«بنفشه رافعی» مجری برنامه آژیر در گفت و گوی اختصاصی با خراسان:

«بنفشه رافعی» مجری برنامه آژیر در گفت و گوی اختصاصی با خراسان:

رادیو بستری برای تجسم های خلاق است

چهره «بنفشه رافعی» مجری توانا و خوش صدای رادیوی جوان را چند ماهی است که در سیما و برنامه هایی هم چون «جریان»، «تیتر یک» و «آژیر» می بینیم. مجری توانایی که صدای گرمش را سال ها در امواج رادیو جوان و برنامه های «آخرشه»، «یک صبح یک سلام»، «پارازیت» و «سه شنبه خط خطی» شنیده ایم.«رافعی» هم مانند بعضی از مجریان دیگر رادیویی به تلویزیون آمد. بانوی 34 ساله اصفهانی که دانش آموخته رشته کارگردانی تئاتر است در گفت و گو با خراسان از علاقه اش به اجرا و تئاتر برایمان گفت.

* چه شد وارد حیطه اجرا در رادیو شدید؟

پدرم یکی از نویسندگان رادیو اصفهان بود، من نیز از دوران کودکی خیلی علاقه مند بودم که چنین فضایی را تجربه کنم اما نظر خانواده این بود که ابتدا تحصیلاتم را ادامه بدهم. از سوی دوستان و خانواده نیز تشویق می شدم، روی صدایم کار کنم. در رشته کارگردانی تئاتر تحصیل کردم و یکی از واحدهای تحصیلی ام درس فن بیان و نمایش رادیویی بود. قبل از پایان تحصیلاتم در رادیو تهران تست بازیگری دادم اما کارم را با رادیو اصفهان آغاز کردم سپس در اصفهان در رشته فن بیان، بدن و مبانی بازیگری تدریس کردم. کارم را از اسفند 1380 به طور جدی با رادیو شهرکرد استان بومی پدر و مادرم آغاز کردم. یک سال و نیم در شهرکرد بودم و سپس 9 ماه در رادیو اصفهان کار کردم. حدود 2 سال در رادیو تهران و 3 سال در رادیو جوان فعالیت کردم ودر مجموع 7 سال در رادیو فعالیت کرده ام و 8 ماه است که در شبکه اول سیما مشغول به کار هستم.

* خانم رافعی موفقیت برنامه «یک صبح یک سلام» رادیو جوان مرهون صدای پر انرژی و گرم شما بود. از اجرای این برنامه پر شنونده برایمان بگویید.

نظر لطفتان است. من عضوی از آن مجموعه پر تلاش بودم به طور حتم وقتی مجموع عوامل خوب باشند، مجری نمود پیدا می کند. سابقه کاری ام در رادیو مقدمه ای برای برنامه «یک صبح یک سلام» رادیو جوان بود. به دلیل علاقه ام به برنامه سعی می کردم تمام انرژی ام را در آن فضا به کار ببرم و مطمئن هستم انرژی از سوی مخاطب به من منتقل می شد و سپس بازتاب انرژی خود مخاطبان به خودشان منعکس می شد.

* چه شد که به عنوان یک مجری توانمند از رادیو دل کندید و وارد اجرا در تلویزیون شدید؟

با این که آدم دل بسته ای هستم هیچ زمان آدم وابسته ای نبودم و نمی خواهم باشم. علاقه مند هستم در عرصه های جدید تجربه کسب کنم اما به طور حتم برای تجربه جدید همه چیز را لحاظ می کنم و شرایط را می سنجم که آیا در حوزه جدید می توانم حرفی برای گفتن داشته باشم؛ به قول شما آن دل کندن ممکن است باعث شود فضای قبلی را به طور کامل از دست بدهی. احساس کردم در عرصه تلویزیون خلاءهایی در فضاهای اجرایی داریم که شاید بتوانم روی بخش کوچکش کار و تمرین کنم. ممکن است موفق نشوم اما سعی خود را می کنم زیرا ارزش این تلاش را دارد.

* شنوندگان هنگامی که به صدای یک گوینده خو می گیرند و صدای او در ذهنشان ملکه می شود، وقتی تصویر آن گوینده را می بینند نسبت به آن واکنش نشان می دهند شما خودتان چه نظری دارید؟

واکنش نشان دادن آن ها طبیعی است. رادیو بستری برای تجسم های خلاق است، یعنی فضایی را ایجاد می کند تا تک تک شنونده ها تجسم منحصر به فرد خود را داشته باشند و این لحظه دوست داشتنی و عزیز است و جذابیت رادیو به همین است. معتقدم انسان ها باید در دوره فعلی با واقعیت ها رو به رو شوند. در رادیو برای این تجسم شنونده ام احترام قائل بودم و سعی کردم واقع گرایی کنم و به مخاطب بفهمانم ممکن است چه ظاهری داشته باشم شاید در وهله اول وقتی شنونده تو، بیننده ات شود، جا بخورد اما اگر ارتباط درستی از طریق رادیو برقرار کرده باشی آن ارتباط روان شناسانه مجری با مخاطب، در تلویزیون هم برقرار می شود.

* چه قدر موفقیت خود را در تلویزیون حاصل کار در رادیو می دانید؟

رادیو مدرسه خوبی است مانند تئاتر که پایه و بستری برای سایر عرصه هاست، رادیو هم این گونه است. در تلویزیون خیلی ابزارهای دیگر وجود دارد که در اجرا از آن کمک بگیریم، با توجه به تجربه تئاتری ام می توانم با استفاده از دست و نگاهم مطلب را انتقال دهم. رادیو خیلی خوب من را تعلیم داد و آن فشار و محدودیتی که برایم ایجاد کرد باعث خود ساختگی ام شد. رادیو را مدرسه فوق العاده ای می دانم و بخش عمده ای از اجرای تلویزیونی ام را حاصل کار در رادیو می دانم و بخش عمده ای از موفقیتم را در دو عرصه رادیو و تلویزیون مدیون تئاتر هستم.

* نخستین اجرای تصویری تان برنامه انتخاباتی «جریان» بود که به عنوان یک مجری رادیویی مقابل دوربین برنامه زنده قرار گرفتید. برایتان پیدا کردن دوربین و استفاده از واژه هایی مانند بیننده به جای شنونده سخت نبود؟

سخن شما را تأیید می کنم، زیرا به عنوان نخستین تجربه، تجربه سختی بود من از فضای شاد و سر زنده ای مانند «رادیو جوان» وارد محیط دیگری شدم. معتقدم انتخاب متفاوتی کردم، شاید شروع سنگینی بود پیدا کردن دوربین و استفاده از واژه های جدید سخت بود البته تا آن فضا و دوربین را پیدا کردم چند برنامه زمان برد، اما چون تئاتر کار کرده ام همیشه مخاطبم را جلوی خود دیده ام اگر چه حرف شما حرفه ای است اما این فشار را احساس نکردم.

* آیا دوباره دعوت به کار شدید؟

بله، بعد از 3 ماه از رفتنم دوباره از رادیو با من تماس گرفتند که این بستر را فراهم کرده اند تا در کنار کار اجرا در تلویزیون بتوانم اجرای رادیویی هم داشته باشم اما مخالفت کردم و گفتم در حال حاضر دیگر به رادیو بر نخواهم گشت و ترجیح می دهم تمام تمرکزم در اجرای تلویزیونی باشد.

* پس این مقاومت شبکه برای از دست ندادن شما باعث شد که پیشنهاد اجرای برنامه های «تیتر یک» و «آژیر» به شما شود؟

«تیتر یک» قرار بود برنامه شبانگاهی باشد، اما دو ماهی میهمان چهارشنبه برنامه خانواده بود. به محض این که وارد اجرای شبانه شدیم، مدیریت گروه اجتماعی تغییر کرد و وقفه ای بین اجرا افتاد تا تصمیم گیری جدیدی در خصوص پخش و اجرای آن گرفته شود. برنامه «آژیر» هم زمان با «تیتر یک» پیشنهاد شد و شاید ابتدا ذهنیتم این بود که نکند با اجرایم در «تیتر یک» هم خوانی داشته باشد اما متقاعد شدم و برنامه را اجرا کردم. «آژیر» چند برنامه را روانه آنتن کرده است اما به ظاهر بیشتر از چند برنامه مورد اقبال مخاطب واقع شده است چون سوژه ها، سوژه هایی است که کمتر به آن پرداخته شده است.

* در سخنانتان اشاره کردید که دانش آموخته رشته کارگردانی تئاتر هستید. چرا ادامه ندادید؟

بعد از پایان تحصیلاتم، تئاتر را رها کردم و این حسرت هنوز برایم باقی است و امیدوارم فرصتی فراهم شوم و به فضای گذشته ام باز گردم زیرا آن چه دارم مدیون تئاتر هستم، اما هنوز برای تئاتر کاری انجام نداده ام و این بدهی را باید جایی پرداخت کنم. منتظر شرایط خوب هستم.

* طی این مدت پیشنهاد بازی در سینما یا تلویزیون نداشتید؟

از سال ها پیش پیشنهادهای پراکنده ای در عرصه بازیگری داشتم البته خودم می خواستم به آن جدی نگاه کنم اما رادیو به گونه ای است که تمام وقت درگیر هستی. بنابراین نمی توانستم روی کار خودم سرمایه گذاری زمانی داشته باشم. یکی از دلایلی که به سمت تلویزیون کشیده شدم این بود که بتوانم زمانم را تقسیم بندی کنم. ممکن است هفته ای یک یا 2 شب درگیر برنامه تلویزیون باشم و بقیه وقتم را به کارهای جانبی بپردازم. اکنون با توجه به تغییر موقعیتم پیشنهاد بازی برایم بیشتر شده است. تصور می کنم باید بازیگری و کارگردانی را از جایی آغاز کنم.

* سخن پایانی «بنفشه رافعی» برای پایان این گفت و گو؟

جمله تکراری را از دوران دبیرستانم به زبان می آورم و دغدغه ام همیشه این است

می روم یک روز بی تردید خاطر جمع باش / گرچه بعضی وقت ها امروز و فردا می کنم

گفت و گو از مريم ضيغمي

چاپ شده در روز نامه خراسان شمالی12/10/88

«بنفشه رافعی» مجری برنامه آژیر در گفت و گوی اختصاصی با خراسان:

مطالب مشابه :

تست بازیگری

بازیگرانی که خواننده و خوانندگانی که بازیگر شدند؟

دیدار سینماگران با قربانی اسیدپاشی اصفهان/ سهیلا جورکش: وقتی خوب شدم از من تست بازیگری بگیرید

موارد زروری یا سوال های شما

خبر فوری، تست بازیگری

شبهای برره-تست بازیگری

فریبا نادری

«بنفشه رافعی» مجری برنامه آژیر در گفت و گوی اختصاصی با خراسان: