چوب وخواص آن

1- تعريف گياه شناسي:
چوب عبارت است از مجموعه اي از بافتهاي ثانويه لينين شده گياهان آوندي که در بين مغز و لايه زاينده (کامبيوم) ساقه و ريشه و شاخه ها قرار مي گيرد.

2- تعريف تجاري:
چوب عبارت است از قسمت هاي داخلي ساقه، ريشه و شاخه درختان و درختچه ها که قابل تبديل براي استفاده در مصارف گوناگون مي باشد و مي توان با کار کردن بر روي آن به ارزش و مرغوبيت آن افزود.

3- تعريف صنعتي:
چوب عبارت است از ماده اي جامد و متخلخل فيبري شکل، که داراي ساختمان سازمان يافته اي است و از هر طرف نايکسان و ناهمگن مي باشد.

ترکيب چوب از نظر شيميايي:

از نظر شيميايي ترکيبات چوب از چهار بخش عمده تشکيل شده است:

سلولز:

38 تا 50 درصد وزن چوب سلولز است که فرمول بسته آن (C6H10O5)P مي باشد.
سلولز يک هيدروکربور حلقوي است که زنجيرهاي آن در اثر پيوند اتمهاي 1 و 4 کربن در مولکول است، بتا گلوکز معکوس بصورت زير ايجاد مي شود

تداوم زنجيرهاي فوق تشکيل ميکروفيبريل را داده و مجموعه ميکرو فيبريل هاي، فيبر يا الياف سلولزي را مي سازند.

اين الياف سلولزي اصولا در آب قابل حل نبوده، لذا مي توانند به عنوان خمير کاغذ سازي مورد استفاده قرار گيرند. اما در سود سوز آور 17.5 % قابل حل است.

همي سلولز:
20 تا 30 درصد از وزن خشک چوب، همي سلولز يا پوليوز از مخلوطي از مولکول هاي خطي و شاخه اي بوجود آمده است که درجه پليمريزاسيون آن حدودا 50 تا 300 مي باشد. (در مورد سلولز درجه پليمريزاسيون بيش از 1000 است)

همي سلولز تشکيل شده از مولکول هاي عمده اي چون انواع قندها، گروه هاي کربوکسيلي (_COOH) ، مونوکسيلي (_OCH) که در اثر هيدروليز آن ترکيبات حلقوي 6 ضلعي (هگزوز ها) مانند گلوکز، گالاکتوز و نيز ترکيبات حلقوي 5 ضلعي (پنتوزها) مانند پنوزآرابينوز و نيز اسيد استيک و اسيد متوکسي دگلوکوژن حاصل مي گردد. همي سلولز را اسيدها تجزيه مي کنند و قسمت اعظم آن در سود سوز آور 17.5% حل مي گردد.

ليگنين:
20 تا 30 درصد وزن خشک چوب از لينگين تشکيل شده که از ترکيبات معطر ديواره سلولي بوده و در ساختمان خود عمدتا داراي انواع مختلف واحدهاي فنيل پروپان و نيز گروه هاي متوکسيلي (_OCH) ، هيدروکسيلي (_OH) کربونيلي (_CO) ، اتري (R-O-R) و غيره مي باشد.

ليگنين را حين پخت با مواد شيميايي نظير سولفيت هاي اسيدي، سولفات سديم سود سوز آور از چوب جدا مي کنند تا سلولز و همي سلولز، بصورت الياف خميري کاغذ حاصل مي گردد.

مواد استخراجي تا 5% وزن خشک چوب شامل :

مواد معدني مانند کربنات کلسيم، اسيدهاي آلي

هيدروکربورهاي چرب و معطر

ترپن ها، صمغ ها و کائوچو

کينون ها و مواد رنگي

آلکالوئيدها(سم ها)

هيدرات کربن مانند نشاسته و قندها و ...

مواد استخراجي را از طريق تقطير چوب و افزودن موادي بر آن از چوب جدا مي کنند، که در اثر اين عمل موادي مانند ذغال اکتيو، اسيد استيک و صمغ واکس بدست مي آيد.

در مجموع عناصر عمده تشکيل دهنده چوب شامل:

50% کربن

43% اکسيژن

1.6% هيدروژن

0.2% خاکستر

0.04% ازت

دلايل استحکام و نرمي چوپ ها

استحکام در چوب به دو عامل بستگي دارد:

1- ميزان فيبر موجود در واحد ساختمان ها از آن چوب

2- ضخامت جدارۀ چوب ها مي باشد

بنابراين چنانچه مي دانيد اگر در چوبي ميزان فيبر بيشتر باشد آن چوب سنگين و سخت تر است که بر اين اساس مي توان گفت سبک ترين چوب، چوبي است به نام باندا يا بالسا با جرم حجمي 19./. و سنگين ترين چوب چوبي هست با نام کليستانتانوس با وزن مخصوص 1.2، کليستانتانوس در آب غرق مي شود.

بر اين اساس مي توان درختان را به سه قسمت تقسيم کرد :

1- درختان سبک؛ مانند : صنوبر، نم دار، بيد، تبريزي، کرک.

2- درختان متوسط؛ مانند : راش، افرا، گردو.

3- درختان سنگين؛ مانند : بلوط، چندل، سخدار و انجيلي.

عوامل موثر در خاصيت ارتجاعي:

پارانشيمر ها مهمترين عوامل در خاصيت ارتجاعي در چوب ها مي باشند بر اين اساس چوب هايي که بافت پارانشيمري زيادي دارند خاصيت ارتجاعي قابل توجهي دارد؛ مثل : چوب زبان گنجيشک : استفاده در ميلۀ پارالل، بارفيکس، چوب اسکي، تخته پرش، تختۀ شيرجه.

چوب آزاد و افرا : توليد وسايل ورزشي.

چوب سرخدار : در توليد کمان.

چوب پيسه آ : تار.

چوب آپيس : براي ويولن.

چوب توت : براي تار و سه تار.

چوب گردو : براي سنتور مناسب است.

خصو صيات فيزيکي و مکانيکي چوب

فيزيکي :

1- وزن مخصوص : نسبت وزن به حجم بستگي به رطوبت دارد چوب اما بطور کلي در چوب سنگيني با لختي رابطۀ مستقيم دارد يعني هر جا که مايل باشيد از چوب محکمي استفاده کنيد مجبوريد از چوب سخت بهره برداري کنيد.

2- رنگ چوب : دوام چوب ها با تيرگي آنها رابطۀ مستقيم دارد همچنين درون چوب از بيرون آن تيره تر و لايه هايي تشکيل شده در چوب بهاره روشن تر از چوب تابستانه است رنگ چند چوب مهم عبارتند از:
تبريزي (سفيد)، صنوبر (کرم)، شمشاد (زرد ليموئي)، اوکاليپ توس (قهوه اي مايل به قرمز)، گردو (خاکستري مايل به قهوه اي تيره)، آبنوس (سياه).

3- مقاومت و هدايت الکتريکي و حرارتي چوب : بايد بدانيم چوب ها از عايق هاي مناسب حرارتي و الکتريکي مي باشند و در کاربرد بسياري از آنها مربوط به خاصيت چوب مي باشند؛ مانند : دستۀ سيخ کباب، کتري، ساختمان سازي از آنها استفاده مي کنند. خاصيت ديگر آنها خاصيت آکو ستيک است، گچ هم بعد از چوب داراي اين خاصيت است و همين پارچه و ساتن و پرده هاي مخملي و شانه تخم مرغ هم جاذب صوت هستند.

مکانيکي :

1- سختي چوب : ميزان مقاومت چوب در برابر نفوذ يک جسم. سفتي و سختي دو امر متمايز است. (سفتي يعني مقاومت در برابر گسيختگي و شکست) بايد بدانيم ميزان سختي چوب با وزن مخصوص آن رابطۀ مستقيم و با افزايش رطوبت رابطۀ معکوس دارد و ميزان سختي چوب عامل بسيار مهم مي باشد همچنين ميزان رطوبت.

2- مقاومت خمشي : استفاده از چوب ها در ساخت سقف منازل، تيغه هاي برقي، پل ها و ... مي گردد و آخرين پارامتر مکانيکي تحمل در برابر کشش و فشار است.

تاثير رطوبت در چوب:

سه نوع رطوبت داريم :

1- آب بنيادي : که در ساختار مولکولي چوب است.

2- آب آغشتگي : صفر درصد تا 30% است، از مهمترين رطوبت ها در چوب.

3- آب آزاد : 30% تا حداکثر 200% مي باشد يعني هر چوب کاملا خشک تا 2 برابر وزن خودش آب جذب مي کند. بنابر اين چوب بعنوان ماده اي متخلخل و اسفنجي با محيط خود در تبادل رطوبتي است. (اگر رطوبت بيشتري داشته باشد پس مي دهد و اگر از محيط خشکتر باشد رطوبت را جذب مي کند)
يکي از مهمترين گرفتاري هاي صنعت چوب جلوگيري از اين تبادل رطوبتي است. زيرا موجب دفرم شدن و کج شدن محصولات چوبي مي باشد. چنانچه چوبي آب خود را از دست بدهد به نام هم کشيدگي و چنانچه رطوبت را جذب کند به آن واکشيدگي معرفي مي شود از 30%.

محاسن چوب

1- عايق حرارتي و برودتي است.

2- مقاومت مکانيکي نسبتا خوب و خاصيت ارتجاعي واقع در ضربه.

3- قابليت پرداخت سطحي، رنگ پذيري، کنده کاري و برش.

4- امکان تصحيح خواص (مواد ضد حريق، ضد رطوبت و ضد قارچ).

5- ارزاني، دردسترس بودن و سهولت ساخت.

6- تجديد پذيري مجدد درخت بعد از برش.

7- عدم آلودگي محيط و يا برگشت مجدد به محيط (طبيعت).

8- خاصيت آکوستيک.

معايب ناشي از خشک کردن چوب :

1- شل شدن و لغ شدن گره ها.

2- تغيير ابعاد.

3- چين خوردگي و کج و معوج شدن چوب.

عيوب ذاتي چوب :

1- سنگيني

2- حملۀ موجودات زنده (قارچ ها، جوندگان، حشرات)

3- قابل اشتعال بودن

4- عدم امکان استفادۀ مجدد

5- شکست و گسيختگي

6- عدم همگني

7- ضعف اتصال

روش هاي محافظت از چوب

روش سنتي :

1- نيم سوز کردن : حملۀ عوامل زنده و رطوبت را خنثي مي کند.

2- ماليدن روغن هاي نباتي و حيواني : به جدارۀ خارجي چوب روغن مي مالند که از رطوبت جلوگيري مي کند ولي در مقابل حريق و عوامل زنده موثر نيست چون روزي اين ماده شستشو مي شود. (دائمي نيست) به روش غوطه وري به مواد نفتي آغشته مي کنند.

3- خشک نگه داشتن چوب.

روش هاي جديد محافظت از چوب :

بر دو عامل استوار است.

1- استفاده از مواد شيميايي که چوب را در برابر تمام تهديدات محافظت مي کند و به جاي رويۀ چوب مواد را به عمق چوب تزريق مي کنند.

طريقه تزريق به عمق چوب :

1- غوطه ور ساختن

2- استفاده از فشار منفي يا خلاء

3 - استفاده از فشار مثبت

از چه موادي استفاده مي کنيم :

1- کروزت: از مهمترين محافظت کنندگان چوب که از تقطير زغال سنگ بدست مي آيد. اين ماده ترکيبي سمي و چوب را در برابر عوامل زنده محافظت مي کند و ماده اي است پايدار و غير قابل شستشو که از چوب خارج نمي شود. هم به صورت خالص و هم به صورت ترکيب با قير يا نفت استفاده مي شود.

2- پنتاکلروفنل: از ديگر محافظ هاي روغني چوب است که بجاي کروزت و به همراه نفت استفاده مي گردد.

3- نمک هاي فلزي: از محافظت کننده هاي محلول در آب مي باشند؛ مانند: آرسنات مس کرماته شده و يا کلر روي کرماته شده.

مواد پليمري مانند PEG که به عنوان غشري، روي چوب را مي گيرد و از تبادلات مکانيزم چوب و عوامل زنده جلوگيري مي کند. برعکس آنچه که به عمق چوب تزريق مي شود ماده اي است ضد حريق يعني از گسترش شعله جلوگيري مي کند.

علاوه بر روش هاي فوق روش هاي ديگري نيز وجود دارد که با هدف دو گانه استفاده شده و تا حدي موجب محافظت از چوب مي گردد؛ مانند : رنگ کردن چوب و زدن لاک و الکل يا استفاده از پليمر.

انواع برش در چوب

1- برش شعاعي

2- برش مماسي

درز کردن : يعني قرار دادن قطعات کوچک چوب در کنار هم و اتصال آنها به منظور رسيدن به سطوح بزرگتر. نکتۀ اساسي نحوۀ قرار دادن چوب در کنار هم است به صورتي که عکس العمل هاي منفي آن به حداقل برسد؛ و نکته اساسي در اين راه استفاده از چوب هاي مشابه در کنار هم است. (سوزني – سوزني، پهن برگ – پهن برگ، جوان – جوان، پير – پير، درون چوب – درون چوب، شعاعي – شعاعي)

اتصالات قطعات در چوب

همانگونه که گفته شد علي رغم پلاستيک، شيشه و فلزات نمي توان چوب را ريختگري نمود و قطعات يکدست ساخت بنابراين ابتدا چوب را به قطعات کوچک تقسيم کرد و آنها را جهت ساخت به يکديگر وصل کرده. وصل کردن به سه روش صورت مي گيرد هر چند سه روش به صورت توام انجام مي شود.

الف) استفاده از اتصالات چوبي : يعني ايجاد فرم هاي هندسي خاص در قطعات چوبي که مي خواهيم به هم وصل کنيم. اين فرم هاي هندسي ضمن ايجاد استحکام کافي موجب افزايش سطح تماس مي گردد؛ مانند : فاق و زبانه، اتصال فارسي، نيم نيم، گوۀ فرانسوي، اتصال انگشتي و اتصال دم چلچله.

ب) استفاده از اتصالات شيميايي : منظور اتصالات قطعات چوبي که با استفاده از چسب ها صورت مي گيرد. چسب ها هم مي توانند منشاء طبيعي داشته باشند (حيواني – گياهي – معدني) و هم مي توانند به صورت مصنوعي توليد شوند؛ مانند : چسب هاي آمين و پلاست.

ج) اتصالات فلزي : منظور استفاده از قطعات کوچک فلزي به منظور افزايش استحکام در اتصال است؛ مانند : انواع ميخ ها- پيچ ها- پرچ ها- پنس ها- منگنه و گونيا و....

چوب و محصولات فرعي چوب

1- چوب ماسو: همان چوب خالص است که از جنگل بدست آمده و به قطعاتي مشخص برابر نياز بريده مي شود. قطعات بريده شده از بزرگ به کوچک. شامل گرده بينه (استوانه کامل)، بينه (نيم استوانه)، چهار تراش (تبديل مقاطع دايره به مربع)، الوار، نيم الوار، تراور، قنداق، بازو، تخته.

2- تخت چند لا: با قرار دادن لايه هاي نازکي از چوب برروي هم و چسباندن آنها به يکديگر به نحوي که در هر دو لايۀ مجاور امتداد فيبرها عمود بر هم باشد تخته چند لايه ايجاد مي شود که بخاطر اين وضعيت تخت چند لا از مرغوبيت بيشتري برخوردار است و مطمئن ترين محصولات چوبي است که کمترين واکنش را در برابر رطوبت دارد.

3- تخته خورده چوب: اصطلاحا به آن نئوپان گفته مي شود و جهت ساخت آن سر شاخه هاي درخت را با چوب ضايعاتي خورد کرده و سپس از دانه بندي با چسب آغشته نموده و برروي دستگاه پرس مانند لايه اي مي ريزين که پس از انجام عمليات پرس به تخته اي صاف و محکم تبديل مي شود و پس از دور بري روانۀ بازار مي گردد. با اين روش مقادير قابل توجهي از چوب صرفه جويي شده است و از نابود شدن نجات يافته اند.

4- فيبر: چنانچه چوب هاي ضايعاتي را به پودر تبديل کرده و از آن خمير بسازند (خمير چوب + خمير کاغذ باطله) و سپس به آن آهار اضافه کنند (منظور اضافه کردن پارافين جهت افزايش مقاومت آن به رطوبت است). خميري بدست مي آيد که اگر آن را روي دستگاه پرس ريخته و عمليات پرس انجام شود تخته اي خشک، محکم و استخواني به نام فيبر بدست مي آيد.

5- خمير چوب: از آن در توليد الياف نيم مصنوعي (الياف بازيافته) استفاده مي گردد؛ مانند : الياف ويسکوزيون که از خمير سلولزي درختان صنوبر، کاج، سرو بدست مي آيد.

6- زغال چوب: مهمترين کاربرد غال چوب استفاده از آنها در تصويه کننده ها است. لذا زغال در تصفيۀ آب خانه ها و جهت ساخت ماسک ها کاربردي وسيع دارند و علت آن متخلخل بودن زغال و وسيع بودن سطح تماس آن با سيال است.

7- ساخت کاغذ و مقوا: چوب ماده اي است طبيعي که 50% سلولز و 30% ليگنين (سيمان چوب) و 20% باقي ماندۀ آن را انواع هيدروکربن ها اشغال مي کنند. در يک کلام ساخت کاغذ يعني جدا نمودن مواد مزاحم ليگنين و هيدروکربن ها و سپس دادن آرايش جديد به الياف سلولزي خميري شکل است، جدا سازي ليگنين و هيدروکربن ها به وسيلۀ مواد شيميايي بي سولفيت ها يا هيپوکلريت سديم يا پراکسيد اکسيژن صورت مي پذيرد. از کاغذ هاي مهم مي توان به اينها اشاره کرد :

1-کاغذ گراف: همان کاغذ قهوه اي رنگ محکم و بادوام است که از چوب سوزني برگ ها بدست ، آمده و کاربرد بسيار وسيعي دارد به خصوص در بسته بندي.

2-کاغذ پوستي: با عبور کاغذ از حمام اسيد سولفريک ديواره هاي سلولزي ژله اي شده؛ لذا سخت و مقاوم مي گردد و بنابر اين کاغذي است نيمه شفاف و بسيار مقاوم در برابر پاک کردن.

3-کاغذ کالک: کاغذي محکم، صاف و نيمه شفاف جهت ترسيم نهايي. (ترسيمات مرکبي)

4-مقوا: چنانچه ضخامت کاغذ از مقدار مشخصي بيشتر باشد به آن مقوا گفته مي شود اما مهمترين مقوا موجود مقوايي است به نام مقواي فلوتينگ يا کنگره اي يا کاروگيت که در صنعت بسته بندي به ميزان بسيار زيادي از اين مقوا استفاده مي نمايند. رمز استحکام اين مقوا سه لايه بودن و وجود لايۀ کنگه اي در بين دو لايه پاييني و بالايي است که بر اين اساس مي تواند مقدار بسيار بيشتري مقاومت از خود نشان دهد.

روش هاي فرم دهي به چوب

1- برش: از بديهي ترين روش هاي فرم دهي چوب مي باشد که تجهيزات مهم آن؛ مانند : اره فلکي، اره مته کاري، لايه کن که چوب را به شکل هاي متفاوتي مانند: ورق، مقوا، تخته تبديل مي نمايد.

2- کنده کاري: يعني چوب، داراي قابليتي است که مي توان قطعاتي را از آن کنده بدون اينکه ترک خورده به، کنده کاري روي چوب حکاکي و روي سنگ حجاري گويند. ساخت قالب ها و مهره ها و حجم ها و نيم برجسته ها و منبت کاري مربوط به اين روش شکل دهي است.

3- خراطي: منظور ايجاد شکل هايي در چوب که آن شکل ها از لحاظ خصوصيت هندسي داراي محور تقارن هستند. پايه ميز ها و ميلۀ نرده ها به روش خراطي ايجاد مي گردد. (تشابه با ماشين کاري در فلزات دارد)

4- فرز کاري (ابزار زدن): منظور ايجاد فرمي خاص در امتداد يک پروفيل چوبي است.

5- خم کاري: بايد بدانيم که خشک بودن چوب به علت وجود ماده اي به نام ليگنين يا سيمان چوب است. چناچه چوب را به مدت طولاني در آب غوطه ور باشد و از آن بهتر، اگر چوب را بجوشانيم ماده خشک ليگنين ژله اي نرم و قابل انعطاف مي گردد و بنابر اين در اين حالت مي توان به ميزان مشخصي چوب را انحنا بخشيد (صندلي ها فرنگي). البته اگر قطعه چوب کوچکي باشد با غوطه ور بودن در آمونياک هم مي توان به طور قابل ملاحظه اي حالت خم پذيري در آن به وجود آورد.

کاربرد چوب هاي مختلف

1-چوب بلوط (سخت و محکم): مناسب براي روکش گيري (با عرض کمتر از 1mm)، بشکه سازي، پارکت سازي، کف پوش ساختن تخته هايي که بر روي سقف خانه ها در مناطق پر باران نصب مي شوند، (مقاوم در برابر رطوبت و بکارگيري در اسکله سازي و بنادر، استفاده در انواع مبلمان، کتابخانه، ميز و صندلي و ... ساخت تراورز (چوب هاي نصب شده در زير ريل راه آهن)، ساخت دسته افزار و وسايل، استفاده در ساخت واگن و کشتي سازي و همچنين به عنوان تيرهاي شبکه مخابراتي (بعد از اشباء شدن چوب) کاربرد دارند.

2-چوب راش: چوبي است نيمه سخت و سنگين و خوشتراش با قابليت تورقي بسيار مناسب، مناسب براي روکش گيري الوارگيري، پارکت تراورز، تخته چند لايه، صنايع مبلمان (به خصوص مبلهاي خميده)، قايق سازي.

3- چوب افرا: چوبي است سخت، سنگين، راست تار، خوشکار، سبک و شکننده و قابل تورق و مناسب براي صنايع کف پوش و روکش سازي، ساخت تخته چند لايه، قالب کفش، ساخت لوازم مهندسي، پوشش سطوح بزرگ، ديوار ها و رويه ميزها و تخته خرده چوب، قابليت کنده کاري و ظريف کاري، مجسمه سازي، مبلمان و خراطي.

4- چوب ملچ: از جمله چوب هاي زيبا، خوش نقش و دکوراتيو ايران مي باشد. در درجه اول مناسب براي صنايع روکش سازي مي باشد، همچنين ساخت تخته چند لايه، درهاي ماسيو (چوب خالص)، ادوات ورزشي و خراطي پايه ها و نرده ها کاربرد دارد. ملچ چوبي نيمه سنگين و نيمه سخت، راست تار و خوشکار با قابليت تورق عالي است.

5- چوب آزاد: به دليل وجود خاصيت ارتجاعي و ارتعاشي (الاستيسيته) در مواردي از جمله ساخت وسايل ورزشي قابل ارتجاع (تخته پارالل و بارفيکس)، پاروي قايقراني، تخته زير فنر اتومبيل، همچنين ساخت وسايل موسيقي (سنتور) کاربرد دارد. آزاد چوبي سنگين و با دوام است.

6- چوب صنوبر و تبريزي : چوبي راست تار، نيمه سبک و خوشکار و قابل تورق است که به عنوان تيرهاي مخابراتي، تير ساختماني، کبريت سازي، ساخت وسايل کشاورزي، جعبه سازي و ساخت قفسه بندي کاربرد دارد و کاغذ سازي و تبريزي براي سنبه کاري مناسب است.

7- چوب گردو : چوبي نيمه سبک و نيمه نرم، قابل تورق، راست تار، خوشکار و بسيار بادوام است. چوبي است با مقبوليت جهاني بارگه ها و نقش و نگار بسيار زيبا، صيقل پذير و همگن مي باشد و رنگ پذيري و قابليت کنده کاري خوب داشته و در صنايع مبلمان گران قيمت، ساخت پارکت، قنداق تفنگ، روکش سازي، مجسمه سازي، ابزار آلات موسيقي و ... پوست گردو در صنايع رنگ رزي و برگ آن خاصيت ضد عفوني کنندگي دارد.

8- زبان گنجشک (ون) : چوبي محکم، قوي، بادوام، نسبتا ارزان با خاصيت الاستيکي زياد که کم پيچ بر مي دارد و در ساخت چهار چوب و درب، ساز ويلن، روکش و ساخت وسايل ورزشي (چوب اسکي) بکار برده مي شود. (کرم مايل به قهوه اي)

9- چوب ممرز : در ايران گسترده گي زيادي دارد و چوبي مقاوم و با دوام سخت و سنگين است که به عنوان تراورز و تيرک هاي معادن زغال سنگ، زغال گيري، ساخت واگن و همچنين در ساخت کاغذ کاربرد دارد. مقاوم به سايش است.

10- توسکا : چوبي سبک، نرم، راست تار، خوشکار، زير بافت و قابل تورق مي باشد که در تختۀ چند لايي مخصوصا لايه هاي وسطي، جعبه سازي، مدل سازي، اسکلت مبلمان کاربرد دارد.

11- نمدار (زيسنون- زير نون) : جهت ساخت روکش، تخته چند لايه، مجسمه سازي، خمير کاغذ، ساخت وسايل تزئيناتي، مداد سازي و کارهاي ساختماني کاربرد دارد.

12- چنار : چوبي سخت و راست تار، کم دوام، با قابليت ميخ خور خوب، در ساخت مبلمان و غربال، روکش سازي و همچنين ستون معابد و مساجد کاربرد دارد. پرداخت پذير و با برش بدون پودر. (کارهاي ظريف)

13- چوب ساج: چوبي سنگين، روغني، خوش تراش و زيبا که از آن در ساخت مجسمه هاي چوبي استفاده مي گردد.

14- چوب کاج : چوبي نرم، راست تار، سبک که کم دوام است و زود مي پوسد، و از آن براي ساخت جعبه، مبلمان و همچنين کاغذ سازي استفاده مي شود.

15- چوب گلابي (امرود) : چوبي سخت و مقاوم با دوام ، راست تار، صاف،سنگين که در ساخت ابزارهاي چوبي دقيق (مانند خط کش)، قاب سازي و ادوات چوبي وهمچنين در ساخت مهر (مهر قالب پارچۀ قلمکار) بکار مي رود.

16- چوب آبنوس : چوبي بسيار سخت و سنگين بوده که داراي استحکام فراوان مي باشد لذا کم ياب و گران مي باشد و از آن در ساخت خاتم (به عنوان مثلث هاي سياه رنگ) استفاده مي شود.

17- چوب توت سفيد : چوبي سخت، سنگين، راست تار و بادوام است که در ساخت روکش، ابزار چوبي منزل، خاتم کاري و ساخت سازهاي موسيقي کاربرد دارد.

18- چوب سرو : چوبي بسيار نرم و سبک که به آساني قابل کار کردن و رنگ آميزي مي باشد و از آن بيشتر براي پوشش داخلي ديواره ها در کابين و ساختمان استفاده مي شود. (قرمز مايل به قهوه اي)

19- نارون : چوبي محکم، سنگين، مناسب براي هواي مرطوب با نقوش زيبا که از آن اغلب روکش تهيه مي کنند و به علت خاصيت خم پذيري براي کارهايي که پيچاندن چوب لازم باشد بکار مي رود.

20- چوب ارسي : چوبي سخت، معطر، محکم و قوي که به آساني خم مي شود و زود مي پوسد براي مبلمان سازي کاربرد داشته و براي خراطي بسيار مناسب است.

21- چوب انجيلي : بسيار سخت با وزن مخصوص بالاست شکننده بوده و براي ستون معادن و تونل ها و اشياء مقاوم به سايش (قرقره، دوک نخ ريسي، پاشنۀ کفش) بکار مي رود.

22- چوب شمشاد : از چوب هاي بسيار سخت، متراکم و سنگين و بادوام که در ساخت صنايع دستي و ادوات مهندسي لوازم خانگي کاربرد دارد.

23- ماهون : چوبي نيمه سخت و نيمه مستحکم با سنگيني متوسط که از آن براي ساخت مبلمان گران قيمت استفاده مي شود. از جمله زيباترين چوب هاي جهان است.

24- سرخدار : چوبي سخت و سنگين و مقاوم در برابر حشرات که در منبت کاري، قايق سازي و مصنوعات تزئيني کاربرد دارند.

چوب وخواص آن

مطالب مشابه :

مدل های جادارسرویس اتاق خواب کودک و نوجوان

اجرای جشن تولد

موسیقی تولد کودکان

بهترین مبلمان را چگونه انتخاب کنیم؟

خانه چوبی بسیار کمجا

آشنایی با صنایع چوب و MDF نارون بابلسر

چوب وخواص آن

روانشناسی رنگ در معماری