چرم مشهد (2)

۱ - فروشگاه شلوغ است ، بیشتر ِ جمعیت ، دور و بر کفش های زنانه تجمع کرده اند . یک آقای قد بلند ، چهار شانه و تا حدودی چاق ، دارد با تردید کت های چرم را وارسی می کند . با لبخند می گویم « می تونید امتحانشون کنید مهندس ؟! » این کلک ِ قدیمی بیشتر مواقع جواب می دهد ، هم آن کلمه ی « مهندس » که یعنی شما با این جلال و جبروت قطعاً باید یک مهندس واقعی باشید ؛ و هم اینکه کافی ست کسی کت چرم را بپوشد و برود جلو آینه خودش را ببیند ، دیگر مگر می تواند به این راحتی ها از آن دل بکند . انگار در دوخت ِ این کت ها از فرمول جادویی ای استفاده شده که برازنده ی هر بدنی ، با هر ویژگی ای باشند . امتحان می کند ، از کت ها خوشش می آید اما متاسفانه هیچ کدام سایزش نیست . دو کیف اداری می خرد و یک جفت کفش ، به او قول می دهیم حتماً تا هفته ی دیگر سفارش دهیم کت سایزش را هم بفرستند . توی دلم می گویم کاش شهر پر بود از این مهندس ها .

۲ - زن و شوهر و دختر نوجوانشان و پسر بچه شان آمده اند خرید . اول آقای شوهر شروع می کند به امتحان کردن کفش های مردانه ، آن مدل هایی را که پسند می کند ، شماره پایش را در حراجی زمستانه تمام کرده ائیم ، شماره بزرگ تر هم برای پایش گشاد است . بعد نوبت خانوم است که میان کیف های زنانه به کاوش بپردازد . « این را بدهید ببینم » ، « آن یکی را هم بدهید بیزحمت » ، « رنگ قرمز این را ندارید ؟ » . همزمان پسر بچه شان هم دارد بالا و پائین می پرد و کمربندها را بهم می ریزد . توی دلم می گویم شک ندارم که اینها بخر نیستند . اما خب ، سیاست کلی ما مشتری محوری ست ، بنابراین به لبخند زدن ادامه می دهم . بعد نوبت می رسد به دخترشان . یک کیف می خواهد که هم تین ایجری باشد ، هم به درد مهمانی رفتن بخورد ، هم از لحاظ رنگ و ابعاد و بند و قفل و ... یک سری ویژگی های خاص داشته باشد . زنگ می زنم صاحب ِ فروشگاه ببینم توی کارهای تازه رسیده چنین کیفی وجود دارد یا نه ؟ معلوم می شود یک کیف زرشکی با مشخصاتی شبیه به این توی انبار داریم . می روم بالا بگردم ، اما پیدایش نمی کنم . علی می رود ، پیدایش می کند . آخر سر بجای این ، یکی از کیف های توی ویترین را بر می دارند . نهایت ماجرا هم می رسد به مرحله ی چانه زدن ، حالا علی دارد با لبخند جوابشان را می دهد که الا و بلا ما نمی توانیم تخفیف بدهیم . خودم را می اندازم وسط و محترمانه اما جدی توضیح می دهم که چرم مشهد یک سیستم فروش یکپارچه و مرکزی دارد که قیمت و سود هر جنس را خودشان تعیین می کنند و بر اساس آن نمایندگی ها موظفند به مشتری رسید بدهند . بنابراین نمایندگی ها مجاز نیستند به اختیار خود بر روی اجناس سود بکشند که بعد ذره ای تخفیف دادن از آن سود ِ من درآوردی برایشان بی ضرر باشد . بعد توضیح می دهم همین سیستم هم باعث شده قیمت تمام تولیدات چرم مشهد در سرتاسر ایران یکسان باشد ، چه توی مشهد و چه اینجا توی بندرعباس . نمی دانم از حرف های من قانع می شوند یا از شکلات هایی که علی تعارفشان می کند .

۳ - چند روز بعد از افتتاحیه است و من هر روز می روم کمک بچه ها . دختری چند شب متوالی است که می آید و هر سری دو سه کمربند مردانه میخرد . شب اول که آمد ، ما طبق روال از او پرسیدیم اگر برای هدیه دادن خرید کرده تا بر روی جعبه ی کمربند روبان ببندیم ؟ گفت بله و می خواهد آن را کادو بدهد . شب های دیگر بعد از اینکه خرید می کرد و می رفت ، یک بازی بین فروشندگان چرم مشهد در گرفته بود که حدس بزنیم اینبار دیگر برای کدام یکی از مردان فامیلشان کمربند خریده . اولی برای نامزدش بود و دومی برای پدرش . به اجماع رسیدیم که دو تا هم برادر دارد و خرید شب دوم برای آنها بود . بعد از آن دیگر راستش حساب دایی ها و عموها از دستمان در رفت . تازه پدر و برادر نامزدش را هم که کلاً از قلم انداخته بودیم .

۴ - اکثر مشتری های ما سابقه ی خرید از چرم مشهد را داشته اند . مثلاً ما با این قبیل جملات زیاد روبرو می شویم که « این کفشو می بینی ؟ اینو سه سال پیش از چرم مشهد ، شعبه ی اصفهان خریدم . هنوزم هیچیش نشده » بعد هنر ما این می شود که متقاعدشان کنیم درست که هنوز می شود از آن کفش کذایی استفاده کرد ، اما برای تنوع و طراوت روحیه تان هم که شده ، بهتر نیست کفش تان را عوض کنید ؟

۵ - بندرعباسی هایی که به خارج از کشور مهاجرت کرده اند اکثراً رفته اند دبی یا سوئد ؛ تعدادی در انگلیس ساکن هستند ، تک و توکی در مالزی و انگشت شماری هم در استرالیا . آن شب دو خانوم میانسال و با نمک آمده بودند و با لهجه ی شیرین شهرمان گله می کردند که چقدر جنس هایتان گران هستند و یکهو از دهانشان پرید که ما توی آمریکا هم که خرید می کنیم به این گرانی نیست و توقع مان از ایران چیز دیگری بود و ... پیدا بود چند روزی آمده اند به اقوام و خویشان سری بزنند ، مرا می گویید ، اینقدر وسوسه شده بودم که اندکی فخر بفروشم و بگویم : این چه حرفی ست که می زنید خانوم ؟ من خودم هم رم بوده ام و هم پاریس ، همه ی جنس ها هم آنجا در حد قیمت ِ خون ، اتیکت خورده بودند . این حرفها را دیگر جلو من نزنید لطفاً ، لباسها را همینجا بخرید که خوب جایی آمده ائید برای خرید .

۶ - بعد از یک روز شلوغ کاری ، نشسته بودیم استراحت می کردیم که یک خانوم میانسال آمد توی فروشگاه . لباس ِ عجیبی پوشیده بود ، لباسی یک تکه با بالا تنه ای رنگارنگ و دامنی طبقه طبقه ، درست مثل این کولی های رومانیایی تبار . و راستش هیچ کداممان جدی اش نگرفتیم ، بخصوص با کارهایی که می کرد ، مثلاً از سر کفش ها می رفت سراغ پالتوها بعد بر می گشت سمت کیف ها باز دوباره می رفت بیرون فروشگاه و توی ویترین چیزی می دید و بر می گشت همان را ازمان می خواست . یکی از او پرسید « اگر دقیق بدانیم چه می خواهید ، بهتر می توانیم کمکتان کنیم » زن گفت : چند چیز مختلف می خواهد . بعد ادامه داد که : همسر مهندس فلانی ست ! ( مهندس پاراگراف اول که گونی گونی جنس می خرید را یادتان هست ) این را که گفت ناگهان همه از جا پریدیم ، انگار صاعقه خورده باشد به فروشنده ها . بعد همینطور کلمه ی « بفرمائید ، بفرمائید » بود که از در و دیوار میبارید ، خوشبختانه خانوم مهندس هم به اندازه ی خود مهندس دست و دلباز بود و یک بار دیگر این اصل را لااقل به من ثابت کرد که « ظاهر مردم ، ملاک درستی برای قضاوت نیست . »

چرم مشهد (2)

مطالب مشابه :

چرم مشهد (2)

اگه میری مشهد

مشهد قطب تولید چرم سبک در کشور است

گام هشتم

صنایع دستی

56- نخستین سازه با معماری مارپیچی شکل (بدون پله)

تصاویری از رشته کوههای هزار مسجد - روستای چرم کهنه

معرفی اعضای انجمن صنعت چرم

برند های چرم ایران

چى با خودمون ببریم به نقل از ابلی ابرود