سفري به غا ر اصحاب كهف

سفري به غا راصحاب كهف<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

بنابر روايات متعدد و قصص فراوان هنوز هم با اطمينان نمىگوييم كدام يك از سه غار اصحاب كهف كه در سه نقطه تركيه، اردن و نخجوان واقع استحقانيت بيش‌ترى بر ديگرى دارد،اما غار اصحاب كهف واقع در نخجوان از چنان ابهتىبرخوردار است كه با قدم روى نخستين پله هاى سنگ فرش در ميان دل كوه از طبيعت كندهشده در حكايات دينى و افسانه اى آن غور مى كنى.

سفر به جنوبى‌ترين نقطهجمهورى آذربايجان كه با گذر از شهر مرزى جلفا ، نخجوان نام مى گيرد ،  ( البته بعد از شهر مرزی جلفای ایران ، شهر مرزی جلفای جمهوری خود مختار نخجوان میباشد .) سفر به يك شهرديدنى با جاذبه هاى طبيعى يا فرهنگى نخواهد بود. ولى شايد سفر به اين شهر با هدفديدن غار اصحاب كهف توجيه گردشگرى آن را هم سبب شود.توضيح در مورد اصحـــاب كهفاتفاقات پيرامون آنها و خواب طولانى مشهورشان تاثير چندانى در نحــــــــوه تعريف سفر نداردولى سكوت پرابهت غارى ميان كوه ها را دوچندان مى كند.براى سفر در ميان كوه، رسيدنبه غار روحانى اصحاب كهف و قدم گذاشتن در محــــل خواب طولانى شان عبور از خط مرزى جلفادر شمالى ترين نقطه شهر تبـــــريز و گذر از مرز آبى ارس كه حدفاصل آن را يك پل بزرگ  فلزى (که همین چند ســـال پیش چوبی بوده و اکنون نیز به همان نام سابق پل چوبی نامیده میشـــــــود .) و ايست مرزى با حضور سربازان دندان طلايى دورگه روس و آذرى شكل مى دهـــدمعناپذير مى كند. وقت عبور از پل مرزى روسى رودخانه ارس و پس از پرداخــــت پول ايرانىبه ماموران گمرك جلفا در خاك آذربايجان زمزمه هاى مسافران كه همه ايرانى هستند بالامى گيرد و معنا و مفهوم آن اين است كه سفر به نخجــــــوان نبايد توقع قرار گرفتن درمنطقه اى با ديدنى هاى باستانى بسيار در مسافر ايجاد كند . ( جمهوری خود مختار نخجوان و کلاً کناره های رود خانه ارس آثار تاریخـــــی فراوانی در خود دارد و حتی در داخل شهر نخجوان نیز از این آثار فراوان است ، در جائی که غار اصحاب کهف قرار دارد مگر میشود آثار باستانی نداشته باشــــــد و شهر نخجوان خود یک اثر باستانی است . )  ولى با حركت در جاده مـــــــرزىو نشانه رفتن قلب شهر نخجوان مى توان اميدوار بود كه ديدنى ترين نقطه ايـــن شهر راديد.هر چند مسير سفر به غار اصحاب كهف را تنها مردم محلى شهـــر بدون كمك علامت ونشانه و تابلو هاى راهنما در شب تاريك هم طى مى كنند و طى ۲۰ دقيقه در گذران جاده ودور شدن از بطن شهر و حركت در خط كمربندى نخجوان در ميان دشت خالى كوه را پيدا مىكنند اما نبايد فكر كرد كه زمـــــــــان رسيدن به غار هيچ اثرى از حفاظت محيط زيستى و ارجنهادن به معيار هـــــــاى توريستى در منطقه نخواهد بود، كه خلاف اين فرضيه هنگام رسيدن بهانتهــــاى جاده منتهى به غار، محلى امن براى پارك كردن اتومبيل ها در نظر گرفته شـــدهاست و مسافران بدون خريد بليت از ميان كوه مى گذرند و با هر قدم روى سنگ فرش ها اينتوهم، فرد را دربرمى گيرد كه تاكنون هيچ انسانى به اين محـــل پا نگذاشته است و اينفرضيه تنها يك دليل دارد: در غار اصحاب كهف از وجود زباله هاى مانده از سفر هاىكوتاه مردم نخجوان و بقاياى غذاى مانده اثرى وجــــــود ندارد.
در واقع هر آن‌چه دريك مكان تفريحى توريستى در ايران قابل مشاهده است در محوطه اطراف غار اصحاب كهفقابل رويت نيست.
با طى كردن نخستين پله ها در دل كوه پيچ در پيچ دو طرف چپ وراســـــت راه تقريباً مارپيچ را سكو هاى سنگى شكل داده اند كه سنگ هاى كوچك با اشكال واندازه هاى مختلف روى سكوى سنگى روى هم چيده شده اند.

شايد اين ستون هاىسنگى كوچك كه تعداد آن هم در غالب موارد از هفـــــت سنگ تجاوز نمى كند براى برآورده شدننذرى با اين دقت روى سر يك‌ديگر چيده شده اند، شايد هم از اعمال ورودى به غار يافتنسنگ هاى كوچك و چينـــــش آن‌ها روى يك‌ديگر باشد تا در دو رديف اطراف مسافر ستون هاىسنگى كوچك را شكل دهند ولى كسى نمى داند. چون تمام مسافران ايرانى اند كه تعدادآن‌ها از دو يا سه نفر هم تجاوز نمى كند با عبور از پله هاى سنگ فرشى، چيـــــــــدن تفريحىسنگ هاى كوچك روى سر يك‌ديگر به پله اى طولانى و فلزى مى رسى كه براى صعود به دلغار در اينجا جاى گرفته است، پله ها را نشمـــــــرده ام اما حدود صد پله مى شود و بعد دلغار و محل خواب اصحاب مشخص مى شـــــود.

مى گويند اگر از خدا خواسته اى داشتهباشى و در دهانه ورودى غار كه هيـــــچ عمقى ندارد و بيش‌تر به مثابه يك فرورفتگى در دلكوه به نظر مى رسد بايستى و خواسته ات را از دل بگويى چنانچه حاجت تو برآورده شوديك قطــــــره آب روى سرت چكه مى كند اما پيش از اين‌كه به اين دهانه پرابهت  و فرورفته درسكوت برسى يك فضاى روحانى هم‌چون معبدى بدون سقف يا نمــــازخانه اى با سقف آسمانى دركنار سمت چپ مى بينى كه در بلندترين نقطه ديواره كوهى آن يك شعله كوچك از شمع باقىمانده روشن است و پيش از رسيدن به اين نمازخانه بدون سقف كه ديوار پنجره مانند داردو چادرنماز هاى تميـــز در كنار آن روى هم چيده شده سكوت عجيب كوه، غار، راه و جاده تورا مى گيرد.

به طور حتم تاكنون نظير اين سكوت را لمس نكرده اى اما بـــا ورودبه دل سنگ فرش كوه سكوت پرابهت را باور مى كنى و آن‌چنان تو را محو مى كند كه هر كهاز غار اصحاب كهف بپرسد تنها از ابهت سكوت آن مى گويى.

با تمام اين سكوت وستون هاى سنگى كوچك چيده شده در سكو هاى سنگى يك گربه هم‌سفر در اين راه تمام دو سهنفر مسافر را متعجب كرده است. گربه از ابتداى راه با تو مـــــى آيد تا به بالا برسى، مىايستد نگاه مى كند و هيچ نمى گويد بعد كه قصد بازگشت دارى باز هم با تو قدم برمىدارد تا پايين كوه و باز اين صحنه با حضور مســـافران ديگر تكرار مى شود. حالا بسيارىفكر مى كنند شايد اين گربه اصحاب كهـــف باشد به جاى سگ اصحاب كهف.غروب كه مى شود هرچند صداى اذان در كـــوه نمى پيچد اما روحانيتى غريب تو را در خود فرو مى برد.

قداستى پرابهت كه گـــويى تنها مخصوص غار اصحاب كهف است؛ در نخجوان در جمهورىآذربايجان، در همسايگى ايران.

منبع: روزنامه شرق و

    سایت جامع کردشگری دانشجویان ایران