فتح یک قرن به دست دیوار

13 آگوست 1961

آغاز ساخت دیوار برلین، نماد جنگ سرد

کارگران ساختمان سازی در حال ساخت دیوار برلین در 21 نوامبر 1961

بعد از جنگ جهانی دوم متفقین خاک آلمان را 4 قسمت کردند و هر کشوری بخشی که به مرز خودش نزدیک تر بود را برداشت. دعوای اصلی بر سر برلین پایتخت آلمان بود. برلین در بخش تصرف شده ی شوروی قرار داشت ولی بقیه ی کشور های متفقین هم می خواستند از پایتخت آلمان سهم داشته باشند. به خاطر همین، برلین تقسیم شد. تقسیمی که اصلا خوشایند روس ها نبود. بیش تر از همه به این دلیل که در دهه 1950 آمریکا داشت وام های سنگین و بلند مدت به بلوک غرب و از جمله آلمان غربی می داد. ولی روس ها نمی توانستند به مناطق تحت نفوذ خودشان چنین سرویسی بدهند. آلمان شرقی فقیر و فقیر تر شد.یک بار در ژوئن 1953، کارگران آلمان شرقی به خیابان آمدند و علیه دولت کارگری تظاهرات کردند و حکومت کمونیستی مجبور شد خشونتش را نمایش بدهد. خیلی از ساکنان آلمان شرقی دلشان می خواست به آلمان غربی بروند.روس ها مرز بین آلمان شرقی و غربی را بسته بودند اما ساکنین برلین می توانستند بین دو بخش شهر رفت و آمد کنند و بعد از فرودگاه آلمان غربی به هر کجا که خواستند بروند. بین سال های 1949 تا 1961، 2 میلیون و 500 هزار نفر از بخش شرقی برلین به بخش غربی مهاجرت کردند. مهاجرت این افراد، اوضاع اقصادی آلمان شرقی را خراب تر هم کرد. روس ها مجبور شدند مرز بین دو برلین را هم ببندند.

سربازان روس خیابان هایی را که به مرز منتهی می شدند، بستند و دو طرف دروازه براند بورگ (یکی از چند دروازه ی بازی که بین دو برلین بود) یک دیوار بتنی برپا کردند و در امتداد آن دیوار، سیم خاردار کشیده و مین های ضد تانک کاشتند تا دیگر کسی نتواند به غرب شهر فرار کند. آن ها تمام مرز را حصار کشیدند. می گویند کارگران آلمانی،در حال ساختن حصار گریه می کردند. ساخت این دیوار چهار متری آن قدر سریع انجام شد که خیلی از خانواده ها فرصت نکردند حتی از هم خداحافظی کنند و تا 28 سال بعد هم همدیگر را ندیدند! 60 هزار نفر از اهالی برلین شرقیکارشان در آلمان غربی بود. آن ها حتی ارتباط تلفنی بین دو بخش شهر را هم قطع کردند. دیوار دور تا دور برلین غربی کشیده شد؛ 155 کیلومتر که 45 کیلومترش از وسط شهر می گذشت. کمونیست ها دیوار را داخل خاک خودشان کشیدند. اگر کسی نزدیک دیوار می شد، در خاک آلمان شرقی بود و حق داشتند به او تیراندازی کنند. وحشیانه ترین قسمت ماجرا، جایی بود که دو دولت مستقر در برلین، دو طرف حصار، محدوده ای به عرض 91 متر ساختند که به آن می گفتند «نوار مرگ». دو طرف نوار مرگ باز هم حصار بود و حتی خاک آن را هم کوبیده بودند و شن ریخته بودند که اگر کسی فرار کرد، جای پایش بماند.این فاصله 91 متر هم برای این بود که نگهبانان فرصت کافی داشته باشند تا به فراریان شلیک کنند.

ساخت دیوار تا سال 1975 ادامه داشت. هر بار که غربی ها کاری می کردند، ارتفاع دیوار بیش تر می شد. دیوار با 45 هزار قطعه ی بتن ساخته شده بود و 3.5 متر ارتفاع و 1.5 متر عرض داشت. «فرار غیرممکن» با آن همه موانع، واقعا سخت بود.

دیوار همیشه نماد فاصله و جدایی است اما دیوار برلین، به طرز نمادین تری از بقیه این وظیفه را انجام می داد. دیوار برلین اصلی ترین نماد جنگ سرد و دیوانگی بشر در قرن بیستم بود.

در سال هایی که دیوار پا بر جا بود، 135 نفر در پای آن کشته شدند که بیشتر آن ها زیر 30 سال داشتند. علاوه بر این، 62 نفر – که همگی شان اهل برلین شرقی بودند – برای خودکشی به پای دیوار رفتند. 32 نفر هم اشتباهی کشته شدند ولی در همان فاصله، حدود 5 هزار نفر هم توانستند فرار کنند. چند فرار عجیب هم اتفاق افتاد؛ مثل فرار 57 نفر از یک تونل 145 متری که زیر نوار مرگ ساخته بودند یا فرار جالب دو برادر که فاصله نوار مرگ را با بستن بال های پارچه ای به بازوهایشان، پرواز کردند.

الان روی تکه های باقی مانده از دیوار برلین، نقاشی می کنند، آگهی می نویسند، شوخی می کنند و... آن روزها اما وضع خیلی فرق می کرد.

فتح یک قرن به دست دیوار

مطالب مشابه :

فتح یک قرن به دست دیوار

آموزش نقاشی ساختمان (کامل و به زبان ساده)

دیوار احساس من

انواع دیوار

آموزش نقاشی ساختمان (ساده و کامل)

دیوار چین