یادداشت فرهنگی: آوینی را هم مسلمان نمی دانند!!

آوینی را هم مسلمان نمی دانند!! مهدی نورمحمدزاده

مقدمه: در تاریخ 14/11/91 «آیین نامه حجاب و عفاف» شرکت مخابرات ایران به شرح ذیل عینا در سایت مخابرات ایران منتشر شد.ایرادات حقوقی و قانونی چنین آیین نامه خام و بی منطقی موضوع جالبی است برای آنها که دستی در «حقوق و قانون» دارند.اما این قلم صرفا به عنوان یک فعال فرهنگی در حوزه انقلاب اسلامی و البته عمیقا معتقد و عامل به فرهنگ حجاب و عفاف، موارد ذیل را به عنوان ایرادات فرهنگی ،منطقی و ریاضی این آیین نامه یادآوری می کنم.طنز تلخ این کلمات تاکیدی است بر دردهای بی درمان فرهنگی کشور که گویا تمامی نخواهد داشت!

آیین نامه حجاب و عفاف شرکت مخابرات ایران در هر نظام حکومتی مبتنی بر اعتقادات دینی، ارزش ها و ضد ارزش هایی وجود داشته که رعایت آن ها به فرهنگ آن نظام معنا می بخشد. در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، پدیده حجاب به عنوان یک ارزش اخلاقی – اجتماعی که راه نیل به عفاف برای هر زن و مرد مسلمانی را هموار می سازد؛ یکی از برجسته ترین مظاهر فرهنگ اسلامی به شمار می آید و در این رهگذر، کارمندان به عنوان کارگزاران این نظام الهی، قاعدتا بیش از هر قشر دیگری می باید خود را ملزم به رعایت حجاب در خور شأن جامعه ایران اسلامی نمایند.

بنابراین، از همکاران ارجمند – به ویژه خواهران – انتظار می رود به رعایت موارد زیر که به اعتباری می تواند منشور اخلاقی حجاب باشد؛ اهتمام ورزند:
1- مانتو و شلوار مدل ساده، فراخ و بلند از پارچه ضخیم و یکرنگ؛ رنگ های سرمه ای، قهوه ای، طوسی و مشکی ارجح می باشند.
2- مقنعه جلو بسته مدل ساده و یکرنگ و بدون هرگونه تزیین و در رنگ هایی که جلب توجه ننمایند.
3- کفش مدل ساده دارای پاشنه معمولی با رنگ های مناسب
4- جوراب ضخیم با رنگ های سنگین
5- عدم استفاده از زیور آلات و لوازم آرایشی که به هیچ وجه شایسته شخصیت خواهران همکار نیست.
6- پیراهن برادران همکار نیز ساده و معمولی با رنگ های سنگین و آستین آن بلند و آزاد باشد.

بدیهی ست، استفاده از شلوار جین نه تنها برای خواهران، بلکه برای برادران نیز که تداعی بخش فرهنگ منحط غرب بوده، به هیچ روی زیبنده مرد و زن مسلمان نمی باشد.

لینک دسترسی به متن آیین نامه:

http://tci.ir/post/detail.aspx?mc=4&sc=2&pc=1&ctg=3&c=53〈=Fa

1-طبق نظر شورای فرهنگی مخابرات، استفاده از چادر برای کارمندان زن مخابرات صحیح نمی باشد، چون در متن آیین نامه صرفا مانتو و شلوار تجویز شده است!

2-در بند 1 عبارت «مانتو بلند» گنگ و بی معنی است.آیا منظور نویسندگان آیین نامه کوتاه و بلند بودن خود مانتو است؟ یا کوتاه و بلند به نظر رسیدن مانتو در تن کسی که آن را پوشیده است؟! در هر دو فرض باید معیاری برای سنجش این اندازه ذکر می شد.مثلا ذیل بند 1 تبصره می زدند:«مانتو بلندتر از 130 سانتی متر مانتو بلند است!» یا اگر باهوش تر بودند می نوشتند: «مانتوهای بیست سانت پایین تر از زانو مانتو بلند است!».

3-در بند 3 مدل «ساده» برای کفش کارمندان مخابرات تجویز شده است.آیا «ساده» اسم یک مدل کفش مثل «اسپورت»،«مجلسی» و... است؟! کدام کفش فروشی ها این مدل را عرضه می کنند؟ و از کجا باید فهمید که فروشنده به جای کفش مدل «ساده» مدل دیگری را بهمان نیانداخته است؟ مدل «ساده» را چطور می توان شناخت؟ و ضمنا ذکر نشده که منظور از رنگ های مناسب چیست؟! تشخیص مناسب بودن یا نبودن یک رنگ با کدام معیار عقلی ، شرعی، عرفی ، علمی ،قانونی و توسط چه کسی و یا کسانی باید انجام شود؟!

4-در بند 4 ذکر نشده منظور از رنگهای سنگین کدام رنگها هستند؟! و ثانیا ضخامت جورابها چقدر باید باشد تا عنوان جوراب ضخیم به آن اطلاق شود! آیا در وسط تابستان هم کارمندان باید جورابهای پشمی کلفت بپوشند تا جورابشان مصداق جوراب ضخیم باشد؟!

5-بند 5 برخلاف نظر نویسندگان آن معنای دیگری را منتقل می کند! طبق محتوای این بند می توان نتیجه گرفت: «استفاده از زیورآلات و لوازم آرایشی که شایسته شخصیت خواهران باشد، مانعی ندارد!».که البته کاش می فرمودند کدام لوازم آرایشی شایسته شخصیت خواهران می باشند!!

از این نیش قلم ها (که البته انتقاداتی کاملا منطقی و به جاست) که بگذریم، توضیح پایانی آیین نامه یک فاجعه فرهنگی است! حضرات فرموده اند:« بدیهی ست، استفاده از شلوار جین نه تنها برای خواهران، بلکه برای برادران نیز که تداعی بخش فرهنگ منحط غرب بوده، به هیچ روی زیبنده مرد و زن مسلمان نمی باشد!».

نمی دانم از کجا و با چه فراستی فهمیده اند که شلوار جین تداعی بخش فرهنگ منحط غرب است! و باز از کجا و طبق کدام اجتهادی فتوا داده اند به جایز نبودن شلوار جین بر مردان و زنان مسلمان!

پس حتما مسلمان نیستند جوانهایی که با شلوارهای جین صف های نماز جماعت دانشگاه را پر می کنند! پس احتمالا ما هم مسلمان نیستیم که وقت کوه رفتن شلوار جین می پوشیم، بس که بادوامند و محکم! پس حکما رضا امیرخانی نویسنده هم مسلمان نیست که شلوار جین می پوشد و رمانی می نویسد که خواننده با هر «یاعلی مدد» درویش مصطفا نیم کیلو اشک می ریزد! پس ابراهیم حاتمی کیا و سید مهدی شجاعی و مجید مجیدی و نادر طالب زاده و همه بزرگان و هنرمندانی که خودشان را به آب و آتش می زنند تا نسل جدید را با ارزشهای دینی و انقلابی آشتی دهند و خط کشی های «جنس پارچه شلوار» و «مدل موی ریش» و... را معیار مسلمانی نشناسانند، هم مسلمان نیستند! و دردناک تر از همه اینکه به زعم آقایان، سید مرتضی آوینی که پیراهن جین می پوشید و با آن لبخند آسمانی اش فتح را برایمان روایت می کرد،هم... پایان

یادداشت فرهنگی: آوینی را هم مسلمان نمی دانند!!

مطالب مشابه :

قیمت الگو و اموزش مانتو و شلوار با متد ایتالیایی

کت و شلوار شیک مردانه

یادداشت فرهنگی: آوینی را هم مسلمان نمی دانند!!

پوشاک آرمیتا مانتو شلوار روسری آرمیتا

مدل لباس مانتو شلوار سال جدید Prom dresses coats pants new year 93

مدل مانتوهای جدید زیبا با شلوار چسب بسیار شیک و خیره کننده