خلاصه ای از واقعه ی غدیر

ده سال از هجرت می گذشت که رسول مکرّم اسلام(ص) عزم سفر حج نموده و همگان را مطّلع می سازد.

گروه زیادی به مدینه آمدند تا درمناسک حج با او بوده و از او پیروی کنند. «حجة الوداع»، «حجة الإسلام»، «حجة البلاغ»، «حجة الکمال» و «حجة التمام» ، نام هایی است که بر این تنها حج رسول خدا(ص) پس از هجرت نهاده اند.[دلیل نامگذاری "حجة البلاغ" آیه ی شریفه ی:(یا أیهاالرسولُ بلِّغ ما أُنزلَ إلیکَ من ربِّکَ...)(مائده:67) می باشد، چنانکه دلیل نامگذاری"حجة الکمال" و"حجة التمام" آیه ی کریمه ی(الیومَ أکملتُ لکم دینکم و أتممتُ علیکم نعمتی...)(مائده:3) است.]

شنبه، پنج یا شش شب از ماه ذی القعده باقی مانده با پای پیاده و با غسل و تدهین(روغن زدن به بدن) و تنها با لباس احرام از مدینه خارج شده و همسرانش رانیز سوار بر کجاوه با خود می برد. تمامی اهل بیت و مهاجرین و انصار و چه بسیار از قبایل عرب و دیگر اقشار مردم با او به راه می افتند.

شیوع بیماری آبله یا حصبه، توفیق همراهی را از بسیاری سلب کرده بود، با این وجود جمعیت به حدی بود که شمار آنرا جز خدا نمی داند.عدد آنرا نودهزار و بیشتر ذکر کرده اند.

مناسک حج را به پایان رسانده و با همان جمعیت انبوه راهی مدینه می شود. در میانه ی راه منطقه ای به نام «جُحفه» قرار دارد که راههای مدینه،مصر و عراق از آنجا منشعب گشته و برکه ای به نام «غدیر خم» درنزدیکی آن واقع است.

پنج شنبه هجدهم ذی الحجة الحرام ، زمانی که به این برکه میرسند، جبرئیل امین آیه ای ازجانب پروردگارمتعال بر او نازل می کند:

( یا أیها الرسولُ بلِّغ ما أُنزلَ إلیکَ من ربِّکَ...) [ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً(به مردم) برسان...] (مائده/67)

فرمان می دهد که باید علی بن ابی طالب(ع) را به عنوان عَلَمِ هدایت و پرچم دین برافراشته، بایدیِ اطاعت و ولایت او برهمگان را ابلاغ کند.

رسول گرامی(ص) دستور می فرماید: آنها که جلو رفته اند بازگشته و آنان که می رسند، توقف نمایند. کنار هم قرار گرفتن پنج درخت بزرگ مغیلان، جایگاه خوبی را فراهم آورده بود.آنجا را تمیز کرده و جارو می کشند. به دستور آن حضرت تا رسیدن تمام جمعیت کسی نمی بایست در آن جایگاه می نشست.

روز تابستانی بسیار گرمی بود. مردها قسمتی از عبایشان را و قسمتی را از شدت حرارت زمین،زیر پایشان گذاشته بودند، و با انداختن جامه ای بر روی یکی از درختان برای رسول خدا(ص) سایبانی ساخته بودند. وقت نماز ظهر فرا می رسد،پیامبر(ص) به سمت جایگاه رفته و با مردم نماز می گذارد.

پس از نماز،در میان مردم، مر منبری از زین شتران ایستاده و باصدایی بلند خطبه اش را به گوش همگان می رساندو می فرماید:

"هرسپاس و ستایشی از آن خداوند است و از او یاری می جوییم. به او ایمان داشته و بر او توکل می کنیم. از شرّ نفس و بدیهای اعمالمان به او پناه می بریم.آن که را خداوند گمراه نموده هدایت گری نیست و آن که را هدایت فرموده گمراه گری نباشد. شهادت می دهم که معبودی جز خداوند نیست و محمّد بنده و فرستاده ی اوست.

ای مردم! خداوند لطیف و خبیر(دانای بر مصالح) به من خبر داد: عمر هر پیامبری برابر نیمی از عمر پیامبر پیش از خود اوست، و نزدیک است که من دعوت حق را اجابت نمایم. من مسئولیّتی دارم و شما نیز به نوبه ی خود مسئولید. چه می گوئید؟

و مردم می گویند: شهادت می دهیم که ابلاغ دین نموده و نصیحتمان کردی، و در این راه تلاش وافر نمودی، خداوند پاداش خیر به تو دهد.

می فرماید:آیا شهادت نمی دهید که معبودی جز خداوند نیست و محمّد بنده و رسول اوست، بهشت و جهنم او حق است، مرگ حق است و قیامت بدون تردید می آید و او مردگان را برمی انگیزد!؟

می گویند: شهادت می دهیم.

می فرماید: خداوندا شاهد باش! سپس می فرماید: ای مردم آیا نمی شنوید؟

می گویند می شنویم.

می فرماید: من زودتر از شما به بهش و نزد حوض کوثر می رسم و شما نیز در آینده در کنار همان حوض بر من وارد خواهید شد.

حوضی که فاصله ی صَنعاء(پایتخت یمن) و بُصری(روستایی از توابع دمشق که امروزه بنام کورة حوران معروف است) دامنه ی آن است و جام های نقره در آن به بی شماری ستارگان آسمان است. مراقب باشید که پس از من با آن دو وجود گرانقدر (ثقلین) چگونه رفتاری خواهید داشت؟

کسی ندا بر می آورد: ای رسول خدا این دو«ثَقَل» و دو وجود ارزشمند چیست؟

می فرماید:«ثقل اکبر»(ثقل به معنای امر خطیر و نفیسی است و به زاد و توشه ی سفر هم گفته می شود) «کتاب خدا» می باشد؛ یک سر آن به دست خداوند عزّ و جلّ و سر دیگر آن به دست شماست؛ آن را محکم نگه داشته تا گمراه نشوید.

و«ثقل اصغر» «عترت و اهل بیت» من است. و خداوند خبیر و لطیف به من خبر داده که آن دو تا هنگامه ی ورود بر من نزد حوض، از هم جدا نخواهند شد. و من نیز از پروردگارم خواستم که آن دو چنین باشند(هرگز از هم جدا نشوند).

بر آن دو پیشی نگیرید که هلاک شوید و از آن ها دست برندارید که باز هلاک خواهید شد.

در این هنگام، دست علی (ع) را گرفته تا آن جا بالا آورد که سپیدی زیر بغل هر دو نمایان شده و می فرماید: ای مردم چه کسی بر مؤمنین از خودشان سزاوار تر است و اولویت دارد؟

می گویند:خداوند و رسولش بهتر می دانند.

می فرماید: خداوند، مولای من ، و من مولای مؤمنین هستم و بر ایشان از خودشان سزاوارترم؛ پس هر که را من مولای اویم، علی هم مولای اوست.

و این جمله را سه بار تکرار می فرماید(و به نقل از احمد بن حنبل چهار مرتبه).

آن گاه می فرماید: بار خدایا! هرکه او را دوست و یاور بود، دوست و یاورش باش و هر که با او دشمنی کند، دشمنش بدار! هرکس که از روی محبّت او را بزرگ داشت و بر شکوه و شوکتش افزود، تو نیز ا را از روی محبّت تعظیم و تجلیل کن. و هرکه از روی بغض او را خوار و حقیر خواست، تو هم خوار و حقیرش بدار! یاری ده هرکه او را یاری کند و هرکس او را بی یاور گذاشت یاریش مکن. و حق را دائر مدار او قرار ده. هان! که این سخن را باید حاضر به غایب برساند.

هنوز جمعیت پراکنده نشده بود که امین وحی الهی این آیه را فرود آورد:

(الیومَ أکملتُ لکم دینکُم و أتمَمتُ علیکُم نِعمتی...)[امروز دینتان را برایتان کامل گردانیده و نعمتم را برایتان به اتمام رسانیدم] (مائده/3)

اینجاست که خاتم الانبیاء می فرماید: الله اکبر بر اکمال دین و اتمام نعمت و رضای پروردگار بر رسالت من و ولایت علی بعد از من.

آنگاه مردم شروع به تبریک و تهنیت گویی به امیرالمؤمنین(ع) می نمایند.

ابوبکر و عمر زودتر از سایر صحابه به آن حضرت تبریک می گویند ، و هرکدام می گوید: زهی و آفرین بر تو ای پسر ابوطالب، برای همیشه مولای من و مولای هر مرد و زن مؤمن شدی.

وای خلاصه ای از واقعه ی غدیر است، که امّت اسلامی بر آن اتفاق نظر دارند. و واقعه ای اسلامی به نام «غدیر»، به جز این، در عالم وجود ندارد. به گونه ای که اگر صحبت از "روز غدیر" شود ، غیر از این روز به ذهن خطور نمی کند، و اگر گفته شود«محلّ غدیر» ، همان برکه ی معروف «خم» می باشد، که نزدیک«جُحفه» است.

منبع:کتاب داستان غدیر خم مؤلف محمدحسین شفیعی شاهرودی صفحات9 تا 15

خلاصه ای از واقعه ی غدیر

مطالب مشابه :

خلاصه ای از واقعه ی غدیر

پاورپوینت و کلیپ غدیر غم

عید غدیر خم مبارک

عید غدیر خم عیدولایت و امامت بر شما مبارک

دانستنی های عید غدیر خم

پیامک های غدیر