كوله پشتي - چادر - كيسه خواب - کفش کوه

کوله پشتی

برداشت از : koohnavard.farsnama.com

در میان وسایل کوهنوردی پس از کفش مهمترین وسیله کوله پشتی می باشد ؛ چون تمام وسایل مورد نیاز کوهنورد برای صعود و فرود و شب خوابی در درون آن قرار می گیرد . کوله ها از زمان قدیم تاکنون دستخوش تغییرات فراوانی شده اند ؛ بطوریکه امروزه اگر برای اولین بار برای خرید کوله به یک فروشگاه وسایل کوه بروید شاید از دیدن سایزها و رنگها و اشکال مختلف آنها سرتان گیج رود ! بنابراین لازم است با مشورت یک فرد خبره و باتوجه به نیازتان کوله ای مناسب اختیار کنید تا همیشه و در همه حال بهترین همدم شما باشد چون اگر شکل و اندازه کوله مناسب بدن و برنامه شما نباشد ممکن است بر اثر فشارهای وارده بر شانه و ستون مهره ها برای همیشه از کوله و کوهنوردی و حتی از زندگی سیر شوید .

برخی از کوله های قدیمی که امروزه نیز گاها استفاده می شوند دارای یک زین فلزی در خارج از کوله هستند که با پشت فرد در تماس است و چون بار را به تناسب بین شانه و پشت و کفل تقسیم می کند برای بارکشی های سنگین و حتی در موارد اظطراری برای حمل مجروح مناسب است . اشکال این کوله ها وزن بیشتر و ارتفاع و پهنای زیاد است . چون در مسیرهای تنگ یا دارای شاخه های درخت و یا سنگنوردی باید از کوله های باریکی استفاده کرد که عرض آن بیشتر از بدن نباشد . کوله های قدیمی دارای جیب هایی نیز در پشت و طرفین هستند که می توانید وسایل ضروری و دم دست را در آنها قرار دهید . ولی کوله های جدیدتر که بیشتر برای برنامه های فنی و یا زمستانی بکار می روند بجای جیب های بیرونی دارای یک جیب بزرگ در روی سر کوله هستند و بعضا نیز در بخش انتهایی کوله محفظه ای را جداکرده اند که دارای زیپ است و می توان برای وسایل ضروری و یا کیسه خواب از آن استفاده کرد ؛ در دوطرف و پشت کوله نیز بندهایی برای بستن وسایلی مانند فوم / زیر انداز و کلنگ و باتوم و کرامپون و … تعبیه شده است .
جنس کوله ها معمولا صد درصد ضد آب است که در انواع جدید از پارچه های گورتکس که سبکتر نیز هستند استفاده می شود . رنگ کوله نیز مانند لباسها باید بشکلی باشد که متضاد با محیط برنامه موردنظر شما باشد تا از دور کاملا به چشم بیاید که این مسئله در صورت گم شدن و یا مجروح و زمینگیر شدن به جستجوگران کمک زیادی می نماید . بنابراین کوله ها معمولا به رنگ های قرمز و زرد و آبی ساخته می شوند .
نوعی از کوله ها که به رنگ سبز و یا پلنگی هستند مخصوص شکارچیان و یا سربازان است که می خواهند در استتار باشند .
اندازه کوله ها را برحسب فضای داخل آن و با واحد لیتر اندازه گیری می نمایند که معمولا از ۳۰ تا ۱۰۰ لیتر متفاوت است . کوله های ۳۰ لیتری برای برنامه های یک روزه بدون وسایل خواب و یا دوچرخه سواری مناسب هستند که البته نوع مخصوص دوچرخه آن دارای بندک نبوده و در آن نیز با یک زیپ بزرگ نیم دایره باز می شود . همیشه کوله ای را انتخاب کنید که پس از قرار گرفتن تمام وسایل دیگر فضایی خالی نداشته باشد تا شکیل و خوش فرم به پشتتان بنشیند . اگر کوله بزرگتر باشد از فرم خارج شده و با لنگر انداختن موجب خستگی و آزار شما میشود و اگر کوچکتر هم باشد که مجبورید مقدار زیادی از وسایل را به دور کوله آویزان کنید و یا در دست بگیرید .
نوعی کوله نیز طراحی شده است که مخصوص حمل کودک است و علاوه بر جای مخصوص نشستن کوک که در حمایت هم باشد و سقوط نکند دارای تعدادی جیب نیز برای وسایل ضروری است ، امروزه کوله های مخصوصی نیز برای نوجوانان و بانوان ساخته می شود که متناسب با فیزیک بدنی آنهاست .
بخشی از کوله که با پشت فرد در تماس است شاید مهمترین بخش باشد که باید مانع از چسبیدن کوله به پشت و عرق کردن شود . کوله ها معمولا بند بزرگی در قسمت پایین دارند که بدور کمر پیچیده می شود و در حفظ تعادل موثر است . برخی نیز دارای بندکی مشابه و در جلوی سینه هستند که تعادل بالای کوله را حفظ می کند ولی موقع صعود که تنفس و حرکت سینه زیاد و سریع است بهتر است که بسته نشود و فقط موقع پایین آمدن آنرا ببندید .
کوله های باریک و لوله ای شکلی با جنس ضخیم نیز برای غارنوردی و آبشارنوردی ( دره نوردی ) ساخته شده اند که مناسب مسیرهای تنگ و خیس و خشن است .
موقع چیدن کوله وسایل سخت و فلزی را در تماس با بدنه کوله قرار ندهید که اگر در پشتتان باشد باعث آزار و اگر در اطراف باشد بر اثر کشیده شدن کوله به در و دیوار باعث پارگی کوله می شود . وسایل را طوری بچینید که سنگین تر ها در نزدیک پشت و بالای کوله باشند و همچنین وسایل را به ترتیب استفاده داخل کوله قرار دهید . در یک کلام کوله چینی خود یک هنر است که با تمرین در شرایط مختلف روز و شب و هوای سرد و گرم و با دستکش های کلفت و … بدست می آید . جای وسایل را کاملا بخاطر داشته باشید تا با چشم بسته هم بتوانید وسیله مورد نظر را بیابید ! مواد سوختی را در ظروف با در محکم و چند لایه پلاستیک قرار دهید تا نشت آن باعث خرابی کوله و لباس و غذاها نشود .
توصیه : در خرید کوله و همه وسایل کوهنوردی چون با آسایش و حتی جان شما سروکار دارد به قیمت فکر نکنید و بیشتر به کیفیت و دوام و راحتی و وزن کم آن بها دهید ؛ همچنین وسایل خود را تخصصی نمایید و بدنبال کوله ای برای همه برنامه ها و یا کفشی برای همه فصول نباشید .
کلام آخر هم این که بقول معروف باید چند تا کوله را کهنه و یا پاره کنید تا بتوانید کوله مناسب خود را پیدا کنید.

چیدمان و بستن کوله پشتی :

منبع: http://ecotour.persianblog.ir ، http://krcom.blogfa.com/post-343.aspx

کوله پشتی باید توسط کسی که آن را حمل می کند بسته شود. یک کوله پشتی موقعی خوب بسته شده که ضمن حرکت اگر چیزی بخواهید، فوراً روی آن دست بگذارید. بنابراین :
۱) سعی شود وسایل و پوشاکی را که در مواقع ضروری و کلاً در طول روز به آن نیاز نیست در قسمتهای زیرین کوله چیده شود و بهتر است برای جلوگیری از خیس شدن وسایل، مخصوصاً کیسه خواب و پوشاک، آنها داخل کیسه های پلاستیکی قرار داده شوند. پس از آن وسایل سنگین تر خود شامل کنسروها و ... را در راستای ستون فقرات از قسمت بالای لگن نزدیک به بدن در قسمت بالای کوله قرار دهید.
۲) مواد غذایی مورد نیاز در طول روز مثل قمقمه، آب، تنقلات، غذای بین راه، کمکهای اولیه، بادگیر، کلاه، دستکش، چراغ قوه، چاقو، لیوان، طناب انفرادی، یک عدد کارابین را در جیبهای بغل و درب کوله جای دهید.
۳) کوله پشتیها را بر اساس نوع برنامه و مدت آن انتخاب کنید. بنا بر یک ضرب المثل کوهنوردی قدیمی: "هرچه کوله شما بزرگتر باشد، شما هم وسایل بیشتری را با خود برخواهید داشت". حتی منضبط ترین کوهنوردان اگر امکان حمل کافی داشته باشند به سختی می توانند از برداشتن یک لیتر سوخت اضافی یا برداشتن یک کیسه خواب سنگین تر و گرمتر خودداری کنند. برعکس یک کوله کوچک نیز می تواند دردسرزا باشد. علاوه بر فشار آوردن بر کوله و درزهای آن به دلیل عدم تعادلی که دارد، هنگام حرکت مشکل ایجاد می کند. در ضمن هم در هنگام بستن و هم در هنگام حرکت انرژی بیشتری از انسان صرف می کند.

در کوله پشتی های فریم داخلی در مسیر های سخت و آسان سعی کنید وسایل سنگین تر را به سمت پشت و وسط استخوان شانه قرار دهید. در مسیرهای هموار و راحت بارهای سنگین را در قسمت بالاتر قرار دهید. این امر به شما کمک می کند تا سنگینی بار بر روی کفل و ران که بیشترین قابلیت در حمل بارهای سنگین را دارد منتقل شود. در مسیرهای سخت و صعب العبور کمی بار را به سمت پایین تر وسط شانه قرار دهید تا نقطه ثقل شما به پایین منتقل شده و تعادل شما در مسیر های ناهموار بهتر حفظ شود. اکثر کوله های فریم داخلی در قسمت پایینی قسمتی برای نگهداری کیسه خواب دارند. اگر کیسه خواب شما کوچک باشد می توانید سایر وسایل سبک خود را نیز در این سمت جای دهید. مزیت این نوع از کوله ها در آن است که دیواره ای این قسمت را از سایر قسمتهای کوله جدا کرده و از آسیب رساندن به کیسه خواب در اثر فشار وسایل بالاتر و سنگین جلوگیری می نماید. ابتدا کیسه خواب خود را درقسمت تحتانی قرار دهید و سایر وسایل سبک که احتمال می دهید تا هنگام خواب به آنها احتیاج نخواهید داشت را نیز بر روی کیسه بفشارید. این لایه درواقع پایه ای برای وسایل سنگین و متوسط داخل کوله پشتی خواهد شد. بند های کوله را محکم ببندید تا امکان هرگونه جابجایی بار و وسایل به حداقل برسد.

کوله پشتی های فریم خارجی مخصوص مسیرهای آسان طراحی شده اند. در این نوع کوله نیز همانند نوع بالا وسایل سنگین تر را در قسمت پشت و نزدیک بدن قرار دهید .هرچه این بار به سمت بالا تر باشد موجب می شود تا حمل آن آسان و راه رفتن شما با حالتی صاف همراه باشد. کیسه خواب معمولا در این نوع کوله پشتی در خارج کوله پشتی بسته می شود.

نکات زیر جهت بستن و مراقبت انواع کوله پشتی از اهمیت زیادی برخوردار است:

برخی از وسایل همچون عینک آفتابی، نقشه، بادگیر، تنقلات انرژی زا، کمک های اولیه، قطب نما، چراغ قوه، روکش کوله ، ظرف آب و... باید دم دست باشند تا در هنگام نیاز بدون برهم زدن چیدمان کوله پشتی پیدا شوند.

سعی کنید فضاهای خالی را پرکنید تا از تکان خوردن وسایل داخل کوله جلوگیری شود.

خرده ریزهای مرتبط به هم (وسایل آشپزی) را درون کیسه هایی به رنگ خاص طبقه بندی و نگهداری نمایید تا در هنگام استفاده با مشکل مواجه نشوید.

تا حد امکان از آویزان کردن وسایل بر بدنه خارجی اجتناب کنید زیرا علاوه بر تکان خوردن و احتمال گیر کردن به موانع ممکن است تعادل شما را برهم بزند.

یک کوله پشتی هرچقدر از مواد ضد آب ساخته شده باشد در اثر استمرار تماس با آب و باران از طریق درزها و زیپ خیس می شود.بنابراین بهترین وسیله روکش های ضد آب است که در باران بر روی کیسه کشیده می شود.

بعد از سفر کوله را با دستمال مرطوب تمییز نمایید و شن و ماسه آنرا تکان دهید. زیپ ها می بایست بعد از هر سفر با اسپری سیلیکون روغن کاری شود.

از حمل ظرف شیشه ای در داخل کوله ها خودداری کنید زیرا احتمال شکسته شدن و در نتیجه پاره کردن کوله ها و خرابی آنها می باشد. در ضمن وزن این ظروف غالباً سنگین نیز می باشد.

در حمل مواد نفتی و یا هر چیز دیگری که احتمال نشت آن می رود باید دقت شود. این نوع مواد باید داخل ظرف کاملاً آببندی شده قرار گیرند.

به هنگام حمایت یا حمل کوله با طناب از دیواره توجه شود که طناب یا کارابین حتماً از داخل یکی از بندهای کتف و حلقه حمایت کوله عبور داده شود و تنها به بند حمایت اکتفا نشود.

به هنگام استراحت سعی شود پشت کوله که معمولاً مرطوب می باشد به سمت خورشید قرار گیرد تا رطوبت تا حدودی گرفته شود. همچنین در مواقع استراحت کوله را در جای مناسب قرار دهید تا از غلطیدن به پایین جلوگیری شود.

چنانچه کوله پشتی کثیف شد می توانید آنرا با آب نیمگرم و صابون بشویید و از حرارت مستقیم به آن جلوگیری کنید. از شستن کوله با مواد شیمیایی (تاید)، چنگ زدن و انداختن در ماشین لباسشویی خودداری نمایید زیرا مواد ضد آب آن بعد از مدتی از بین خواهد رفت.

هنگام مراجعت از برنامه حتماً کوله خود را از ظروف کثیف یا مواد غذایی مانده از برنامه و نیز لباسهای خیس و کثیف تخلیه کنید.

چنانچه در کوله پشتی پارگی مشاهده کردید در اسرع وقت آن را ترمیم کنید.

قبل از اجرای برنامه از سالم بودن کوله خود اطمینان حاصل کنید.

اغلب مشاهده می شود که در برنامه های بلند مدت که مجبور می شویم کوله پشتی خود را داخل صندوق اتوبوسها و یا باربند قرار دهیم با مشکل کثیف شدن، خیس شدن و یا پاره شدن کوله مواجه هستیم. بهتر است کیسه ای برای حفاظت کوله تهیه کنیم.

کیسه خواب

کیسه خواب نیز از وسایل ضروری یک کوهنورد است که بیشتر در برنامه های چند روزه که احتیاج به شب مانی در کوه دارد استفاده می شود .
خواب یکی از ضروریات انسان مخصوصا برای تجدید قوا می باشد . بنابراین کیسه خواب راحت و نرم و گرم از اهمیت بالایی برخوردار است کیسه خوابها به دو نوع پر و الیاف تقسیم بندی می شوند . کیسه خوابهای پر که حاوی پر قو هستند از قدیم بسیار مورد توجه بوده اند . تنها نقیصه کیسه خواب پر اینست که اگر خیس شود خشک شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد و خیس شدن در زمستان نیز برابر با یخ زدگی و یا مرگ است ! برای رفع این نقیصه الیاف جدیدی به شکل لوله های تو خالی ساخته شده و در ساخت کیسه خوابهای جدید و حرفه ای از آنها استفاده می شود . این الیاف با وجود سبکی از حجم بالایی برخوردارند که بسته بندی در کوله را کمی مشکل می سازد . البته این نقیصه نیز در الیاف جدید به نام ترمو لایت برطرف شده است .
چون کیسه خواب پر هنوز طرفداران زیادی دارد کمی درباره آن بیشتر توضیح می دهیم . میزان پر موجود در کیسه خواب بصورت درصد کرک و ساقه پر بیان می شود . مثلا پر ۶۰/۴۰ یعنی ۴۰ درصد آن ساقه و ۶۰ درصد آن کرک پر است . بدین ترتیب کیسه خوابهای ۷۰/۳۰ و ۸۰/۲۰ و ۹۰/۱۰ و ۹۵/۵ نیز موجود است . که این نوع آخر بسیار حرفه ای و مخصوص صعودهای بلند می باشد . لازم بذکر است که هرچه درصد کرک پر بیشتر باشد کیسه خواب گرمتر و سبک تر است .
دمای مطلوب کیسه خوابها نیز با سه دمای حداقل و راحت و حداکثر بیان می شود . مثلا ۱۰و۱۷- و ۲۵- درجه سانتیگراد یعنی این کیسه خواب برای دمای بین ۱۰ درجه بالای صفر تا ۲۵ درجه زیر صفر مناسب است ولی ۱۷- درجه سانتیگراد راحت ترین و مطلوبترین دمای آنست و نزدیک به دمای حداقل از گرما و نزدیک به دمای حداکثر از سرما اذیت خواهید شد . دمای حداکثر یا نهایی تنها از یخ زدن اعضای بدن جلوگیری می کند و شما خواب خوبی در این دما نخواهید داشت . بنابراین در خرید کیسه خواب به دمای حداقل بیشتر توجه شود . ضمنا هرچه کیسه خواب درصد کرک بالاتری داشته باشد دمای متوسط آن به دمای حداکثر نزدیکتر می شود و اصطلاحا قویتر است .
و باز هم همان حرف تکراری که با توجه به برنامه خود کیسه خواب را تهیه کنید . یعنی حداقل باید دو کیسه خواب داشته باشید یکی برای بهار و دماهای بالای صفر و یکی برای پاییز و زمستان و دماهای زیر صفر . تابستانها هم که لخت می خوابید تا پشه ها دلی از عذا در بیاورند .
کیسه خوابهایی که در ایران موجود است تا حدود ۴۵- درجه سانتیگراد هستند و جوابگوی آب و هوای ایران هستند . هرچند می توان با افزایش لباس و پوشیدن البسه پر نیز به گرمای بدن افزود .
در مورد طول کیسه خواب حتما از طول بدن شما بلند تر باشد تا در صورت نیاز بتوانید کفش و یا ظرف آبتان را شب در ته آن بگذارید که تا صبح یخ نزند .
در خانه و زمانی که از کیسه خواب استفاده نمی کنید آن را بصورت باز از چوب لباسی آویزان کنید تا پر های آن پف کند و اصطلاحا نشکند . چون شکستن پر و خوابیدن آنها بر روی هم از دمای کیسه خواب می کاهد .
نکته : حتما موقع خواب از لباس زیر خشک استفاده کنید . چون اگر تنها زیرپوش شما بر اثر تعرق خیس شده باشد و داخل ده تا کیسه خواب هم که بروید باز سرما خواهید خورد.

چادر کوهنوردی

چادر جزو وسایل گروهی کوهنوردی و خانه متحرک کوهنورد می باشد .
بطور کل چادر ها به دو نوع کمپینگ و ارتفاع تقسیم می شوند . نوع کمپینگ مخصوص ارتفاعات پایین و نیمه اول سال می باشد ؛ نوع ارتفاع نیز برای ارتفاعات بالا و برنامه های نیمه دوم سال است .
چادرهای ارتفاع برخلاف چادرهای کمپینگ دارای ارتفاع و وزن کمی می باشند و معمولا به شکل گنبدی هستند که با تیرک های سبک فلزی ( آلومینیوم یا تیتانیوم ) و یا فایبر گلاس مقاومت خوبی در برابر بادهای تند ارتفاعات داشته و سریع برپا و یا جابجا می شوند . جنس بدنه چادر ها معمولا از پارچه دارای قابلیت تنفسی گورتکس می باشد . چادر های ارتفاع و بعضا کمپینگ معمولا دو پوش هستند که پوش خارجی آن ضد آب و باد و پوش داخلی گورتکس است . بین این دو لایه نیز حدود ۱۰ سانتیمتر فاصله برای تبادل هوا وجود دارد .
یکی از نکات مهم در استفاده از چادر ، جلوگیری از تعرق آن است که با تنظیم و باز کردن پنجره ها و یا درچه های تعبیه شده در بدنه چادر امکان پذیر است . همچنین در صورت یکی شدن دمای داخل و خارج چادر بر روی بدنه داخلی بر اثر تنفس و بازدم افراد برفک ایجاد می شود که با گرم شدن هوا در نزدیکی صبح تبدیل به آب شده و همه وسایل داخل چادر را خیس می کند.
چادر های ارتفاع که معمولا از ۱ تا ۴ نفر ظرفیت دارند با داشتن پوش دومی بزرگتر از خود چادر ، دارای دو بخش اضافی در جلوی دو در چادر است که یکی بعنوان انبار وسایل و لوازم غیر ضروری برای خلوت شدن داخل چادر و از فضای دیگر نیز بعنوان آشپزخانه بمنظور جلوگیری از کثیف شدن و یا آتش سوزی داخل چادر استفاده می شود .

کفش کوه

ساختمان اصلی کفش کوه :

هر کفش کوه از دو قسمت اصلی تشکیل شده که به یکدیگر دوخته یا چسبیده و محکم و یکپارچه شده اند.

اول تخت کفش که شامل تخت بیرونی و تخت میانی است و قسمتهای ضربه گیر یا محفظه های هوا را نیز در بر می گیرد. این قسمت می باید انعطاف و اصطکاک لازم را برای نوع فعالیت کوهنوردی فراهم نموده و بسیار مقاوم و بادوام باشد. معمولاً تخت کفش از ترکیبات ویژه ای از لاستیک و کربن و مواد مقاوم و قابل انعطاف دیگر ساخته می شود. تخت هر کفش برای فعالیت های زمستانی در برف و یخ و فعالیت در فصول گرمتر از اشکال مختلف و ویژگیهای خاصی برخوردار است که به طور خلاصه بر حسب نوع فعالیت مصرف کننده متغیر ساخته می شود.

دوم بخش رویه کفش است که نگاهدارنده روی پا و قوزک پا است. این قسمت پا را از سرما، گرما و عوامل و عناصر محیطی محافظت می نماید. بخش فوقانی از چرم ساخته شده و معمولاً محکم و با دوام است ولی سفت و محکم می باشد. معمولاً مقاومت در برابر نفوذ آب در کفش های چرمی بیشتر است مگر اینکه در ساخت کفش های پارچه ای از مصنوعات ناتروا مانند گورتکس یا مشابه استفاده شده باشد. کفش کوه معمولاً شامل قسمتهای مختلف زیر است.

1. گلو بند مچ پا: قسمتی است با لایه دوزی نرم که خوب به پا چفت گشته و اطراف مچ پا را نگهداری می نماید و موجب استحکام پا خصوصاً در زمین های سنگلاخی می گردد.

2. آستری: می تواند از چرم های نرم یا از منسوجات مصنوعی ساخته شود. آستری بایستی زود خشک شود و با دوام باشد.

3. پاشنه پوش: محل استقرار پاشنه پا در کفش است.

4. محفظه هوا یا مواد الاستیک: این قسمت به منظور عمل ضربه گیری در زیر پاشنه پوش و قوس تخت میانی در کفش تعبیه می شود.

5. کفی کفش: داخل کفش و روی تخت میانی قرار داده می شود و فضای کف وکناره پا با کفش را پر می کند. این قسمت ضمن اینکه خود به عنوان نوعی ضربه گیر عمل کرده و وضعیت استقرار کف پا در داخل کفش را تعیین می کند. کفی می بایستی هر چند وقت یکبار تعویض شود. انتخاب کفی مناسب می تواند به اندازه و چفت کردن پا در کفش موثر واقع شود.

6. تخت میانی: لایه ای است بین تخت کفش و رویه کفش و از سازه های کلیدی کفش به شمار می رود و انعطاف پذیری تخت کفش را کنترل می نماید.

7. تخت کفش: ( توضیح داده شد ) .

8. چرم یا لاستیک کناره: این قسمت نواحی دور تا دور بخش فوقانی کفش و بالای لبه خارجی تخت را پوشانیده و ضمن جلوگیری از سایش و فرسودگی بخش فوقانی، از نفوذ آب بین تخت و رویه جلوگیری می نماید.

9. پوزه کفش: انگشتان را محافظت می کند و باید به نحوی باشد، که سلامت انگشتان را تضمین کند.

10. زبانه: بخشی است که لایه دوزی شده و می تواند تا شده و زیر بندها قرار گیرد تا اولاً در مقابل نفوذ آب مانع ایجاد کند و ثانیاً نرمی و راحتی روی پا را تاٌمین کند.

اندازه کفش:

در موقع امتحان کردن کفش جورابی را بپوشید که در موقع فعالیت و استفاده از کفش می خواهید بپوشید.

بهترین زمان برای خرید کفش کوه غروب است که پا در اثر فعالیت روزانه ورم دارد.

جوراب باید اندازه پا باشد، نه گشاد و نه تنگ باشد. جورابهای نخی و کتانی معمولاً بهترین انتخاب نیستند. جورابهای بافته از الیاف مصنوعی خاص با بافت ظریف که در قسمت فوقانی کمی ضخیم تر می باشند و الیاف کش باف (لیکرا) هم دارند.

یکی از مهمترین معیارها برای تشخیص کفش مناسب استفاده از یک شیب است، بدین صورت می توانید سر خوردن پاشنه پا (هنگام سربالایی) و راحتی انگشتان (هنگام سرپائینی) را امتحان کنید. حرکت پاشنه نباید از یک سانتیمتر تجاوز کند، همچنین هنگام گام برداشتن در یک سرپائینی تند نوک انگشتان نباید به جلوی کفش ضربه بزند. اگر اندازه تحت فشار پایتان با اندازه بدون فشار آن فرق می کرد، بدانید که پای شما بزرگ می شود و هنگامی که پای شما اینگونه است باید حالت تحت فشار را ملاک قرار دهید. تاولهای ایجاد شده در نواحی پاشنه پا و در اطراف پا به دلیل حجم زیاد کفش است و استفاده از جوراب های ضخیم تر یا یک کفی نازک این حجم اضافی را بر طرف می سازد. تاولها، حاصل از اصطکاک هستند و پاشنه بیش از هر جا در معرض این آسیب قرار دارد. پاشنه کفش نو اغلب محل این نوع سر خوردن هاست که گاهی اوقات پس از آن که کفش به پای شما حالت گرفت، تقلیل می یابد. اگر شما کوهنورد حرفه ای هستید یا اینکه می خواهید در برف عمیق قدم بر دارید، مقاومت کفش های تمام چرم در مقابل پارگی و دوام آنها برای شما بهترین ارمغان است.

کفش هایی که رویه یکپارچه چرم دارند گرانترند و چون دوخت کمتری دارند احتمال نفوذ آب در آنها کمتر است. البته برخی سازندگان کفش با استفاده از مواد ضد آب و تنفس کننده سعی می کنند که عایق بودن روئی را در برابر آب تاٌمین کنند. با استفاده از این روش سازندگان کفش توانسته اند کفش های چرمی پارچه ای سبک و گرمی بسازند که در مقابل شرایط مختلف آب و هوائی از پا محافظت کنند. اگر ارتفاعات بلند و راهپیمائی های زمستانه جزء برنامه شماست، بهتر است انتخاب خود را به کفش های کرامپون خور محدود کنید. این بدین معناست که این کفش ها ساختار لازمه جهت جلوگیری از کم شدن جریان خون بر اثر فشار تسمه کرامپون را دارند و نیز مقاومت لازم که برای جلوگیری از لغزیدن کرامپون از زیر کفش حیاتی است را دارا هستند. برای برخی کفش ها لبه های خاصی طراحی شده است که به شما در بستن کرامپون کمک می کند. اگر شیب های برفی و یخچال را برای آینده در نظر دارید، یک تخت میانی ضخیم برای کمک در اوقاتی که تنها نوک کرامپون در یخ فرو می رود حیاتی است. پوتین های تمام چرم جدید انتخاب بیشتر یخ پیمایان عمود پیمای افراطی است. سرمای بیش از حد و ارتفاع خیلی بالا کوهنوردان را به سمت پوتین های پلاستیکی دوپوش کشانده است. بنابراین کفش مورد نظرتان را با توجه به تناسب راحتی و قیمت برای خود در نظر بگیرید نه توجه به مارک کفش .

انواع کفش:

امروزه در کوهنوردی صحبت از کفشی که بتوان از آن در برنامه های مختلف بهره مند شد کاملاً بیهوده است و باید برای هر برنامه خاص کوهنوردی کفش مخصوص آن را تهیه کرد. گاهی اوقات در بین کوهنوردان صحبت از کفش های چهار فصل به میان می آید، به کار بردن عبارت چهار برای یک کفش بدین معنی است که آنرا می توان در تابستان به دلیل عدم تعرق پا و در زمستان از قابلیت ضد آب یا ضد باد بودن آن استفاده کرد. این مفهوم استفاده عمومی کفش است و کاربرد تخصصی ندارد. بدیهی است کفشی که که برای زمستان استفاده می شود، قابلیت های خاص خود را دارد و کفشی که در تابستان استفاده می شود، کاملاً با آن متفاوت است و نباید انتظار چند منظوره از یک کفش داشت .

کفش ها در کوهنوردی حرفه ای به 6 دسته تقسیم بندی می شوند:

1. کفش صعود هیمالیایی (Expedition) : این بخش شامل کفش های سه پوش و دو پوش است که بیشتر کاربرد زمستانی دارد.

2. کفش کوهنوردی سنگین (High Mountain): این خش شامل کفش های سنگین و نیمه سنگین و بسیار قوی کوهنوردی است که تمام آنها قابلیت نصب کرامپون را دارند و برخی به دلیل ویژگی لایه های مصرف شده در تولید آنها قابل استفاده در صعودهای بلند زمستانی نیز می باشند.

3. کفش کوهنوردی (Mountaineering) و (Back-packing): این بخش شامل کفش های نیمه سنگین کوهنوردی است و برای صعودهای چند روزه در سه فصل سال قابل استفاده است و برخی از آنها که لایه گورتگس یا سیمپاتکس دارند، برای صعودهای زمستانی تا ارتفاع 4000 متر کاربرد دارند.

4. کفش کوه پیمایی (Trekking): این بخش شامل کفش های سبک کوهپیمایی است و از آنها باید در حد صعودهای یک روزه انتظار داشت و به دلیل داشتن دوخت در روی کفش نباید از آنها در مسیرهای سنگلاخی یا فرود از شن اسکی استفاده کرد.

5. کفش راهپیمایی (Walking): این بخش شامل کفش هایی است که در مسیرهای ساده قابل استفاده بوده و عموماً در کفه آنها شوک گیر استفاده شده است.

6. کفش سنگنوردی (Climbing): این کفش ها که اصطلاحاً کتانی سنگ نیز نامیده می شوند، کفش هایی هستند که فقط برای صعودهای سالنی یا دیواره های سنگی استفاده می شوند.

نگهداری از کفش کوه:

از کفش هایمان باید خوب نگاهداری کنیم تا شکل و فرم خود را حفظ نماید، به طور کلی بعد از راهپیمایی و موقعی که کفش را از پا خارج می سازید، گل و خاک چسبیده به آنرا با آب سرد خالص و فرچه یا مسواک جدا کنید، کفش را تمیز نموده و با پارچه خشک نمایید. هرگز از گرمای آتش یا بخاری برای خشک کردن کفش استفاده نکنید. اگر کفش از آب دریا خیس شده باشد باید با آب سرد خالص شسته شود، زیرا املاح آب دریا به چرم آسیب می رساند. توصیه میشود که بعد از خارج کردن بند و کفی و خشک شدن کامل مقداری ژل یا اسپری مخصوص به کفش بزنید.

منبع : http://vetous.blogfa.com/post-78.aspx

كوله پشتي - چادر - كيسه خواب - کفش کوه

مطالب مشابه :

کفشهایم را گم کرده بودم

تعبیر خواب کفش

!!! تعبیر خواب کردن یک دختر