نسل چهارم تلفن همراه ( 4G )

نامگذاری نسل های تلفن همراه عموماً به تغيير ماهيت بنيادي خدمت ارائه شده اشاره دارد. در سال 1981 نسل اول تلفن همراه با تلفن هاي همراه آنالوگ آغاز شد هنگامي که فناوري آنالوگ جاي خود را به فناوري ديجيتال مي داد نسل دوم تلفن همراه در سال 1992 آغاز شد. در سال 2001 يعني زماني که پشتيباني از چند رسانه اي ها(مانند ارتباط تصويري) كليد خورد نسل سوم تلفن همراه شروع شد. انتظار مي رود طي سالهاي 2013 تا 2014 نسل چهارم "واقعي"' تلفن همراه كه پروتكل شبكه آن اساساً مبتني بر اينترنت خواهد بود منجر به ايجاد امكان اتصال پهن باند چند گيگابيتي شود.

رشد سیستمهای تلفن سیار ، افزایش کاربران اینترنت و بالا رفتن انتظار و نیازهای کاربران ، مانند تقاضای دسترسی به اینترنت با کیفیت بالا از طریق سیستم های بی سیم ، منجر به طراحی سیستم هایی شده است که قادر به برآورده کردن نیازها می باشند.

کابران سرویس های مخابراتی در آینده ، ترجیح می دهند که سرویسهای مشابهی را که از شبکه های ثابت دریافت می کنند از یک محیط بی سیم نیز در اختیار داشته باشند.

البته انتظار نمی رود که عملکرد بهتر را قربانی حرکت پذیری بیشتر نمایند. چراکه آنها در هر صورت از ابزارهای مخابراتی ساکن هم استفاده خواهند کرد ، بنابراین بهترین راهکار این است که سیستم های بی سیم با شبکه های ثابت مجتمع شوند. به همین منظور شبکه های بی سیم به سرعت در حال تکامل و حرکت به سمت شبکه های تماماً IP هستند. شبکه های تلفن قدیمی ( شبکه های سلولی نسل دوم ) مانند GSM ، که فقط برای انتقال صوت مورد استفاده قرار می گیرند ، ذاتاً دارای فناوری سوئیچ مداری هستند.

شبکه های نسل 5/2 مانند GPRS ، مدل گسترش یافته شبکه های نسل دو هستند که از فناوری سوئیچ مداری برای انتقال صوت و از سوئیچ بسته ای برای تبادل دیتا استفاده می کنند.

فناوری سوئیچ مداری ایجاب می کند که کاربران بر مبنای زمان سنجیده شوند نه بر مبنای میزان دیتای انتقال داده شده چراکه پهنای باند فقط برای کاربر اختصاص داده شده است. در مقابل ، فناوری سوئیچ بسته ای ، پهنای باند را بیشتر مورد استفاده قرار داده و به بسته های هر کاربر اجازه رقابت برای بدست آوردن پهنای باند را می دهد و کاربها را برمبنای میزان دیتای انتقال داده شده ، مورد حسابرسی قرار می دهد. بنابراین حرکت به سمت استفاده از سوئیچ بسته ای و به طبع آن شبکه های IP یک امر طبیعی است.

شبکه های نسل سه ( UMTS ) قصد داشتند مشکلات متعددی که نسل های 2 و 5/2 با آن روبرو شده بودند را برطرف کنند. از جمله این مشکلات می توان به سرعت پائین و وجود فناوری های نا همخوان و سازگار ناپذیر ( CDMA/ TDMA ) در کشورهای مختلف اشاره کرد.

انتظاراتی که از نسل 3 وجود داشت ، افزایش پهنای باند به 128 کیلوبیت بر ثانیه و در ماشین ها 2 مگابیت بر ثانیه در کاربردهای ثابت بود. ولی در واقعیت ، خروجی نسل 3 نه روشن بود و نه مشخص.

البته یک قسمت از این مشکل به این مسئله بر می گردد که تامین کنندگان و ارائه دهندگان شبکه های ارتباطی در اروپا و آمریکای شمالی ، در حال حاضر از استانداردهای مجزایی برای نگهداری و پشتیبانی استفاده می کنند و بدنه این استانداردها باعث ایجاد تفاوتهایی در فناوری واسطه های هوایی آنها می شود.

در ضمن سوالات مالی متعددی هم وجود دارد که باعث تردید در مرغوبیت شبکه های نسل 3 می شود و این نگرانی وجود دارد که در بسیاری از کشورها ، نسل 3 مورد توجه واقع نشود. در مجموع تمامی مسائل و نگرانی ها باعث ایجاد رقابت و تمایل به استفاده از فناوری های بی سیم نسل 4 شد.

شبکه های نسل چهارم یا 4G ، نامی است که به سیستم های تلفن همراه مبتنی بر IP که دسترسی را از طریق یک مجموعه از واسطه های رادیویی تامین می کند ، داده شده است.

شبکه های 4G برقراری بهترین سرویس اتصال ، رومینگ و فراگشت بی سیم را ارائه می کند و از طرف دیگر چندیدن واسط دسترسی رادیویی مانند ( GPRS,HIPERLAN,WLAN,BLUETOOTH ) را به یک شبکه واحد که کاربر از آن استفاده می کند ، تبدیل خواهد کرد.

با این ویژگی کاربران خواهند توانست به سرویسهای مختلف دسترسی پیدا کرده و پوشش بیشتری داشته باشند. در ضمن ، راحتی استفاده از یک وسیله واحد را نیز تجربه کنند. ( وسیله ای که در آینده جایگزین گوشیهای تلفن همراه فعلی خواهد شد).

از طرفی دیگر یک صورتحساب را با کاهش کل هزینه دسترسی داشته و دسترسی بی سیم قابل اعتمادی را حتی در صورت از دست دادن یک یا چند شبکه داشته باشند.

در حال حاضر 4G یکی از ابتکارات DR برای فائق آمدن بر محدودیتهای موجود و برطرف کردن مشکلات 3G است که نتوانسته به وعده های خود در زمینه عملکردها و خروجی های مختلف عمل کند.

در عمومی ترین سطح ، ساختار 4G شامل سه منطق پایه ارتباطی است :

شبکه های شخصی PAN ( مانند Bluetooth ) ، نقاط دسترسی محلی با سرعت بالا در شبکه های که شامل فناوری های LAN بی سیم ( WLAN ) هستند ، ( مانند HIPERLAN و IEEE 16، 802 ) و ارتباطات سلولی.

با این اوصاف 4G برای محدوده وسیعی از دستگاههای تلفن همراه که از جابجائی های عمومی پشتیبانی میکنند ، بکار خواهند رفت.

هر دستگاه قادر خواهد بود که با اطلاعات مبتنی بر اینترنت که برای شبکه ای که در آن لحظه به وسیله دستگاه استفاده می شود، تعریف شده است ، تعامل داشته باشد. به طور خلاصه ،ریشه های شبکه 4G بر مبنای ایده محاسبات منتشر شونده است. ابزاری که در این راستا قابل استفاده است ، آماده رادیو نرم افزار (SDH) است.

رادیو های SDH دستگاه هایی مانند تلفن همراه سلولی ،PDA ها ،PC ها و تمامی محدوده سایر دستگاه ها را برای دریافت امواج هوایی به منظور رسیدن به بهترین روش ممکن ارتباطی ، با بهترین قیمت ، آماده و امکان پذیر می سازد.

در یک محیط SDR ، که توابعی که سابقا نقط در سخت افزار اجرا می شدند،( مانند : تولید سیگنال رادیوئی انتقال و تنظیم سیگنال رادیوئی دریافت و ...) به وسیله نرم افزار انجام می شوند بنابراین رادیو قابل برنامه ریزی بوده و قادر به ارسال در یک محدوده وسیع فرکانسی است.

مشخصات و ویژگی های نسل چهارم

1 – سرعت بالا: سیستم های 4G باید سرعت پیک بیش از 199 مگابیت بر ثانیه را درحالت ساکن و میانگین 20 مگابیت برثانیه ارائه دهند.

2 – ظرفیت بالای شبکه : ظرفیت شبکه باید حداقل 10 برابر بیشتر از سیستم های 3G باشد که این مقدار زمان Download یک فایل 10 مگابیت را در سیستم های 4G به 1 ثانیه کاهش می دهداین زمان در سیستم های 3G معادل 200 ثانیه برآوردشده است. از طرف دیگر قابلیت ارائه ویدئو با کیفیت بالا به تلفن ها و تجربه واقعیت مجازی در صفحات نمایش گوشی ها را نیز ارائه می کند.

3 – فراگشت سریع و بی سیم بین شبکه های مختلف : شبکه عای بی سیم 4G باید از جابجایی عمومی بین شبکه های تلفن همراه و شبکه های بی سیم مختلف پشتیبا نی کنند.

4 - پشتیبانی از چند رسانه های نسل جدید: شبکه 4G باید قادر به پشتیبا نی از مقدار زیاد دیتای انتقالی با سرعت بالا و با هزینه های معمول باشد.

اتحاديه بين المللي مخابرات مرجع تعيين نسل هاي تلفن همراه است. البته اين سازمان به تدوين استاندارد يا توسعه فناوري ها نمي پردازد. بلكه اين سازمان رهنمودهايي ارائه مي كند كه فناوري

هاي آينده چه ويژگي هايي داشته باشند. حداقل هاي لازم براي اطلاق نسل چهارم موبايل به يك خدمت موبايل عبارتند از :

شبكه نسل چهارم بايد كاملا مبتني بر پروتكل اينترنت(IP) باشد
كاربر بايد هنگام تحرك بالا (در ماشين و قطارهاي تندرو) حداقل به اينترنتي با سرعت 100 مگابيت بر ثانيه دسترسي داشته باشد و هنگام تحرك پايين(هنگام پياده روي و در منزل) به سرعتي معادل يك گيگابيت بر ثانبه دسترسي داشته باشد.

بايد دقت داشت كه استفاده از عبارت "حداقل" در توصيف نسل چهارم به اين معناست كه اگر استانداري بتواند سرعتي بيش از حداقل هاي تعيين شده را محقق سازد لزوماً از نسل چهارم متفاوت نخواهد بود. اين بدين معناست كه ادعاي شركت هايي كه مدعي گذر از نسل چهارم و عرضه نسل پنجم شبكه تلفن همراه هستند، بدون اخذ تاييديه اتحاديه جهاني مخابرات يك ادعاي بي اساس و كذب خواهد بود. چرا كه همانطور كه در پاراگراف قبلي اشاره شد، مرجع تعيين حداقل هاي نسل پنجم اتحاديه جهاني مخابرات است و لاغير.

شبكه بايد به صورت پويا قادر باشد از منابع شبكه به گونه¬اي استفاده كند كه به طور همزمان به تعداد بيشتري كاربر دسترسي بدهد. شرايطي كه يك شركت مدعي تحقق استاندارد تلفن همراه با اجراي به اين سطوح خدمت دست مي يابد در حالت آزمايشگاهي و متفاوت از دنياي واقعي است. استانداردهاي ال تي اي (LTE )و Wimax به خاطر اينكه برخي از الزامات تدوين شده در تعريف نسل چهارم تلفن همراه را محقق نمي كنند در زمره استانداردهاي نسل چهارم تلفن همراه قرار نمي گيرند. بلكه نسخه پيشرفته اين استانداردها يعني وايمكس2 و ال تي اي پيشرفته الزامات نسل چهارم را محقق خواهند ساخت. البته اتحاديه جهاني مخابرات در جلسه ششم دسامبر 2010 اذعان كرد كه مي توان به ال تي اي، وايمكس و حتي استانداردهاي پيشرفته نسل سوم همانند "اچ اس پي اي پلاس" كه بهبودهاي بنيادي در نحوه ارائه خدمت و قابليت هاي خود داده اند نيز مي توانند نسل چهارم قلمداد شوند. اما نسل چهارم واقعي بايد به وايمكس2 و ال تي اي پيشرفته اطلاق شود. نكته مهم در مورد جوامع توسعه دهنده اين دو استاندارد اينست كه استانداردهاي وايمكس توسط شركت¬هايي همچون اينتل، سيسكو و گوگل حمايت مي¬شود در حالي كه استاندارد ال تي اي توسط شركت¬هاي بزرگ مخابراتي و توليدكنندگان تلفن همراه در حال اشاعه است.

نسل چهارم، یک راه‌حل جامع بر مبنای IP برای انتقال صدا، تصویر و داده استفاده می‌کند و بر پایه اصل "هرجا و هر زمان" داده‌ها را با سرعتی بسیار بالاتر از نسل‌های قبل در اختیار کاربر قرار می‌دهد. از لحاظ تکنیکی در نگاه ساده سرعت بارگذاری و بارگیری در LTE نسبت به نسل‌های قبل بسیار بالاتر است. البته جدای از نرخ داده بالا، تأخیر کمتر در ارسال بسته‌ها که منجر به کیفیت فوق‌العاده VoIP، ویدئو کنفرانس و سرویس‌های هم‌زمان می‌شود و هم‌چنین از دید یک اپراتور پهنای باند با کانال‌های متغیر که در محدوده 1.25-20 MHz است. مهم‌ترین ویژگی برجسته LTE این است که تمامی زیرساخت آن بر اساس IP است، به عبارت بهتر بخش هسته شبکه کاملاً همگام با پروتکل‌های TCP/IP است و از سیگنالینگ معمولی که در شبکه‌های قدیمی‌تر به خصوص GSM استفاده می‌شد خبری نیست. نرخ انتقال داده در این فناوری ۳۲۶ مگابیت در ثانیه برای بارگیری و ۸۶ مگابیت در ثانیه برای بارگذاری در طیف فرکانسی ۲۰ مگاهرتز است که در این شرایط حدود ۴۰۰ کاربر به‌صورت همزمان در یک سلول می‌توانند فعال و در عین حال متحرک باشند. در شبکه نسل سوم پیشرفته یا HSPA تأخیر در حدود ۴۰ تا ۵۰ میلی‌ثانیه است که در LTE به حدود ۱۰ میلی‌ثانیه کاهش می‌یابد.

این نسل جانشینی برای نسل سوم (3G) و نسل دوم (2G) این استاندارد هاست. در نسل چهارم، برای ارتباطات موبایلیته (ارتباط در حال حرکت) مانند استفاده در قطار یا خودرو حداکثر سرعت ۱۰۰ مگابیت در ثانیه (100Mbit/s) و برای ارتباطات نسبتاً ثابت و بدون جابجایی مانند کاربران پیاده‌رو یا ساکن، یک گیگابیت در ثانیه (1GBit/s) است.

4G یا نسل چهارم استانداردهای شبکه‌های سلولی (شبکه‌های تلفن همراه) است و جانشینی برای نسل سوم (3G) و نسل دوم (2G) این استانداردهاست. در فناوری نسل چهارم، برای ارتباطات در حال حرکت می‌توان به سرعت بیشینه ۱۰۰ مگابیت در ثانیه و برای ارتباطات نسبتاً ثابت و بدون جابه‌جایی به سرعت یک گیگابیت در ثانیه رسید.

فناوری وایمکس می‌تواند با فناوری 4G هماهنگ شود. پس می‌توان با سرعت بالا دانلود کرد و منطقه بیشتری را زیر پوشش گرفت. بسیاری از کشورهای دنیا از مرحله آزمایش این فناوری گذشته‌اند و در حال استفاده از سامانه‌ای هستند که مورد توجه شرکت‌های موبایل واقع شده است. نام این سامانه Long Term Evolution به اختصار LTE یا تکامل تدریجی است.

دو دکل 4G می‌توانند ۲۵ کیلومتر مربع را زیر پوشش خود بگیرند اما وقتی کار به مرحله تجاری برسد، این محدوده بین ۱۲ تا ۲۰ کیلومتر خواهد بود. سرعت انتقال داده در این حالت بین پنج تا شش مگابیت در ثانیه است. سرعت متوسط این سامانه بی‌سیم برابر با متوسط سرعت انتقال از راه سیم اینترنت پرسرعت در بریتانیا است.

اما تفاوت LTE و 4G در شبکه تلفنهای همراه:

در نسل سوم یا 3G که شرکت رایتل هم در کشور ما جزو این نسل از سرویس دهندگان تلفن همراه است امکان ارتباط با سرعت نسبتا بالا با اینترنت برقرار شده و خود این نسل به 3.5G و 3.75G ارتقا داشته.در شبکه نسل سوم رایتل سرعت به طور معمول کمتر از 1Mb/s و در حد متوسط 512Kb/s کیلوبیت بر ثانیه قابل استفاده است.

ناگفته نماند کیفیت سرویس یا سرعت دانلو در تمام نسلهای تلفن همراه بستگی به پارامترهای زیادی مثل آنتن دهی در محل گیرنده، شلوغی شبکه و تعداد مشترکین در حال استفاده و تجهیزات و تکنولوژیهای سرویس دهنده و ... می باشد.

4G و LTE هر دو نسل چهارم هستند در واقع LTE که مخفف Long Term Evolution یا تکامل در بلند مدت است نسخه جدیدتر نسل چهارم است و نسل پنجم یا لیمیت شده نسل چهارم نیست. اگر در کشوری که زندگی می کنید سرویس دهنده شما پشینهاد LTE می دهد و شما هم جزو تشنگان سرعت هستید در انتخاب آن شک نکنید؛ البته این مطلب برای امروز نوشته شده و اگر شما چند سال بعد آن را می خوانید حتما به این سرعتها خواهید خندید.

همانطور که گفته شد نسل چهارم موبایل یا ۴جی یا 4G، هم اکنون در چند کشور اجرا شده و در کشورهای بیشتری در حال نصب است. این نسل می‌گوید سرعت حداکثری دانلود در حالت حرکت سریع (مثلا در قطار ی خودرو) باید حدود ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه باشد. مواظب باشید. ذوق نکنید چرا که اگر آرام راه بروید یا بایستید، انتظار داریم به سرعت سرگیجه آور ۱ گیگابیت در ثانیه برسید. اگر اشتباه حساب نکرده باشیم در این سرعت یک سی دی در کمتر از هفت ثانیه دانلود خواهد شد.

در حال حاضر اصلی‌ترین پیاده سازی نسل چهار، LTE است که در شبکه‌های تجاری سرعت دانلودی برابر ۳۰۰ مگابیت بر ثانیه دارد. متاسفم ولی در عمل برای دانلود یک سی دی باید سه برابر زمان تئوری وقت بگذارید: تقریبا بیست و پنج ثانیه.

اما چطور؟

شاید برای کاربر نهایی مهمترین چیز سرعت باشد و ما نسل‌ها را فقط از روی سرعت‌های متفاوتشان تشخیص بدهیم اما در زیر کاپوت، اتفاقات دیگری هم در جریان است. نسل چهارم با چهار مشخصه اصلی توانسته به چنین سرعتی برسد:
شبکه دسترسی مدرن مدولاسیون روشی است که در آن مهندسان مخابرات اطلاعات را روی یک فرکانس معمولا بالاتر سوار می‌کنند تا به راحتی قابل حمل و نقل باشد. مثلا در دستگاه رادیو شما فقط یک دسته اطلاعات را روی یک موج خاص سوار می‌کنید و با تنظیم رادیو روی آن موج، بعد از جدا کردن آن اطلاعات از موج حامل، آن را به بلندگو می‌فرستید.

اما اگر بخواهید چند صدا را همزمان منتقل کنید چه؟ یک راه این است که اطلاعات مختلف را روی طیف‌های مختلف فرکانسی منتقل کنید (نمونه سمت چپ) یا در تکنیک تقسیم زمانی، چند لحظه اطلاعات اول را منتقل کنید، چند لحظه اطلاعات مکالمه نفر دوم را و چند لحظه اطلاعات مکالمه نفر سوم را و بعد برگردید سراغ اطلاعات نفر اول. شاید عجیب باشد ولی اگر اینکار را سریع انجام بدهید روی همان یک کانال، می‌توانید صدای چندین نفر را به گوش هم برسانید بدون اینکه کسی متوجه قطع و وصل سریع صدایش بشود. در این روش هر دستگاه باید بداند که کدام لحظات مربوط به صدای او هستند. (دومی از چپ)

اما ما نیاز به پهنای باند بالاتر داریم. در نسل سوم (از جمله +HSPA که حالا آیفون جدید احتمالا از آن پشتیبانی می‌کند) تکنیک CDMA را داشتیم. به نمودار بالا نگاه کنید. در این تکنیک با تغییر دادن کدگذاری سیگنال، به شکل همزمان روی یک فرکانس و زمان افراد مختلف مشغول دریافت همه سیگنال ها هستند اما هر گوشی فقط می‌تواند کد مربوط به خودش را باز کند.
اما نسل چهارم، تقریبا تمام تکنیک‌های قبلی را ترکیب کرده. اولا اینجا از بسته‌های اطلاعاتی استفاده می‌کنیم در نتیجه هیچ کانالی بدون استفاده باقی نمی‌ماند و از آن مهمتر، هم در سطح فرکانس، هم در سطح زمان و هم در سطح کدینگ، سیگنال‌ها را موازی هم ارسال می‌کنیم. تکنیک OFDMA که در LTE نسل چهارم استفاده شده، در نمودار بالا در سمت راست نشان داده می‌شود.
آی پی نسخه ۶ شبکه‌های نسل سوم هنوز به سیرکت سوییچ (مدارگزینی) وابسته هستند. یعنی برای یک ارتباط یک کانال بین دو نقطه ایجاد می‌کنند که در اختیار خودشان است. اینکار درست مانند بستن یک خیابان برای عبور یک ماشین تشریفاتی، منابع را به هدر می‌دهد. در نسل چهارم، همه چیز بر اساس بسته‌های اطلاعاتی کار خواهند کرد: درست مثل تکنولوژی اینترنت یا آی پی. همچنین به دلیل رسیدن مان به آخر خط آی پی نسخه چهار و تمام شدن آن‌ها، نسل چهارم موبایل باید از نسخه ۶ آی پی استفاده کند. همین حالا هم شبکه وریزون طبق یک اطلاعیه از تمام سازندگان درخواست کرده که هر موبایلی که لازم است در این شبکه کار کند را، به آی پی ورژن شش مجهز کنند.
سیستم آنتن‌های پیشرفته موبایل یک دستگاه بی‌سیم است و کیفیت هر دستگاه بی‌سیم شدیدا وابسته به آنتنش (اگر باور ندارید نگاهی بیاندازید به آیفون‌های قبلی و مشکلات آنتنشان). آنتن‌های نسل چهارم - مثل اکثر چیزهای این روزها - آنتن‌های هوشمند نامیده می‌شوند. رشته‌ای چند تایی از آنتن‌ که می‌توانند با الگوریتم‌های تجزیه و تحلیل سیگنال، بهترین نتایج را تولید کنند.
رادیوی نرم‌افزاری تا امروز گوشی‌های ما سخت‌افزارهایی بودند که به عنوان یک موبایل ساخته شده بودند. اما حالا با گسترش انواع و اقسام استانداردها و پیشرفت کامپیوترها،‌ این دستگاه‌ها در حال رفتن به سمت Software-defined Radio یا SDR هستند. در این حالت سازنده مجبور نیست دائما چیپ‌های پیچیده مخصوص موبایل تولید کند و بعد به دنبال کارگذاشتن آن‌ها در کنار یکدیگر باشد. حالا استانداردها به شکل نرم‌افزارهایی هستند که روی کامپیوترها پیاده می‌شوند و به استانداردگذاران و تولید کنندگان اجازه می‌دهند که به سرعت و راحتی الگوریتم‌های خود را پیاده کنند

جمع بندی

شبکه موبایل برای مکالمه شروع شد ولی قدم به قدم سرویس‌های مستقل از مکالمه طرفدارهای بیشتری پیدا کرد. حالا موبایل یک وسیله ارتباطی چند منظوره است و برای خیلی‌ها تامین کننده اینترنت. شبکه موبایل به زودی یکی از ساده‌ترین روش‌های دسترسی به اینترنت خواهد بود و تلاش طراحان و استانداردسازان آن‌ها هم کاملا به این سمت معطوف شده. در نسل‌های آتی نه فقط سرعت بیشتر خواهد شد که شبکه موبایل بیشتر و بیشتر به سمت پیوند با اینترنت (به عنوان یک شبکه مبتنی بر آی پی) خواهد رفت. شناخت این استانداردها باعث می‌شود یک قدم تکنولوژی را بهتر بفهمیم و فاصله‌مان تحلیلی‌مان با کسانی که فقط طرفدار کمپانی‌ها و مصرف کننده محصولاتشان هستند را بیشتر کنیم.

شبکه LTE اولین بار در 14 دسامبر 2009 در اسلو و استکهلم و بعد از آن در مقیاس بزرگتر در سال 2010 در شمال آمریکا توسط شرکت ورزیون‌وایرلس (Verzion Wireless) راه‌اندازی شد.

دسترسی به شبکه LTE از طریق ایستگاه‌های موبایل صورت می‌گیرد. برای استفاده از LTE باید از گوشی موبایلی استفاده شود که از این فن‌آوری پشتیبانی می‌کند.

در مارس سال 2011، سازمان 3GPP نسل چهارم را ارتقا داد و LTE-Advanced را ارائه کرد. اولین بهره‌برداری از آن در اکتبر 2013 توسط شرکت مخابراتی روسی یوتا (Yota) صورت گرفت