قصه زن بابای امروزی 70

آقای ابراهیمی آپارتمانی در کرج برای پسر و عروسشان تهیه کرده بودند که آنها به دلیل بُعد مسافت به اعتراف خودشان ماهی یک بار به آنجا سرکشی می کردند و در بقیه ایام ، در منزل ایشان اقامت داشتند .

و آپارتماني ديگر در جنوب غربی تهران برای فرزند دیگر خریده و اجاره داده بودند .

و یک آپارتمان هم در غرب تهران داشتند با قدمتی سی ساله که در آنجا ساکن بودند .

روزی كه به اتفاق مشغول ماشين سواري و گفتگو بوديم ، ما را به منطقه اي بردند كه خانه پسرمجرد در آن قرار داشت و دورادور از محل بازديد كرده و خانه را هم نشانمان دادند .

و بعد كه از نبود فرزندان در خانه خود مطمئن شدند ، پيشنهاد كردند كه حالا برويم و خانه اي را كه بايد در آن زندگي مشترك را آغاز كنيم ، ببينيم .

به محل مورد نظر كه رسيديم ، دروغ چرا ؟

از محيطش اصلاً خوشمان نيامد .

گفتيم حالا برويم داخل شايد نظرمان عوض شد .

از ساختمان كه داخل شديم ، در جلوي هر آپارتمان نمايشگاهي از كفشها و دمپايي هاي ساكنين ساختمان برپا بود كه مثل تيري در چشم ما فرو رفت ، تا طبقه چهارم كه پله ها را گز كرديم و رسيديم به آپارتمان مذكور .

از در كه وارد شديم خانه بسيار تمييز و مرتبي ديديم كه اصلاً انتظارش را نداشتيم .

اول كل آپارتمان را نشانمان دادند و بعد در اتاق پذيرايي نشستيم و اصرار داشتند تا با ميوه يا شربتي از ما پذيرايي كنند .

اما با آن بغضي كه گلوي ما را چنگ مي زد ، نفس هم به سختي جابجا مي شد چه رسد به تنقلات .

هر چه نگاه مي كرديم ، ديواري در آن خانه نديديم كه عكس همسر مرحوم با قاب خاتم بر آن ننشسته باشد .

آن ديوارهاي كوتاه هم با قاب عكسهاي عريض و طويلي كه روي آن بود ، مثل ما جايي براي تنفس هواي تازه نداشت .

خانه تمييز و مرتب بود .

اما فقط يك زن مي فهميد كه زني در اين خانه حضور ندارد تا آن فرش لوله شده در زير مبلها را برداشته و به جاي ديگري ببرد .

زني در خانه نبود تا روكش پلاستيكي روي ميزهاي پذيرايي را برداشته و جايش شيشه بگذارد .

زني در خانه نبود تا پرده هاي تور قديمي را كه بيست سال پيش براي خودش زيبا بود با پرده هاي حرير عوض كند .

زني در خانه نبود تا مبلهاي استيل در آن فضاي تنگ را با يك دست مبل راحتي و شيك عوض كند .

البته عروس خانواده كه تنها زن خانه بود ، برايش مهم نبود كه ميز قديمي زير تلويزيون LCD را با ميزي شيشه اي عوض كند .

كه لوازم برقي بالاي كابينهاي فلزي را از آن نمايشگاهي كه بازديدش براي عموم آزاد بود ، بردارد .

كه وسايل آن دو اتاق خواب را كه از قرن هجدهم به يادگار مانده بود ، قدري به محيط خواب نزديكتر كند .

وقتي نفس در سينه حبس شد از ديدن اين فضا ، از آقاي ابراهيمي خواستيم تا ليواني آب به دستمان دهند كه ديديم حتي روي در يخچال هم عكسي از همسر مرحوم و و فرزندان هست تا هميشه هميشه ياد و خاطره شان زنده باشد براي هر كسي كه به اين خانه بيايد .

و ما فقط توانستيم يك ربع در آن خانه دوام بياوريم و با هزارويك بهانه خواستيم تا ما را به منزلمان برسانند كه بيش از اين نمي توانستيم بغضمان را فرو دهيم .

هر چند كه آقاي ابراهيمي پي به ناراحتي ما برده بودند ، اما ما كلامي از فضاي دلگير آنجا نتوانستيم بر زبان آوريم .

وقتي به خلوت خود پناه برديم ، ديديم ما زن اين ميدان نيستيم كه چنين فضايي را تحمل كرده و چشم بر آرزوهاي خفته خود ببنديم .....

كه هميشه اميد به آينده داشتيم تا خانه مان را آنگونه بچينيم كه دلمان مي خواست و حالا در تنگنايي قرار داشتيم كه بعيد مي نمود بتوانيم حتي يك سوزن را جابجا كنيم .

روزهاي زيادي را با افسردگي و سرخوردگي گذرانديم .

با خود مي گفتيم كه آقاي ابراهيمي با سياست ظريفي اول ما را به آن يكي آپارتمانشان بردند تا با مقايسه دو محيط ، قدر اين يكي را بدانيم .

در حالي كه يلدا جان ما را اميد مي دادند كه ما قدرت آن را داريم كه همه چيز را آرام آرام به دلخواه خود تغيير دهيم .

اما او نمي دانست كه آن خانه ، خانه آرزوهاي ما نبود .

قصه زن بابای امروزی 70

مطالب مشابه :

تغيير دكوراسيون با حداقل هزينه

جديدترين مدل هاي ميز لوازم صوتي و تصويري

ضوابط مربوط به تجهيزات مدرسه(طراحی معماری)

7نکته براي چيدمان اتاق نشيمن

لیست جهزیه

جعبه جادویی همیشه دردسرساز است! جايگاه تلويزيون در دكوراسيون

قصه زن بابای امروزی 70