تشکر نامه

تشکرنامه

پس از نوشتن دریغ نامه، به این گمان رسیده بودم که کوشش هایم برای دستیابی به مقالات ونوشته های وبلاگ " سخن" به کدام نتیجه ای نرسید. این به خاطر دقیق بود که مدیریت بلاگفا از فرستادن حتی یک ایمیل کوتاه هم در قبال آنهمه نامه هایم، دریغ نمود.چون یگانه امیدی بود که از سرور این سایت معتبر، میشد که مقالات سخن ، برگشتانده شود.اما چنین نشد. از سوی دیگر پس از یادداشت دریغ نامه، با مدیر وبلاگ" ورسی " که همان نشانی اینترنتی وبلاگ سخن را، برگزیده بود،تماس تیلیفونی داشتم وخواهش کردم که صرف نشانی اینترنتی وبلاگ شان را تغییر بدهد. ایشان در مقام حرف پذیرفت، اما در عمل همان آدرس پیشین خودرا حفظ نمود. اکنون هم بسیار ی از خوانندگان به آن نشانی میروند وفکر میکنند که " سخن " به "ورسی " تبدیل شده است.

موقعیت های پیش می آید که آدمی باید ناکامی هایش را با پیشانی باز بپذیرد.چون هرگونه دلواپسی، اضطراب ونا خویشتنداری در قبال ناکامی ها،بجز اینکه ناراحتی روحی بار آورد، کدام سودمندی دیگری ندارد. در مورد ناپیدایی مقالات سخن من هم درموقعیت پذیرفتن آن قرار گرفتم ویکسره نگرانی هارا از خود راندم.چون اشتباه خودم بود که در ذخیره نمودن آن یادداشتها، کاهلی بخرچ داده بودم.

اماچند روز پیش، برادر زاده عزیزم محمد رضا بخشیان، آنلاین گردید.و بعد از مدت ها باهم از طریق یاهو مسینجر چت نمودیم. این عزیز پرسید که چرا وبلاگ سخن آپدیت نمیشود؟ ماجرا را برایش گفتم، او که " دریغ نامه " را خوانده بود ، گفت خبر دارم. بعد گفت : " من بخشی از نوشته های سخن را در فایلی ذخیره کرده بودم تا سر فرصت به مطالعه آنها بپردازم،همه را برای تان می فرستم " این پیام به حدی برایم جالب وسرور بخش بود که بلافاصله از این عزیز، تقاضا کرده ام که فردا برایم نوشته های سخن را بفرستد.فردا درایمیل ام، بخشی از مقالات سخن رسید ودو روز بعد هم بخشی دیگر از این مقالات توسط همین عزیز، برایم پست گردید. اکنون از فیض هوشمندی برادر زاده ام، من مالک وبلاگ از دست رفته ام شدم. در اینجا ازرضا بخشیان عزیز، کمال تشکر رامی نمایم و این مهربانی شان برای همیشه در خاطره ام ثبت خواهد بود. شاید خواننده بپرسد، که این همه سخن زدن ازانتشار چند مقاله ای در یک وبلاگ، زاید نیست؟ بلی برای دیگران شایدنه تنها زاید باشد، بلکه استهزای را نیز با خود داشته باشد. اما نویسندگان میدانند که نوشتن یک مقاله در هر عرصه ی که باشد،یک میلاد است. طبیعتاً یک مولود برای پدر ومادر اگر زشت باشد ویا زیبا، مولود عزیز یافته ای است که خداوند به ایشان ارزانی داشته و به وجود وی افتخار میکنند. شما شاید دیده باشید که پدران ومادرانی هستند که تا آخر عمر ازفرزند معیوب شان، پرستاری میکنند ودر حالیکه حیات این فرزند نه در خانواده ونه در جامعه کدام سودمندی ندارد، ولی والدین به دلیلی مهرو محبت که در نهاد شان نسبت به این فرزند معیوب شان، مضمر است، حتی کمترین نشانه ای از بیزاری درتداوم حیات فرزند معیوب شان دیده نمیشود. در مورد نوشته های وبلاگ سخن، من هم با تمام معیوبیت وناتوانی این نوشته ها، وقت گذاشته ام تا آنهارا بیرون دهم. بدان دلیل برای خودم زاید نبوده وآنهارا در عین ناتوانی وعیوب فراوانش دوست هم دارم. چون فر آورده های لحظاتی بوده که بدان اندیشیده ام ویا اندیشه های که به نظر من سفته گی وبهینه گی در خود داشته، در سخن، گنجانیده ام.

اکنون که از فیض بخشیان عزیز،بخشهای از این نوشته ها را در اختیار دارم وتعدادی از نوشته های که قبلاً کاپی گرفته بودم سرهم بندی نموده وآهسته ، آهسته با این توشه ها وبلاگ سخن را دوباره می آرایم. در نوشته های که این بار روی صفحات وبلاگ می آید اگر لازم افتد نکات بیشتری بدانها می افزایم. اما تسلسل نشر آنها راآنطوریکه در گذشته آمده بود، رعایت خواهم نمود.

تشکر نامه

مطالب مشابه :

تشکر

نمونه هايي از تقديم و تشكر براي صفحه تقديم پايان نامه

نمونه هايي از تقديم و تشكر براي صفحه تقديم پايان نامه