یادی دوباره / ما هفت تن بريده زپستي ؛ فريب و آز

جواد صبوحي روزنامه قدس ۲۶ اسفند ۸۶-
به بهانه دهمين سالگرد سانحه درگذشت نخبگان رياضي كشور ؛

ما هفت تن بريده زپستي ؛ فريب و آز

در آن هنگام كه برگهاي رقصان
درختان را وداع مي گويند، برايم گودالي بكنيد!
در آن هنگام كه بستري از برگ براي خفتن ابدي ام آماده مي شود
كلاغها را به آسمان خون گرفته دعوت كنيد
و آنگاه كه در بستر آرام مي گيرم
چادر پر ستاره شب را بر آسمان بگسترانيد
و سكوت را با من تنها بگذاريد (بخشي از سروده رضا صادقي در 19/12/1376)

كمر خميده «زال» آن پل خسته از بارش سنگين اشكهاي آسمان با تلنگري خاموش درآن سه شنبه سياه، به يكباره شكست.
عقربه هاي نحيف ساعت روي شماره 3 مچاله شده بود كه مرگ، معادله زندگي هفت تن از نخبگان جوان كشور را بي پاسخ گذاشت...و چه آسان ! ده سال درميان غوغاي سكوت و ناباوري مان بي پروا و عجولانه سپري شد.

* سه شنبه 26 اسفندماه 1376

بيست كيلومتر پس از انديمشك، اتوبوس حامل 29 نفر از نخبگان دانشگاه صنعتي شريف پس از بازگشت از نخستين همايش رياضي دانشجويان كشور و بيست و دومين دوره مسابقات رياضي دانشجويي در اهواز، به علت لغزندگي جاده، منحرف شده و از ارتفاع سه يا چهار متري به پايين سقوط مي كند.با فقدان آرمان بهراميان، رضا صادقي، عليرضا سايه بان، علي حيدري، فريد كابلي، دكتر مجتبي مهرآبادي و مرتضي رضايي، تا مدتها فضايي از بهت و ناباوري بر جامعه علمي كشور سايه افكند و دهها پرسش بي پاسخ ذهن افكار عمومي را به خود مشغول ساخت.

* آن هفت تن
مجتبي لطفعلي زاده مهرآبادي آن روزها دانشجوي دوره دكتري و در شرف فارغ التحصيلي بود. از او كه در سفرها به عنوان سرپرست گروه رياضي دانشجويان را همراهي مي كرد، هشت مقاله تحقيقاتي در نشريه هاي خارجي به چاپ رسيده است.
آرمانبهراميان دانشجوي سال دوم بود.آرمان از مدرسه تيزهوشان اصفهان فارغ التحصيل شده و به زبانهاي انگليسي، فرانسه، اوستا و پهلوي آشنايي داشت.

رضا صادقي دانشجوي برجسته دانشگاه صنعتي شريف و نام آور تيم المپياد رياضي كشورمان در هنگ كنگ و تورنتو كانادا بود.
كسب چندين مدال طلا و نقره، تنها بخشي از افتخارات اوست. رضا صادقي از ذوق ادبي بالايي برخوردار بود و اشعاري چند نيز از وي به يادگار مانده است.

عليحيدري اهل سنندج بود. دوستانش از او با سختكوشي مثال زدني اش ياد مي كنند.
فريدكابلي دانشجوي سال اول كارشناسي ارشد، اهل يكي از روستاهاي گرگان. مدرك كارشناسي اش را از دانشگاه شيراز گرفته بود و در دانشگاه صنعتي شريف از مدرسان مجرب حل تمرين دانشجويان به شمار مي رفت.
عليرضا سايه بان هم كه حالا خانه رياضيات انزلي به نام وي نامگذاري شده، كانديداي دكتراي رياضيات و دانشجوي سال سوم رياضي دانشگاه صنعتي شريف بود.

مرتضي رضايي؛ دانشجوي برتر دانشگاه تهران نيز از جمله افتخارآفريناني است كه دوستانش را در اين سفر همراهي كرد.

* آنها كه ماندند اما رفتند و نماندند!

امروز بازماندگان آن شب تلخ هم، هر يك سرنوشتي تازه را تجربه مي كنند؛ مريم ميرزاخاني؛ استاديار جوان ايراني دانشگاه «پرينستون» درشمار10 مغز برتر آمريكا و كاناداست؛ برديا حسام و آزاده فرجي زندگي مشترك را با يكديگر سپري مي كنند، رويا بهشتي مدرك دكترايش را از هاروارد و MIT اخذ كرده، پريسا باباعلي دانشجوي دكترا دانشگاه استونز نيويورك است، مستوره موسوي دانشجوي فوق ليسانس آمار دانشگاه اسكس و دكتر تويسركاني، استاد دانشكده كامپيوتر دانشگاه شريف است و...
* فرهنگ مقصر است
نشان كبود حادثه آن قدر بر شانه دلواپس افكارعمومي پيداست كه به سادگي نمي توان از كنار آن گذشت.دكتر محمد ملكي يكي از استادان دانشگاه با اظهار تاسف عميق خويش از اين حادثه مي گويد: آخر چگونه ممكن است عده اي از دانشجويان نخبه كشور را پس از پايان نشست، ساعت 10 شب، خسته و كوفته با راننده اي خسته تر در جاده اي تاريك و لغزنده روانه تهران كنند و به همين سادگي عده اي از جوانان نخبه خود را از دست بدهيم؟ آيا اين حادثه را بايد يك جريان معمولي به شمار آورد؟ آيا استادان و مقامات وزارت علوم و ديگر شركت كنندگان هم همان شب با اتوبوس عازم تهران شدند؟ بودجه رفت و آمد اميدهاي آينده كشور با هواپيما يا اقامت يك شب آنها در اهواز چقدر تمام مي شد؟ و...
ساعت 14عصر روز حادثه وقتي «حياتي» خبر آن رخداد تكان دهنده را از استوديو پخش خبر تلويزيون مي خواند تقريبا هيچ يك از والدين دانشجويان از آنچه بر سر فرزندانشان آمده بود مطلع نبودند. مادر زنده ياد رضا صادقي مي گويد :«...باور كنيد اگر در لحظه اعلام خبر توسل من به حضرت زينب(س) نمي بود همان جا سكته مي كردم. حتي المقدور دانشگاه مي توانست قبل از اعلام عمومي از سوي صدا و سيما، خانواده ها را در جريان بگذارد.همان روز پدر رضا خسته از محل كار به منزل آمده و كنار سفره نشسته بود كه تلويزيون خبر را پخش كرد.هر دو ناباورانه به صفحه تلويزيون خيره شده بوديم...»جواد، برادر رضا صادقي كه در خارج از كشور تحصيل مي كند، با اشاره به اين حادثه مي گويد: مقصر اصلي يك فرهنگ است. مادرم مي گويند كه من شكايتم را به خدا و امام رضا كرده ام. ايشان مسببان حادثه را نفرين نمي كنند، بلكه از خدا خواسته اند تا به آنها وجدان بدهد تا ببينند چه كرده اند. رضا متعلق به مردم ايران و جزو سرمايه هاي ملي بود و خودشان بايد جواب مردم ايران و خانواده هاي داغدار را بدهند. هيچ يك از ما راضي نيستيم اين مسأله به راحتي فراموش شود.»يادمان هست آن روزها را كه از قول او تيتر زده بوديم: دانشگاه صنعتي شريف بايد پاسخ دهد، اما يادمان نيست كدام مقام دانشگاهي از آنچه رخ داده بود به خود لرزيد، استعفا كرد و يا در ازدحام كشمكشهاي سياسي دانشگاه ها در سالي از همين سالها اشكي ريخت و يادي از آن هفت تن را در ذهنها زنده كرد.

*سالروز فقدان 7 نخبه رياضي

26 اسفند سالروز فقدان 7 نخبه رياضي كشور است. «آميتيس» يكي از همراهان دانشجويان فقيد در اين خصوص مي گويد: «چطور مي توان شوق آرمان را به دنياي ستاره ها و درك گسترده اش از روح جهان را(با رياضيات جاري در آن) به دنياي واژه ها برد؟ صفاي خلوت دنياي نقاشي اش و شهود روشن شعرهايش را؟ و بس بزرگتر، مهرباني ناب و آسماني وجودش را... كه مهرباني مطلقش كرده بود؟ يا از روشني اهورايي ذهن و دلش نوشت؟
يا چطور مي توان گرمي صداي سه تار علي حيدري را به واژه كشيد كه شور درونش را به ساز مي سپرد؟ پويايي ذهنش را در جستجوي حل نشده هاي رياضي؟ و خوبي مطلق او را؟
از مرتضي رضايي نوشت با تمام صفاي وجودش؟
از عليرضا سايبان و تشنگي اش به دانستن تازه ها؟
از رضا صادقي و ذهن فعال و پر تكاپويش؟ ادراك عميق و شعرهايش و ميل والايش به ياد دادن آنچه مي داند؟
يا فريد كابلي و آن همه لحظه كه به خواندن گذرانده و بزرگواري روح بلندش؟
يا دكتر مهرآبادي، چطور مي شود آن همه عظمت روح و بزرگواري را به حرف كشيد؟ انگار كه بخواهي هفت عطر گسترده در پهناي زمين را در شيشه اي جا بدهي.

من با آرمان زندگي كرده ام... و زندگي مي كنم. حضور بي انتهايش در تمامي لحظه ها با من و تمام كساني بوده است كه اين 10 سال را به شوق باز ديدنش حتي به دنياي خوابها گذرانده اند. درد ابدي تمام كساني كه رنج نديدن اين هفت نفر، اين سالها همراه هميشگي شان بوده، از دنياي واژه ها بيرون است. كه در ذهنهامان، ما همه، زمان پر و كوتاه زندگي شان را اين سالها ادامه داده ايم... و هنوز چقدر بعد ناشناخته بوده در انتظار كشف و شهود ذهنهاي پوياشان... و چقدر زمان براي انتقال اين همه دانستن...».
راستي! آرمان بهراميان آن سفر كرده از اين جمع چه زيبا مي سرايد :

ما هفت تن بريده زپستي؛ فريب و آز
ببريده از دروغ،
ره مي سپاريم
در جست و جوي مهر
تا مهر پر فروغ

یادی دوباره / ما هفت تن بريده زپستي ؛ فريب و آز

مطالب مشابه :

4 تیم از تهران در لیگ جايزه بزرگ باشگاه هاي كشور

بیست و دومین کنفرانس سالانه بین المللی مهندسی مکانیک در دانشگاه شهید چمران اهواز می شود

برخی از نخبگان شهرستان شوش

یادی دوباره / ما هفت تن بريده زپستي ؛ فريب و آز

استاندار خوزستان در دیدار نخبگان کارون

نتایج اولیه انتخابات اهواز

بررسی حقوقی علل موجهه جرم