هفتمین صعود قلم

هفتمین همایش سراسری صعود قلم با حضور جمعی از کوهنوردان وبلاگ نویس سراسر کشور از تاریخ 11 الی 13 خرداد 1391 به میزبانی کانون کوهنوردان اوراز مهاباد برگزار گردید.
در عمق این خبر کوتاه، دنیایی از ماجراها و وقایع نهفته است که نمی توان همه آنها را در قالب کلمات بیان نمود. مانند همدلی و عواطفی که در مدت بسیار کوتاهی بین اعضای شرکت کننده ایجاد می شود و شرایطی فراهم می گردد تا با افراد زیادی آشنا شوی که اگر آنها را خارج از این فضا می دیدی، شاید بی تفاوت از کنارشان می گذشتی و هیچ وجه مشترکی بین خود و آنها احساس نمی کردی اما اینجا قضیه کاملا فرق می کند.
همه آشناییها فقط با یک کلمه «سلام» شروع می شود و بعد از مدتی که کنار هم می نشینی احساس می کنی فردی را که تا لحظه ای پیش برایت غریبه ای بیش نبود، سالیان سال است که او را می شناسی و چقدر حرف برای گفتن داری تا جایی که گاهی حرف دل شما را او می زند و در همین مدت زمان کوتاه چقدر می توانی به نقاط مشترک برسی. اما چقدر دشوار است اگر بخواهی این روابط و حالات بین خود و دیگران را به زبان آوری و یا روی کاغذ بنگاری. حتی گاهی واژه ای برای بیان احساست پیدا نمی کنی.
در طول مسیر زمانی که از کنار همنوردی عبور می کنی، تنها قادر هستی از طریق نگاهت با او صحبت می کنی او را دوست داری اما نمی توانی هیچ دلیل و استدلالی برای این حالات خود بیان نمایی و ترجیح می دهی تنها به یک لبخند بسنده کنی و از کنارش بگذری در حالی که احساس می کنی چقدر به او نزدیک هستی اما قادر به بیان آن حالات خود در قالب الفاظ نیستی.
حال کدامین کلمات می تواند بیانگر فضایی باشد که در آن باوجودی که همه برایت نا آشناهستند اما احساس امنینت و آرامش کنی؟ با کدامین واژه می توان فداکاری و خلوص نیت افرادی را بیان نمود که با فدا نمودن آسایش خود، با تمام وجود سعی در راحتی و آرامش تو دارند؟ کدام قلم قادر است که تاثیر نگاههای پر از مهر و محبت کسانی را بیان کند که در چشمانشان جر عشق چیز دیگری موج نمی زند؟ چگون می توان میزانی را برای روح والا و گهر باری تعین نمود که با تمام وجود و محبتشان نظاره گر تو هستند تا اتفاقی برایت رخ ندهد؟ پس بگذارید به بیتی از حضرت مولانا اکتفا کنیم:

چون قلم اندر نوشتن می شتافت چون به عشق امد قلم بر خود شکافت

اگرچه آنچنان که شایسته این برنامه بود، نتوانستم اشواق قلبیه و احساسات خود را از زبان حال به لسان قال بیان کنم اما به همین چند سطر بسنده می کنم و بسیار مسرور و خوشحالم از اینکه در فضایی بودم که فضایل و خصایل انسانی جلوه و نمود بیشتری برایم داشت و با افرادی آشنا شدم که سرشار از شور و عشق و نشاط بودند. احساسم را نسبت به دوستان و همنوردان با شعری از شیخ اجل سعدی به پایان می رسانم:

گر مُخيّر بكنندم به قيامت كه چه خواهي دوست مارا و همه نعمت فردوس شما را

مسیر جنگلی آبشار خرپاپ

آبشار خرپاپ

هفتمین صعود قلم

مطالب مشابه :

صعود تیم استقلال آزادشهر به سوپر لیگ استان

هفتمین صعود قلم

صعود گروه کوهنوردی بانک کشاورزی به ارتفاعات دماوند

صعود به قله دماوند از جبهه شمالی

صعود زمستانی به قله کرکس

صعود مشترک به پریشان

حسین بهمنیار در راه صعود به لوتسه