كر كودكان ـ ۱۰

سه شنبه ي هفته ي قبل، "سروش"/ پسرم در دهمين كلاس نيم سال سوم «كر كودكان» مدرسه ی «هنر و ادبیات کودکان و نوجوانان» و چند آزمون و مشاوره براي انتخاب ساز شركت كرد.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

آن روز، "سروش" در دهمين كلاس نيم سال سوم «كر كودكان» به تعليم "مسعود نظر" شركت كرد.

در فاصله ي كلاس شصت دقيقه اي «كر كودكان» با "آذر هاشمي" درباره ي انتخاب ساز براي "سروش" مشورت كردم:

ـ مسأله را به اين صورت مطرح كردم كه اگر هنرجويي بخواهد به قصد رفتن به «هنرستان موسيقي»، سازي انتخاب كند؛ كدام ساز مي تواند براي ادامه ي اين مسير از الآن مناسب تر باشد، اين مسير را هموارتر كند و نتيجه ي بهتري نصيب كند

ـ مسأله را به اين صورت كامل كردم كه آيا به اين قصد و در اين مسير، ميان سازها تفاوتي هست. ميان ايراني و كلاسيك شان تفاوتي هست. ميان زخمه اي، كوبه اي و يا زهي شان تفاوتي هست. آيا مثلا ساز «تمبك» به اين قصد و در اين مسير، انتخاب مناسب و خوبي هست. آيا مي توان سازها را به كامل و ناقص تقسيم كرد و به اين قصد و در اين مسير، ميان شان تفاوتي قايل شد.

ـ ايده ي خود را به قضاوت گذاشتم به اين صورت كه من براي "سروش" و به عنوان يك دوره ي گذار به دو دوره ي «سلفژ» و «تنبك» فكر مي كنم. «سلفژ» براي تقويت نوت خواني و «تنبك» براي تقويت ريتم شناسي "سروش" تا با افزايش شناخت وي، فرصت زماني و امكان شناختي لازم براي انتخاب ساز با چشم باز فراهم شود.

و افزودم

ـ بعد از آشنايي با "مسعود نظر"/ مربي دوره ي ارف كودكان مدرسه و مدتي است به «ويولنسل» براي "سروش" به تعليم "مسعود نظر" فكر مي كنم

ـ "آذر هاشمي" زمان مناسب براي بهره برداري "سروش" از دوره ي «سلفژ» را حداقل دو سال بعد از شروع فراگيري نوازندگي ساز دانست و حداقل دوره ي زماني فراگيري نوازندگي «تمبك» را دو سال اعلام كرد.

ـ ايده ي من را براي وارد كردن "سروش" به دوره ي فراگيري «تنبك» به قصد تقويت ريتم شناسي نپسنديد و تأكيد كرد كه همين الان ريتم شناسي "سروش" براي سازنوازي، كافي هست و مهارت وي در اين زمينه همراه و در جريان آموختن نوازندگي ساز تقويت خواهد شد و دليلي ندارد به خاطر تقويت ريتم شناسي او را به كلاس «تنبك» ببريم.

ـ "آذر هاشمي" بر اين اعتقاد است كه ساز «تنبك» براي رفتن به هنرستان موسيقي پسران انتخاب خوبي نيست.

ـ وي ساز «ويولنسل» را انتخاب خوبي براي "سروش" ندانست. از نظر ايشان، «ويولنسل» سازي است كه "سروش" را روي صندلي مي نشاند و اين براي او كه پسري پر جنب و جوش و فعال است؛ خوب نيست. "سروش" بايد سازي بزند كه امكان انتقال هيجاناتش را بدهد.

و افزود

ـ فراگيري و نشاط "سروش" در كلاس معلمان مرد و جوان بهتر است.

ـ "آذر هاشمي" نظر مثبتش بر دو نفر از معلمان «ويولن» مدرسه بود که یکی به تازگی از «ارمنستان» و دیگری از «اوکراین» بازگشته اند

در همين فاصله با يكي از اوليا مشورت كردم:

"روژياك محمد صالح" هم كلاسي "سروش" در دوره ي «كر كودكان» (مدرسه) است.

"روژياك" دوره ي «موسيقي كودك (ارف)» را در همين مدرسه و به تعليم "هاجر عفايي" گذرانيده و اكنون حدود پنج نيم سال (يعني دو سال و نيم) است كه هنرجوي "كتايون مذكوري" در ساز «ويولون» و يك نيم سال (يعني شش ماهه) هنرجوي "خ. عبادي" در «سولفژ» است.

"روژياك" ويولون را ساز زيبايي توصيف مي كند كه به سختيش مي ارزد.

"روژياك" بنابر اظهار مادرش به «پيانو» علاقه مند است؛ اما به الزام مادر، «ويولون» مي آموزد. بنابر تلقي مادر "روژياك"، «پيانو» و «ويولون»، سازهايي پايه و كامل است با اين تفاوت كه آموختن «پيانو» بر عكس «ويولون» در ابتدا آسان و در ادامه مشكل است. يعني «پيانو»، سازي آسان به مشكل و «ويولون»، سازي سخت به آسان است. بچه ها در خردسالي، فرمانبردارترند و مي توان تا حدودي به كارهاي سخت الزامشان كرد و هر چه بزرگ تر مي شوند؛ استقلالشان بيشتر مي شود و كمتر مي توان به كارهاي سخت الزامشان كرد.

بنابراين، ترجيح مادر "روژياك" براي شروع آموزش نوازندگي، ساز سخت به آسان يعني «ويولون» است و "روژياك" مادام كه تمرين «ويولون» ش مانده است؛ حق دست زدن به «پيانو» ي خانه را ندارد.

"روژياك محمد صالح" پسر بچه ي باعاطفه اي است و مادر باهوش، دقيق و پيگيري دارد.

بعد از كلاس «كر كودكان» همراه چند نفر از اوليا با "مسعود نظر" ملاقات كردم و به اتفاق، از آينده ي همراهي او با گروه «كر كودكان» (مدرسه) يعني هنرجويان همين دوره، فايده ي دوره براي كودكان و كيفيت حضور بچه ها در دوره پرسش كرديم.

بعد از اين ملاقات، "آذر هاشمي" از "سروش" تست گوش و ريتم گرفت. به تشخيص وي، "سروش" درك ريتمي فراتر از حد انتظار دارد و گوش "سروش" براي فراگيري ساز «ويولون» خوب است. «ويولون» ساز مشكلي است و به گوش قوي و حساسي نياز دارد.

به علاوه و با هماهنگي آموزش مدرسه، همراه "سروش" با "نجمه ي صغير" و "محمد جعفر احمديه ي اخوان" ملاقات كردم.

"نجمه ي صغير" (۱) و (۲)، معلم «عود/بربت» و مدرس «سولفژ» در «مدرسه» است. وي طي ملاقات كوتاه مان كه به صورت اتفاقي همراه "شهاب الدين ديري"/ هم كلاسي ارف سروش و مادرش صورت گرفت، سازش، «عود» را معرفي كرد و آن را كمي براي بچه ها نواخت:

ـ صداي ساز «عود»، بم/باس است و اين ساز در اركستر/گروه هاي ايراني به صداي اركستر حجم مي دهد و اركستري بدون «عود» نمي شود وگرنه اركستر صداي تيزي خواهد داشت و شنونده را خسته خواهد كرد

ـ فرم دسته ي اين ساز شبيه گردن مرغابي است و بنابراين «بربت» هم ناميده مي شود

ـ «عود» ساز لطيفي است

ـ ما ايراني هستيم و اين ساز جزو فرهنگ و زبان ما است و من خوشحال مي شوم كه بچه ها ساز ايراني انتخاب كنند

ـ كسي كه ساز ايراني مي زند و بعدا تصميم مي گيرد تا ساز كلاسيك بزند؛ راحت تر مي تواند آن را بزند. چرا كه در سازهاي كلاسيك از لحاظ تئوريك، فقط دو گام (ماژور و مينور) مي زنيم در صورتي كه در سازهاي ايراني تا دوازده گام مي زنيم كه همان دو گام (ماژور و مينور) جزو آن هست

ـ هر سازي كه بخواهيم خوب بزنيم؛ سخت است

ـ الان دوره ي «سولفژ» در «مدرسه» الزامي شده كه اين ضابطه ي خوبي است و هم زماني «سولفژ» و ساز براي هنرجو بهتر است و معمولا بچه هايي كه قبل از ساز به «سولفژ» رفته اند؛ موفق ترند

در همين ديدار من «عود/بربت» را هم به «كفشدوزك» و هم به «نوزاد» (ي در آغوش مادرش) تشبيه كردم و گفتم كه سازها هم مثل ديگر مخلوقات خداوند، هر كدام زيبايي خود را دارند و مشقت لازمه ي سرآمدي در نوازندگي هر كدام است.

"محمد جعفر احمديه ي اخوان" (۳)، معلم «تنبك» در «مدرسه» است. وي طي ملاقات كوتاه مان از "سروش" تست ريتم گرفت و سازش، «تنبك» را معرفي كرد و آن را كمي براي "سروش" نواخت:

ـ رشته ي موسيقي در جامعه ي امروز ما ضمانت شغلي ندارد و به نظر من، به عنوان رشته ي تحصيلي انتخاب احسن نيست و ادامه ي تحصيل در رشته هاي نظري و يا فني و كسب هنر موسيقي در كنار و علاوه بر آن، بهتر و به صلاح نزديك تر است

ـ صداي همه ي سازها زيبا است و هر سازي زيبايي خاص خودش را دارد

ـ در انتخاب ساز توجه به علاقه ي هنرجو، تعيين كننده و مهم است

ـ "سروش" بچه ي باهوشي است و درك ريتم بالايي دارد

"محمد جعفر احمديه ي اخوان" در آموزش موسيقي به كودكان صاحب نظر است. وي در تعليم اين ساز به كودكان صاحب تجربه و سبك و بنابراين، انتخاب وي به عنوان معلم، انتخابي خاص است. به خصوص كه "ناهيده ي حقي"، يكي از مربي هاي ارف در «مدرسه»، همسر وي است و اين دو نفر، اخيرا و طي يك تجربه ي مستمر مشترك، ساز «تنبك» را به سازهاي دوره ي «موسيقي كودك (ارف)» اضافه كرده و در حال سنجش ميزان فايده ي اين كار در جريان آموزش كودكان هستند.

(۱) "نجمه ي صغير" (به نقل: تارنماي گروه موسيقي سپهر) متولد سال ۱۳۶۱ ه.ش. در شهر «شیراز» و دانش آموخته ي رشته ي «موسيقي» از دانشگاه «هنر» است. وي هنرآموخته ي «سه تار» نزد "کیوان ساکت" و «عود» نزد "محمدرضا ابراهیمی" است و همکاری با گروه موسیقی «خورشید» (به سرپرستی مجید درخشانی) و گروه «بانوان مهر» (به سرپرستی آذر زرگریان) و اجرای کنسرت در داخل و خارج كشور را در كارنامه دارد. به علاوه، او با نوازندگی ساز «ماندولین» آشنا و فعلا عضو گروه موسيقي «سپهر» است.

(۲) به علاوه، نگاه کنید به: درباره ی گروه آیینه ـ نجمه ی صغیر

(۳) "محمد جعفر احمديه ي اخوان" (به نقل: تارنماي محمد اخوان) متولد سال ۱۳۳۵ ه.ش. در شهر «تبريز» و نوازنده ي تنبك است. وي سابقه ي تعليم اين ساز و اجراي كنسرت هاي گروهي و انفرادي در سراسر جهان را دارد و صاحب تأليفاتي در آموزش آن است. اين تأليفات عبارتست از: دستور مقدماني تنبك، آموزش تنبك، خودآموز تنبك، مقدمه ي تنبك نوازي نوين، تنبك نوازي نوين، دف نوازي و آموزش تنبك كودك

در همین رابطه به یادداشت های من تحت عناوین «کر کودکان ـ ۱»، «کر کودکان ـ ۲»، «کر کودکان ـ ۳»، «کر کودکان ـ ۴»، «کر کودکان ـ ۵»، «کر کودکان ـ ۶»، «کر کودکان ـ ۷»، «کر کودکان ـ ۸» و «کر کودکان ـ ۹» نگاه کنید.

كر كودكان ـ ۱۰

مطالب مشابه :

آموزش نت خوانی

موسیقی کودک (ارف) ـ ۲۷

كر كودكان ـ ۱۰

چندمارش شیپور و نی از عباس صالحی

آموزش نصب ویندوز 7 در لپ تاپ Asus

آزمون ورودي دوره مدرسي نقشه‌خواني و كار با قطب‌نما برگزار شد

عبدالعلی مزاری و نقض صریح حقوق بشر : یا نوت هزاری ، یا نامه ی مزاری ، یا پنج دقیقه سواری!

در پاسخ به دوستي که مي گويد چرا نماز مي خواني ؟خواهم گفت :