محبت به امام زمان، چگونه به امام زمان(عج) محبت داشته باشیم؟ - چگونه از امام زمان کمک بخواهم
در این بخش از سایت برگزیده ها مطالبی درمورد محبت به امام زمان (عج) را برای شما آماده کرده ایم ، امیدواریم که مورد توجه شما قرار گیرد.
به نقل از برگزیده ها: بدیهی است تا کسی را نشناسید، نه او را دوست دارید و نه از او بدتان می آید، بلکه هیچ توجه و احساسی نسبت به او ندارید. اما به محض آن که شناخت هر چند اندک حاصل شد، حب یا بغضی ایجاد می شود و به نسبت شناخت این محبت یا بغض تشدید و یا کاهش می یابد. البته این شناخت (حضرت) باید منجر به باور شود. باوری قلبی و از روی صدق.
چگونه از امام زمان کمک بخواهم
راجع به امام زمان، حضرت مهدی که سلام خدا بر او باد نیز همین طور است. افراد به نسبت شناخت شان باورش می کنند و به تناسب باورشان به او محبت پیدا می کنند و به تناسب محبت شان به او نزدیک تر و نزدیک تر و صمیمی تر می گردند.
نزدیکی، صمیمت، محبت و ارتباط باید دو سویه باشد. در این ارتباط یک سویش امام زمان (عج) است که «امام رحم ت» است و مهر و محبت و توجه اش به ما قابل وصف نیست، هر چند که ما بد باشیم. اما سوی دیگر خود ما هستیم.
برگزیده ها: تاکنون چقدر به ایشان از روی باور و از صمیم قلب و نه فقط به وسیله زبان و لفظ ابراز محبت کرده ایم؟ امام، پدر امت است. آیا تا کنون سعی نموده ایم که دست کم رفتاری مانند یک فرزند نسبت به پدر داشته باشیم. همین رفتارهای معمولی. به عنوان مثال: صبح که از خواب بیدار می شویم، به پدر [امام] خود سلامی بدهیم، ابراز ادب و محبت کنیم و با اجازه ی او از خانه خارج شویم و به هنگام ورود نیز ابتدا به او سلامی بدهیم. آیا این حداقل باور در ما وجود دارد؟
بی تردید شوق حضرت به بازگشت و فلاح ما، به مراتب بیش از توجه ما به خودمان است و هر آن منتظرند که گناهکاری آهی بکشد و بر کرده ی خویش پشیمان شود، به سوی او بیاید و به واسطه اش از خداوند منان طلب عفو نماید. رابطه ی صمیمانه تری با امام زمانش برقرار کند. با یک توجه خاضعانه و از صمیم قلب قطره اشکی در وضع خویش و از محبت و دوری یار بریزد ...، تا یک شبه ره صد ساله بپیماید و از شیعیان حضرتش به شمار آید
امام زمان علیه السلام، حجت خداوند متعال است و در ضمن رفیق و برادر است و دستگیر امت. آیا تا کنون به این باور رسیده ایم که ساعتی در گوشه ای با او خلوت کنیم و عرض کنیم: ای امام! من حرف ها، درد دل ها، نگرانی ها، امیدها و مشکلاتی دارم که می خواهم همین طور صمیمی با شما در میان بگذارم و راه کار و کمک بخواهم. یا مثلاً بگوییم: ای امام، ای پدر ، ای برادر، ای رفیق! من دچار آلو دگی ها و گناه هایی هستم. ضعف نفس هایی دارم و ...، می خواهم مثل یک بیمار که نزد طبیب می رود و یا رفیقی که با رفیق دلسوز و ناصح اش درد دل می کند، این گرفتاری هایم را نزد شما بیان کنم تا کمک کنید نجات یابم؟!
پس، به راحتی می توان به امام نزدیک شد، محبت و صمیمت را تشدید نمود و با او ارتباطی تنگاتنگ برقرار نمود. و کوتاهی از خود ماست. فقط کافیست که باور و توجه کنیم. راه کاملاً باز است و دعوت مستمر.
اما راجع به نزدیک تر شدن و صمیمت افراد گناهکار. دقت کنیم که امام، حجت خداوند است و هدایت بندگان توسط خداوند رحم ان و رحیم، به واسطه ی و به دست او انجام می پذیرد. او آئینه و تجلی اسمای رحم ان و رحیم و کریم و غفور است و خداوند کریم نیز همه ی آفرینش و بندگان خود را دوست دارد، که اگر دوست نمی داشت، خلق نمی نمود.
توجه امام زمان (عج) به بندگان گناهکار، تجلی همان توجه خدای کریم است که با مهر و محبت تمام خطاب به بندگان گناهکار خود می فرماید:
«قُل یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسرَفُوا عَلى أَنفُسِهِم لا تَقنَطُوا مِن رَحمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحیمُ» (الزمر - 53)
تا کنون چقدر به ایشان از روی باور و از صمیم قلب و نه فقط به وسیله زبان و لفظ ابراز محبت کرده ایم؟ امام، پدر امت است. آیا تا کنون سعی نموده ایم که دست کم رفتاری مانند یک فرزند نسبت به پدر داشته باشیم. همین رفتارهای معمولی. به عنوان مثال: صبح که از خواب بیدار می شویم، به پدر [امام] خود سلامی بدهیم، ابراز ادب و محبت کنیم و با اجازه ی او از خانه خارج شویم و به هنگام ورود نیز ابتدا به او سلامی بدهیم. آیا این حداقل باور در ما وجود دارد؟
ترجمه: بگو: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهاید! از رحم ت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مىآمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.
بی تردید شوق حضرت به بازگشت و فلاح ما، به مراتب بیش از توجه ما به خودمان است و هر آن منتظرند که گناهکاری آهی بکشد و بر کرده ی خویش پشیمان شود، به سوی او بیاید و به واسطه اش از خداوند منان طلب عفو نماید. رابطه ی صمیمانه تری با امام زمانش برقرار کند. با یک توجه خاضعانه و از صمیم قلب قطره اشکی در وضع خویش و از محبت و دوری یار بریزد ...، تا یک شبه ره صد ساله بپیماید و از شیعیان حضرتش به شمار آید.
پس، بهتر است بدون لحظه ای درنگ از همین جا و همین الآن آغاز کنیم. با یک توجه، با یک نگاه، نگاهی از روی عشق و محبت. و فارغ از عالم و هر چه در اوست، با یک سلام، سلامی گرم و از صمیم دل، رابطه ای صمیمانه تر را آغاز نماییم:
السلام علیک یا اباصالح المهدی – السلام علیک یا حجه الله فی ارضه – السلام علیک یا میثاق الله الذی اخذه و وکده
اینک هر کجا که هستی، رو به قبله، به احترام و به نشانه ی انتظار برای قیام او بایست، دست راست بر سر بگذار و از ته دل توجه کن و بگو:
السلام علیک یا قآئم آل محمد (عج) – خداوند کریم ظهورت را نزدیک تر گرداند. مرا نیز ببخش و بپذیر و دست ولایت و پدر ی بر سرم بکش و به رغم تمامی گناهانم، از زمره ی شیعیان و دوستدارانت قرار بده. امین.
منابع:
برگرفته شده از سایت شهید آوینی
گردآوری: بخش دین واندیشه برگزیده ها
,