در باب رساله ی حقوق امام سجاد (ع) در مورد حق شکم

مراقب باش که شکمت را ظرف کم یا زیاد از حرام قرار ندهی و حلال را هم مراقب باش و اندازه نگه دار . احتمال دارد که زیاد خوردن تو را به بی مروتی برساند . مواظب باش آن میزان که حلال هم هست و می خوری تو را به شکم بارگی نرساند یعنی همه ی هَمّ تو شکمت نباشد . روایتی داریم که روزگاری می رسد که همت مردم شکم شان می شود . وفقط برای آنها زن مهم است . یعنی شب که خانه می آیند از این کانال به این کانال می زنند تا ببینند کدام شبکه خانم های زیباتری می رقصند آن شبکه را ببینند . بعضی از خانواده ها گرفتار چنین بیماریهایی هستند . می فرماید : اگر این جور شد ، جوانمردیت را از تو می گیرد . میزان و کیفیت غذا بر جوانمردی انسان اثر می گذارد . مغازه داری چند روز به مغازه نیامد و شاگرد پرسید استاد چر به مغازه نمی آیی ؟ گفت : حال ندارم . شاگرد گفت : حالت که خوب است . گفت : چند روزی به مغازه نیامده ام که مغازه ی آن طرفی فروش بکند . دیدم که آن مغازه چند روزی کاسبی خوبی نداشته ، بخاطر این نیامده ام . این خیلی جوانمردی و فتوت می خواهد . امروزه طرف اجناس ضرر دار هم می آورد برای اینکه مشتری رد نشود و در مغازه ی دیگر نرود. قدیم خود مغازه دار دو تا جنس نمی آورد تا طرف به در مغازه ی آن طرفی برود و از آنجا خرید کند . می توانست آن جنس را بیاورد و سود خوبی هم داشت ولی این کار را نکرد . حاج مرشد چلویی درمغازه اش نوشته بود که نسیه می دهیم حتی به شما . امروز است که هیچ کس این کار را نمی کند و می نویسد نسیه نمی دهیم حتی به شما . عکسی هم می گذارند که عاقبت نقد فروشی و نسیه فروشی را نشان می داد . کسی که نسیه می دهد شکی نیست که یک عده جنس می برند و پولش را نمی آورند . اما عده ی زیادی هم دعا گو می شوند . و گره ای از زندگی شان باز می شود . هر عملی پیش نیازش فکر است . اول فکر یک کار به مغز ما می رسد و بعد می گوییم که یک فکر بکری دارم . این فکر از کجا می آید ؟ فکر خوب زمینه می خواهد . امام سجاد (ع) می فرماید : طبیب معنوی انسانها ، فکر خوب زمینه اش غذای مناسب است . در غذای حلال هم باید مراعات بکنیم . اگر میهمانی رفتیم و غذای خوشمزه ای جلوی ما نگذاشتند پشت سرشان غیبت نکنیم . ما ایرانیان می گوییم که کسی برای غذا جایی نمی رود ، روی باز مهم است . اما عملا می گوییم که دیدی چه پذیرایی کردند . آنها که با روی باز از شما پذیرایی کردند و شما را هم تا در حیاط مشایعت کردند ولی دستشان تنگ بود . گاهی بچه ها خانه ی خاله شان نمی روند و می گویند که غذایش بدمزه است . شما بگویید که اشکالی ندارد بجایش خاله تان خوشحال می شود ، دلش باز می شود وقتی شما را می بیند و دستش تنگ است . حالا ما آنجایی که خوب از ما پذیرایی می کنند می رویم . پس معلوم می شود که ما شکم باره هستیم . می فرماید : وقتی انسان عطش زیادی برای خوردن و نوشیدن دارد ، خودش را نگه دارد . مثل زمان افطار که انسان 15 ساعت چیزی نخورده و می خواهد کل سفره را بخورد . آنجا ما باید با حساب و کتاب غذا بخوریم . می فرماید : وقتی آنقدر خورده ای که حالت شکم درد گرفته ای و سنگین می شوی ، این سنگینی برای تو کسالت می آورد و این کسالت تو را از هرکار خوب و کرامتی باز می دارد . فرض کنید انسان می خواهد بلند بشود و کار خوبی بکند ولی او را با زنجیر ببندند . گاهی پرخوری ، برای تو زنجیری می شود . حکایتی از سعدی می گوید : یکی از ملوک عجم طبیبی حاذق به خدمت مصطفی فرستاد . سالی در دیار عرب بود . کسی پیش او تجربه نیاورد و معالجه از وی نخواست . پیش پیامبر آمد و گله کرد که بنده را برای معالجت اصحاب فرستاده اند و در این مدت کسی التفاتی نکرد تا خدمتی که بر بنده معین است بجای آورد .رسول گفت :این طائفه را طریقتی است که تا اشتها غالب نشود نخورند و هنوز اشتها باقی بود دست از طعام بدارند . طبیب گفت :این است موجب تندرستی . زمین ببوسید و برفت . سعدی می گوید : سخن آنگه کند حکیم آغاز سرانگشت رو به لقمه دراز ، کزناگفتنش خلل زاید یا زناخوردنش بجان آید . می گوید طعام مثل سخن است . انسان حکیم وقتی زبان را به حرف زدن باز می کند که اگر حرف نزند یک مشکلی پیش می آید .پرگویی مثل پرخوری است . همان جور که پرخوری کسالت می آورد ، پُرگویی هم انسان را بیچاره می کند زیرا از پرگویی غیبت ، تهمت ،سخن چینی و ... می آید . کم گویی این چنین نیست . لاجرم حکمتش بود گفتار خوردنش تندرستی آرد ببار . می فرماید : نوشابه ای که انسان را به مستی بکشاند نخور زیرا مست کننده است ، تو را خوار می کند و تو را به نادانی می برد و جوانمردی را از تو می گیرد . اینجا نمی دانیم که حضرت همین شراب را می گوید که نخور یا همین نوشابه های معمولی را می گوید که اگر زیاد بخوری تو را به نوعی مستی در خوردن می کشاند . گاهی سر سفره چند جور نوشابه است . نوشابه ی گازدار و بی گاز ، دوغ ، دلستر . ما انسانها هم که تنوع طلب هستیم و می گوییم که از هر کدام یک لیوان می خوریم .می گوید آن نوشابه هایی که تو را به مستی سیراب شدن می کشاند . حضرت علی (ع) می فرماید : مستی فقط در خوردن نیست ، مستی در جوانی ، غرور ، قدرت ، ثروت و زیبایی هم هست . اگر انسان شراب خورد خوار و خفیف می شود . در اینجا دوتا نکته ی کلی هست . یکی اینکه خوردن باید تو را به سمت سلامتی ببرد . خدا خوردن را برای سلامت شما گذاشته است ، شما این را به ضرر و زیان تبدیل نکن . یکی ضرر معنوی است مثل غذای حرام . ممکن است انسان غذای حرام را به اندازه بخورد ، این حرام است . یکی هم ضرر پرخوری است . انسانها الان یا حرام خواری می کنند یا پرخوری می کنند .درست مثل دکتری است که می داند علت مریضی چیست دیگر لازم به آزمایش ، سی تی اسکن و سونوگرافی نیست . این پزشک (امام سجاد ) این را از جد بزرگوارش به یادگار گرفته است که چگونه مشکل ما را بفهمد و ما را درمان کند .

نقویان

در باب رساله ی حقوق امام سجاد (ع) در مورد حق شکم

مطالب مشابه :

تکمیل اطلاعات دانشجویان در سامانه سجاد

ثبت نام آزمون دوره ی مهندسی ارشد علمی - کاربردی

نمرات دروس

در باب رساله ی حقوق امام سجاد (ع) در مورد حق شکم

سامانه ارزشیابی اساتید

درباره ی شاپور طاحونی

وظایف کتابدار