نما در معماري

نما در معماري

نما در معماري

در سال*هاي اخير، با تاكيد بيشتر بر اهميت فضاهاي عمومي و ارزش زندگي شهري، نما اهميت دوباره*اي يافته است. نما، عنصري است كه درون ساختمان را از بيرون و فضاي خصوصي را از فضاي عمومي جدا مي*كند و نشان*دهنده موقعيت فرهنگي سازندگان ساختمان، ميزان نظم طرح ساختمان، امكانات، ذوق تزيين و خانه*آرايي طراح و مالك به شمار مي*رود.
نماهاي پشت و جلوي ساختمان از يك*سو داراي نمود اجتماعي و از سوي ديگر نمود مشخص ساكنان خود هستند، بنابراين نماي هر ساختمان بايد هم با فضاي عمومي همبستگي داشته باشد و هم بتواند حجم داخلي ساختمان را بيان كند.
اگر به نماي ساختمان واحدي، بدون در نظر گرفتن نماي ديگر ساختمانها فكر شود، همگوني نماي شهري در كليت از بين مي*رود؛ بنابراين در صورتي مي*توان تناقض بين جنبه شهري و بيان فردي نما را از بين برد كه ساختمان جزيي از شهر در نظر گرفته شود و ارتباطات آن با محيط اطراف چند جانبه باشد.
نماي رو به كوچه و خيابان، بايد تابع عوامل همبستگي بين نماهاي اطراف باشد. اما در عين حال بر اساس تركيبي از اجزاء مختلف بر حسب عملكرد، ابعاد و مصالحشان شخصيت خاص خود را دارد.
چند نكته درباره نما
• نما در واقع يك سطح صاف و تخت نيست، بلكه سطحي انتقالي بين فضاي داخل و خارج است كه با عقب نشستگي و پيش*آمدگي، تراس و... با فضاي داخل مسكن ارتباط پيدا مي*كند.
• براي اينكه نماي ساختمان حريم خصوصي ساكنان خود را حفظ كند، بايد نسبت به خيابان بسته*تر و محفوظتر باشد.
• نماي ساختمان بايد به*دنبال خلق يك كليت هماهنگ به*وسيله تناسب خوب پنجره*ها، بازشوهاي در، سايبان و محدوده سقف*ها،* سازه عمودي و افقي، مصالح، رنگ، عناصر تزييني و... باشد. پنجره*ها همراه با ديگر عناصر ديوار، مي*توانند *سطوح باز و بسته، تيره وروشن، صاف و ناهموار را به وجود آورند.
• در ساختمان*هاي چند طبقه، به علت تكرار دوره*اي پنجره*ها، نظم كاملي به چشم مي*خورد. اما گاه به*علت افزايش نور، تعداد پنجره*ها در طبقات بالاتر كاهش داده مي*شود و اين نظم آهنگ خود را از دست مي*دهد.

• تناسبات عناصر ساختمان، لازم است با كل ابعاد ساختمان مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، در ساختمان*هاي كوتاه عريض، ابعاد عرضي غالب خواهد بود و در ساختمان*هاي بلند، عناصر باريك برتري خود رانشان مي*دهند.
• در و پنجره و نعل درگاه*ها، تاثير خاصي در نما مي*گذارند. ناودان*ها، سايه بانها، پيش*آمدگي*هاي سقف و بالكن*ها باعث ايجاد سايه*هاي خاصي بر روي نما مي*شوند.
• تفاوت سطح*ها بايد در نما مشخص باشد. براي مثال بايد بين طبقه همكف، ساير طبقات و طبقه انتهايي تفاوتي اساسي وجود داشته باشد. تركيب كلي نما در واقع نظم در اين تفاوت*ها است.
محدوده نما
يكي از عوامل ضروري درهويت نما، تعيين محدوده نما است. نمايي مي*تواند در طرح خود موفق باشد كه به اين سوال*ها پاسخ گويد:
_ محدوده عمودي جانبي ساختمان كجاست؟
_ خط پاياني افقي ساختماني چگونه است و مرز ساختمان در آسمان به چه شكل است؟
_ انتهاي ساختمان چگونه به پايان مي*رسد؟
_ گوشه*هاي ساختمان چه وضعي دارد؟
_ اگر ساختمان همسايه*اي دارد، ارتباط نماي ساختمان فعلي با نماي همسايه چگونه به پايان مي*رسد و اگر در فضا قطع مي*شود اين ارتباط چگونه است؟
_ گوشه*هاي ساختمان چه وضعي دارد؟
محدوده*هاي افقي ساختمان عبارتند از:
• نقطه اتصال به آسمان (محدوده پاياني ساختمان)
• نقطه اتصال به زمين (محل نشستن ساختمان بر زمين)
• پوشش ساختمان، (مثل بام و شيرواني)
چند نكته درباره محدوده نما:
• محدوده پاياني ساختمان بايد معناي اتمام ساختمان را با خود داشته باشد.
• طبقه همكف ساختمان بايد در محدوده قد افراد كشش لازم را بر عابر پياده و بيننده ايجاد كند.
• كنج يا گوشه نما در واقع محل برخورد دو نماي عمود بر هم است. كنج مي*تواند حالت عمود 90 درجه، نيم دايره يا سه وجهي داشته باشد و هر كدام مي*تواند تاثيرات متفاوتي را در نما بگذارد.
• در يك ميدان يا چهارراه، هماهنگي كنجهاي ساختمان*هايي كه در چهار طرف آن قرار گرفته است، مي*تواند در نماي شهري تاثير زيباسازي داشته باشد.

نما در معماري

مطالب مشابه :

نما در معماري

تأثير اقليمهاي چهارگانه بر معماري مدارس

مختصری از سبک معماری لوکوربوزیه

نکاتی در مورد طراحی معماری

طرح معماري 2 طبقه 3 خوابه

منابع كنكور معماری

اصول طراحی گالری آثار هنری

نور در معماری

نقشه های معماری مسجد جامع شهرک قدس در تهران بهمراه عکس های سه بعدی