خزان در خزان ارسالی از رزگار صالحی

درد دلي با هرآنكه دلش ميسوزد شايد همگي افسانه (هةر كةسي پيرش نيا بلؤ سانؤ)را شنيده باشيم...،اين جمله فولكلور حكايت از ارزش و منزلت سالخوردگان دارد.شش آبان گنجينه ايي ديگر از تاريخ،فرهنگ،ادبيات ولغت و... محلي ما به زير خاك رفت،آري لالؤ خوامراد پس از يك سده زندگي پر از فراز و نشيب روستاي ناو را به مقصد درگاه حق تعالي ترك كرد،آنچه مرا به نگارش اين مطلب واداشت،الف: كوچ يكي پس از ديگري بزرگان و معتمدان روستاست كه به مثابه پل ارتباطي ما را به واقعيات گذشته هاي دور پيوند مي دادند كمتر كسيست كه گذشته و سرگذشت گذشتگانش برايش اهميت نداشته باشد ازين رو فوت لالؤ خوامراد و امثال ايشان از دست رفتن فرصتهايي ست كه جبران نخواهد شد، ب:تغييرات تاسف بار شيوه برگزاري اين مراسمات اجتماعي ميباشد كه به توضيح مختصر اين قسمت مي پردازم در منطقه هةورامان سنت همدردي دسته جمعي اهالي روستاهاي همجوار در مراسم تعزيه يا به قولي فاتحه خواني قابل توجه است قديما در روزگار بدور از عصر تكنولوژي يا عصر آغاز بي مهريهاي امروزي هرگاه حادثه اي چنين رخ ميداد حالا به چه طريق خبرها ميرسيد بماند،از چهار طرف روستا قافله قافله زن و مرد درمعيت امام جمعه وريش سفيدان و معتمدين با پاي پياده به سمت روستا سرازير ميشدند واز چهره تك تك افراد احساس همدردي جاري ميگشت،با دل وجان براي شادي روح مرحوم طلب استغفار ميكردند و همچنين خالصانه با بازماندگان احساس همدردي ميكردند، تاجاييكه به معني واقعي تسلي بخش بازماندگان مي شدند.الفاظ و شيوه بيان آنها گوياي اين حقيقت بود اين مشاركتهاي خالصانه وبي ريا فلسفه هاي ديگري از جمله آشناي بيشتر اهالي روستاهاي مختلف با همديگر كه زمينه ساز پيوندي و خويشاوندي بيشتر از قبل و شايد رفع خصومتهاي گذشته هم داشت، حتي بسياري از آموزه هاي ديني و اخلاقي و اجتماعي در چنين مراسماتي بيان شده است و ... كه مجموعه اين عوامل باعث ايجاد هةورامان يك رنگ و پاك شده بود. اين روزها به لطف دنياي مدرن في الفور خبرها ميرسند و برق آسا اتوموبيلي آدم با تركيبات كاملا ناهمگون و بعضا" ناشناخته به مدت كوتاهي شايد دقايقي در مسجد حضور ميابند و به صورت رفع تكليف و سرد و بي روح مراسم فاتحه خواني اجرا ميشود در اسرع وقت بپا مي خيزند و هركسي سراغ مشكلات روزمره خود را ميگيرد، آنچه بيشتر از هرچيز مايه تأسف من شد كاهش چشمگير مشاركت اهالي روستاست!!كه در كل بيانگر كاهش روح همبستگي واحساس همدردي در ميان ما ميباشد! درست يا غلط بودن اين مطلب به كنار كه قديما مشاركت بيشتر به احترام شخص مرحوم بود نه تسلي بازماندگان،تا جاييكه از ميزان جمعيت ونوع مشاركين ميشد حدس زد كه مرحوم چه جايگاه و شناختي در منطقه داشته است و اين نشانه نهادينه بودن اصل احترام در ميان مردم منطقه بود قديما سه روز تمام مسجد در تمام ساعات روز مملو از جمعيت بود اما اين روزها،روزي يا دو روز نصف و نيمه آن هم به صورت رفع تكليف حضور ميابند آن روزها رسم چنين بود تا سه روز در خانواده عزادار بساط تناول حتي براي افراد خانواده ممنوع بود تا جايي كه مي گفتند حرام است و مسؤليت اطعام آنها با همسايگان و اهالي داوطلب بود اما امروزه بساط پذيرايي در اين مراسمات گرم است و در آينده شايد بدعتهاي ديگري هم به آن افزوده شود و... حالا سؤال اينجاست اين روند تا كجا ادامه مي يابد وآيا راهي هست كه بتوان سنتهاي پيشين را زنده نگه داشت؟؟

خزان در خزان ارسالی از رزگار صالحی

مطالب مشابه :

باغداری و باغبانی

رفع حاصل كيله:

سبک زندگی ائمه ی اطهار

گیاهان و میوه ها در قرآن

کوروش بزرگ و پان ترک ها

نمونه ی مصاحبه با مراجع _ جلسه اول

چند تا عکس

نمونه سوالا ت اجتماعی ششم

خزان در خزان ارسالی از رزگار صالحی