فسیل حقیقت<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 

××

 

سوار بر کجاوه اندیشه

 

 به دور دستها

 

سفر می کنم

 

از چندین عقبه که می گذرم

 

خود را می یابم

 

در هیات سنگواره ای

 

 آه ‍‍...!!!

 

ای حقیقت من

 

چگونه

 

 فشار آن روزها را

 

                      تحمل کردی

 

 چگونه ناهمواریها را

 

 هموار ....

 

         چگونه ....

 

           چگونه .....

 

               چگونه......

 

بخویش می آیم

 

 و

 

 آینده ای گذشته را

 

 به انتظار می نشینم

 

 

شهودی بستان آباد1377

دیرگاهی است

 

              دنیای مرا

 

                 سگهای ولگرد

 

پرسه می زنند

و

شب و روزم را

                        مترسکهای ترسو

 

به زیستن مشغولند

 

****

 

بوی کوچ

 

سراپای وجودم را گرفته است

 

خواهم کوچید

 

            گله گله

 

به سمت دشتهای فراخ

 

آنجا که

        دشتبانها

                  جامه های آشتی

 

 به تن کرده اند

 

و صدای زوزه هیچ سگی

 

 به آنجا نمی رسد

 

 

                                 تبریز مورخه 24/11/ 86    -  شهودی

چونان حلاج

 

که

    سالها

 

باگامهای آهنینش

 

چوبه دار خویش را

 

                بر دوش

 

                          می   کشید

 

 

بفرسودن خویش

 

بر خواهم خاست

و

یاران غاررا

 

 به استغاثه خواهم طلبید

 

پیش از آنکه

 

بدست (اصحاب جهل ) بیفتند

 

تمام اندیشه هایم  را

 

                     به قربانگاه خواهم برد                        

آن روز

 

      قلب جنگل مازندران شکفت

 

                وقتی که آن سوار سپیده

 

با کوله باری از سخن

 

از دامن سهند سر افرازپرکشید

 

       خورشید هم

 

          مسیر سخن را

 

               رصد نمود

 

تا ناگهان

 

      آن اتفاق سبز

 

بیفتاد

 

در سایه سوار

 

            غزل

 

                جان تازه یافت

 

 

***

 

مثل دو توده ابر

 

از دو کرانه متفاوت

 

                 آنگونه در

 

                      حوالی هم

 

                        گرم هم شدند

 

تا آنکه این

 

                تولد باران مهر را

 

با گریه

 

                 آسما ن به زمین شاد باش گفت

 

آنگاه

 

            خیل بغض بود که

 

                  از شوق می شکفت

 

وقتی که این

 

دو شاعر شیدا

 

               بهم رسید

 

                                نیما و شهریا ر

 

                                               شهودی تبریز23/8/86

 

آژیر

 

****

 

آن روز

 

آمبولانس

 

 

واپسین

 

صدای سرخ  ترا

 

در خیابانهای کبود شهر

 

 

به آژیر کشید

 

                        ( برگهای تقویم)

 

 

هر برگ تقویم

 

اعلامیه ترحیم

 

               همــــــــان روز

                                  است

 که زرد و خشک

از درخت زمان

می ریزند

و

نعش متعفن روزهای مرده بر سنگفرش زمان

 

هوای قرن را آلوده کرده است

 

******

اینک

حیات را

بی حضور آ ب

 

       چگونه توان  زیست !!!!!

 

                                            

 

         اربعین

 

و

 

اربعین :

 

             رستاخیز احساس

 

                سکینه قلوب

******

اربعین:

 

    

 

(عطیه )ای که

 

نخستین بار

 

 از چشمه سار جان( جابر)

 

جوشیدن گرفت

 

و محیط تاریخ را

 

از خنکای زلال خویش آکند

 

******

اربعین

 

یعنی

 

نخستین بوســــــــــــــــــــــه های( عطیه )

بر

 

           ( حظیره آب)

 

                                                          شهودی – تبریز

                                                         ا ربعین 85

 

 

مطالب مشابه :

6 شعر سپید

زمان گذشت وگذشت زمان نمی گذرد - 6 شعر سپید -

---

شعر کوچه

گذشت زمان من را هم خاطره کرد شعر کوچه میخوندی توی گوش م

---

گذشت آن زمان

هیچــــــکــــــس - گذشت آن زمان - عاشقانه هایی برای همسرم، شعر های عاشقانه من و همسرم برای هم

---

اشعار عاشورایی

زمان گذشت وگذشت زمان نمی گذرد - اشعار عاشورایی - شعر: شهودی بستان آبادی- تبریز16/9/89

---

دستهای زیبا

زمان گذشت وگذشت زمان نمی گذرد - دستهای زیبا -

---

اخبار

زمان گذشت وگذشت زمان نمی گذرد - اخبار - اولين سوگواره شعر عاشورا آذربايجان شرقي در تبريز

---

برچسب :
شعر گذشت زمان