یادی از مردان با صفاي كوهستان البرز / به مناسبت هفته دفاع مقدس 1/7/1388

یادی از مردان با صفاي كوهستان البرز / به مناسبت هفته دفاع مقدس 1/7/1388

هنوز يادمان هست كه در روزهاي نخستين جنگ عراق عليه ايران در 31 شهريور 1359 ، تعدادي از جوانان بالادهي كه سرباز منقضي خدمت 1356 بودند مجدداً به سربازي و رفتن به جنگ فراخوانده شدند و مادران و خانواده شان چقدر دلواپس و نگران بودند . هر روز خبرهايي تازه و گوناگون از جنگ مي شنيديم .

چند ماه بعد از شروع جنگ ، جوانان روستاي بالاده و روستاهاي همجوار آن يعني روستاهاي قلعه ، پايين ده ، تيله بن و واوسر از درس ، كار ، خانه و كاشانه خود دست كشيدند و به سوي جبهه ها شتافتند تا وظيفه خود را در قبال دين و مملكت خود انجام دهند . آنان رفتند و دقيقاً يك سال بعد از جنگ بود كه اولين شهيد منطقه را برايمان آوردند . بسيجي شهيد قربانعلي توبه بالادهي كه در روز پنجم مهر 1360 در عمليات حصر آبادان به شهادت رسيد و مردم بالاده و منطقه فوج فوج از مناطق مختلف استان مازندران در محله زيروان بهشهر كه آن سالها هنوز روستا بود جمع مي شدند و هر روز در جايي مراسم بزرگداشتي برايش مي گرفتند و با خانواده شهيد ابراز همدردي مي كردند و به وجود شهيد هم افتخار . و اين شهيد گرانقدر عاملي شد براي همدلي و اتحاد بيشتر مردم منطقه ما .

روز به روز ،‌ تعداد جوانان بالادهي و روستاهاي هم جوار كه به جبهه مي رفتند بيشتر و بيشتر شد . اينان همگي از خانواده هايي محروم و بي بضاعت بودند و ديري نكشيد كه هر روز منتظر رسيدن شهيداني ديگر بوديم . 45 روز بعد از شهادت شهيد توبه ،‌شعبان كاظمي در جنگل آمل به شهادت رسيد . يك ماه بعد از ايشان ، نعمت اله چهاردهي ، حبيب اله كاردگر و عبدالله نظري در پاييز سال 1360 و هم زمان شهيد شدند . به دنبالشان شهيداني ديگر : اسماعيل چهاردهي ، اسماعيل پناهي ، عبدالخالق خاسب ، رحيم فتحي ، امرالله محمدي و هر روز شهيدي ديگر .

روزي كه جنگ به پايان رسيد 34 شهيد داشتيم كه چند تاي آنان مفقودالاثر بودند كه هنوز هم سه تن از اين عزيزان جنازه مطهرشان پيدا نشده است و یکی از زخم خوردگان جنگ چند سال بعد پس از تحمل سالها مجروحیت به شهادت رسید . اكنون افتخار مي كنيم كه 35 شهيد سرافراز منطقه در دامان پاك و پرمهر مادران زجر كشيده و با نان حلال پدران زحمتكش ما پرورانده شدند .

اين از شهداي ما كه رفتند و دين شان را ادا كردند . اما از خيل بي شمار رزمندگان منطقه كه شايد تعدادشان به چند صد نفر هم برسد ، تعدادي به اسارت دشمن درآمدند و سالها در زجر و سختي به بند صدام گرفتار شدند . تعدادي ديگر مجروح و جانباز شدند و هر چند كه سالهاست روزگار را به سختي و تحمل درد جسمي سپري مي كنند و حتي يكي از اين عزيزان هم بعد از سالها تحمل درد و رنج به شهادت رسيد ؛ جانباز شهید مرادعلی ( قاسمعلی ) محمدی كه در روز 19 شهریور 1382 به شهادت رسيد .

ما مانديم و تعداد بي شماري از رزمندگان بي نام و نشان كه هنوز بعد از 20 سال از پایان جنگ ، آمار دقيقي از آنان نداريم . اما مي دانيم كه بسياري از آنان در شرايطي به جبهه رفتند كه خانواده شان در فقر و تنگدستي زندگي مي كردند . در همان سالهاي جنگ تعدادي از اين رزمندگان در مناطق جنگي و مناطق محروم ايران از كردستان گرفته تا سيستان و بلوچستان و هم چنين در مناطق محروم هزار جريب و چهاردانگه و دودانگه مازندران به آموزش فرزندان اين مرز و بوم مشغول بودند و بعداً به استخدام آموزش و پرورش درآمدند . آنان بعد از جنگ ، از سنگر رزم به سنگر تعليم و تربيت برگشتند . عده اي از رزمندگان به ادامه تحصيل در دانشگاه ها پرداختند و به مدارج بالاي علمي و تخصصي رسيدند . عده اي به شغل آزاد روي آوردند . جمع كثيري نيز به همان شغل هاي كشاورزي و كارگري خود مشغول شدند . تعدادي هم به استخدام ادارات دولتي درآمدند .

عده اي اما به هر دري زدند تا شغلي اداري پيدا كنند درها را به روي خود بسته ديدند . آنان براي تسلي دل خود و قانع كردن خانواده خود مي گفتند كه « مگر ما جبهه رفتيم كه به ما كار بدهند ؟ » اما ما مي ديديم كه در همان اداره اي كه ما دنبال كار بوديم ديگراني را استخدام كردند كه رنگ جبهه و جنگ را نديده بودند . اين سهم خواهي از جنگ نيست كه ما را هدفي بس مقدس تر در سر بود . هر چند كه معتقديم كه همه مردم ايران بايد از حق اشتغال به كار برخوردار باشند . اما جواني كه سالهاي جواني خود را در جنگ گذرانده هم نياز به اشتغال داشت . جوانی که بیش از نیمی از طول جنگ را در جبهه بود اکنون با کارگری و روزمزدی زندگی می کند .

اين عده اكنون اما با سيلي صورت معصوم خود را سرخ نگه ميدارند و درد دل هاي بي شمارشان گاهي باعث بغض و گريه آدم مي شود .

دردآورترين بخش از رزمندگان منطقه محروم ما را آناني تشكيل ميدهند كه در روزگار بعد از پايان جنگ به حال خود رها شدند و چرخ بد كردار آنان را به ورطه اعتياد كشاند . هر چند آنان نيز در نزد ما و مردم ما همچنان داراي ارج و منزلت به واسطه سالهاي ايثار و فداكاري خود هستند اما چرا بايد آنان به چنين ناملايماتي گرفتار شوند ؟ آيا نمي توانستيم از وجود آنان در پيشبرد امور بعد از جنگ و سازندگي مملكت بهره ببريم ؟ نميدانم چه كسي را بايد مقصر بدانيم . آن رزمنده را كه قدر صداقت و پاكي سالهاي جبهه و جنگ را ندانست و يا جامعه را ؟ شايد هم نهادهاي مرتبط با امور ايثارگران را كه به وظايف بعد از جنگ خود در برابر اين رزمندگان كوتاهي كردند !

اين از ماجرايي بود كه با همه تلخي و شيريني اش بر رزمندگان ما گذشت . منطقه محروم ما از تابستان سال 1362 كه اولين يادواره شهدا را با هشت شهيد برگزار كرد و اكنون كه در سال 1388 با 35 شهيد و ده ها جانباز و آزاده و صدها رزمنده و ايثارگر ،‌ بيست و ششمين يادواره شهدا را برگزار كرد هنوز هم چشم به راه « لطف » مسئولين است . يادم مي آيد كه در سالهاي آغازين برگزاري يادواره شهدا هميشه سعي مي كرديم از مسئولين تراز اول استان مازندران براي حضور در اين مراسم و سخنراني ها دعوت كنيم تا آنان از نزديك با مشكلات و محروميت منطقه ما آشنا شوند . از نماينده امام ( ره ) در استان گرفته تا اعضاي مجلس خبرگان رهبري و ائمه جمعه و نمایندگان مجلس از شهرهاي ساري و نكاء و بهشهر و ... تا استانداران و فرماندارن و بخشداران و فرماندهان سپاه و ديگر مديران كل ادارات استان . سالهاي ديگر هم به همين روال گذشت . يعني بيست و شش سال ديگر هم گذشت . هنوز هم از اين نوع دعوت ها مي كنيم و هنوز هم انتظار داريم تا به حرمت فداكاري 35 شهيد و ده ها جانباز و آزاده و صدها رزمنده ، گوشه چشمي و توجهي به اين منطقه محروم بشود .

مي دانيم هر مسئولي كه به منطقه مي آيد در دلش با خود مي گويد كه « اينان در منطقه اي خوش آب و هوا و ييلاقي زندگي مي كنند و خوشا به حالشان » و اين چنين است كه « محروميت منطقه در زير لايه سبز طبيعتش پنهان مي ماند » .

به قول يكي از دوستان رزمنده كه مي گفت : « مسئولين مي آيند و مي بينند و قول ميدهند و مي روند و ما در راهروهاي عريض و طويل ادارات براي پيگيرهاي بي نتيجه مي دويم و هنوز در حال دويدن كه باز به زودي سال ديگر و مسئولي ديگر و قولي ديگر و باز ما ... . آنان باز مي آيند و خواهند آمد تا چند روزي در ييلاق خوش آب و هواي ما خستگي كارهاي اجرايي جاهاي ديگر را از تن بيرون كنند ... »

ما منكر كارهايي مثل آبرساني ، برق رساني و نصب دكل هاي مخابراتي و تلويزيوني نيستيم كه شايد با يكي دو تا طرح هاي ديگر ، همه اقدامات عمراني است كه در منطقه ما يعني پنج شش روستا صورت گرفته است .

اما هنوز يك طرح اشتغالزاي صنعتي در منطقه راه اندازي نشده است . هنوز 35 كيلومتر جاده شن ريزي شده از كياسر تا بالاده صعب العبور و نياز به آسفالت دارد . هنوز مشكل آب آشاميدني روستاي بالاده روز به روز بيشتر مي شود . هنوز برق منطقه با اندك نمي و باراني قطع مي شود . هنوز براي پرداخت قبض برق و تلفن و درمان بيماران بايد 40 كيلومتر راه طي كنيم تا به كياسر برسيم . هنوز از خانه بهداشت و دهياري و ديگر امكانات روستايي بهره مند نيستيم .

شايد در بيست و هفتمين و بيست و هشتمين و سي امين و ... يادواره شهدا هم مسئولين بيايند و بروند . اما منطقه ما با همه محروميتهايي كه دارد تا ابد تاريخ به فرزندارن دلاور خود كه در سالهاي خون و آتش دلاورانه در مقابل دشمن ايستادند افتخار خواهد كرد. منطقه ما به وجود فرزندان ديار كوهستاني و سبز خود مي بالد كه هم چون قله استوار شاهدژ قامت برافراشته و چونان كوه چهارنو ، قوي و مستحكم در مقابل دشمن ايستادند . 35 تن از بهترین فرزندان ما شهيد شدند . ده ها نفر اسير و جانباز شدند . صدها رزمنده با دل هايي مملو از عشق به مردم و مملكت برجاي ماندند که اكنون در پيچ و خم زندگي روزمره از نظرهاي عافيت انديش مسئولین دور مانده اند .

هفته دفاع مقدس نيز بهانه اي بود تا يادي كنيم از همه اين عزيزان . درود بر شهيدان . درود بر اسرا و جانبازان و درود بر رزمندگان عزيز ديار هميشه سر بلند البرز و منطقه دوسر شمار .

ياد مردان با صفاي كوهستان البرز را براي هميشه در جان و روح مان و در تاریخ پرافتخارمان زنده نگه خواهيم داشت .

یادی از مردان با صفاي كوهستان البرز / به مناسبت هفته دفاع مقدس 1/7/1388

مطالب مشابه :

دریافت قبض المثنی تلفن ثابت

وجه تسمیه استان مازندران

کلاهبرداری اینترنتی از ۲۰هزار شهروند‍!

دوره آموزشی نحوه انجام خدمات شركت توزيع برق استان

اطلاعيه مديريت حج و زيارت استان البرز

آغاز صدور قبوض SMS رایگان گاز در تهران/ حذف قبوض کاغذی کلید می‌خورد

صدور قبوض SMS رایگان گاز آغاز شد

یادی از مردان با صفاي كوهستان البرز / به مناسبت هفته دفاع مقدس 1/7/1388

مرکز چاپ و تبلیغات پارسیان