مهاجرت پدیده ای کهن در آموزش و پرورش منطقه اوز( به همراه نقد آن)

(

محمود عسکری :

انسان در فراز و نشیب زندگی همیشه از دردها و آسیب ها رنج بسیار برده همواره در جستجوی یافتن علل آنها برآمده تا راه هایی برای رهایی از آن بیاید. با توجه به گذر تحصیلی پیش رو بر آن شدیم تا آن را مورد نقد و بررسی قرار دهیم. با این که تقاضای تحصیل در دانشگاه با تاسیس دانشگاه های متعدد و ورود سهل و آسان به آن روز افزون گشته و اکثریت افرادی که موفق به پایان رساندن دوره دبیرستان می شوند می توانند وارد دانشگاه شوند. عده ای قبل از انجام دوره متوسطه برای همیشه درس را رها کرده و پس از سپری کردن بهترین دوره از عمر خویش بدون کسب نتیجه جذب بازار کار می شوند، آن هم بازار کاری که بدون پشتوانه مالی یا تحصیلات عالی موفقیتی در پیش نخواهد داشت. زیرا کارکردهای دبیرستان پرورش حرفه، آموزش برای زیستن، مشارکت اجتماعی و تاخیر از ورود افراد به بازار کار می باشد. در عصر ما که مشتاقان آموزش عالی زیاد است، تحصیل در دبیرستان نمی تواند افتخار آفرین باشد چه رسد به این که آن را در نیمه راه رها کنیم. معمولا انگیزه برای تحصیل در درجه اول در خانواده شکل می گیرد و آموزش و پرورش و زیر ساختار آن مرحله بعد تاثیر بسیاری خواهد داشت. اگر به چند دهه گذشته برگردیم و کارکرد آموزش و پرورش را مورد بررسی قرار دهیم. مشاهده خواهد شد که هر ساله چندین پزشک، مهندس و دبیر در بهترین دانشگاه ها پذیرفته می شوند.

حال چه شده که درصد پذیرش دانشجو در دانشگاه های دولتی بسیار کم شده است. به طوری که خانواده ها علت را در آموزش و پرورش می دانند و برای ادامه تحصیل و کسب نتیجه بهتر به شهرهای همجوار می روند تا جائی که در سال جاری 40 دانش آموز از روستازادگان به جناح می روند تا از تسهیلات شبانه روزی بهره مند شوند. 9 دانش آموز ابتدائی در شهر لار و عده ای هم در مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی و مدارس عادی گراش می روند و چهار نفر هم در رشته ریاضی فیزیک در شهرک توحید کهنه مشغول به تحصیل هستند، جای سوال است اگر تحصیل در شهرهای همجوار که چند سالی است رونق گرفته، فارغ التحصیلان موفق به پذیرش در دانشگاه های دولتی شده اند، پاسخ گو کیست؟

اگر موفقیت چندانی حاصل نگردیده، مهاجرت با همه مشکلات ایاب و ذهاب راه حل مناسبی برای برون رفت از وضعیت فعلی به طوری که از 497 نفر دانش آموز اول راهنمایی در سال 84-83 پس از هدایت 104 نفر به رشته های فنی به 393 رسیده که سال چهارم متوسطه یا پیش دانشگاهی به 18 نفر می رسد. و افتی معادل 5/95 درصد را نشان می دهد. امید است با این مقایسه مجمل مسئولین امر و خانواده های محترم با دعوت از کارشناسان و افراد با تجربه راهی برای تشویق و ترغیب دانش آموزان به تحصیل در شهر خود و رهایی از این وضعیت بیابند.

منبع: وبلاگ عصر اوز

نقدی بر این مقاله توسط سایت اوز نما

سایت اوز نما : در شماره اخیر ماهنامه عصر اوز، نوشته ای درباره موضوع مهاجرت تحصیلی دانش آموزان اوزی به چاپ رسیده است.

این مطلب که به قلم آقای محمود عسکری است به موضوع خروج دانش آموزان اوزی از اوز و حضور آنان در مدارس شهرها و توابع اطراف می پردازد. آقای عسکری در این موضوع خواهان جلوگیری از این امر شده اند تا بدین وسیله از تعطیلی مدارس اوز جلوگیری شود.

البته ایشان پیش از این نیز از تریبون نماز جمعه انتقاد خود را نسبت به حضور دانش آموزان اوزی در مدارس دیگر شهرها مطرح کرده بودند. خوشبختانه برخلاف نماز جمعه که فرصت پاسخگویی به اظهارات سخنرانان فراهم نیست در فضای رسانه ای این امکان وجود دارد.

اوزنما پیش از این نیز در مطلبی به قلم آقای هانی رحیمی به بررسی اوضاع تحصیلی و آموزشی اوز پرداخته بود؛ لیکن احساس نیاز می شود بازهم به این موضوع مهم پرداخته شود.

قبل از پرداختن به بحث باید گفت اساسا این رفت آمدهای تحصیلی مهاجرت محسوب نمی شوند؛ چراکه واژه ی مهاجرت به تغییر مکان از یک نقطه جغرافیایی به نقطه دیگر اطلاق می شود که تغییر محل اقامت را نیز در پی داشته باشد. حال آنکه در این بحث محل اقامت همه یا اغلب دانش آموزان اوز می باشد.

درمورد حضور دانش آموزان اوزی در مدارس خارج از اوز، اگر تحقیق کاملی از والدین و خود دانش آموزان صورت گیرد مشخص می شود که در کل میتوان دو علت اصلی را برای حضور جوانان و نوجوانان اوزی در مدارس سایر مناطق برشمرد:

نخست این که رشته ی تحصیلی مورد انتخاب دانش آموزان در اوز وجود ندارد. بعنوان مثال دوسال پیش رشته ی علوم انسانی برای مدارس پسرانه اوز ارائه نمی شد و برخی دانش آموزان ناگزیر شدند جهت تحصیل در مدرسه ی کهنه حضور یابند.

علت مهم تر حضور دانش آموزان در مدارس دیگر شهرها، کیفیت آموزشی و تحصیلی بالاتر مدارس آنهاست. چه اینکه اگر یک آمارگیری انجام شود مشخص می شود درصد قابل توجهی از دانش آموزانی که در مدارس خارج از اوز تحصیل کرده اند در قبولی در دانشگاه های دولتی موفق بوده اند حال آنکه درصد قبولی دانش آموزان حاضر در اوز بسیار ناچیز بوده است.

همانگونه که از این بحث مشخص است علت اصلی این رفت و آمدهای تحصیلی کیفیت آموزشی و تحصیلی پایین مدارس اوز است وگرنه زمانی که ما مدارس با کیفیت داشته باشیم کدام دانش آموز ترجیح می دهد در روزهای گرم تابستان و صبح های سرد زمستان کیلومترها راه بپیماید و در کلاس های درس خود حاضر شود؟ اصلا با وجود چنین شرایطی کدام خانواده مایل است با صرف هزینه های فراوان فرزند خود را راهی مدارس خارج از شهر کند؟

در واقع باید اظهار داشت که همه ی دانش آموزان و خانواده های این دانش آموزان شدیدا ترجیح می دهند که مدارسی با کیفیت آموزشی مناسب در اوز موجود باشد تا بدون هرگونه هزینه اضافی در شهر خود به تحصیل مشغول شوند اما در حال حاضر این شرایط مهیا نیست.

به نظر ضروری می رسد که به موضوع تاسیس مدارس نمونه در اوز نیز گریزی داشته باشیم. این مدارس به شرطی که از کادر اموزشی و مدیریتی مجرب و امکانات آموزشی و کمک آموزشی مناسب برخوردار باشند میتوانند بسیاری از مشکلاتی که اینجا مطرح شده اند را حل کنند وگرنه درصورتیکه این مدارس صرفا نام نمونه دولتی را به یدک کشند کاری از پیش نخواهند برد. برای پی بردن به کارآمدی یا ناکارآمدی این مدارس باید چند سالی صبر نمود تا نتایج نخستین دانش آموزان خروجی از این مدارس مشخص شود.

اما درمورد حل این مشکلات آموزشی و در پی آن خروج دانش آموزان از اوز چاره کار شاید در این باشد که مدیران بومی و دلسوزی همانند آقای عسکری به فکر تاسیس مدارسی با کادر آموزشی مجرب و نه صرفا مدرک دار باشند تا هم از مهاجرت دانش آموزان جلوگیری شود و هم دانش آموزان اوزی موفق به قبولی در دانشگاه های ممتاز دولتی شوند. مردم و خیران ما تاکنون هزینه های بسیاری صرف ساخت آب انبار و خیابان و دانشگاه و مسجد نموده اند. مطمئنا در اینجا نیز با صرف هزینه می توان بسیاری از دبیران مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی لار را راغب به حضور در اوز نمود.

در پایان به نظر می رسد بهتر است آقای عسکری و هم نظران ایشان انتقاد خود را به جای خانواده ها و دانش آموزان، به شرایطی که علت اساسی این مسائل است وارد سازند و راه چاره مناسب ارائه نمایند. در این رابطه خالی از لطف نیست به دو بیت زیبا از زنده یاد پروین اعتصامی اشاره نماییم:

“محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت…

مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست”

“گفت مستی زان سبب افتان و خیزان میروی

گفت جرم راه رفتن نیست ره هموار نیست…”

مهاجرت پدیده ای کهن در آموزش و پرورش منطقه اوز( به همراه نقد آن)

مطالب مشابه :

معرفی مدیر و معلمان نمونه منطقه ای واستانی

مهاجرت پدیده ای کهن در آموزش و پرورش منطقه اوز( به همراه نقد آن)

قنات نو روستایی با قلعه های قدیمی

طرح فروش سوخت منفعتی برای مرزنشینان سیستان نداشت

اعلام نتایج کنکور سال 92 در بخش بادرود

صدور حکم محکومیت شکارچیان متخلف منطقه کرکس

شکارچیان متخلف منطقه کرکس به پرداخت جزای نقدی و دو سال حبس محکوم شدند

صدور حکم محکومیت شکارچیان متخلف منطقه کرکس نطنز