√ تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

http://www.8pic.ir/images/02751689137583024618.jpg

موزه هنرهای معاصر در ضلع شمالی بلوار کشاورز و غرب پارک لاله واقع شده است و درسال ۱۳۵۶، فعالیت فرهنگی و هنری خود را آغاز کرد.این موزه در زمینی به وسعت ۲۰۰۰ مترمربع و پیرامون آن فضایی سبز و زیبا موسوم به پارک مجسمه با تندیس‌هایی ارزشمند از هنرمندان پر آوازه معاصر ایران و جهان قرار گرفته‌است‌.

ساختمان موزه ،که یکی از نمونه‌های با ارزش و کم همتای معماری نوین ایران است‌، با الهام از معماری سنتی ایران و مفاهیم فلسفی آن بنا شده است‌.

طراحی و معماری این بنا به دست کامران دیبا انجام گرفته است‌. هشتی‌، چهارسو، معبر و گذرگاه از جمله عناصر چشم‌نوازی هستند که بازدیدکنندگان هنر دوست را به تأمل در هنر و فرهنگ ایران زمین وا می‌دارند. موزه هنرهای معاصر مرکز فعالیت‌ها و رویدادهای مهم هنری ایران در زمینه هنرهای تجسمی به شمار می آید.

گالری موزه مکان برگزاری نمایشگاه‌های مختلف هنری است‌. به هنگام برپایی هر نمایشگاه‌، یک یا دو گالری نیز به نمایش گنجینه‌هایی از هنرمندان بزرگ جهان اختصاص می‌یابد.

ساختمان موزه تلفیقی ازمعماری مدرن و سنتی است که با الهام از بادگیرهای مناطق حاشیه کویر ایران ساخته شده است‌. تندیس‌هایی زیبا و با ارزش از هنرمندان معاصر همچون هنری مور، آلبرتو جیاکومتی و پرویز تناولی فضای سبز اطراف را به پارک مجسمه بدل ساخته است‌. بیننده مسیری چرخشی را در پیرامون فضای اصلی موزه می‌پیماید و پس از تماشای نگارخانه‌ها به هشتی می‌رسد در دل هشتی‌ اثر زیبا و نوین ماده و فکر، که آن را هنرمند ژاپنی‌ نوریوکی هاراگوچی‌، از روغن و پولاد ساخته است‌ خود نمایی می‌کند.

ساختمان موزه هنرهای معاصر تهران به مثابه اثر ی هنری است که هنر معاصر ایران وبخشی از تاریخ هنر مدرن جهان را نمایندگی می کند.

معماری منحصر به فرد مدرن این موزه ، الهام گرفته شده ازمعماری سنتی ایرا ن است که مفهومی فلسفی با خود به همراه دارد و با استفاده ازطاقهای مرسوم روستایی ونورگیرهای برگرفته ازبادگیرهای کویری طراحی شده است. وطرح مارپیچ داخلی آن از الگویی کاملاً مدرن پیروی می کند.

این شیوه طراحی هم ادای دینی به معماری سنتی است و هم مبین این نکته که تلفیق این دو معماری (الهام از اصول معماری سنتی ومدرن )امکان پذیر است.

در طراحی موزه هنرهای معاصر دو دیدگاه مورد بررسی قرارگرفته که هر دو آنها به درستی انتخاب و مورد بازبینی قرار گرفتند: یکی در محوطه اطراف موزه است یعنی بوستان لاله که فضایی نسبتا بزرگ است و دیگری مسیر دسترسی به موزه که در کنار یکی از محورهای حرکتی پارک لاله قرار دارد.طراح موزه حیاط مرکزی را انتخاب کرد که علاوه بر اینکه یکی از نشانه های معماری ایرانی باشد بتواند به کمک آن فضایی مجزا از بوستان را ایجاد کند.

علاوه بر آن با طراحی دید مناسب از حیاط مرکزی به بوستان ، سعی بر برقراری رابطه با بوستان نیز دارد. این رابطه در طراحی داخلی نیز با پنجره های دیواری و سقفی حفظ شده است.در دل این بوستان بزرگ محوطه ی وسیعی وجود دارد که به دلیل نصب مجسمه هایی از هنرمندان نامدار ایرانی وخارجی به ” به باغ مجسمه ” معروف است .ودقیقاً یادآور باغ های ایرانی است که از دل تاریخ واندیشه باصلابت وشکوهند ایران بیرون آمده است .آنهایی که با جغرافیای ایران آشنایی دارند به درستی درک می کنند که درپهنا وحاشیه کویر ، باغ هایی با درختان سربه فلک کشیده قد علم کرده اند ودرون هریک از باغ ها ،عمارتی یا بناهایی ساخته شده که کام ودل ساکنانش را با پیچش نسیم به بار نشسته درون بادگیرها، هشتی ، چهارسو ومعبر همراه می کند .

بنابراین اقلیم ومختصات کویر ،بهترین وبیشترین موضع معماری درجهت همراهی با طبیعت را انتخاب می کند.ساختما ن موزه درزمان حال بیشتر وواضح تر تاریخ گذشته ایران را درذهن ها جا می اندازد. ساختمان موزه از سنگ وبتون ساخته شده و روی هم رفته8500مترمربع مساحت دارد.

سطح کلی دیوارهای موزه نیز مساحتی بالغ بر2500 مترمربع را تشکیل می دهد. که شامل 9 گالری کوچک وبزرگ ودارای تجهیزات کامل جهت نمایش آثار هنری است .این موز ه یکی از فعال ترین وپرثمرترین مراکز فرهنگی وهنری در تهران است که دربافت شهری نمودی بسیار زیبا وخوشایند دارد . این مرکز دربیست ویکم مهرماه سال 1356درمساحتی حدود 8500متر افتتاح شد و از تاریخ سی ام همان ماه درمعرض بازدید کنندگان قرا گرفت .این ساختمان درحاشیه غربی پارک لاله درخیابان کارگرشمالی قرار دارد که از نقطه نظر جغرافیای شهری در مرکز شهر تهران قرار دارد.شایدهم ازاین منظر بتوان گفت موزه هنرهای معاصر تهران ساختمانی پست مدرنیستی است که با بهره گیری از عناصر معماری کهن ایرانی به صورتی مینی مالیستی خود نمایی می کند.

بادگیرها به وضوح در کالبد و فرم بنا خود نمایی می کنند .بادگیرهایی که سابقا نقش تهویه و جریان باد را در ساختمان داشتند اکنون وظیفه انتقال نور به داخل بنا را دارند.

باد از دل بادگیرها عبور کرده و در دل فضا بخش می شود. سایه ها – نیم سایه ها و نورها به طوری کنار یکدیگر قرار گرفته اند که هر گالری را به بخشی مجزا برای نمایش آثار تبدیل می کند.مسیر آغازین بازدید کنندگان یک رمپ است که با حرکت دورانی مخاطب خودرا به زیر زمین هدایت می کند. مخاطب مجبور است درادامه حرکتی آرام و مارپیچ را دنبال کند. ودرآخر هم مخاطب بدون این که احساسی ناخوشایندی از حرکت در مسیر پیچ درپیچ داشته باشد به جای نخست خود باز می گردد یعنی سردرموزه هنرهای معاصر تهران.

//www.bargozideha.com/static/portal/52/525650-151926.jpg

-------
سال 1356 کامران دیبا، آرشیتكت ایرانی، کار ساخت موزه هنرهای زیبا را به اتمام رساند. ساختمانی که کارکردش تنها و تنها موزه است، ساختمانی که هنوز هم پابرجاست و به رغم وجود موزه های بسیاری در ایران تنها ساختمانی است که تنها برای موزه ساخته شده است.

با الهام از معماری سنتی و بر مفاهیم فلسفی آن بنا شده هشتی، چهار سر، معبر و گذرگاه پلان موزه از تکرار مربع و مستطیل در تمام سطوح پلان می باشد. ورودی ورودی بنا از طرف خیابان کارگر نبش پارک لاله می باشد. وجود نورگیرهای بادگیر مانند بنا از بیرون یکی از علل جذب بازدیدکنندگان ازمیان پارک و خیابان های اطراف می باشد.

سالن نمایشگاه

یکی از اصول مهم در طراحی موزه ایجاد شیب در طرح این بناست که توسط رامپ با شیب تقریباً 17_ 16% به قسمت های دیگر موزه از قبیل اداری ارتباط مستقیم و درجه یک داشته است. در مسیر نمایشگاه طراح بازدیدکننده را با شیب ملایمی هدایت می کند که بازدیدکننده را که از رامپ پایین رفته دوباره با شیب به محل لابی باز می گرداند.

اداری

قسمت اداری با قسمت نمایشگاه ارتباط درجه 1 داشته است که یکی از مشکلات این موزه تلاقی مستقیم اداری با نمایشگاه است که بازدیدکننده جهت امورات اداری مجبور است قسمتی از نمایشگاه را طی کند.

خدماتی قسمت خدماتی در طبقه همکف و با موزه ارتباط مستقیم دارد که با فضای باز نیزدر ارتباط است.

فضای باز طراح فضای باز را جهت آرامش و استراحت بازدیدکنندگان پس از مشاهدات طولانی ایجاد کرده اما بدلیل مسائل امنیتی و ایجاد نور زیاد، به داخل موزه مسدود نموده است.

بدنه

از بتن بدلیل خشن بودن و کشته بودن رنگ و جذب نور و جلوگیری از انعکاس آن و همچنین خواص اکوستیک و مجزا کردن اثر از دیواره بنا که بازدیدکننده راحت تر اثر را درک کند استفاده شده است.

کف سازی

استفاده از موکت جهت جلوگیری از ایجاد صدای حرکت بازدیدکنندگان و همچنین جلوگیری از انعکاس نورهای نقطه ای تأیید شده است.

نور

ایجاد نورگیرهای بادگیر شکل که با استفاده از قوس نور مستقیم تأیید شده را به طور غیرمستقیم به داخل هدایت می کند. نورهای نقطه ای جهت مشخص کردن و برجسته نشان دادن اثر از کلیت بنا استفاده می شود. اما به دلیل ابعاد بزرگ پنجره ها از پرده استفاده شده تا نور را کنترل کند.

سیرکولاسیون

ورودی بنا بطوری بوده که بیننده ابتدا به زیرزمین هدایت شده سپس توسط شیب ملایم و نامحسوس دوباره به همکف بازگردانده شده است. علیرغم وجود طراحی بالا و قدرتمند، طراح در سیرکولاسیون آن ضعیف بوده یا مذیر موزه اثرات زیادی را در محلی کوچک گنجانده است .

√ تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

مطالب مشابه :

اصول طراحی موزه

موزه هنرهاي معاصر

معماری موزه

موزه برلین یهود-آلمان

√ تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

انواع موزه ها، کلیات معماری موزه ها

پایان نامه معماری در باره موزه

دانلود رایگان تحلیل موزه هنرهای معاصر تهران