مبادله كامنت در وبسايت عرفان آباد

مبادله كامنت در وبسايت عرفان آباد

مبادله كامنت مدير وبلاگ پيش به سوي خدا در وبسايت حوزه علميه عرفاني عرفان آباد در باب رؤيت خدا ، دوستان! ادامه ي مطلب را با حوصله و انرژي كافي و با دقّت مطالعه فرماييد:

" کامنت آخر ما هنوز در وبسایت عرفان آباد نمایش داده نشده "

___

سلام عليكم و رحمة الله و بركاته. در مورد رؤيت خدا براي مومنين قرآن مي فرمايد: وُجُوهٌ يَوْمَئِذ نَّاضِرَةٌ * إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ و اما در آيه ي ديگري مي آيد: لاَّ تُدْرِكُهُ الأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الأَبْصَارَ . (1) مطابقت اين آيات چگونه است؟ (2) چنانكه اهل سنت و جماعت قائل به رؤيت خدا براي مومنين هستند، آيا حد فاصلي بين رائون (مومنون) و مرئي (خدا) قابل تصور است يا خير؟ (3) آنچه عرفا از رويت خدا براي اهل دل در اين دنيا سخن مي رانند چنانكه سعدي عليه الرحمه مي فرمايد: رسد آدمي به جايي كه به جز خدا نبيند ، و رؤيتي كه در آخرت براي عامه ي مومنين وعده داده شده يكي است ؟ لطفا به هر 3 بخش سوال جواب بدهيد. با تشكر درخواست شده توسط Elyas و پاسخ داده شده توسط ErfanAbad در ۲۸-مهر-۱۳۹۲ ۱۹:۰۲ (153 خوانده شده) _________
*
عرفان آباد: منظور از آیه ی «لا تدرکه الابصار ...» دیدن به صورت احاطه به جمیع حدود و جوانب مرئی است. یعنی هیچ چشمی قادر به دیدن خداوند به صورت احاطه به جمیع حدود و جوانب خداوند نیست زیرا که خداوند چیز محدود و قابل احاطه ای نیست. لذا این آیه با آیه ی «وجوه یومئذٍ ...» هیچگونه منافاتی نداشته و در تعارض نمیباشد. هیچگونه حد فاصلی بین رائی و مرئی در بهشت وجود نداشته بلکه هیچگونه مشابهتی بین رؤیت دنیوی و رؤیت اخروی وجود ندارد. زیرا بنا به گفته ی علماء، در رؤیت دنیوی اجتماع شرائط رؤیت لازم بوده و هرگاه آن شرائط فراهم نشود، هیچگاه رؤیت تحقق پیدا نمیکند که عبارت اند از: الف: اتصال شعاع نوری از چشم به مرئی و یا بالعکس. ب: ثبوت مسافت بین رائی و مرئی و تحقق آن به صورت متعادل. ج: جسم بودن مرئی. د: لطیف نبودن مرئی و یا بعبارتی کثیف و ذی جسم بودن آن. هرگاه این شرائط فراهم نشود، هیچگونه رؤیتی تحقق پیدا نمیکند. اما در بهشت و رؤیت خداوند بسته به هیچیک از این شرائط نبوده و بدون هیچگونه قید و شرطی مؤمنان بهشتی خداوند را خواهند دید. بنا به فرموده ی خداوند متعال «للذین احسنوا الحسنی و زیادة» یعنی برای مؤمنان، بهشت در انتظارشان بوده و چیزی بیشتر از بهشت. به اتفاق تمامی مفسرین اهل سنت و الجماعت، چیزی که از بهشت فراتر است، همان رؤیت خداوند متعال است که ما فوق تمامی نعمات بهشتی است.
4 نظر

فرستنده	شاخه
elyas	فرستاده‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۵ ۲۰:۲۶ به روز‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۳۰ ۸:۱۹
آشنا به اندازه کافی عضویت از: ۱۳۸۸/۱۰/۷ از: ايران / گنبدقابوس پیام: 64	رویت خدا با سلام و ادب 1- {هیچ چشمی قادر به دیدن خداوند به صورت احاطه به جمیع حدود و جوانب خداوند نیست} وقتي قائل به ديده شدن خداي موصوف به لايتناهي هستيم،‌ لاجرم آن خداي ديده شده نامحدود و لايتناهي خواهد بود و قاعدتاً هر آنچه محدود و محاط به جميع حدود ديده شود خدا نخواهد بود.بناءً در تطبيق آن دو آيه " وجوه يومئذ ناضره الي ربها ناظره " و " لاتدركه الابصار " توجيهاتي كه شما عرض كرده ايد قانع كننده نيست! 2- {هیچگونه حد فاصلی بین رائی و مرئی در بهشت وجود نداشته ...} و اگر چنانچه هيچ حد فاصل - جدا كننده - بين رائي (انسان عارف) و مرئي (خدا) قائل نباشيم، پس آيا به وحدت رائي (عارف) و مرئي (خدا) بايد قائل شويم، نعوذ بالله؟!

فرستنده	شاخه
ErfanAbad	فرستاده‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۳۰ ۸:۲۰ به روز‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۳۰ ۸:۲۰
عرفان آباد عضویت از: ۱۳۸۷/۴/۲۶ از: پیام: 1290	پاسخ به رویت خدا 1ـ ما هیچگاه نگفتیم که انسانها خداوند را به صورت لا یتناهی میبینند و خداوند متعال ذات اقدس خود را به صورت نامتناهی برای انسانها به نمایش خواهد گذاشت. اما اینکه فرموده اید: «وقتی قائل به دیده شدن خدای موصوف به لایتناهی هستیم، لاجرم آن خدای دیده شده نامحدود و لایتناهی خواهد بود» این نتیجه ای که جنابعالی برداشت کرده اید کاملاً مغایر با توجیهی است که ما قبلاً بیان کردیم. ما گفتیم که«لا تدرکه الابصار» یعنی چشمها خداوند متعال را به صورت احاطه نخواهند دید. زیرا خداوند دارای حدود و جوانب نیست بلکه فراتر از آن، خداوند دارای اجزاء و ابعاض و مرکب از آن نیست که بتوان آنرا با تمام اجزاء تصور کرده و مشاهده نمود. مؤمنین هنگامیکه وارد بهشت میشوند، با اراده ی الهی، به اندازه ای که قادر به دیدن هستند و به مقداری که خداوند متعال قدرت مشاهده را در چشمان آنان خلق میکند، میتوانند پروردگار خود را مشاهده نمایند. این دیدن مستلزم جسمیت خداوند متعال نبوده و متناهی و محاط بودن پروردگار را لازم نمیگرداند. 2 ـ این شبهه و اشتباه، عین خطائی است که معتزله بدان گرفتار آمده است. ثبوت مسافت رائی و مرئی، یکی از خصوصیات و شرائط رؤیت در دار دنیا است. لزوماً اینگونه نیست که در دار آخرت نیز اینچنین بوده و بخواهیم غائب و امور اخروی را به شاهد و امور دنیوی قیاس کنیم. چه بسا بسیاری از امور اخروی هیچگونه قابل قیاس به امور دنیوی نبوده و هیچگاه با عقل سالم سازگار منطبق نمیباشد. اما از آنجا که دلائل سمعیه در اینخصوص وارد شده است، وظیفه ی ما محض تسلیم و استسلام بوده و اطاعت و فرمانبرداری بی چون و چرا است. علامه امام ابوجعفر طحاوی رحمة الله علیه در عقائد خود میفرماید: «والرؤیة حق لاهل الجنة بغیر احاطة و لا کیفیة کما نطق به کتاب ربناء وجوه ناضرة الی ربها ناظرة ـ قیامت22 و تفسیره علی ما اراد الله تعالی و علمه و کل ما جاء فی ذلک من الحدیث الصحیح عن رسول الله صلی الله علیه و سلم فهو کما قال و معناه علی ما اراد لا ندخل فی ذلک متأولین بآرائنا و لا متوهمین باهوائنا فانه ما سلم فی دینه الا من سلّم لله تعالی عزوجل و لرسوله صلی الله علیه و سلم و ردّ علم ما اشتبه علیه الی عالمه و لا تثبت قدم الاسلام الا علی ظهر التسلیم والاستسلام فمن رام علم ما حظر عند علمه و لم یقنع بالتسلیم فهمه حجبه مرامه عن خالص التوحید و صافی المعرفة و صحیح الایمان فیتذبذب بین الکفر والایمان والتصدیق والتکذیب والاقرار والانکار موسوساً تائهاً شاکاً لا مؤمناً مصدقاً و لا جاحدا مکذباً و لا یصح الایمان بالرؤیة لاهل دار الاسلام لمن اعتبرها منهم بوهم او تأولها بفهم اذ کان تأویل الرؤیة و تأویل کل معنی یضاف الی الربوبیة بترک التأویل و لزوم التسلیم و علیه دین السلمین و...» اگر ملاحظه کرده باشید قسمت پایانی این گفتار این است که تأویل رؤیت و هر آنچه که متعلق به ربوبیت است، تأویل آن، ترک تأویل است. زیرا اگر قرار باشد که تأویلی صورت گیرد، میتوان تمامی امور اخروی را تأویل کرده و با فهم و آراء خود آنرا به سویی سوق داد که این مغایر با تمامی آموزه های عقیدتی ما اهل سنت والجماعت میباشد. همانگونه که علامه طحاوی فرموده اند رؤیت خداوند بغیر احاطه و بدون کیفیت است. لازمه ی آن این است که: ـ رؤیت خداوند هیچگاه مشابه رؤیت ما در دار دنیا نیست. ـ هیچگونه مسافتی بین رائی و مرئی در بهشت وجود ندارد. ـ با دیده شدن خداوند، هیچگاه جسمت وجهت برای خداوند ثابت نمیشود. ـ با دیده شدن خداوند، پروردگار دارای حدود و جوانب نمیگردد. همانگونه که علامه تفتازانی در شرع عقائد خود فرموده اند: قیاس غائب بر شاهد باطل است. هیچگاه ما نمیتوانیم رؤیتی را که در دار دنیا برای ما ثابت شده و محقق گردیده است، به همان کیفیت و به همان صورت، قائل به رؤیت خداوند شده و بخاطر اضطراب در کیفیت و وصف آن، اصل را منکر شده و بالکلیة منکر رؤیت شویم همانگونه که معتزله و پیروان آن عقیده مرتکب آن شده اند.

فرستنده	شاخه
elyas	فرستاده‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۱۹ ۲۲:۳۲ به روز‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۳۰ ۸:۵۶
آشنا به اندازه کافی عضویت از: ۱۳۸۸/۱۰/۷ از: ايران / گنبدقابوس پیام: 64	رويت خدا آيا رويت خدا براي اهل دل در اين دنيا با رويت موعود در آخرت يكي است؟ جواب: شيخ احمد سرهندي ملقب به امام ربّاني در مكتوبات[مكتوب283 - جلد اوّل] مي نويسد: « رويت آن سرور - عليه الصلوة و السلام - در شب معراج، در دنيا واقع نشده است، بلكه در آخرت واقع شده است، زيرا كه آن سرور - عليه الصلوة و السلام - در آن شب، چون از دايره ي مكان و زمان بيرون جَست و از تنگي مكان برآمد، اَزَل و اَبَد را آنِ واحد يافت. بدايت و نهايت را در يك نقطه ي متّحد ديد. اهل بهشت را كه بعد از چندين هزار سال به بهشت خواهند رفت، در بهشت ديد. « عبدالرحمن بن عوف » - رضي الله عنه - را كه بعد از پانصد سال از فقراء صحابه - رضوان الله تعالي عليهم اجمعين - به بهشت خواهد رفت ، ديد كه به بهشت بعد از مضيّ [گذشت] آن مدّت درآمد و سرّ توقّف را از وي، پرسيدند. پس رؤيتي كه در آن موطن [معراج] واقع شود، داخل رؤيت آخرت خواهد بود و منافات به اجماع بر عدم وقوع آن نخواهد داشت و آن رؤيت را ، رؤيت دنيوي گفتن محمول بر تجوّز است و مبني بر ظاهر.والله سبحانه اعلم بحقائق الامور كلّها. [ختم كلام مبارك امام رباني قدّس سره الشريف]

فرستنده

شاخه

ErfanAbad

فرستاده‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۳۰ ۸:۵۷ به روز‌شده در تاریخ: ۱۳۹۲/۸/۳۰ ۸:۵۷

عرفان آباد

عضویت از: ۱۳۸۷/۴/۲۶ از: پیام: 1290

پاسخ به رويت خدا به عقیده ی اهل سنت و الجماعت و حضرت امام ابومنصور ماتریدی، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و سلم در دار دنیا خداوند متعال را با چشم سر دیده و مشاهده نموده است. برخی معتقدند که یک بار دیده و برخی نیز معتقدند که دوبار دیده است استدلالاً بقوله تعالی: و لقد رآه نزلة اخری عند سدرة المنتهی الآیة. همین اختلاف متکلمین در مورد تعداد رؤیت آنحضرت، دلیل آشکاری است بر وقوع آن، همانگونه که مفسرین در تفسیر آیه ی «مَا کَذَبَ الفُؤَادُ مَا رَأَی» فرموده اند: «مَا کَذَبَ فُؤَادُ مُحَمَّدٍ مَا رَآهُ بِعَینِ رَأسِهِ» لذا نظریه ی حضرت امام ربانی در اینخصوص مورد تأیید علماء عقائد اهل سنت و الجماعت و ماتریدیه نمیباشد.

---------
و اين كامنت ارسال شده ي ما، هنوز نمايش داده نشده است:

با سلامي ديگر و با عرض خدا قوّت

1- در آن كامنت شما سرور گرامي آمده: {مؤمنین هنگامیکه وارد بهشت میشوند، با اراده ی الهی، به اندازه ای که قادر به دیدن هستند و به مقداری که خداوند متعال قدرت مشاهده را در چشمان آنان خلق میکند، میتوانند پروردگار خود را مشاهده نمایند.} شما براي فعل ديدن رائي اي كه خدا را مي بيند، اندازه و مقدار قائل شده ايد، بدين ترتيب فحواي كلام شما، چيزي جز اين نيست كه رائي، تا اندازه اي و جزئي از پروردگار را خواهد ديد و به طور تمام و كمال نخواهد ديد و حال آنكه ما همه مقرّيم و معترفيم كه، خداوند جزء ندارد و همه ي اوصاف خدا لايتناهي و ازلي و ابدي است. و در شرح العقايد علامه تفتازاني مي آيد: روية الله تعالي بمعني الانكشاف التامّ بالبصر. به قيد تامّ دقت شود.

2- و در بخشي از نوشته ي شما درجواب پرسش در ابتداي صفحه ي حاضر آمده:{ در بهشت رؤیت خداوند بسته به هیچیک از این شرائط نبوده و بدون هیچگونه قید و شرطی مؤمنان بهشتی خداوند را خواهند دید.} بر اساس اين گفته ي شما - كه با گفته ي قبلي تان منافات دارد - و بر اساس اعترافات كتب عقيدتي ما اهل سنت و جماعت ، رويت خداوند بلامكان و بلا جهة و بلاكيف و بلاكمّ (بدون اندازه و حدّ) خواهد بود؛ چون كه خداوند از اندازه منزّه و وراء الوراء الوراء است. و همانطور كه ديده شدن مرئي (خدا) بدون اندازه است، لاجرم بايد بپذيريم كه قدرت و ميزان ديدن رائي هم بدون اندازه و بي نهايت خواهد بود.چنانكه در قول امام رباني هم آمده: « زيرا كه آن سرور - عليه الصلوة و السلام - در آن شب، چون از دايره ي مكان و زمان بيرون جَست و از تنگي مكان برآمد، اَزَل - گذشته ي بي ابتدا - و اَبَد - آينده ي بي انتها- را آنِ واحد يافت.» لايحمل عطايا الملك الّا مطاياه. و اينجاست كه رائي اي كه تا بي نهايت رويت (ديد) دارد ، هيچ مسافتي بين خود و مرئي خود نمي بيند! ، و اين اعترافي است كه شما آورده ايد:{ـ هیچگونه مسافتی بین رائی و مرئی در بهشت وجود ندارد.}

3-رائي اي كه بين خود و مرئي خود فاصله اي نمي بيند، لهذا ، چرا نشود گفت كه: او (رائي)، خدا را مي بيند و بس و خود را نمي بيند؟! چنانكه شيخ سعدي عليه الرحمه مي فرمايد: « رسد آدمي به جايي كه به جز خدا نبيند»! و اگر به اين قضيّه تسليم علي الاطلاق شويم، كه رائي، ديده اي دارد، كه تا بي نهايت ديد و رويت دارد، ديگر آيا چيزي مي ماند كه از ابصار نفي، شود؟! و آن آيه ي قرآن را چگونه مي توان توجيه كرد كه مي فرمايد: « لاتدركه الابصار و هو يدرك الابصار». در اين آيه كه نفي ادراك از ابصار مخلوقات مي شود، دقيقاً بيانگر چيست؟! نگارنده براي اين پرسش پاسخ دارد، ولي دوست دارد يك بار ديگر ببيند موضع شما برادرم و حضرت عالي، در قبال اين پرسش چيست؟! در نوبت بعد كامنت نهايي، ارسال خواهد شد. ان شاء الله

4- ضمنا بنده، بين نظريه ي حضرت امام ربّاني قدس سره الشريف و عقائد اهل سنت و الجماعت و ماتریدیه ، در باب رويت خدا، منافاتي نمي بينم.

آدرس:

http://www.erfanabad.org/fa/modules/smartfaq/faq.php?faqid=5838&com_id=2499&com_rootid=2482comment2499

دوستان حتما بخوانید : مطلب مرتبط : رویت خدا (2)

مبادله كامنت در وبسايت عرفان آباد

مطالب مشابه :

مبادله كامنت در وبسايت عرفان آباد

سایت حوزه علمیه عرفان آباد

معرفی پیامبر اکرم (ص) از زبان کودکان و نوجوانان عرفان آباد یزد

حوزه علمیه عرفانی قره بلاق

عرفان صمدی

شیخ کمال عباس آباد دارفانی را وداع گفت.

دکتر علی فتح الهی ،یکی از مفاخر علمی دانشگاهی ایران

شعر ترکمنی در باره مرشدکبیر حضرت شیخ. . .از سایت عرفان اباد

علامه ملّا «عبد المجید موحّد نادری