لقاح آزمایشگاهی

IVF به عنوان یک روش درمان ناباروری تنها هنگامی که مورد نظر قرار می‌گیرد، که ارزیابی دفیق در مورد علت ناباروری در زوج به عمل آمده باشد.

یک گروه از افراد مناسب برای IVF رنانی هستند که دچار انسداد یا فقدان لوله‌های رحم هستند که تخمک را از تخمدان به رحم منتقل می‌کند؛ از گروه‌های دیگر می‌توان به مردانی اشاره کرد که شمار اسپرم آنها پایین است یا زوج‌هایی که ناباوری غیرقابل‌توضیح دارند.

عملیات IVF شامل دریافت تخمک بالغ (که معمولا با مکش با سوزن با هدایت سونوگرافی انجام می‌شود) و قرار دادن تخمک‌ها در محیط کشت در گرمخانه در آزمایشگاه، جمع‌آوری و آماده‌سازی اسپرم و اضافه کردن آن به این محیط کشت است.

لقاح تخمک و اسپرم در آزمایشگاه معمولا در فاصله ۱۲ تا ۴۸ ساعت صورت می‌گیرد. رویا‌ن‌ بالقوه تولید شده در یک محیط رشد قرار داده می‌شود و به طور دوره‌ای زیر نظر قرار می‌گیرد تا مراحل تقسیم به دو سلول، چهار سلول و هشت سلول را بگذراند.

در طول این دوره، مادر هورمون پروژسترون دریافت می‌کند تا پوشش داخلی رحم او برای کاشتن رویان آماده شود. رویان که در این مرحله به آن “بلاستوسییست” می‌گویند، از طریق دهانه رحم به درون رحم آزاد می‌شود. در طی یک دوره سه و نیم‌روزه این بلاستوسیست درون محیط داخلی رحم شناور به نظر می‌ر‌سد. اگر عمل موفقیت آمیز باشد، رویان بالاخره در دیواره رحم کاشته می‌شود و بارداری رخ می‌دهد.

هر مرحله IVF ممکن است دچار مشکلاتی شود، اما حساس‌ترین و مشکل‌‌سازترین مرحله، مرحله کاشته‌شدن موفقیت‌آمیز رویان وارد شده به رحم است.

یک توضیح ممکن است این باشد سلول تخم در آزمایشگاه با سرعت کمتری نسبت به سلول تخم درون بدن رشد می‌کند، و همچنین رشد تخم در آزمایشگاه و رشد بافت پوششی رحم مانند باروری طبیعی به طور دقیق هماهنگ‌شده نیست.

فرآیند لقاح

در وضعیت طبیعی، از بین چند صد اسپرم مرد که به تخمک زن می رسند فقط یکی از آنها می تواند بطور موفقیت امیز تخمک را بارور کند. از ترکیب تخمک بالغ و اسپرم زنده یک موجود جدید به نام تخم بوجود می آید.

اسپرم باید دارای تحرک و انرژی کافی باشد تا بتواند خود را از ناحیه واژن به لوله رحم و در نهایت به تخمک زن برساند. سپس از لایه های اطراف تخمک عبور کرده و به داخل تخمک نفوذ نموده تا عمل لقاح یا باروری صورت گیرد. در نهایت ، جنین تشکیل میشود که به دو سلول تقسیم میگردد و سریعا این سلولها به طرف رحم حرکت می کنند که حدود ۳-۵ روز طول می کشد و معمولا روز ششم لانه گزینی انجام و پس از گذشت ۹ ماه نوزاد متولد می شود.

مشکل ناباروری

قبل از اینکه نگران ناباروری خود باشید، باید بدانید که در یک سیکل طبیعی احتمال حاملگی موفق حتی با وجود فعالیت جنسی روزانه فقط ۲۵/۰ می باشد که به آن میزان باروری گویند و بیانگر قدرت باروری یک زوج است.

تعریف ناباروری

هر گاه یک زوج با وجود تلاش برای حاملگی با داشتن مقاربت کافی در عرض یکسال ( بدون استفاده از روش جلوگیری) حامله نشوند ، به آنها زوج نابارور گویند.

شانس حاملگی

شانس حاملگی به عوامل متعدد بستگی دارد از جمله:

- سن زن، دفعات مقاربت ( نزدیکی) و زمان آن ( حوالی دوره تخمک گذاری زن)
-با افزایش سن زن ، تعداد تخمک و کیفیت آن کاهش می یابد.
-هر چه تعداد دفعات مقاربت در زمان تخمک گذاری بیشتر باشد شانس حاملگی افزایش می یابد هر چه طول دوره نازایی افراد بیشتر باشد شانس موفقیت درمان کمتر است . به همین دلیل بیماران نابارور باید هر چه سریعتر به پزشک متخصص جهت درمان مراجعه کنند.

چنانچه نازایی بیش از سه سال به طول بیانجامد از نوع طولانی خوانده می شود.

مراحل انجام IVF:

1 – مرحله جلوگیری از تخمک گذاری:

۲- زن در روز دوم یا سوم پریود خود مصرف قرص ضد بارداری را شروع می کند. بعد از ۲ تا ۳ هفته, پزشک متخصص یک سونوگرافی از تخمدان های زن به عمل آورد. در صورتی که تخمدان ها حالت طبیعی داشته باشند, دارویی (Lupron) به زن تجویز می شود. این دارو از آزاد سازی تخمک توسط تخمدان ها جلوگیری می کند.

داروی Luopron به صورت زیر جلدی هر روز تزریق می شود. شایعترین عوارض این دارو سر درد, حالت برافروختگی چهره و خشکی واژن است. در برخی موارد از داروهای Antagon (آنتاگون) و یا Cetrotide (ستروتاید) به جای Lupron استفاده می کنند.

۲- مرحله تحریک فولیکول:

۳- یک هفته پس از شروع مصرف داروی Lupron یک سونوگرافی دیگر انجام می شود. اگر کیست تخمدانی مشاهده نشد (از عوارض داروی Lupron, داروی دیگری به نام گونال- اف (Gonal- F یا Follistim (فولیستیم) تجویز شده و کم کم از میزان مصرف داروی Lupron کاسته خواهد شد.

۴- دارو های گونال- اف و یا فولیستیم می تواند تخمدان ها را برای تولید تخمک های زیادی تحریک نمایند. این موضوع خیلی مهم است چون که ما برای افزایش میزان موفقیت نیاز به این دارو داریم که به جای یک تخمک بارور شده چندین تخمک بارور شده را در رحم زن قرار دهیم ( به همین دلیل است که در بعضی موارد ممکن است بیشتر از یک نوزاد در یک نوبت به دنیا بیاید) و ما به این حالت چند قلویی می گوییم.

در روز پنجم یا ششم مصرف گونال اف یا فولیستیم, در ساعات ۷ الی ۹ صبح آزمایشات اندازه گیری هورمون های استروژن انجام می شوند و یک سونوگرافی دیگر از طریق واژن انجام خواهد شد. بر اساس این نتایج, پزشک میزان داروهای فوق را تنظیم می کند. این کار تا زمان بالغ شدن فولیکول های تخمدانی ادامه خواهد یافت.

۳- مرحله بالغ کردن فولیکول ها:

در این مرحله داروی hCG برای بلوغ نهایی تخمک ها تزریق می شود.

۴- مرحله جمع آوری تخمک ها:

در این زمان زن را وارد اتاق عمل می کنند. یک متخصص بیهوشی داروی بیهوشی را به صورت آرامش بخش وریدی تزریق می کند. سپس متخصص مربوطه یک لوله متصل به دستگاه سونوگرافی را همراه با یک سوزن به نزدیکی محل تخمدان ها می رساند و با کمک سونوگرافی محل دقیق فولیکول ها را در تخمدان ها پیدا می کند. سپس توسط سوزن مخصوص مایع فولیکول را همراه با تخمک های درون آن را به درون سوزن می کشد. این کار حدوداً ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد.

۵- مرحله باروری:

در این مرحله اسپرم مرد تهیه می شود و این مقدار اسپرم را همراه با مایع فولیکول تخمدانی زن به آزمایشگاه IVF می برند.

برخی از مردان نمی توانند اسپرم کافی را از خود تخلیه نمایند. بنابراین با استفاده از روش های خاصی مقدار اسپرم مورد نظر را از داخل بیضه مرد توسط سوزن تخلیه می کنند.

اگر اسپرم مرد کافی بوده و مشکل ناباروری مربوط به زن باشد , مایع اسپرم مرد را با مایع فولیکول زن مخلوط می کنند و پدیده لقاح خود به خود رخ می دهد. یعنی اسپرم ها در تخمک ها نفوذ کرده و تخمک ها را بارور می کنند. ولی اگر اسپرم مرد ضعیف بوده و یا ناقص باشد, باید اسپرم های سالم را با سوزن های بسیار ریز زیر میکروسکوپ در درون تخمک تزریق نمود.

یک روز پس از انجام این کار, می توانیم بگوییم که چند تخمک را توانسته ایم بارور کنیم.

۶- مرحله ریکاوری:

پس از آنکه تخمک های زن را در مرحله جمع آوری تخمک در اتاق عمل جمع آوری کردیم, زن مرخص می شود و برای استراحت به خانه می رود. زن ممکن است دچار درد خفیف شکم و یا خونریزی خفیفی نیز بشود. برای تسکین درد از استامینوفن استفاده می کنند.

۷- مرحله تزریق پروژسترون:

در این مرحله پروژسترون (۱ سی سی در روز) به زن تزریق می شود. البته ژل واژینال Crinone نیز همین خاصیت پروژسترون را دارد. در هر صورت پروژسترون سبب می شود که در جدار داخل رحم سطح مناسب برای چسبیدن و لانه گزینی جنینها ایجاد شود .

۸- مرحله انتقال جنین:

حالا ما دارای جنین هایی هستیم که در محیط آزمایشگاهی با لقاح مصنوعی تولید کرده ایم. ما عموماً ۲ تا ۴ تا جنین را زیر میکروسکوپ انتخاب کرده و آنرا در درون رحم زن منتقل می کنیم.

پس از انجام این کار زن را به خانه منتقل نموده و پس از ۳۶ ساعت استراحت او می تواند فعالیت روزمره خود را ادامه دهد.

۹- مرحله تست بارداری:

دو هفته پس از انجام عمل یک تست بارداری قبل از ساعت ۹ صبح انجام می شود. و نتیجه موفق یا ناموفق به زوجین اعلام خواهد شد.

توصیه های خوب برای زوج های علاقه مند به بارداری:

۱- ترک سیگار, الکل, داروهای مضر و …

نکته ای که زوجین باید بدانند این است که بر اساس تحقیقات کنونی, حتی اسپرم های آسیب دیده هم قادر به بارداری تخم هستند.

بنابراین نا امیدی در باروری معنی ندارد.

از قول پزشکان متخصص, قبل از هر گونه عمل لقاح مصنوعی بهتر است به مدت ۳ ماه توصیه های فوق را اجرا کنید.

چون ممکن است بدون نیاز به روش های مصنوعی توانایی باروری خود را بازیابید.

انتخاب جنسیت فرزند:

از دیر باز تا کنون دانشمندان در اندیشه انتخاب جنسیت فرزندان بودند. در حال حاضراز روش موفقی (با موفقیت ۸۰%) که توسط دکتر دونالد اریکسون ابداع شده است, استفاده می کنند.

در این روش اسپرم های x و y را از هم جدا نموده و اسپرم های دارای جنسیت مورد نظر را وارد رحم می کنند.

طول مدت این عمل حدود ۴ ساعت است و میزان موفقیت آن (۸۰%) می باشد.

در حال حاضر هزاران نوزاد با این روش در دنیا متولد شده اند .

لقاح آزمایشگاهی

مطالب مشابه :

درمان ناباروری با لتروزول یا کلومیفن

مروری بر علل ناباروری

لقاح آزمایشگاهی

آی وی اف چیست ؟

ivf(لقاح مصنویی)

بررسی علل نازایی در زنان