد.

در شاخص های جامعه شناختی احساس مجرم بودن مانند مجرم بودن خطرناک است بنابر این تلاش متولیان بخش رسمی جامعه باید بر این نکته متمرکز باشد که جمعیت کمتری با احساس مجرم بودن از در خانه خود بیرون بیایند.

بخش اجتماعی تبیان

منبع : tebyan.net

,