رمان واهمه ی با تو نبودن (ادامه مرثيه ی عشق) 3

همونطور كه جيغ مي زدم از زير دست ليلي در رفتم تا كتكه رو نخورم . ليلي در حالي كه نفس نفس ميزد دور تا دور باغ رو دنبالم ميدويد و برام خط و نشون مي كشيد :
_ وايسا ببينم ... اگه جرات داري وايسا نشونت بدم منو مي ترسوني ؟ ... از وقتي كه اومدي يه ريز داري رو مخم بالانس مي زني ! چته هي مثل خواهر شوهرا اذيتم مي كني ؟؟؟ منم بلدم عروس بازي دربيارما ... دِ واسا ديگه بي خاصيت !
و دوباره خيز برداشت سمتم ! من كه از وقتي دنبالم كرده بود از خنده ريسه رفتم تا الان ! ليلي با حرص گفت :
_ نيشتو ببند پرروووو!
واي واي واي مامان چه باحال حرصي ميشه ! اخ دلم ! از خنده دارم روده بر ميشم ! قضيه ي اين همه دنبال بازي من و ليلي از اين قرار بود :
همونطور كه طاها رو كنار مي زدم گفتم :
_ خب ديگه حالا نوبتي هم باشه نوبت كادوي خواهر شوهره !
محيا در تصديق حرف من به ليلي گفت :
_ راست ميگه ليلي جون بيا عزيزم ... ايشالا صد سال زنده باشي عزيزم ...
و كادوشو به ليلي داد و صورتشو بوسيد . منم جعبه جواهرات خوش بر و رويي كه براي ليلي خريده بودمو جلوش گذاشتم . ليلي كه عاشق اين جعبه هاي كوچيك موزيكال بود ، با خوشحالي ازم تشكر كرد و درشو باز كرد ولي تا در جعبه رو باز كرد ، صداي جيغ بلندي اومد و ليلي با ترس عقب پريد و چسبيد به كاناپه . من كه از خنده مرده بودم ... قيافه ي ليلي واقعا ديدني بود .
جعبه جواهراتم در حقيقت يه اسباب بازي بود كه به محضي كه در جعبه رو باز مي كردي ، يه اسكلت با شنل سياه و قيافه ي اجوج مجوج كه صداي ترسناكش زهره ي ادمو اب مي كرد ، از جعبه مي پريد بيرون ! ليلي در حالي كه نفس نفس مي زد به اسكلت توي جعبه خيره مونده بود . همه داشتن به قيافه ي ترسيده ي ليلي غش غش مي خنديدن . طاها اروم زد به بازوم و گفت :
_ ايول اجي ! اخرشي به خدا !
خم شدم و گفتم :
_ تاج سر شماييم !
اما تا سرمو بالا اوردم ، ليلي با چشماي به خون نشسته نگام كرد و افتاد دنبالم تا يه تشكر حسابي ازم بكنه ! تا الان همينطور اويزون منه و نتونسته گيرم بندازه ! خدا رو شكر دونده ي خيلي خوبي بودم و تا حالا كسي به گرد پام نرسيده بود . ليلي كه ديگه نا نداشت روي زانوش خم شد و در حالي كه تند تند نفس نفس مي زد گفت :
_ مثل بچه ي ادم وايسا كتكه رو بخور و برو ... اينجوري هم من اذيت مي شم هم تو .
دستامو با بدجنسي پشت سرم قلاب كردم و با خنده گفتم :
_ من كه اذيت نمي شم ليلي جووون ! من تازه دارم گرم ميشم ! دويدن تو كه دو نيست انگار داري با سرعت مورچه دنبالم مي كني ... هر چند با داشتن اين هيكل همين تلاشت هم خوبه !
ليلي جيغ پر حرصي كشيد و در حالي كه داشت منفجر ميشد دوباره به طرفم هجوم اورد . من اصلا حواسم نبود كه مي خواد دوباره دنبالم كنه . يه خرده دير جنبيدم ولي تونستم زير دستش در برم . اما حسابي ازش ترسيده بودم و مطمئن بودم كه اگه بگيرتم ديگه كارم تمومه . يه دفعه حس كردم كه دستش خورد به شونه ام . از شدت ترس با خنده جيغ بلندي كشيدم و به سمت ته باغ دويدم . همونطور كه مي دويدم التماس كردم :
_ بابا بي خيال ليلي ... اصلا تو مانكن ... جون من ول كن ...!
ليلي حرف نمي زد تا انرژيش تموم نشه ! منم به ته باغ رسيده بودم و اگه مي ايستادم احتمال كشته شدنم به دست ليلي صد در صد بود ! ديگه داشتم دست و پامو گم مي كردم كه يه دفعه بي فكر دويدم سمت در باغ تا اومدم بازش كنم كه ليلي چنگ زد به شالم .
صداي جيغم با باز شدن در يكي شد و خودمو پرت كردم بيرون . بدون اينكه بفهمم شالم كشيده شده در حالي كه پشت سرمو نگاه ميكردم تا ليلي بهم نرسه ، محكم خوردم به يه چيز سفت كه تعادلمو از دست دادم و از پشت پخش زمين شدم . اخ اخ باسنم ! فكر كنم استخون لگن بيچاره ام خرد شد !
چشمامو از درد بسته بودم كه سايه ي يه شخصي افتاد روم . اروم پلكهام از هم باز شد . شخصي كه بالاي سرم وايساده بود ، پشت به افتاب بود و صورتش رو به خاطر نور خورشيد نمي تونستم ببينم ... فقط مي دونستم يه مرده ... يه مرد قد بلند و هيكلی
چشمامو باريك كردم تا بتونم راحتتر ببينمش كه يه دفعه دستشو پايين اورد و دور بازوم قفل كرد و منو محكم بالا كشيد . با اين حركتش مثل پر كاه از زمين بلند شدم و تلو تلو خوران وايسادم . حالا جاهامون عوض شده بود . صورتش كاملا توي نور افتاب بود و من نمي تونستم باور كنم كه اين استاد فاضلي بد اخلاقمه ! اين مردك اينجا چي كار مي كنه ؟! كوفتي چه خوشگل هم شده !

بهش خيره شده بودم . اجزاي صورت جديش ، خيلي متناسب كنار هم قرار گرفته بودن . جاذبه ي نگاهش ، ادمو مجبور مي كرد تا به چشماش زل بزنه . چشماي سبز تيره اش روي تك تك اجزاي صورتم سر مي خوردن . فكر كردم منو يادش رفته و با اين جور نگاه كردن داره فكر مي كنه كه من اين دختر خوشگلو كجا ديدم ؟!
همونطور كه بهم خيره بوديم ، باد ملايمي وزيد و موهاي بلند پريشون من توي صورتم پخش شدن ... در كسري از ثانيه ، يادم اومد كه هيچي سرم نيست و با اين تيپ شيكم ، دارم يه مرد گنده رو ديد مي زنم ! اي خاك هفت طبقه جهنم تو فرق سرت يهدا !
نمي دونم چه جوري خودمو توي باغ پرت كردم و درو بستم . اصلا حواسم هم نبود كه فاضلي اينجا چي كار مي كنه و ليلي چرا پيشش مونده ... مثل ديوونه ها تند تند دويدم توي خونه و از پله ها بالا رفتم . زود رفتم توي دستشويي تا خدايي نكرده از شدت استرس گندي به لباسم نزنم ! كارمو كردم و زود شير ابو باز كردم تا به صورتم اب بزنم .
توي آينه به صورتم كه قطرات آب روش سر مي خوردن ، خيره شدم . نه يهدا ، زده به سرت ... اين كه استاد فاضلي نبود ... اصلا اگه فاضلي بود ، اينجا چي كار مي كرد ؟! مطمئنا اشتباه ديدي ... حالا هم مثل دختراي خوب ، صورتتو خشك كن و بيا از اين تو بيرون كه حالا از شدت بوي گند خفه ميشي !
به نصيحت عقلم گوش كردم و زود از دستشويي بيرون اومدم . در حالي كه با حوله صورتمو خشك مي كردم ، ديدم كه محنا از اتاقش بيرون اومد . سر جام وايسادم و بهش زل زدم . يعني الان حالش خوبه ؟ محنا هم تا منو ديد جلو اومد و خيلي معمولي گفت :
_ سلام يهدا ... تولد تموم شد ؟
خيلي تعجب كردم ... يعني داروش انقدر خوب بهش ساخته كه مثل يه ادم عادي داره باهام حرف مي زنه ؟... نمي دونم چقدر بهش خيره بودم كه به حرف اومد :
_ جواب نمي دي ؟
به خودم اومدم و گفتم :
_ اره عزيزم ... تموم شده ...
محنا زير لب گفت :
_ حيف ...
بعد با اون چشماي نقره فام زيباش بهم نگاه كرد و گفت :
_ ميشه بياي كمكم كني تا اين لباسو در بيارم ؟ گرممه ...
با دو دلي قبول كردم . مي ترسيدم باز به خاطر من بترسه ... وقتي توي اتاقش رفتم ، به صندلي كنار ميز توالت اشاره كرد و گفت :
_ اينا مال توئه ؟
لباسهايي بود كه واسه جشن اورده بودم ولي به خاطر اتفاقي كه قبل از تولد افتاد نتونستم بپوشمشون . محنا همونطور كه به طرف دستشويي اتاق مي رفت گفت :
_ من ميرم توالت ... ميتوني لباساتو عوض كني ... خاكي شدن .
به شلوار جينم نگاه كردم حق با اون بود . نمي دونستم چرا اينقدر شخصيت اين بچه ي فسقلي برام جالبه كه با امر و نهياش مخالفت نمي كنم ... قبل از اومدن محنا لباسامو با يه بلوز شيك خاكستري و دامن بلند مشكي عوض كردم و شال ابريشمي مشكي رو روي سرم انداختم . ديدم صورتم بي رنگ و روحه يه صفاي مختصري هم به خودم دادم و تا برگشتم ديدم كه محنا در حالي كه لباس عروسكي تامشو با يه پيرهن نقره اي ساده و كوتاه عوض كرده ، رو به روم وايساده با تعجب گفتم :
_ ااا ؟ مگه نمي خواستي كمكت كنم لباستو عوض كني ؟
با قدم هاي كوچولوش بهم نزديك شد و لباس توي دستش رو روي تخت انداخت و خودش هم رو به روم روي تخت نشست و گفت :
_ خودم عوض كردم . لطفا موهامو واسه شام درست كن ... تنها نمي تونم شونه اش كنم .
باز خدا رو شكر يه لطفا مي گه ! در حالي كه توي دلم به پررويي اين فسقلي مي خنديدم ، برس به دست رفتم پشت سرش نشستم و شروع كردم به شونه كردن موهاي ابريشم مانندش . وقتي داشتم موهاشو ارايش مي كردم ، از توي آينه توالت كه درست جلومون بود بهم نگاه مي كرد . نگاهش خيلي سنگين بود . چشمامو بهش دوختم و با يه لبخند دندون نما ازش پرسيدم :
_ چيه ؟ چرا اينجوري نگام مي كني ؟
محنا هيچ تغييري تو صورش ايجاد نشد . فقط همونطور بهم خيره موند . نمي دونستم بايد چه عكس العملي نشون بدم . سعي كردم تحت فشار قرارش ندم . در حالي كه هنوز لبخند رو لبم بود چشممو ازش گرفتم و حواسمو به بافتن موهاش جمع كردم . وقتي موهاشو براش بافتم ، مثل يه بچه ي مليح خوشگل شده بود . بي اراده روي موهاش بوسه ي پر مهري زدم و گفتم :
_ چه ناز شدي عزيزم ...

محنا مثل چوب خشك از توي آينه نگام كرد . يه لحظه ترسيدم كه نكنه دوباره حالش بد بشه . با احتياط از روي تخت بلند شدم و خواستم پايين برم كه زود خودشو بهم رسوند و گفت :
_ تو دوست من ميشي ؟!
با شنيدن سوالش تكون سختي خوردم . ولي سعي كردم خيلي تعجبم رو نشون ندم ... چه ميشه كرد ديگه ! اينقدر محبوب بودم كه همه يهو بهم پيشنهاد دوستي بدن ! جلوي پاش زانو زدم تا هم قدش بشم . همونطور كه توي چشماش خيره بودم با مهربوني گفتم :
_ دختر خوشگل مگه من الان دوستت نيستم ؟
محنا سرشو به علامت نفي تكون داد . با شوخي گفتم :
_ پس چي ام ؟ دشمنت ؟!
بر خلاف انتظارم ، چشماي نقره اي محنا پر از اشك شد و با صدايي كه از شدت بغض خش داشت گفت :
_ نه ... هيچ كس منو دوست نداره ...هيچ كس نمي خواد با من دوست بشه ...
و به دنبال اين حرف هق هقش شروع شد . من كه از تعجب نمي دونستم بايد چي كار كنم . اروم دستمو روي شونه ي لرزون محنا گذاشتم و با ترديد اونو توي بغلم كشيدم . اهسته به سمتم اومد و چونه اش رو روي شونه ام گذاشت و دستاي كوچيكش رو دور گردنم حلقه كرد هنوز گريه مي كرد . به سختي اب دهنمو قورت دادم . توي بد موقعيتي قرار گرفته بودم . دستمو روي كمرش كشيدم و اهسته زمزمه كردم :
_ هيش ... گريه نكن عزيزم ... گريه نكن ...
اما هق هقش شديدتر شد . با كلافگي اونو از خودم جدا كردم و به صورت رنجورش خيره شدم . اب بينيش راه افتاده بود و رد اشك روي صورت سفيد و مهتابيش خط انداخته بود . با انگشت شصتم اشكاشو پاك كردم و با لحن پر احساسي گفتم :
_ كي گفته كه كسي دوست نداره گلم ؟ من خيلي هم دوست دارم ... مثل ِ ... مثل ِ ...
بگم مثل چي ؟! يه دفعه از ذهنم گذشت : اگه من هم بچه اي داشتم مي خواستم كه مثل محنا باشه . مثل محنا به رفتاراش بخندم و مثل محنا وقتي گريه مي كنه اشكاشو پاك كنم ... لبخند محوي زدم و حرفمو كامل كردم :
_ مثل دخترم دوستت دارم عزيزم ... باشه ؟ حالا گريه نكن كه ناراحت مي شم ... الان هم بيا بريم پايين يه كمي كيك بخور تا حالت بهتر بشه ... باشه خوشگلم ؟
محنا با پشت دستاي كوچيكش اشكاشو گرفت و بعد هم بينيشو به شدت بالا كشيد . اوخ اوخ فكر كنم چشماي نقره ايش كم كم سبز بشن !!!
همونطور كه دست محنا توي دستم بود از پله ها پايين اومديم . محنا جوري دستمو گرفته بود كه انگار مي ترسيد تنهاش بزارم . ديدم كه همه توي هال نشستن و اكثرا دور يه مبل حلقه زدن . گهگاهي صداي خنده ي شادشون به هوا مي رفت . صداي طاها از بين همه بلندتر بود :
_ خوب از عروسي ما جيم زديا ... يكي طلبت ...
جواب مخاطبش رو نشنيدم . واسه ي اينكه بقيه متوجه ي اومدن محنا بشن ، بلند گفتم :
_ خب ، اينم از زيباي خفته ي ما ! بالاخره پرنسس محنا بيدار شدن !
در حالي كه با لبخند پهنم به بقيه نگاه مي كردم ، ديدم كه كسي كه پشتش به من بود و روي كاناپه نشسته بود بلند شد . يه مرد قد بلند و هيكلي كه كتشو گوشه ي كاناپه گذاشته بود و پيرهن نوك مدادي و شلوار مشكي رنگش ، خيلي قشنگ توي تنش نشسته بود . همونطور در حال حلاجي كردن هيكلش بودم كه يهو برگشت و چشمم به جمال اقا روشن شد !
**********************
هنوز بهش خيره مونده بودم و سعي مي كردم عضلات بي خاصيت صورتمو كه حالا مثل چي پهن شده بودن رو جمع كنم .... چه معني داره دختر تو روي استاد بي اخلاقش بخنده ؟!
دقيقا نمي دونم چقدر همونجا با محنا روي پله وايساديم و بر بر به استاد شريفمون نگاه كرديم ... خداييش از سه سال پيش تكون هم نخورده بودا ... ماشالا بزنم وسط فرق سرش خوشگلتر هم شده بود لامصب !
اصلا اين اينجا چه كاره بود ؟! كه جواب سوال مزخرفم رو محنا با رفتن به سمت فاضلي داد .