نسل اول و دوم شورلت مونت کارلو

معرفی نسل اول و دوم شورلت مونت کارلو(1970-1977):

1)مونت کارلو 1970(شروع مونت کارلو):

در سال 1968 فردی به نام اسکات باتلر در جنرال موتورز بر مبنای طرح موفق پونتیاک گرند پریکس اتومبیلی برای شورلت ایده پردازی کرد. ابن اتومبیل سوار بر پلت فرم موسوم به A-Platform بود، با این تفاوت که طول طره جلو افزایش داده شده بود و به این بدنه G-Body گفته می شد. با هماهنگی مدیر شورلت، آقای استِس و کمک طراح ارشد شورلت آقای دَیو هولز، طرح چنین اتومبیلی جدی شد. این گروه سه نفره که تجربه کار بر روی کادیلاک الدورادو را داشتند، کار را روی G-Body اشاره شده آغاز کرده و از شورلت شِول (Chevelle) الهامات زیادی گرفتند. ستون های عقب بسیار بزرگ طراحی شده و گلگیرهای جلو برجسته، بلند و حجیم بودند.

نهایتاً در سپتامبر 1969 مدیر وقت شورلت، آقای دلورن، مونت کارلو را به عنوان مدل جدیدی برای 1970 معرفی کرد. موتور استاندارد اتومبیل از نوع 350 اینچ مکعبی با کاربراتور دو دهنه بود. این موتور 250 اسب بخار و 468 نیوتن متر گشتاور تولید کرده و به اکسل عقب می فرستاد. ترمزهای جلو به صورت استاندارد دیسکی بوده و گیربکس استاندارد نمونه سه سرعته موسوم به هیدراماتیک 350 بود. در سال 1970 مونت کارلوی استاندارد 3123 دلار قیمت گذاری شده بود.

لیست بندی از آپشن ها شامل گیربکس دو سرعته اتوماتیک، گیربکس چهار سرعته دستی، فرمان هیدرولیک با ضریب متغییر، شیشه های برقی، بخاری و کولر، رینگ اسپرت، صندلی اسپرت و بسیاری آپشن های دیگر پیش روی مشتری قرار داشتند، به طوری که یک مونت کارلوی فول آپشن بیش از 5000 دلار قیمت داشت. جالب است بدانید با در نظر گرفتن تورم امریکا، مبلغ 5000 دلار در سال 1970 معادل حدود 30 هزار دلار امروزی است. موتورهای دیگر غیر از نمونه 350 با کاربراتور دو دهنه عبارت بودند از:

350 با کاربراتور چهار دهنه، به قدرت 300 اسب بخار و گشتاور 515 نیوتن متر

400 با کاربراتور دو دهنه، به قدرت 265 اسب بخار و گشتاور 542 نیوتن متر

402 با کاربراتور چهار دهنه، به قدرت 330 اسب بخار و گشتاور 515 نیوتن متر

454 با کاربراتور چهار دهنه، به قدرت 260 اسب بخار و گشتاور 678 نیوتن متر

اتومبیل هایی که دارای موتور 454 بودند با پسوند SS شناخته شده و دارای رینگ های پهن تر، تعلیق محکم تر و امکانات کامل تری بودند. از مدل SS فقط 3823 دستگاه تولید شد. در مجموع در سال 1970 تعداد 146 هزار دستگاه مونت کارلو تولید شد.

2)مونت کارلو 1971:

در سال 1971 موتور 400 با کاربراتور دو دهنه از لیست موتورها حذف شده و بقیه موتورها با ضریب کمپرس پایین تری عرضه شدند و قدرت آنها 5 تا 10 اسب بخار افت پیدا کرد، به جز مدل 454 که قدرتش به 365 اسب بخار رسیده بود. در این سال تعداد بسیار محدودی از طریق سفارشات خاص دارای موتور 454 با 425 اسب بخار بودند.

برای این فصل از مسابقات ناسکار، مدل مونت کارلو به نماینده شورلت تبدیل شد. مونت کارلو تا سال 1989 نماینده شورلت در ناسکار بود. در این سال 129 هزار دستگاه مونت کارلو از خط تولید خارج شدند.

3)مونت کارلو 1972:

تغییرات جزئی در جلو پنجره و عقب اتومبیل صورت گرفته و بقیه اتومبیل بدون تغییر باقی ماند. از سال 1972 به بعد، شورلت بود قدرت موتورها را با استاندارد SAE بیان کند که باعث شد تا برای مثال مدل 350 با کاربراتور دو دهنه و 245 اسب بخار در بروشور 165 اسب بخار ذکر شود. این کار توست GM برای فرار از مالیات و حق بیمه بالا انجام می شد. لیست آپشن های مونت کارلو وسیع تر شده و فرمان هیدرولیک با ضریب متغیّر استاندارد همه همه مدل ها شد.

در سال 1972 تعداد 181 هزار دستگاه مونت کارلو خط تولید را ترک گفتند.

4)مونت کارلو 1973:

نسل دوم مونت کارلو در این سال معرفی شد. بدنه جدید دارای قوس های بیشتری بوده و سپرها نیز با نمونه های بزرگ تر با قابلیت جذب ضربه تبدیل شدند. دو قوس برجسته روی گلگیرهای هر طرف دیده می شوند که اتومبیل را شکیل تر کرده و از حالت اسپرت به حالت کلاسیک و عضلانی تبدیل می کنند. مونت کارلو نسل دوم دیگر هیچ شباهتی به شورلت شِول نداشت و قرار بود قسمت خاصی از بازار را تسخیر کند. چراغ های جلو و عقب و جلو پنجره نیز عوض شدند. صندلی یک تکه استاندارد شده و نمونه های تک نفره با قابلیت چرخش آپشن بودند.

موتور استاندارد هنوز هم 350 اینچ مکعبی با 145 اسب بخار بود ولی 350 چهار دهنه و 454 نیز قابل سفارش بودند. موفقیت مونت کارلو باعث شد تا اتومبیل هایی مانند مرکوری کوگار، فورد تورینو الیت، کرایسلر کوردوبا و AMC ماتادور متولد شده و با طرح های کوپه مانند تولید شوند.

در این سال نمونه ای از مونت کارلو به عنوان مونت کارلو لاندو (Landau) ارائه شد که دارای تعلیق بهتر در عقب، لاستیک های رادیال، رینگ های مخصوص، سقف نیمه چرمی، گیربکس اتوماتیک و آینه های اسپرت بود. آرم شوالیه و سپر لاندو در داشبورد و روی کاپوت دیده می شد.

5)مونت کارلو 1974:

برای سال 1974 چراغ های عقب و جلو پنجره کمی تغییر کرده و تعلیق به جز مدل لاندو ساده تر شد. تمام مونت کارلوهای این سال دارای موتورهای 350، 400 و 454 با گیربکس توربو هیدراماتیک بودند.

فروش بیش از 300 هزار دستگاه مونت کارلو در این سال باعث شد تا این اتومبیل به موفق ترین کوپه لوکس شخصی امریکا تبدیل شود.

6)مونت کارلو 1975:

برای سال 1975 باز هم چراغ های عقب تغییر شکل یافته و سیستم برق به روز تر شد. تنوع آپشن ها برای جذب خریداران بیشتر، متنوع تر شد و می شد اتومبیل را با تودوزی، کفپوش و داشبورد به رنگ های قرمز، سبز، آبی، مشکی، خاکستری، سفید، قهوه ای و کرم سفارش داد.

در این سال حدود 250 هزار دستگاه مونت کارلو به فروش رفت.

7)مونت کارلو 1976:

جلو پنجره سه تکه جدید، چرخ های دوبل مستطیلی جلو و چراغ های عقب ساده و بزرگ با آرم مونت کارلو، نشانه این مدل هستند. موتور استاندارد در این سال نمونه 305 اینچ مکعبی با 140 اسب بخار استاندارد بود و موتور 150 اسب بخاری 350 و 180 اسب بخاری 400 به صورت آپشن ارائه می شدند. موتور 454 دیگر قابل سفارش نبود و گیربکس توربو هیدراماتیک استاندارد بود. تعداد آپشن ها باز هم افزایش یافت و می شد اتومبیل را مانند پونتیاک گرند پریکس، دو رنگ سفارش داد. در این سال رکورد فروش شکسته شد و 400 هزار دستگاه مونت کارلو تولید شد.

8)مونت کارلو 1977:

آخرین سال تولید مونت کارلوی نسل دوم 1977 بود. تغییرات فقط شامل طلق چراغ های عقب و آرم جلو روی کاپوت می شد. در این سال مونت کارلو فقط با موتور های 305 و 350 تولید شد و همگی دارای گیربکس توربو هیدراماتیک بودند. دوران اتومبیل های عضلانی و لوکس رفته رفته به پایان رسیده و موتور های عظیم و بدنه های کشیده، جای خود را به نسل جدید و کوچ اتومبیل های امریکایی دادند.

به نقل از ماهنامه اتومبیل «عصر نوین» با اندکی تغییر.

هرگونه کپی ممنوع.

نسل اول و دوم شورلت مونت کارلو

مطالب مشابه :

کادیلاک الدورادو

کادیلاک سویل

کادیلاک فروشی

نسل اول و دوم شورلت مونت کارلو

کادیلاک سویل