شعر 2

دل نوشته های کوتاه : حمید فتحی زاده

شعروصف معلّم

سخن ها گفته اند وصف معلّم عجب توصیف زیبا شد معلّم

همین شغلی که شغل انبیاباشد طلا گفتن به وصفش هم روا باشد

سخن زیبا بفرموده ست مولا که من علمنی حرفا فقدصیرنی عبدا

رجایی مرد علم و دانش و هوش نگردد راه او هرگز فراموش

بگفته جمله ای وصف معلم همین یک جمله بس وصف معلم

بگفتا که هنر، ذوق است و عشق است معلم را چنین توصیف فوق است

که بالاتر از این لذت نباشد که بالاتر از این عزت نباشد

رهایش کن اگر شغل تو باشد مبارک باد اگر عشق تو باشد

نمی خواهم بگویم من شعاری معلم هست ازاین توصیف عاری

به شدت دوست دارم این هنر را خدا را شاکرم داده گهر را

بزرگان حرمتش را پاس کردند بیایید حرمتش را پاس داریم

شعر: حمید فتحی زاده

12/اردیبهشت/ 90

شعر وقت نماز

دوست من وضو بگیر وقت نماز عجله نداشته باش وقت نماز

اوّل وقت بخوان وقت نماز عطر خوشبوروبزن وقت نماز

جانمازی پاک با مهر کربلا تسبیحی داشته باشیم وقت نماز

تسبیحی برای ذکر داشته باشیم ذکر زهرا بخوانیم وقت نماز

تعقیبات نمازواجرا کنیم چرا که ثواب داره وقت نماز

دخترا چادر کنند برسرشون پسرا لباس زیبا تنشون وقت نماز

موقع نماز فکرا جایی نره چرا که حضور قلب باید باشه وقت نماز

وقتی که نمازمون ادا کنیم می تونیم دوستامونو دعوت کنیم وقت نماز

دعوتی برای یک امر نکو که همان نماز باشه وقت نماز

گل میشی عزیز میشی زیبا میشی اگه باشی همیشه یاد نماز وقت نماز

فتحی بسه میدونم بچه هامون خیلی خوبند چون که اجرا می کنند وقتی باشه وقت نماز

وضو

دانی که چیست علّت وضو گرفتن عزیز

پاکی تن از گناه پاکی روح از خطاست

طهارت چشم وروست طهارت زبان است

آب زدن به صورت پاکی اندام روست

آب زدن به دستان پاکی دست از خطاست

علّت مسح سرهم پاکی فکر از خطاست

مسح دوپا خود بگو آری حرفات درست است

مسح دوپا علّتش پاکی پا از خطاست

نرفتن سوی گناست قدم سوی انبیاست

کار خدا حکمت است حکم وضو همین است

پاکی تن از خطاست پاکی روح از گناست

بنام خدا

قطعه شعری به نام : پلکان معرفت

شبی بنشسته بودم در اتاق ساکت و خاموش

شاید هم به خوابی

خلسه ای

شاید به رؤیا

وپر شد خاطرات سی و چندین ساله ام در ذهن

به ناگاهی خودم را در کنار پلکانی

که آن رامعرفت نامیده اند دیدم

بَه چه خوشحالم ،

چه قدر زیبا

چه سرمستم

ازاین چند پله ای را

که با زحمت

توانستم روم بالا

******************

در آنجا من نگاهم را به پایین تر فرو بردم

وخود را آنقدر داناوسرمست و خوش اقبال

از این چند پله ای را من که لرزان

توانستم به زحمت طی کنم ، شادو سر حال

وزآن بالا به پایین تر

نگاهم بردم اندر پای پله

بدیدم مردمانی همچو گربه

به جان هم فتاده

بدیدم مردمانی همچوخرگوش

برای دخل و خرج خود چه باهوش

من آن پایین راسو دیده ام

ترسان و لرزان

وموشی را که کس کرده به لانه

به امید فریب گربه ای آنجا

که شاید او رباید لقمه ای نان

دراین پایین همی بینم جدال گرگ و آهو را

که می درد به بی رحمی شکارش را

که شاید روز دیگر ماند او زنده

وآن آهوی بیچاره

چه مظلوم است آنجا

ودر جایی دگر بینم الاغ بارکش را

که سرمست از تلاش و کار وکوشش

وراضی گشته با یک لقمه ای نان

که اندازد جلویش صاحبش

شاید بماند زنده روزی

ودیدم آنطرف تر مردمانی را که با یک با د می لرزند

وچون طبلند توخالی ولیکن

چه فریاد بلندی دارن آنجا

چه مغرور وچه بادی می دهند برلپ

ولی دانند که لرزانند

وتنها راه بیدار و نجات تک تک آنها

همین پله، ولی انگار نه انگار است

آنها همچنان نادان نادانند

*************

ومن که همچنان با رنج وسختی

می نمودم طی مسیر پله ای دیگر

به ناگاهی بدیدم مردمانی را که باسرعت

نمودند طی مسیر پله هارا

ومن حیران ودر حسرت

چنان دادند بر من گردوخاکی را

که با یک چشم زدن بر هم

بدیدم که همه رفتند آن بالا

در آن بالا شهیدان را کنار صالحان دیدم

ودیدم انبیا و اولیا را

که چون نوری درخشانند آن بالا

ومن در حسرت آنها

که آیا می شود پیمود این ره را شتابان

ولی این کار من بود ه

که چون یک لاک پشتی خسته و آرام و رنجور

بپیمایم یکی یک پله ها را من به سختی

به امیدی که من هم طی کنم شاید رسم آنجا

حمید فتحی زاده

5/7/1387

قطعه شعری در وصف پاییز

چه کسی گفته که پاییز نه زیباست چه کسی گفته بهاران چه دل انگیز

حسی که دارم من از این پاییز زیبا حسی قشنگ است وغریب است ودل انگیز

یاد آور کوچ عزیزان فصل پاییز گرچه غم انگیز است به نوعی هم دل انگیز

خواب خوش آن تک درخت خشک بی جان در بارش و طوفان و سرما بَه دل انگیز

زیرا که آن خشکان درخت سرد و بی جان امیدش این است که همی آید بهاران دل انگیز

ریزش برگ از درختان فصل سرما زیباترین تصویر پاییز دل انگیز

باشد نسیم سرد ورعدوبرق وباران اندر پی اش سرمای سوزانها دل انگیز

بعدش به امید طراوت بعد سرما وقت بهاران به چه زیبا و دل انگیز

تا فصل پاییزی نباشد در طبیعت کی می توان لذت نمود اندر بهاران دل انگیز

مجموع نعمتهای او هستند زیبا گل در کنار خاربا معنا بود آری دل انگیز

کرکس قشنگ و جغد زیباست اندر کنارش بلبل و قمری دل انگیز

باور کنیم مجموع الطاف خداوند اندر کنار هم همه هستند دل انگیز

************

قطعه شعری در وصف بسیج

سخن گویم برای یادگاری بماند این سخن ها جاودانی

سخن از مردمانی همچنان شیر که قلب دشمنان را می زنند تیر

سخن از رهروان پاک عشق است بسیجی مرد میدان دار عشق است

امر رهبر بود تشکیل بسیج به چه فکری بود تشکیل بسیج

با بسیج هم انقلاب پاینده است دشمنان هم با بسیج درمانده است

بسیجی عاشق مولا و رهبر بسیجی منتظر بر امر رهبر

ولایت در بسیجی عمق دارد بسی سوز گداز و عشق دارد

بسیجی ریشه دارد با ولایت بسیج معنا ندارد بی ولایت

بسیجی وارث خون شهید است همیشه رهرو راه شهید است

بسیجی قلب پاک و مهربان دارد بسیجی جاذبه ودافعه را تواُمان دارد

اهل سازش و مدارا نیست او دشمن هر چه دغل باز و درو

دوستدار دوستداران خدا ست دشمن ظالم و هر که بر خداست

حرف حق را هرچه است او می زند گر چه تلخ اوبا صداقت می زند

ترسی از هیچ کس ندارد جز خدا حرف او باشد همان حرف خدا

بوده ام را چند سالی در بسیج لیک پرسم من زخود و زبسیج

بوده ام من در خط و راه شهید یا که بردم شاید اسمی از بسیج

از خدا خواهم دهد درک بسیج آشنا و رهرو فکر بسیج

تا که من هم سر دهم روز حساب بوده ام من هم بسیجی با کمال افتخار

************

كي خواهد باريد ،بر تن خسته من ؟
آنچنان باراني، كه بهاري كند اين فصل زمستاني من
خستگي برگيرد ،از من و جان زمين
با خودم مي خوانم، شعر باران را باز
....
تازه فهميد ام
كه چرا
سهراب بي چتر زير باران مي رفت
و چرا آن شاعر، قطره را مي فهميـد
و چرا گل هاي شقايق ، سوسن
و گل ميخك و نرگس ...
جملگي در باران چتر را مي بندند
كاش احساس رويدن را، در تن سبز علف
مثل سهراب مي فهميدم
جامه شعر را، به تنش مي كردم و به بازار اشعار نو مي بردم
و به ارزاني قلب شاعر، كه لب از گفتن شعرش بسته است
بدهم دست شما
كه به من مي خنديد
و به ابيات بي انجامم
و به آهنگ بد اشعارم
لبتان خندان است
دل من هم به همين مي بالد
لبتان خندان است! ....
چه شود بهتر از اين
لبتان خندان و دلتان شاد از اين حس كج شاعريم
خنده ها تان كه اگر، به من و شعر من است
هيچ خيالي نيست
دل من هم شاد است
جان آن خنده ي تان
جان آن بوي بهار ،و تن شاخه گل...
به دل خسته من
و زمين خسته
و به اشك هاي بهار
و به اشعار نو، و نيما
به تمسخر نخنديد هرگز
كه دلم مي گيرد
مثل نيما از آن خفته چند
كه شما ها باشيد
نگزاريد كه من ،قايقي بردارم
دل از اين شهر شما برگيرم
پشت دريا بروم
گله از دست شما، به سپهري ببرم
كه چرا اين مردم دانه هاي دلشان پيدا نيست
و به ثالث گويم
كوچه هاي عشق را، راه بن بستي نيست
كوچه بازار شده است
و دگر عاشق در كوچه ما پا گير نيست
به نسيم مي ماند
كه فراري شده است
دگر امثال تو را، عاشقش نشناسند
کودنش مي خوانند
كه اسيرند به كوير وحشت
چه بگويم ثالث
دل من چركين است
غم دور ي از تو
در فراغ سهراب
چه كنم با غم شعر نيما ؟
كه فروغ از غم او دق كرد است
شاعران را همه از دم خواب برد
گريه ام از دل بيدار شعر نيما ست
كه غريب افتاد ست
دست هاي تو و سهراب كه كوتاه شده از دنيا را
با دلم مي بوسم
دردم از آنهايست
كه به دنيايي من و امثالم
تهمتي مثل كوير مي بندند.

************

آواز عاشقانه

آغاز کن غزل را ، آغاز عاشقانه
خواندم شبی زحالم ، با ساز عاشقانه

بنگر به عمق جانم ، شوری است در نهانم
در لوح سینه دارم یک راز عاشقانه

در جستجوی یارم ، در دل چه بی قرارم
از شوق پر گشایم ، پرواز عاشقانه

سودی ندارد اینجا آه و نفیر تنها
شرط وصال باشد یک ناز عاشقانه

آواز دلنشینی با یاد یار خواندم
می نامم این غزل را ، آواز عاشقانه

بدرود....

شعر 2

مطالب مشابه :

تسلیت به همکار..

آگهی استخدا دیپلم تا فوق لیسانس در شرکت معدنی و صنعتی گل گهر

شعر 2

بیا تا گویمت وصف سه شمع روشن محفل یکی قائد، یکی عابد، یکی حلّال هر مشکل

دواسازی بیداد می کند

زد و خورد دو مجری تلویزیون وارد فاز تازه ای شد