رمان عشقم را نادیده نگیر 16
ﺑﺎ ﺻﺪاﻱ ﺯﻧﮓ ﮔﻮﺷﻴﻢ ﺑﺎ ﻏﺮﻏﺮ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ و ﺗﻮﻱ ﺟﺎﻡ ﻧﻴﻤﺨﻴﺰ ﺷﺪﻡ...اﻩ اﻳﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﻛﻴﻪ ﺳﺮ
ﺻﺒﺤﻲ ؟! ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺩﺭاﺯ ﻛﺮﺩﻡ و ﺑﺪﻭﻥ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺶ ﺑﻨﺪاﺯﻡ ﻗﻂﻌﺶ ﻛﺮﺩﻡ...ﺻﺪاﺵ ﻛﻪ
ﻗﻂﻊ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺁﺭاﻣﺶ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺗﻮﻱ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻡ...ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻝ اﻳﻨﻜﻪ اﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺭاﺣﺖ ﺷﺪﻡ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ
ﺑﺎﻟﺸﺖ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻛﺮﺩﻡ و ﺟﺎﻡ ﺭﻭ ﻧﺮﻡ ﺗﺮ ﻛﺮﺩﻡ...ﺁﺧﻴﺸﺸﺶ ﭼﻪ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﻧﺮﻣﻲ...اﺻﻼ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﻜﻨﻪ!!
ﭘﻠﻜﺎﻡ ﺩاﺷﺖ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺭﻭﻱ ﻫﻢ ﻣﻴﻔﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﺩﻭﻳﺎﺭﻩ ﺻﺪاﻱ ﻣﺴﺨﺮﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ...اﻱ ﺗﻮ ﺩﻫﻨت ﺑﻴﺎﺩ ﻭﻝ ﻛﻦ
ﺩﻳﮕﻪ! ﻋﺠﺐ ﺳﻴﺮﻳﺸﻴﻪ اﻩ! ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﻛﻮﺑﻮﻧﺪﻡ و ﺑﺪﻭﻥ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻢ, ﮔﻮﺷﻲ ﺭﻭ
ﻧﺰﺩﻳﻚ ﮔﻮﺷﻢ ﺑﺮﺩﻡ...ﺻﺪاﻱ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﺗﻮﻱ ﮔﻮﺷﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭﻟﻲ اﻭﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮاﺏ ﺩاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺻﺪاﺵ ﺭﻭ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ:
- ﺳﻼﻡ ﺧﺮﻩ ﭼﻂﻮﺭﻱ ؟ ؟
ﺳﻜﻮﺕ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺮﺩ و اﻧﮕﺎﺭ ﭼﻴﺰ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻛﺸﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﮔﻔﺖ:
-اﺭﺳﻼﻥ ﭘﻴﺸﺘﻪ ؟ ؟ﺑﺪ ﻣﻮﻗﻊ ﻛﻪ ﻣﺰاﺣﻢ ﻧﺸﺪﻡ ؟ ﻭاﻱ ﻭاﻱ ﻭاﻱ ﭼﻪ ﺯﺷﺖ...ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻜﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩاﺭﻳﻦ ﺗﻮﺭﻭﺧﺪا...!
و ﺑﺎ ﺻﺪاﻱ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺯﺩ ﺯﻳﺮ ﺧﻨﺪﻩ... ﻣﻦ ﻛﻪ اﺯ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻲ ﺣﻴﺎﻳﻴﺶ ﻛﭙﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ, ﺑﺎ ﺻﺪاﻱ ﺧﻨﺪﻩ اﺵ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ اﻭﻣﺪﻡ و ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺘﻢ:
-ﮔﻤﺸﻮ ﺩﺧﺘﺮﻩ ي ﺑﻴﺸﻌﻮﺭ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻱ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﻨﺤﺮﻓﻦ ؟ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻡ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎﺕ ﺻﺪﺑﺎﺭ ﺁﺏ ﻣﻴﺸﻢ ﻭاﻗﻌﺎ ﻛﻪ ﻣﺤﺾ ﺭﺿﺎﻱ ﺧﺪا ﻳﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﺩﻡ ﺷﻮ...
ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺩﻡ اﺯﺵ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻣﺎ ﻭﻟﻲ ﺧﺐ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻴﺪﻩ ﻳﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮﻱ اﻳﻦ ﺳﻦ اﺯ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺑﺰﻧﻪ ؟! ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺩاﺭﻩ ﺭﻳﺰ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﻴﺨﻴﺎﻝ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺩﻭﺭﻫﻤﻲ ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ ﺷﺎﺩ ﺷﻴﻢ
ﺩﻫﻨﻤﻮ ﻛﺞ ﻛﺮﺩﻡ و ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻫﻪ ﻫﻪ ﻫﻪ ﭼﻘﺪﺭﻡ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺑﻮﺩ...ﻛﺎﺭﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺣﻮﺻﻠﺘﻮ ﻧﺪاﺭﻡ ﻣﻴﺨﻮاﻡ ﺑﺮﻡ ﺑﺨﻮاﺑﻢ...
- اﻭﻧﻮﻗﺖ ﺣﻮﺻﻠﻪ ي اﺭﺳﻼﻥ ﺟﻮﻧﺘﻮ ﺩاﺭﻱ ؟ ؟
ﺑﺎ ﺟﻴﻎ ﮔﻔﺘﻢ:
-ﺳﺮﻭﻧﺎااااﺯ!!
ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻮﺵ ﻣﻮﺝ ﻣﻲ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ:
- خیله ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ...ﻳﻜﻲ ﺩﻳﮕﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺑﺎﻳﺪ چوبشو بخورم!
ﺑﺪﻭﻥ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻬﻠﺖ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺭﻭ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻩ اﺩاﻣﻪ ﺩاﺩ:
- اﻳﻨﺎﺭﻭ ﻭﻝ ﻛﻦ...اﻣﺮﻭﺯ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺁﻗﺎ ﺟﻮﻥ ﺩﻋﻮﺗﻴﻢ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻫﻢ ﺩاﺭﻩ ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﻭﻧﻮ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﺸﺘﻟﻖ ﺩاﺩﻱ ﺑﻬﺖ ﻣﻴﮕﻢ!
ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﻱ ﻧﻘﻂﻪ ﺿﻌﻔﻢ. ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺗﺎ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺭﻭ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻣﻐﺰﻡ ﺟﺎﻳﻲ ﻗﺪ ﻧﺪاﺩ. ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺨﻮاﻱ ؟
- اﺯ اﻭﻧﺠﺎﻳﻲ. ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺮﻣﻲ و ﻣﻦ ﻫﻢ اﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﺎﻧﻌﻴﻢ ﺻﺪ ﺗﻮﻣﻦ ﻛﺎﻓﻴﻪ!
ﺑﺎ ﺩاﺩ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﭼﻴﻲ ؟ ؟
- ﻫﻴﭽﻲ اﮔﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﻧﺪاﺭﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻭﻗﺘﻲ اﻭﻣﺪﻱ اﻭﻧﺠﺎ ﻣﻴﻔﻬﻤﻲ
- ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ...50 ﺗﻮﻣﻦ ﻣﻴﺪﻡ!!
- 70 ﺗﻮﻣﻦ ﺧﻴﺮﺷﻮ ﺑﺒﻴﻨﻲ
- ﺧﺐ ﺑﻨﺎﻝ ﺩﻳﮕﻪ...
ﺳﻜﻮﺗﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪاﺯﻩ ي ﻳﻜﺴﺎﻝ ﺑﺮاﻡ ﻃﻮﻝ ﻛﺸﻴﺪ. ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻴﺨﻮﺭﻩ ﺑﺰﻧﻤﺶ اﻳﻨﻘﺪﺭ ﻣﻨﻮ ﺣﺮﺹ ﻧﺪﻩ ﺩﺧﺘﺮﻩ ي ﺑﻴﺸﻌﻮﺭ!!
- ﻣﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺸﺸﺘﻪ...
ﺗﺎﺯﻩ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻣﺎﻫﺎﻥ ﻳﺎﺩﻡ اﻭﻣﺪ. ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ اﻱ ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺿﺎﻳﻊ ﻛﺮﺩﻥ ﺳﺮﻭﻧﺎﺯ ﺭﻭﻱ ﻟﺒﻢ اﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺨﻴﺎﻝ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺧﺐ ﻛﻪ ﭼﻲ ؟
- ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻜﺮﺩﻱ ؟ ؟
- ﻧﻪ ﭼﺮا ﺗﻌﺠﺐ ﻛﻨﻢ...ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ ﺧﺒﺮﺕ ﺗﻜﺮاﺭﻱ ﺑﻮﺩ...ﭘﺲ ﭘﻮﻝ ﺑﻲ ﭘﻮﻭﻭﻝ
ﺳﺮﺧﻮﺵ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺖ:
- ﻏﻠﻄ ﻛﺮﺩﻱ ﻣﮕﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺗﻪ ؟ ؟ﺑﻴﺎﻱ اﻭﻧﺠﺎ ﭘﻮﻟﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ!!
ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ:
ﻓﻌﻼ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻣﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﻏﻠﻂﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﻜﻨﻲ ﺣﺎﻻ اﮔﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﻧﺪاﺭﻱ ﺑﺮﻡ ﺑﻪ اﺩاﻣﻪ ي ﻋﺸﻖ و ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺮﺳﻢ!!
و ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺯﺩﻡ ﺯﻳﺮ ﺧﻨﺪﻩ...ﺑﺪﻭﻥ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺤﺶ ﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻮﺳﻲ اﻱ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻲ ﺩاﺩ
ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻛﻨﻢ ﮔﻮﺷﻲ ﺭﻭ ﻗﻂﻊ ﻛﺮﺩﻡ. اﻩ اﻩ ﺩﺧﺘﺮﻩ ي ﺑﻲ ﺗﺮﺑﻴﺖ!!ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺩاﺭﻩ ﺑﻲ ﺣﻴﺎ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻪ...ﮔﻮﺷﻲ
ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻋﺴﻠﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و اﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ. ﺑﻪ ﻟﻂﻒ ﺳﺮﻭﻧﺎﺯ ﺧﻮاﺏ ﻛﺎﻣﻼ اﺯ ﺳﺮﻡ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ
... به طرف روشویی رفتم و
بعد از شستن دست و صورتم از دستشویی بیرون اومدم... موهام رو با کلیپس بستم و از اتاق خارج
شدم. بعد از این که پله ها رو دو تا یکی کردم روی آخری تقریبا خودم رو پرت کردم پایین!!
با دیدن خاتون و ارسلان توی آشپزخونه, با انرژی مضاعفی وارد آشپزخونه شدم و با صدای بلندی
بهشون سلام دادم...خاتون با خوشرویی جوابم رو داد ولی این ارسلان یابو حتی به خودش زحمت نداد
سرش رو بالا بگیره...روی صندلی روبروش نشستم و رو به خاتون گفتم:
- خاتون صبحانه ی منو بیار که دل و رودم تو هم پیچید!
با خنده نگاهی بهم انداخت و گفت:
- دختر یه نگاه به ساعت بنداز...آخه الان وقت بیدار شدنه؟؟
در حالی که سرم رو میخاروندم با لحن مظلومی گفتم:
- خو چیکار کنم خاتونی دیشب کلی خسته شدم!
متوجه ی پوزخند ارسلان شدم...با صدای آرومی که خاتون نشنوه گفت:
- ﻣﻨﻢ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ اﻭﻥ ﺷﺎﻫﻜﺎﺭﻡ,ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪﻡ!!
ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﺟﻠﻮﻱ ﻧﻴﺸﻲ ﻛﻪ ﺩاﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ اﺻﻼ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻡ...ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺜﻼ ﺗﻌﺠﺐ ﺯﺩﻩ اﻱ ﮔﻔﺘﻢ :
- ﻭا...ﻛﺪﻭﻡ ﺷﺎﻫﻜﺎﺭ ؟
ﻧﻴﺶ ﺑﺎﺯم و ﺳﻮاﻝ ﻣﺴﺨﺮﻩ اﻱ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﺧﻢ ﻫﺎﺵ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﻮﻱ ﻫﻢ ﺑﺮﻩ. ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ:
- ا اﻳﻨﺠﻮﺭﻳﻪ ؟ ؟ ﭘﺲ ﻣﻨﺘﻆﺮ ﺟﻮاﺑﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﺵ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ!!
ﻟﺤﻨﺶ ﺑﻮﻱ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺩاﺩ ﻭﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﻤﻮ اﺯﻡ ﺑﮕﻴﺮﻩ...ﻣﺜﻼ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻛﻨﻪ
؟ﻓﻮﻗﺶ ﻳﺎ ﺟﻠﻮﻱ ﺟﻤﻊ ﺿﺎﻳﻌﻢ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻳﺎ ﻫﻢ ﺳﻮﺳﻜﻲ ﭼﻴﺰﻱ ﻣﻴﻨﺪاﺧﺖ ﺗﻮﻱ ﻟﺒﺎﺳﻢ...اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ
ﺩاﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻭﻣﻲ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ و ﺑﻪ اﻭﻟﻲ ﺩﻟﻤﻮ ﺧﻮﺵ ﻛﻨﻢ!ﻫﻤﻮﻧﻤﻮﻗﻊ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻛﻪ ﺩاﺷﺖ ﺳﻴﻨﻲ ﺑﻪ
ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻤﻮﻥ ﻣﻲ اﻭﻣﺪ اﻓﺘﺎﺩ. ﺳﻴﻨﻲ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻣﻴﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ:
- ﻧﻮﺵ ﺟﻮﻧﺖ ﺩﺧﺘﺮﻡ...
با لبخند جوابش رو دادم و نگاهم رو به صبحانه ی رنگ و وارنگ روبروم انداختم...صدای پر طعنه ی
ارسلان بلند شد:
- خاتون ناهار منو هم بیار بی زحمت!
سرم رو بالا بردم و نگاه مشکوکم رو به پوزخندش دوختم... منو مسخره می کرد؟ ای خدا یه بار دیر
بیدار شدما,ببین چیکار می کنن؟! البته ارسلان که کلا منتظر یه بهونه از طرف من بود تا دستم بندازه!
وگرنه ساعت یک خیلی هم دیر نبود!بود؟ نبود؟ صدای خاتون باعث شد از افکارم بیرون بیام:
-چشم آقا الان آماده میشه...
بیخیال اون پوزخندهای اعصاب خورد کنش شدم و خودم رو مشغول به درست کردن لقمه ای برای
خودم کردم. بعد از این مواد داخل نونم کامل شد با ذوق به شاهکارم خیره شدم. لقمه رو به دهنم
نزدیک بردم ولی قبل از اینکه وارد دهنم شه, دستی جلو اومد و لحظه ی بعد دست خالی من بود که
توی هوا معلق مونده بود!
ﺑﺎ ﺷﻮﻙ ﺑﻪ اﺭﺳﻼﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﺠﻲ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻡ...ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ
ﺛﺎﻧﻴﻪ ﭘﻴﺶ ﻏﺬاﻱ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺭﻭ ﻧﮕﻪ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺧﺘﻢ...ﺑﺎ ﺗﻣﺎﻡ ﺣﺮﺻﻲ ﻛﻪ اﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺳﺮاﻍ ﺩاﺷﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ
ﻛﺮﺩﻡ و ﮔﻔﺘﻢ:
-ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ؟ ؟ﻏﺬاﻣﻮ ﺑﺪﻩ ﭘﺲ...
اﺑﺮﻭﻫﺎﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﻂﻨﺖ ﺗﻮﺵ ﻣﻮﺝ ﻣﻲ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ:
-و اﮔﻪ ﻧﺪﻡ ؟ ؟
ﻛﻢ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻣﻮﻧﺠﺎ ﺟﻴﻎ ﺑﻜﺸﻢ! ! ﺑﻴﺸﻌﻮﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺩاﺭﻩ ﺗﻼﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ...ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻱ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺣﻔﻆ
ﻛﺮﺩﻡ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺣﺮﺻﻢ ﺭﻭ ﻧﺸﻮﻥ ﻧﺪﻡ...ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﻮﻥ ﻣﻲ ﺩاﺩ ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﻮﻥ
ﺑﺪﻡ,ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﺣﺮﺻﻢ ﺭﻭ ﺩﺭﺑﻴﺎﺭه...ﺑﺎ ﺑﻴﺨﻴﺎﻟﻲ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ اﺯﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﻧﻮﻥ ﺑﺮﺩاﺷﺘﻢ و
ﻟﻗﻤﻪ ي ﺩﻳﮕﻪ اﻱ ﺑﺮاﻱ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺮﻓﺘﻢ...اﻳﻨﺒﺎﺭ ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎﻁ ﻟﻘﻤﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﻫﻨﻢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻛﺮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﻲ
ﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻡ ﺧﺎﻟﻲ ﺷﺪ و اﻳﻨﺒﺎﺭ ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﺣﺮﺹ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ!!
ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﻣﺸﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺰ ﻛﻮﺑﻮﻧﺪﻡ و ﮔﻔﺘﻢ:
-ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﺴﺖ ﭼﺘﻪ ؟ ؟ ﭼﺮا ﻏﺬاي ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺩﺯﺩﻱ ؟
ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺣﺮﺹ ﺩﺭاﺭﻱ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ ﺗﻜﻴﻪ ﺩاﺩ و ﺩﺭﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺭاﻣﺶ ﻟﻘﻤﻪ ي ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ, ﮔﻔﺖ:
- ﺣﺮﺹ ﻧﺨﻮﺭ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ...ﺑﺪﻩ ﺩاﺭﻡ ﺟﻠﻮﻱ ﭼﺎﻗﻲ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ؟ﻓﺮﺩا ﭘﺲ ﻓﺮﺩا ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ اﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﺩ ﺷﺪﻱ ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻣﻲ ﺧﻮاﻱ ﺑﻜﻨﻲ ؟منم اﺯ ﺯﻥ ﭼﺎﻕ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﻴﺎﺩ...
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻂﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺶ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻡ...
اﻳﻦ اﻻﻥ ﻣﻨﻮ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﺮﺩ ؟ ؟ﻣﻦ ﻛﺠﺎﻡ ﭼﺎﻗﻪ... ﭘﺴﺮﻩ ي ﺣﺮﺹ ﺩﺭاﺭ ﺑﻴﺸﻌﻮﺭ!!
ﺩﺭﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﺎﺯﮔﻴﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻴﺨﻮاﺑﻢ و ﺗﻨﺒﻞ ﺷﺪﻡ ﻭﻟﻲ ﭼﺎﻕ ﻧﺸﺪﻡ...اﺻﻼ ﻣﻦ ﭼﺮا ﺣﺮﺹ ﻣﻴﺨﻮﺭﻡ ؟ ؟ﭼﺸﻣﺶ ﻛﻮﺭ ﻻﺑﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ اﻧﺪاﻡ ﻇﺮﻳف و ﺑﻲ ﻧﻘﺼﻤﻮ ﺑﺒﻴﻨﻪ!!...ﻧﻴﺸﺨﻨﺪﻱ ﺑﻪ اﻓﻜﺎﺭﻡ ﺯﺩﻡ و ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻱ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻔﺘﻢ:
- اﻧﺪاﻡ ﺧﻮﺩﻣﻪ ﻫﺮ ﻛﺎﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺨﻮاﺩ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻣﻴﻜﻨﻢ... ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﻆﺮﺗﻮ ﺑﺰاﺭ ﺩﻡ ﻛﻮﺯﻩ ﺁﺑﺸﻮ ﺑﺨﻮﺭ!
ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺯ ﺗﻌﺠﺐ بیرون ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ بهم ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ...ﺁﻱ ﺩﻟﻢ ﺧﻨﻚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ...ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﻱ ﻧﻘﻂﻪ ﺿﻌﻔﺎﻱ ﻣﻦ ﻧﺰاﺭﻱ! ﺑﺮاﻱ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ
اﻭﻣﺪﻡ ﻳﻪ ﻟﻘﻤﻪ ي ﺩﻳﮕﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﮕﺪ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻡ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ اﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺴﺗﻢ...ﺧﺪا
ﺟﻮﻥ اﻧﮕﺎﺭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﻮﻣﺪﻩ!!ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ اﺭﺳﻼﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺮﻣﻮﺯﺵ ﺩاﺷﺖ ﻧﻮﻥ ﭘﻨﻴﺮ ﻣﻨﻮ
ﻛﻪ ﺩﺯﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ و اﻻﻥ ﻣﺎﻝ ﺣﺮﻭﻡ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻴﻮﻣﺪ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﻭﺧﺘﻢ...اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻡ و اﺻﻼ ﻧﻤﻲ
ﻓﻬﻤﻢ ﻗﻀﻴﻪ اﺯ ﭼﻲ ﻗﺮاﺭﻩ!! ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﺎﻫﺎر ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺧﺘﻢ...ﺧﺪاﺭﻭﺷﻜﺮ
ﺗﻮﻱ ﺣﺎﻝ و ﻫﻮاﻱ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ و ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺻﺪاﻣﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻟﻲ
ﺧﺐ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺁﺧﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺮ ﻛﻲ ﺑﻮﺩ ﺣﻮاﺳﺲ ﺑﻪ اﻳﻨﻂﺮﻑ ﻣﻌﻂﻮﻑ ﻣﻲ ﺷﺪ...ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ اﺭﺳﻼﻥ
ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻱ ﺭﻳﺰ ﺷﺪﻩ اﻡ ﻏﺮﻳﺪﻡ:
-ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﻟﻨﮕﺎﻱ ﺩﺭاﺯﺗﻮ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻲ ﺗﻮﻱ ﺩﺳﺖ و ﭘﺎ ﻧﺒﺎﺷﻦ ؟ ؟!
ﻃﻠﺒﻜﺎﺭ ﺑﻬﻢ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ:
-ﻓﻌﻼ اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﺩﺳﺖ و ﭘﺎﻳﻲ...ﻣﻨﻢ ﻣﻨﻜﺮ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪﻳﻢ ﻧﻤﻴﺸﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻳﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪاﺩاﺩﻳﻪ ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺐ
ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻴﺸﻪ!!
ﺑﺎ ﺯﺑﻮﻥ ﺑﻲ ﺯﺑﻮﻧﻲ ﺩاﺷﺖ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﺪ ﻛﻮﺗﺎﻫﻢ... ﭘﺴﺮﻩ ي ﺧﻮﺩﺷﻴﻔﺘﻪ ي ﻟﻨﮓ ﺩﺭاﺯ!!اﻳﻨﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﻪ
ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺣﺮﺹ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻨﻢ...ﻣﻂﻤﺌﻨﺎ اﮔﻪ ﻳﻜﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺁﺧﺮﺵ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ
ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﻗﺺ اﻟﺨﻠﻘﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩاﺭﻡ!
ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﮔﻔﺘﻢ:
-ﻣﺮﺳﻲ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻡ!!
ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮ اﺯ ﺗﺮﻛﺸﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺭﺳﻼﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻛﺮﺩﻡ و ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺸﺨﻨﺪﺵ و ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻌﺠﺐ ﺯﺩﻩ ي ﺧﺎﺗﻮﻥ
ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺭﺩ و ﺑﺪﻝ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻡ...ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ اﺯ اﻭﻧﺠﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻡ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﺟﻴﻎ ﺧﻔﻪ
اﻱ ﻛﺸﻴﺪﻡ و ﻫﺮ ﭼﻲ ﻓﺤﺶ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﺜﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵﻛﺮﺩﻡ...ﺑﺎ اﻋﺼﺎﺑﻲ ﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢ
ﺭﺳﻮﻧﺪﻡ...ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺩﻭﺧﺘﻢ...اﺻﻼﻧﻢ ﻗﺪﻛﻮﺗﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻧﺮﺩﺑﻮﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩاﺷﺖ. ﭘﻮﻭﻓﻲ ﻛﺸﻴﺪﻡ
و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﻤﻲ ﺁﺭﻭﻡ ﺷﺪﻡ...ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻛﻤﺪ ﻟﺒﺎﺳﻴﻢ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻡ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻨﺎﺳﺐ
ﺑﺮاﻱ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ اﻣﺸﺐ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻛﻨﻢ. ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ
ﺁﻭﻳﺰﻭﻥ ﭼﻮﺏ ﺭﺧﺘﻲ ﺑﻮﺩﻥ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﭼﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻡ و ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺖ ﭘﺮﺕ ﻛﺮﺩﻡ.ﻣﻮﻫﺎﻡ ﺭﻭ ﭘﺸﺖ
ﮔﻮﺷﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ و ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺭﮔﺮﻣﻲ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻡ...ﻧﻤﻲ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﻛﺪﻭﻣﻮ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻢ...اﺻﻼ ﻧﻤﻲ
ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﻟﺒﺎﺳﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺴﻨﺪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻴﻪ اﻣﺸﺒﻪ ﻣﺎﻫﺎﻥ ﻫﻢ ﻓﻘﻄ ﮔﻔﺖ ﻳﻪ ﺩﻭﺭ ﻫﻤﻴﻪ ﭘﺲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺴﺎﺏ
ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪﻡ.ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺷﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ اﺭﺳﻼﻥ ﭼﻲ ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺳﺖ
ﻛﻨﻢ.ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ اﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ اﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺖ
ﻛﺮﺩﻡ...ﺩﺭ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ و ﻳﻮاﺷﻜﻲ اﻃﺮاﻓﻢ ﺭﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩﻡ.ﻛﺴﻲ ﺗﻮﻱ ﺭاﻫﺮﻭ ﻧﺒﻮﺩ. ﺑﺎ ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺁﻧﻲ ﺧﻮﺩﻡ
ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ اﺗﺎﻗﺶ ﺭﺳﻮﻧﺪﻡ و ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺩاﺧﻞ ﭘﺮﺕ ﻛﺮﺩﻡ.ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪﻡ و ﺑﻪ ﺩﺭ ﺗﻜﻴﻪ ﺩاﺩﻡ...اﻱ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ
ﭼﺮا ﻣﺜﻞ ﺩﺯﺩا ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻳﻮاﺷﻜﻲ ﺭاﻩ ﺑﺮﻡ ؟ ﻳﺎ ﻣﻴﻮﻣﺪ و ﺿﺎﻳﻊ ﻣﻲ ﺷﺪﻡ ﻳﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ اﻭﻣﺪ ﺩﻳﮕﻪ! ﺗﺎﺯﻩ
ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻪ اﻃﺮاﻑ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ.ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻛﻤﺪﺵ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻛﺮﺩﻡ و ﺳﺮﻛﻲ ﺗﻮﺵ ﻛﺸﻴﺪﻡ...اﻧﻮاﻉ و اﻗﺴﺎﻡ
ﻟﺒﺎﺳﻲ ﺗﻮﺵ ﭘﻴﺪا ﻣﻴﺸﺪ...اﻳﻦ ﻛﻪ اﺯ ﺩﺧﺘﺮا ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮﻩ.ﻓﻘﻄ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺳﺖ ﺁﺭاﻳﺸﻲ ﻛﻢ ﺩاﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺶ
ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻪ...ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻭ ﻳﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ... ﺑﺎﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻲ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﺵ
ﺩﻭﺧﺘﻢ...اﻱ ﺑﺎﺑﺎ اﻻﻥ ﻣﻦ اﺯ ﻛﺠﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﭼﻲ ﻣﻴﺨﻮاﺩ ﺑﭙﻮﺷﻪ...ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺯ اﺗﺎق ﺑﺮﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ
ﻛﻪ ﻧﺎﺧﻮﺩاﮔﺎﻩ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ي ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎﺩ. ﺭاﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺖ ﭘﻬﻦ
ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻡ...ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ! ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺩﻭﺧﺘﻢ...ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺑﻠﻮﻃﻲ ﺭﻧﮓ ﻫﻤﺮاﻩ ﻳﻪ
ﻛﺖ ﺷﻠﻮاﺭ ﻣﺸﻜﻲ...ﻗﺒﻞ اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺳﺮﻱ اﻱ ﺑﻪ اﻃﺮاﻑ ﺩﻭﺧﺘﻢ و اﺯ اﺗﺎﻕ ﺯﺩﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ.
ﻣﺎﻧﺘﻮﻱ ﺑﻠﻮﻃﻲ ﺭﻧﮕ ﻛﻼﻫﺪاﺭﻡ ﺭﻭ ﺭﻭ اﺯ ﺑﻘﻴﻪ ﺟﺪا ﻛﺮﺩﻡ و ﺷﻠﻮاﺭ و ﺷﺎﻝ ﻣﺸﻜﻲ اﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺳﺖ ﻛﺮﺩﻡ...ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻴﭙﺶ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺟﺎﻟﺐ ﻣﻲ ﺷﺪ. ﻛﻔﺶ ﻫﺎﻱ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺸﻜﻴﻢ ﺭﻭ ﻫﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻡ و اﺯ اﺗﺎﻕ ﺯﺩﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ.ﻫﻤﻮﻧﻤﻮﻗﻊ اﺭﺳﻼﻥ اﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ اﻭﻣﺪ. ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻴﺮﻩ اﺵ اﺯ ﻛﻨﺎﺭﺵ رد ﺷﺪﻡ و ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺭﻓﺘﻢ...ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﻬاﻧﻪ ي ﺳﺖ ﺷﺪﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﻛﻠﻲ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻨﺪاﺯﻡ..ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﺠﻲ ﺭﻭﻱ ﻟﺒﻢ ﻧﺸﺴﺖ.ﺭﻭﻱ ﻳﻜﻲ اﺯ ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺭﮊ ﻗﺮﻣﺰﻡ ﺭﻭ اﺯ ﺗﻮﻱ ﻛﻴﻔﻢ ﺑﺮﺩاﺷﺘم. ﭼﻮﻥ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺁﺭاﻳﺸﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺭﮊﻣﻮ ﻳﻜﻢ ﭘﺮﺭﻧﮕﺘﺮ اﺯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺯﺩﻡ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ اﻡ اﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻲ ﺭﻧﮕﻲ ﺩﺭﺑﻴﺎﺩ...ﺑﻌﺪ اﺯ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ اﻧﺘﻆﺎﺭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺷﺮﻑ ﻓﺮﻣﺎ ﺷﺪ...ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ اﻭﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎ ﺗﻮﻱ ﺗﻨﺶ ﻧﺎﺧﻮﺩاﮔﺎﻩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ ﺭﻭﻱ ﻟﺒﻢ ﻧﺸﺴﺖ.ﺁﺳﺘﻴﻨﺎﺵ ﺭﻭ ﺗﺎ ﺁﺭﻧﺞ ﺑﺎﻻ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ و ﺩﻭ ﺗﺎ ﺩﻛﻤﻪ ي اﻭﻟﺶ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﺘﺶ ﻫﻢ ﺗﻮﻱ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ...ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺬاﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩﻡ اﻳﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎ اﻳﻨﻘﺪﺭ ﺑﻬﺶ ﺑﻴﺎﻥ. ﻟﺒﺨﻨﺪﻣﻮ ﻗﻮﺭﺕ ﺩاﺩﻡ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻃﻠﺒﻜﺎﺭﻱ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺖ ﻛﺮﺩﻱ ؟
ﺣﺎﻻ ﻳﻜﻲ ﻧﺒﻮﺩ اﻳﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﮕﻪ.اﺭﺳﻼﻥ ﻫﻢ ﮔﻴﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ اﺯ ﺗﻚ و ﺗﺎ ﻧﻨﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ:
- اﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻲ
اﺧﻢ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ اﻱ ﻛﺮﺩﻡ و ﮔﻔﺘﻢ:
- اﺯ اﻭﻧﺠﺎﻳﻲ ﻣﻦ ﺯﻭﺩﺗﺮ اﺯ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻱ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﺑﺪﻱ ؟!
ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺗﻮﻱ ﻛﻒ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﺯﺩﻡ ﻣﻮﻧﺪﻡ.اﺧﻤﻲ ﻛﺮﺩ و ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪﻱ ﮔﻔﺖ:
-ﻣﻂﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺣﺘﻲ اﮔﻪ اﺧﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺑﻴﺠﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ. ﺗﻴﭗ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ و ﺗﻴﭗ ﻣﻦ ﻛﺠﺎ...!
ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﻭاﻗﻌﺎ ﺣﺮﺻﻲ ﺷﺪﻡ.ﺑﺎ ﻟﺤﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﺑﺎﺷﻪ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻫﻪ ﺗﻮ ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺪﻭﻧﻲ ﺗﻴﭗ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻛﺪﻭﻡ "ت" ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻦ ؟
وضع خندﻩ ﺩاﺭﻱ ﺑﻮﺩ. ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻱ ﻟﺠﺒﺎﺯ ﻛﻪ ﻛﻢ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺎﺭﻥ...ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﺮﺕ و ﭘﺮﺗﻲ ﻛﻪ اﺯ ﺩﻫﻨﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﻮﻣﺪ ﺗﺤﻮﻳﻠﺶ ﻣﻲ ﺩاﺩﻡ.ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﮕﻪ ﻛﻪ ﺻﺪاﻱ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺤﺜﻤﻮﻥ ﻗﻂﻊ ﺷﻪ.
ﺧﺎﺗﻮﻥ:- ﻣﺎﺷﺎﻻ ﻣﺎﺷﺎﻻ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﻢ ﻣﻴﺎﻳﻦ...ﺑﺎﻳﺪ اﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮاﺗﻮﻥ ﺩﻭﺩ ﻛﻨﻢ
ﺩاﺷﺖ ﺟﺪﻱ ﺟﺪﻱ ﻣﻲ ﺭﻓﺖ ﻛﻪ اﺭﺳﻼﻥ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﺮﺳﻲ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺩﻳﺮﻣﻮﻥ ﺷﺪﻩ...ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮاﻱ ﻳﻪ ﻭﻗﺖ ﺩﻳﮕﻪ!
ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻫﻢ ﻛﻪ اﻧﮕﺎﺭ ﻓﻘﻄ ﻳﻪ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ اﺯ ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ. ﺑﺎ
ﺗﻌﺠﺐ ﺩاﺷﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﭼﺸﻤﻜﻲ ﺑﺮاﻡ ﺯﺩ. ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﮔﻴﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﺟﻮاﺑﺶ ﺭﻭ
ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩاﺩﻡ. ﺑﻌﺪ اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆﻲ ﻛﺮﺩﻳﻢ اﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﺩﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ. سوار ماشین شدم و بی توجه بهش, سرم رو کردم توی داشبورت و دنبال سی دی مورد نظرم گشتم...وقتی پیداش کردمسی دی رو توی دستگاه گذاشتم و چند تا ترک جلو زدم. صدای احـسان خواجه امیری که توی ماشین پیچید منم سرم زو به صندلی تکیه دادم و چشمام رو بستم...کلا وقتی سوار این ماشین می شدم افسردگی می گرفتم بخاطر همین هم مجبور می شدم یه آهنگی چیزی بزارم تا از فرط بی حوصلگی نپوکم همشم بخاطر این آدم مغرور کناریم بود!...بس که دماغش رو بالا می گیره و از بالا به بقیه نگاه می کنه ایییش! حالا اگه بفهمه اینارو تو دلم بهش گفتم سرمو با گیوتین می بره ها...خب کجا بودم؟ آها داشتم می گفتم دیگه ادم به آهنگ گوش دادنم قانع میشه...نمی دونم چند دقیقه داشتم آهنگ
رو زیر لب زمزمه می کردم که صداش باعث شد چشمام رو باز کنم و بهش خیره شم:
- رزت خیلی بدرنگه!
منو میگی از این حرف بی ربط و ناگهانیش چشمام شده بود اندازه ی دو تا توپ تنیس...
- کجاش بدرنگه؟؟
اینو گفتم و با حرص و کمی تعجب از توی آینه به خودم خیره شدم
ارسلان:- اصلا به من چه!!
با گفتن این حرف نگاه جدیش رو به روبرو دوخت...واا این چشه؟ خل شد رفت!!
تا رسیدن به خونه ی آقا جون هیچ حرفی بینمون زده نشد...
نگاهم رو به در مشکی رنگ روبروم انداختم. با یادآوری آقا جون و خانوم جون لبخند محوی روی لبم نشست. دلم براشون تنگ شده بود بعد از عروسی هم دیگه ندیده بودمشون... بیشتر از همه دلم برای ماهان تنگ شده بود... دو سال بود که همبازی بچگیام رو ندیده بودم
- چرا ماتت برده راه بیفت دیگه!
چشم غره ای به لحن حرف زدنش رفتم...این آدم کی میخواست یاد بگیره درست حرف بزنه؟؟ انگار داره با نوکرش حرف میزنه...بی توجه به چشم غره ام جلو تر حرکت کرد...منم ناچارا دنبالش کشیده شدم
زنگ آیفون رو زد و منتظر موند. بعد از چند ثانیه در با صدای تیکی باز شد...جلوتر ازش راه افتادم و وارد باغ شدم...عاشق این خونه با گلهاش بودم...خاطره ی بچگی هام توی این خونه و کنار آدماش زنده می شد...لبخند محوی روی لبم نشست
- به به پارسال دوست امسال دشمن...راه گم کردین؟؟ می گفتین گاوی گوسفندی پشه ای چیزی جلوتون قربونی می کردیم!!
قبل از اینکه صدای آشناشو تشخیص بدم, یه لحظه احساس کردم توی بغل یکی مچاله شدم:
- ای جونم چقدر تو نرمی...چه هلویی... ارسلان این تیکه رو از کجا گیر آوردی چقدر بغلیه...حتما بوسیدنش هم حال و هوای خودش رو داره
تازه صداش رو شناختم. هیچوقت این مسخره بازیاش رو ترک نمی کرد...لباش رو غنچه کرد که مثلا
ببوستم که صدای عصبی ارسلان بلند شد:
مطالب مشابه :
رمان عشقم را نادیده نگیر(20)
رمان عشقم را نادیده نگیر(20)
رمان عشقم را نادیده نگیر(12)
رمان عشقم را نادیده نگیر(12) با احساس نور شدیدی که به چشم هام می خورد,آروم چشمام رو باز کردم.
رمان عشقم را نادیده نگیر(21)
رمان عشقم را نادیده نگیر(21) وارد خونه شد و یه لحظه مکث کرد. با صدایی که تعجب توش مشهود بود گفت
رمان عشقم را نادیده نگیر(18)
رمان عشقم را نادیده نگیر(18) ♥ 96 - رمان عشـــقم رو نادیـــده نگیــر ♥ 97 - رمان عملیات
رمان عشقم را نادیده نگیر(24)
رمان عشقم را نادیده نگیر(24) کامل از بابا جدا شد و بهم خیره شد
رمان عشقم را نادیده نگیر(25)
رمان عشقم را نادیده نگیر(25) هن هن کنان خودم رو به سالن رسوندم و روی مبل ولو شدم
رمان عشقم را نادیده نگیر 16
رمان عشقم را نادیده نگیر 16
رمان عشقم را نادیده نگیر(14)
رمان عشقم را نادیده نگیر(14) یک هفته میگذره و من به مراتب حالم بهتر شده! توی این چند روز
برچسب :
عشقم را نادیده نگیر