زاها حدید- موزه هنرهای نمایشی

مطالعات تحلیلی سیستمهای سازمانی و رشد در جهان طبیعی، منجر به رسیدن به مجموعهای از جانمایی و توپولوژیهایی گشت که زبان متمایزی را در طراحی مرکز هنرهای نمایشی بهوجود آوردند. این متنها و طراحیهای طبیعی، بوسیلۀ انرژیی که تأ مین کنندۀ سیستمهای همجوار است و کاهش ثانویۀ انرژی که به علت گسترش سازماندهی ساختار میباشد، شکل میپذیرد. انرژی مرکز هنرهای نمایشی نمادی از حرکت حاکم بر کالبد شهری در معابر سرپوشیدۀ پیاده و گردشگاه مشرف به دریای منطقۀ فرهنگی است،_دو جزء اولیۀ متقاطع سایت، منشعب کردن الگوریتم و رشد_ روندهای شبیهسازی است که در بازنمایی گسترش فضایی استفاده میگردد و در مجموعۀ هندسی پایه قرار میگیرد، سپس دیاگرامها برنامهریزی شده و تفسیرات معماری در یک سری از دورههای متوالی به آن اضافه میشود. در این ترکیبات ابتدائی، تحلیل زیستی از دیاگرامهای تجریدی به طراحی معماری تغییر شکل میدهد. محورهای مرکزی منطقۀ فرهنگی ابوظبی، معبر راهرو مانندی است که از موزۀ طبیعی شیخ زاید تا دریا ادامه دارد. این محورهای مرکزی و تقابل عمل آنها با گردشگاه مشرف به دریا، در جایی که جزیره شکل میگیرد، مجزا میشود، کالبدهای داخل شاخص و ساختار فضاهای اصلی این مرکز معنا مییابد، یک انشعاب هندسی بهوجود میآورد. دیاگرام فعل و انفعالات مسیرها، یک سیستم سازماندهی اولیه برای بنا و حرکتی از یک طرح عمومی به سمت ساختار آتی طرح را بهطور کامل و صحیح میسر میسازد. فرم تندیس گونۀ مرکز هنرهای نمایشی از حرکات خطوط پدیدار میشود، بتدریج به درون جزئی رشد یابنده گسترش مییابدکه مانند شبکهای از شبکهای از شاخهها و انشعابات متوالی است

بادهای وزنده در اطراف سایت، بر پیچیدگی معماری میافزاید. بناهایی که در ارتفاع و عمق هستند و در کالبد خود دارای نقطههای اوج چندگانه در فضاهای اجرایی میباشند، ساختاری ارتجاعی مانند میوهها در یک درخت انگور را دارند و نمای آنها به سمت غرب و نزدیک به آب است. ارتفاع بنا به 62 متر میرسد و قسمتی از مجموع خمیدگی ساختار از موزۀ دریایی شروع شده و به جنوب موزۀ گوگنهایم ابوظبی در انتهای شمالی سایت میرسد. با اینکه مرکز حجم در لبۀ آبی قرار دارد، مرکز هنرهای نمایشی با قرار گرفتن در مرکز محورها اعتبار بیشتری مییابد. این ترتیب، بلوک ماتریس گونه در Arterial Road (جادۀ شریانی) را جدا میکند و نماهایی به سمت دریا و خط آسمان ابوظبی جلوهگر میشود. تالار کنسرت بالای چهار تأتر کوچک قرار گرفته است و اجازه میدهد که نور روز به درون نفوذ کند و جلوههای مهیجی از دریا و خط آسمان شهر از پنجرۀ عظیم آن دیده شود. سرسراهای محلی هر یک از تأترها بازدیدکنندگان را به سمت دریا هدایت میکنند تا با یک دید ثابت با محیط اطرافشان ارتباط برقرار بکنند. در قسمت شمالی بنا رستورانی با یک تراس بزرگ و سقفی سایهانداز قرار داردکه مرکز کنفرانس مجاور در بالای تأتر را در دسترس قرار میدهد. قسمت آموزشی هنرهای نمایشی در بالای تأتر تجربی و در قسمت جنوبی قرار دارد، در همان حال در قسمت انتهای غربی این تندیس که به تردد پیاده در بعضی مناطق یاری میرساند، پلی مرکز هنرهای نمایشی را به ناحیۀ مرکزی پیوند میدهد.