صعود به قله دماوند

از طرف دیگر در این فاصله زمانی شرکت تعاونی دهیاری های بخش مرکزی چالوس نیز کلیه هزینه های اجرای این برنامه را به جهت حمایت از ورزش کوهنوردی تقبل نموده بود . طی جلسه ای برگزار گردید اعضای هیئت مدیره موافقت خود را اعلام نموده و اجرای برنامه دماوند قطعی شد . روز دوشنبه اول مهر ماه جلسه توجیهی با حضور اعضای گروه در کوه تجک برگزار شد و تمام گفتنی ها گفته شد و قرار شد روز چهار شنبه حرکت کنیم .

ابتدای مسیر به سمت بارگاه سوم

روز چهار شنبه ساعت 5 صبح گروه هشت نفره با دو دستگاه ماشین سواری رهسپار شد پس از ساعتی به آمل رسیدیم و از مسیر کمربندی و از میدان هزار سنگر جاده پرپیچ و خم هراز را در پیش گرفتیم . جاده شلوغ و پر پیچ و خم مانع از سرعت بود و این فرصتی بود تا از مناظر اطراف نهایت لذت را ببریم ساعت 8/30 صبح به دوراهی رینه رسیدیم و پس از حدود نیم ساعت پیمایش مسیر وارد شهر کوچک رینه شدیم و پس از دقایقی در مقابل ساختمان قرارگاه رینه پیاده شدیم . با معرفی افراد به مسئول قرار گاه ( آقای فرامرز پور ) ماشین ها را حیاط قرارگاه پارک نموده و بساط صبحانه را چیدیم و جای شما خالی صبحانه را در سالن قرارگاه که مزین به تصاویری زیبا از منطق کوهستانی از اقصی نقاط ایران عزیز بود صرف نموده و با وانت نیسانی که عازم حرکت به سمت گوسفند سرا بود هماهنگ کردیم که مقداری منتظر ما باشد تا بارهایمان را ببندیم و مهیای حرکت شویم ساعت حدود 30/ 10 را نشان می داد که ما سوار بر نیسان عازم گوسفند سرا شدیم . ماشین زوزه کشان جاده پر پیچ و خم آسفالته را به سمت گوسفند سرا در پیش گرفت ، پس از لختی کوه دماوند با آنهمه ابهت و عظمتش و با آن بخار گوگردی متصاعد شده بالای سرش رخ نمود . اشتیاق وصف ناپذیری در همگان برای صعود به بام ایران در اعضای گروه (خصوصا برای همنوردانی که برای بار اول وارد منطقه شده بودند ) را فرا گرفت.

نمایی زیبا از قله دماوند

بخار های گوگردی که بر بالای دماوند خود نمایی می کند .

آرام آرام جاده آسفالته تبدیل به جاده پر از دست انداز و شیب خاکی شد اما دیدار روی دماوند ما را محو تماشای خود کرده بود که متوجه گرد و خاک برخواسته از حرکت ماشین و نا همواری های جاده نشدیم ما از تجربیات سفر های گذشته به دماوند و برخی از اینکه آیا توان رسیدن بر بلندای قله را دارند و خلاصه از هر دری سخن به میان آمد و این ناهمواری راه را بر ما آسان کرد و ساعت حدود 11/30 در محل مسجد صاحب الزمان یا همان گوسفند سرا با سر و روی خاکی از نیسان پیاده شدیم البته این برای ما کوهنوردان چیز غریب و نا آشنایی نیست . پس از کسب اطلاع از وضع پناهگاه ( بارگاه سوم ) به پیشنهاد مصطفی لاریجانی راننده نیسان و راهنمایی محلی منطقه دماوند چادر ها را از بارهایمان باز کرده و تحویل ایشان دادیم . پس از مرتب کردن سر و وضع و بارهایمان روانه بارگاه سوم شدیم . در ابتدای حرکت ما به یک گروه از کوهنوردان خارجی اهل کشور لهستان برخوردیم و دست و پاشکسته با آنان ارتباط برقرار کردیم و همقدم شدیم و برخی از دوستان که زمینه ای اندک از زبان انگلیسی داشتند برای رفع تنهایی دوستان جدید ما با آنان همکلام شدند . با عبور از مسیر پاکوب دوان دوان به سمت بارگاه براه افتاده و هر از گاهی جهت گرفتن عکسی و تازه کردن گلو و خوردن غذایی لختی استراحت می کردیم و دوباره براه می افتادیم باد نسبتا شدیدی و کمی آزار دهنده می وزید .

پایین تر از رودخانه دوم

کوهنوردان لهستانی که در مسیر با ما همقدم شدند

در مسیر بارگاه

روستاهای ایرا و نوا

دریاچه سد لار

گروه های مختلفی در طول مسیر عازم بارگاه بودند و ما برای اینکه جای خوابمان را از دست ندهیم به برخی از دوستان ما که بحمدالله از توان جسمی خوبی نسبت برخورداربودند ، گفتیم سرعت بیشتری به گام هایشان بدهند و ما را از سرمای استخوان سوز شب های دماوند دریابند . ساعت 6 بعد از ظهر به قرار گاه رسیدیم و پس از اسکان در طبقه سوم زیر شیروانی بارگاه غذایمان را گرم کرده و نهار و شام را با هم صرف نمودیم و به استراحت پرداختیم خستگی راه و سرما ما را مجبور به خزیدن داخل کیسه خوابمان کرد . صبح ساعت 5 با صدای زنگ گوشی تلفن همراه بیدار شدیم بحث و گفتگو برای صعود یا استراحت بالا گرفت بعضی از دوستان مایل به حرکت به سمت قله بودند و برخی دیگر و از جمله خودم که به دلیل سرما خوردگی که از روز قبل شروع شده بود دوست نداشتیم روز پنجشنبه به سمت قله حرکت کنیم . خلاصه نظر دوستان بر حرکت به سمت قله شد ما ساعت 6/30 صبح به سمت قله حرکت کردیم از شواهد و قراین بر می آمد که ما آخرین گروهی بودیم که به سمت قله در حرکت بود .

پیچ ها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته و فاصله خود را با آخرین گروه کم می کردیم ، تا اینکه در نزدیکی های آبشار یخی به آنها رسیدیم و معلوم شد آنها کوهنوردانی از گروه فجر اراک هستند و ترجیح دادیم با آنان همقدم شویم البته دیگر توان سریع رفتن به خاطر ارتفاع و گوگرد از ما سلب شده بود و دلیل دیگر اینکه سر قدم گروه اراک کوهنورد با تجربه و قابلی به نام آقای براتی بود که جا دارد از درایت و لیاقت ، صبر و حوصله مثال زدنی ایشان در هدایت گروه به سمت قله و تشویق و تحریض همنوردان گروه ما در برای ادامه مسیر یادی بکنم و در همین جا از ایشان تشکر نمایم و آرزوی سلامتی و تندرستی برای این عزیز بزرگوار از خدواند مسالت بنمایم .

پس از عبور از آبشار یخی و رسیدن به تپه گوگردی کم کم آثار گوگرد بر تنفس و مشام ظاهر گردید با بستن دستمال نمدار سعی برکم کردن اثار گوگرد داشتیم اما گریزی از آن نبود . با هر قدمی که برمی داشتیم به قله نزدیکتر می شدیم اما دیگر توانی برای ادمه دادن نمانده بود شوق رسیدن به قله و رسیدن به اوج و بلندی و لذت صعود ما را به ادامه مسیر امیدوار می کرد . اضافه کنم که هوا صاف و آفتابی بود اما وزش باد سرد که هر لحظه بر سرعت و سرمایش اضافه می گشت صعود را سخت کرده بود و چون مسیر باد از غرب بود ما ناچارا مسیرمان را به سمت چپ متمایل کردیم تا کمی از گزند بخار و بوی گوگرد در امان باشیم تا اینکه در ساعت 3 بعد از ظهر موفق به صعود شدیم و خداوند بزرگ را به خاطر این صعود موفق شکر کردیم و پیشانی خضوع بر آستانش ساییدیم و جای بقیه دوستان همنوردمان را که در این سفر افتخار همراهی آنها را نداشتیم خالی کرده و شروع به گرفتن عکس و ثبت لحظات تاریخی بر بلندای بلند ترین قله کشور عزیزمان ایران نمودیم .

بر فراز قله

بر فراز قله

بر فراز قله

برفراز قله در کنار گروه فجر اراک

برفراز قله

محل خروج گاز های گوگردی

سرمای استخوان سوز قله مانع از ماندن می شد و ما راه بارگاه را در پیش گرفتیم بعضی از دوستان از ما خداحافظی کرده و بر سرعت خود افزودند و زودتر به کمپ رسیدند تا چای و غذا را برای شام مهیا کنند و ما دوان دوان به سمت پایین براه افتادیم و مقارن با تاریکی هوا به بارگاه رسیدیم و پس از صرف شام و چای به استراحت پرداختیم .

صبح جمعه در مسیر بازگشت

صبح جمعه ساعت 7 بارهایمان را بسته و کوله بر دوش چند عکس یادگاری از بارگاه و قله گرفتیم و به سمت گوسفند سرا براه افتادیم ساعت 9 به مسجد رسیدیم و با مصطفی لاریجانی طبق قراری که گذاشته بودیم و ایشان نیز لطف کرده و در منطقه منتظر ما بودند به سمت رینه و قرار گاه براه افتادیم البته قبل از حرکت ایشان و دوستش با چای آویشن گوارایی از ما پذیرایی کردند که جای تقدیر و تشکر دارد و ساعت 10در مقابل قرارگاه بودیم و با شستن سر و صورت و مرتب کردن سر و وضع از آقای فرامرز پور خداحافظی کرده و به سفر سه روزه خود پایان دادیم .

در خاتمه ذکر چند نکته را خالی از لطف نمی دانم :

1 - در این فصل از سال آب در منطقه به خوبی یافت نمی شود و باید فکری برای آب کرد . البته آب در بارگاه هر بطری 1/5 لیتری به مبلغ 3000 تومان به فروش میرسد .

2 - بابت استفاده از تخت در بارگاه سوم به ازای هر نفر شبی 10000 تومان پرداخت کردیم که این در جای خود جای تفکر و تعمق دارد .

3 - سرویس های بهداشتی بسیار کثیف و غیر قابل استفاده است که جا دارد مسئولین ذیربط که در ازای استفاده از یک تخت خالی شبی 10000 تومان دریافت می کنند فکری هم به حال آب و سرویس های بهداشتی نمایند .

4 - وجود کارگر افغانی در آن منطقه از کوهستان برای خدمات رسانی به کوهنوردان جای سوال دارد که آیا واقعا یک ایرانی پیدا نمی شود تا اینکار را انجام دهد و آن هم در یک مکان دولتی به کار گیری اتباع خارجی چه معنایی دارد ؟

5 - برخورد بد این فرد افغانی با کوهنوردان نیز در نوع خود بی نظیر است و این مسئله را به عهده ی مسئولین محترم فدراسیون می گذارم .

6 - وجود اینهمه گردشگر و کوهنورد خارجی که با دهها نفر از آنان در طول این سفر سه روزه برخورد کردیم نیز می تواند منبع خوبی یرای کسب و کار باشد و می طلبد امکاناتی نیز مهیا گردد .

7 نکته جالب اینکه در بدو ورود ما به قرارگاه روز چهار شنبه بابت ورودی و پارک ماشین هایمان مبلغ 30000 تومان پرداخت کردیم ولی هنگام برگشت نیز این مبلغ را از ما درخواست کردند استدلال مسئول قرار گاه این بود که در هر ورود و خروج افراد به قرارگاه طبق دستور فدراسیون باید مبلغ ورودی پرداخت گردد که ما از پرداخت امتناع نمودیم .
همنوردان من در این برنامه : آقایان فخرالدین سام دلیری ، یوسف سام دلیری ، امیر سام دلیری و خانمها : عهدیه هرسیجی ولی آبادی (همسر بنده ) مریم هرج ولی آبادی ، نسرین سام دلیری و سحر اسکندری ذوات بودند ؛ که جا دارد از تلاشها و زحمات ارزشمندشان در صعود به دماوند تشکر و قدردانی بنمایم و منت دارشان باشم .