مراقبت از خون (Hemovigilance)

مراقبت از خون (Hemovigilance)

سازمان انتقال خون ایران، طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی ایران، تنها مرجع مسئول تأمین خون و فرآورده های آن در کشور جمهوری اسلامی مان می باشد .

در راستای مأموریت اصلی این سازمان تامین خون و محصولات خونی کافی و سالم به منظور حفظ و ارتقاء سلامت و بهبود کیفیت زندگی تعریف شده است .

بعد از خروج خون و فرآورده ها ی خونی از مراکز انتقال خون جهت مصرف در مراکز درمانی، پایش، نظارت و نحوه مصرف واحدهای خون و فرآورده های آن برای سازمان انتقال خون مقدور نیست.

اهمیت مراقبت از خون (هموویژلانس) در زمستان 1386 در شورای عالی سازمان انتقال خون ایران پیشنهاد و به تصویب رسید .

فرآیند مراقبت از خون( هموویژلانس) از چهار فرآیند مهم تشکیل شده است :

درخواست خون و فرآورده های خونی توسط پزشکان و مراکز درمانی
نگهداری آنها در بانک خون بیمارستان ها
انجام آزمایشات سازگاری قبل از تزریق
نظارت بر فرآیند تزریق و عوارض پس از تزریق (مهم ترین مورد)

تعریف مراقبت از خون ( هموویژلانس) ‌:

به فعالیت هایی اطلاق می شود که در کل زنجیره انتقال خون (از زمان جمع آوری خون تا زمان تزریق آن به گیرنده) به منظور جمع آوری و ارزیابی اطلاعات مربوط به وقوع عوارض ناخواسته احتمالی ناشی از تزریق خون و فرآورده های آن در افراد گیرنده انجام شده تا در صورت امکان مانع از بروز مجدد آنها شود.

سیستم مراقبت از خون ( هموویژلانس) در سایر کشورها:

مراقبت از خون ( هموویژلانس) قاطعانه به عنوان یکی از اجزای سلامت و ایمنی زنجیره انتقال خون در نظر گرفته می شود. با این حال رویکرد اجرایی آن در کشورهای مختلف متفاوت است. سیستم مراقبت از خون ( هموویژلانس) تا سال 2006 در 23کشور شامل : اتریش، کبک کانادا، برزیل، چک، فنلاند، دانمارک، فرانسه، آلمان، ایرلند، ایتالیا، ژاپن، لوکزامبورگ، نروژ، روسیه، اسلواکی، آفریقای جنوبی، اسپانیا، سوئیس، یونان، نیوزیلند، بریتانیا، و آمریکا به درجاتی اجرایی شده است.

در مطالعاتی که درباره سیستم هموویژلانسی بعمل آمده است 4مورد زیر در هر کشور مورد بررسی قرار گرفته است

1- آیا یک سیستم هموویژلانس به طور کامل وجود دارد یا در آینده نزدیک ایجاد میشود؟

2- آیا اجرای سیستم هموویژلانس اجباری است یا اختیاری؟

3- آیا فقط عوارض ناشی از تزریق خون گزارش می شود یا سایر جنبه ها مانند مصرف نادرست خون یا تجویز بدون اندیکاسیون خون را هم شامل می شود؟

4- کدام عوارض ناشی از تزریق خون و با چه درجه شدتی باید گزارش شود؟

برخی از نتایج بدست آمده عبارتند از :

1 - در آلمان فقط عوارض ناشی از تزریق خون گزارش می شود.

2 - در جمهوری چک گزارش عوارض تنها به عوارض شدید محدود شده است.

3 - در اسپانیا و افریقای جنوبی سیستم هموویژلانس تازه تاسیس و در حال گسترش است.

4 - آمریکا تنها کشور توسعه یافته ای که هنوز در آن یک روش ثابت برای پیگیری عوارض مرتبط با تزریق خون اجرا نمی شود.

بر طبق گزارش ارائه شده در :

National Hemovigilance Program Launches to Track Adverse Events Associated with Blood Transfusion

برقراری سیستم هموویژلانس یه صورت اجرای یک پروژه مشترک بین مراکز :

AABB (American Association of Blood Banks) و CDC (Center of Disease Control)

و بیمارستان هایی که به صورت اختیاری در این پروژه وارد می شوند در حال پایه ریزی بوده و اجرای آن از بهار 2010 آغاز شده است.

بنابراین در اغلب کشورهای مورد بررسی تمامی عوارض تزریق خون باید گزارش شوند و تنها در گروه اندکی از کشورها، گزارش عوارض، محدود به عوارض شدید است.

مهمترین عامل در موفقیت مراقبت از خون ( هموویژلانس) همکاری و هماهنگی بین بیمارستان ها و مراکز انتقال خون می باشد.

با اجرای فرآیند مراقبت از خون ( هموویژلانس) بهبود کیفیت خدمات انتقال خون و ارتقاء سلامت جامعه تضمین میگردد .

برنامه ایران در مراقبت از خون ( هموویژلانس )

در ایران تا کنون هیچگونه سیستم سازمان یافته ای در این باره وجود نداشته است و به همین علت اطلاعات و آمار دقیقی درباره میزان وقوع ترانسفوزیون و میزان بروز رویدادها و واکنش های ناخواسته ناشی از انتقال خون وجود ندارد.

هرچند با تصویب آیین نامه کمیته های بیمارستانی، پیشرفت هایی در برخی بیمارستان ها حاصل شد ولی تا به حال گزارشی از عوارض ناشی از تزریق خون به دست نیامده است و هنوز مشکلات زیادی در این خصوص در بیمارستان ها موجود است مثل نبود متخصصین طب انتقال خون در بیمارستان ها ، عدم وجود واحدهای درسی در خصوص طب انتقال خون در دروس دانشگاهی پزشکان و پرستاران و سامانه مناسب برای ردیابی تزریق خون و گزارش عوارض احتمالی وجود دارد.

اهمیت هموویژلانس

تلاش در جهت شناخت و حذف این عوارض مرتبط با تزریق خون و اصلاح علل آن ها سبب کاهش میزان مرگ، عفونت ها و کاهش میزان ناتوانی شده و از طرف دیگر سبب افزایش خدمت رسانی به بیمارستان ها ، افزایش رضایتمندی بیماران، بهبود خروجی بیمارستان ها و در نهایت ارتقاء سلامت جامعه می شود.

بنابر این طبق مصوبه جلسه بیست و یکم شورای عالی سازمان انتقال خون ایران در سال 86 و جلسه بیست و دوم شورای عالی سازمان در سال 87 سازمان انتقال خون موظف به برقراری سیستم در 50- 40مرکز درمانی سراسر کشور گردید که (19مرکز در تهران و مابقی در 12 استان کشور شامل: اصفهان-یزد-شیراز- خراسان رضوی- سیستان و بلوچستان- خوزستان- گرگان- آذربایجان شرقی- هرمزگان- قزوین- کرمان و کرمانشاه)

اهداف اختصاصی (ویژه)

برقراری سیستم مراقبت از خون (هموویژلانس)

1- هدایت و ارتقای فرآیند تزریق خون در بیمارستان ها به کمک آموزش های داده شده که در نتیجه می تواند فرآیند تزریق را بتدریج به حالت استاندارد خود نردیک نموده و مانع از اتلاف فرآورده های خون به دلیل عدم آگاهی از شیوه نگهداری آنها و عدم آگاهی از نحوه تزریق خون صحیح، شود.

2- ارتقا سلامت بیماران به دلیل افزایش آگاهی پرستاران و پزشکان در رابطه با نحوه تزریق استاندارد خون و مدیریت صحیح عوارض احتمالی تزریق خون.

3- گردآوری و تجزیه و تحلیل داده های مربوط به عوارض ناخواسته تزریق خون و اعلام خطر به منظور تصحیح و اخذ اقدامات اصلاحی لازم و مناسب برای جلوگیری از وقوع مجدد آن ها

4- گزارش عوارض ناشی از تزریق خون به صورت سیستماتیک از کلیه مراکز درمانی و جمع آوری در واحد هموویژلانس سازمان انتقال خون به جهت جلوگیری از پراکندگی در امر گزارش دهی و داشتن امار صحیح از میزان بروز عوارض.

5- مستند سازی موارد تزریق خون در یک بیمارستان و بررسی مقایسه ای آن در سال های متوالی به کمک فرم های طراحی شده. به منظور ارزیابی میزان تزریق خون در کل کشور، میزان تزریق های خون بدون عارضه، میزان تزریق های همراه با عارضه و مشخص نمودن میزان بروز هر عارضه.

6- استفاده از یک فرم استاندارد در تمام مراکز درمانی جهت درخواست خون و فرآورده های خونی که منجر به تجویز صحیح و جلوگیری از مصرف نابجای فرآورده و به عبارت بهتر مصرف بهینه خون می شود

7- تهیه دستورالعمل های مرتبط با استانداردهای تزریق خون در سطح بیمارستان و یا در سطح کشور به منظور آموزش مداوم و علمی پرستاران و پزشکان درگیر در امر تزریق خون.

نحوه اجرا:

ابتدا قبل از دادن آموزشهای لازم، چک لیست جهت ارزیابی وضعیت تزریق خون در چند بخش پرمصرف بیمارستان تکمیل می‌شود. سپس پس از انجام آموزش های مربوطه، این چک لیست مجددا در همان بخش ها جهت بررسی اثربخش بودن آموزش ها تکمیل می شود. حتی الامکان سعی میشود کل پرستاران دخیل در امر تزریق خون و پزشکانی که به صورت ثابت در سه شیفت کاری صبح، عصر و شب در بیمارستان حضور ثابت دارند، آموزشهای لازم را دریافت نمایند تا در مواقع بروز عوارض حاد مرتبط با تزریق خون، بتوانند آن عارضه را مدیریت نموده و در عین حال رابط آن بیمارستان و دفتر هموویژلانس ستاد مرکزی انتقال خون باشند. سپس از گروه های هدف در دو مرحله یکبار بالافاصله قبل از دادن آموزش ها و نوبت دوم بعد از اتمام آموزش ها (جهت بررسی اثربخش بودن دوره آموزشی) آزمون به عمل آمده و به کسانیکه این دوره را با موفقیت گذرانده اند، گواهی از سوی سازمان اعطا می شود. در این خصوص در بخش ایمونو هماتولوژی سازمان انتقال خون ایران، آموزشهای عملی لازم نیز به پرسنل بانک خون بیمارستان ها داده شده و به کسانیکه این دوره را با موفقیت گذرانده اند گواهی از سوی سازمان اعطا می شود.

در مرحله بعدی فرم ها توسط پرستاران و پزشکان آموزش دیده تکمیل می شود و از این میان توسط پزشک هموویژلانس، تنها فرم ثبت عوارض، جهت بررسی به دفتر هموویژلانس ستاد مرکزی ارسال می شود. در طی استقرار سیستم هموویژلانس، ارزیابی و پایش توسط همکاران بخش های هموویژلانس به خصوص در ماه اول استقرار با فواصل 12-10 بار نظارت در ماه و سپس در ماه های بعدی با فواصل بیشتر انجام میشود. طبق الگوریتم اجرای سیستم هموویژلانس در بیمارستان ها، عوارض گزارش شده توسط پزشکان هموویژلانس (پزشکان آموزش دیده) از تمامی مراکز درمانی در استان های مرتبط در جلسات مربوطه بررسی و تحلیل شده و برای آن ها با توجه به ماهیت عارضه، اقدامات اصلاحی یا پیشگیرانه مناسب اتخاذ شده و بر حسب مورد به آن مرکز یا کل مراکز درمانی اعلام می شود .

مراقبت از خون (Hemovigilance)

مطالب مشابه :

رويه انجام اعتباربخشي ملي بيمارستان ها

پایان نامه بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با بهره وری کارکنان واحدهای درمانی بیمارستان نظام مافی

استانداردهای بین المللی اعتباربخشی بیمارستان ها

EFQM و کاربرد آن در نظام سلامت

تله پاتولوژی اسلاید مجازی برای برنامه اطمینان کیفیت پاتولوژی جراحی یک بیمارستان آموزش دانشگاهی

مراقبت از خون (Hemovigilance)

استانداردبین المللی اعتباربخشی بیمارستان ها

مدیریت کیفیت در پرستاری

اعتباربخشی بیمارستانی در ایران: از خیال تا واقعیت