آمپول کافئین افدرین

http://www.badan3azi.com/thread5361-2.html

چربی سوزها/ سمپاتومیمتیک افدرین کافئین کلن باترول آسپرین - صفحه 2‎ »اثرات کافئین خواص شیمیایی کافئین یک آلکالئید از خانواده متیل گزانتین‌ها است که خواص آن به تئوفیلین و تئوبرومین هم شبیه است. کافئین خالص، به صورت پودر سفید رنگ تلخی می‌باشد. این ماده از ترکیب کربن، هید...

در باشگاه های بدنسازی چه خبر است؟

تولید عضلات پوشالی با داروهای انرژی زااین روزها تجارت کثیفی در برخی باشگاه های بدنسازی رواج پیدا کرده که متاسفانه ورزشکاران را به سمتی سوق می دهد که برای داشتن بدنی ورزیده حاضر هستند هر ترکیبی را با عنوان آمپول های تقویتی و افزایش دهنده حجم عضلات استفاده کنند بی آن که از عواقب این نوع ترکیبات باخبر باشند.شاید دانستن این نکته برای تان جالب باشد که واژه دوپینگ اصالتا از زبان آفریقایی نشات گرفته و اشاره به نوعی نوشیدنی الکلی دارد که برای مراسم رقص و آواز و بالا بردن انرژی به کار می رفته و کم کم پایش به دنیای ورزش نیز باز شده است. اما آن چیزی که باعث شد تا مصرف این نوع ترکیبات با نوعی چالش مواجه شود، به سال 1886 برمی گردد که یک دوچرخه سوار به نام لینتون به دنبال مصرف یکی از همین ترکیبات جان خود را از دست داد و آن زمان بود که محققان و به تبع آن ورزشکاران به اثرات سوء این نوع ترکیبات پی بردند. البته آمار تلفات ناشی از مواد نیروزا و دوپینگی به همین جا ختم نشد و سال های بعد نیز ورزشکارانی بودند که یکی پس از دیگری به دلیل ناآگاهی از پیامدهای مصرف این مواد دچار مرگ های دلخراش شدند. به عنوان مثال در سال 1960 دوچرخه سواری دانمارکی در المپیک رم به علت مصرف ترکیبات مت آمفتامین هنگام مسابقه جان خود را از دست داد. این موج کم کم آن قدر گسترش پیدا کرد که ورزشکاران مشهوری همچون دونده معروف سرعت، بن جانسون یا فوتبالیست بزرگ آرژانتینی، مارادونا نیز به مصرف این ترکیبات رو آوردند و یک عمر آبرو و حیثیت ورزشی خود را یک شبه به باد دادند. به تدریج سوداگران این صنعت به فکر افتادند که قدری نسل داروهای دوپینگی را تغییر دهند و به این شکل صنعت داروهای آنابولیک و نیروزا برای ورزشکاران پایه ریزی شد که تا امروز هم ادامه دارد و هر روز که می گذرد، شاهد ترکیبی جدید هستیم که تنها به بهانه داشتن بدنی ورزشکاری، هر چند مصنوعی جوانان ما را به ورطه نابودی می کشاند.بدنسازی، بازار داغ مواد نیروزابدنسازی از دیرباز مورد توجه جوانان بوده و هست و به واقع در تمامی رشته های ورزشی نمی شود منکر اهمیت آن شد و همه ورزشکاران بر این عقیده هستند که این رشته ورزشی پایه و اساس همه ورزش ها به شمار می رود.حتی این رشته ورزشی در تمام دنیا آن قدر پیشرفت کرده که امروز کاملا علمی دنبال می شود و استادان برجسته آن حتی در کشور ما کم نیستند. اما این که چرا امروز در معدود باشگاه های بدنسازی جوانان را به استفاده از ترکیبات نیروزا ترغیب می کنند پدیده ای است که باید هر چه سریع تر با آن مبارزه کرد و از رشد قارچ گونه این بی فرهنگی ممانعت به عمل آورد.آمپول های نیروزااستروئیدهای آنابولیک پرطرفدارترین ترکیبات نیروزا هستند.در واقع افرادی که اقدام به مصرف ترکیبات نیروزا می کنند، استروئیدهای آنابولیزان را ابتدا انتخاب می کنند و به قولی از همان اول، بدترین را برمی گزینند. نمونه های شایع هورمون های آنابولیزان را می توان به گروه های زیر تقسیم بندی کرد:متیل تستسترون: عضله سازی در بدن همه ی ما تابع فعالیت هورمون تستسترون است و متیل تستسترون در حقیقت فرم خوراکی این هورمون به شمار می رود. این دارو که فرم متیل دار شده تستسترون است، مقاومت بیشتری نسبت به تستسترون طبیعی بدن دارد و به همین دلیل در برابر آنزیم های کبدی که مسوول متابولیسم آن هستند، بیشتر دوام می آورد و مدت طولانی تری در گردش خون باقی می ماند.افرادی که متیل تستسترون را برای عضله سازی مصرف می کنند اگرچه در مدت کوتاهی دارای عضلاتی قوی می شوند اما به تناسب آن در مدتی کوتاه تر، دچار نارسایی شدید کبدی می شوند چرا که متیل تستسترون به سرعت در کبد رسوب می کند و سلول های کبدی را از بین می برد. متاسفانه نارسایی کبد از جمله بیماری های مرموزی است که در مراحل انتهایی، بیماری خود را نشان می دهد و وقتی بیمار متوجه موضوع می شود که دیگر کاری از دست تیم پزشکی بر نمی آید.از نکات منفی متیل تستسترون نیمه عمر کوتاه این دارو است و همین نکته سبب می شود که فرد ورزشکار همچون نقل و نبات این قرص ها را مصرف کند تا سطح دارو به حد اثربخشی در خون برسد.متیل هیدروکسی ناندرولون: ناندرولون برای این دسته از بدنسازان اسمی آشنا است، چرا که هم اثرات عضله سازی دارد و هم اثرات نیروبخشی، از این رو طرفداران زیادی را به سوی خود جلب کرده است.این دارو که با نام mhn معروف است، ترکیبی جدید از ناندرولون است.ترکیبات ناندرولون را به شکل موضعی در عضلات تزریق می کنند و معمولا به شکل هفته ای یک بار در افراد آماتور و هفته ای چند بار در حرفه ای ها تزریق می شود.متیل دینه لون: این ترکیب نیز یک استروئید خوراکی است که به اختصار md نامیده می شود و فورمولاسیون آن در سال 1960 تهیه شد و در آن سال ها به وفور مورد استفاده قرار گرفت و به تدریج با مشاهده عوارض آن کم کم از سیستم دارویی ورزشی خارج شد. این ترکیب که از جمله قوی ترین استروئید ها در دنیای دوپینگ بوده، 10 بار قوی تر از متیل تستسترون و به همان مقدار هم عوارض هورمونی اش بیشتر است.متیل 1 تستسترون: در سال های 1950 به عنوان استروئید تحقیقاتی تهیه شد و مورد استفاده قرار گرفت و هیچ وقت به عنوان یک ترکیب کاربردی نتوانست جایی برای خود در میان ورزشکاران پیدا کند. مصرف این نوع ترکیبات باعث عوارضی در بدن مردان ورزشکار می شده که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم.ترکیبات تستسترونی نامتعارف: باورش کمی سخت اما واقعیت دارد که برخی ورزشکاران در حوزه بدنسازی به تازگی از ترکیباتی استفاده می کنند که منشا آن ها هورمون های حیوانی است. در این بین تستسترون های اسبی، کرگدنی و فیلی از مهم ترین و متاسفانه پرطرفدارترین نمونه ها به شمار می رود.این دسته ورزشکاران از همه جا بی خبر، آمپول های هورمونی این حیوانات را از طریق واسطه ها که عموما در خود باشگاه ها هستند، تهیه می کنند و هر هفته نصف ویال 4 تا 5 گرمی را داخل عضلات تزریق می کنند به این امید که هر روز عضلاتی فربه تر داشته باشند!داروهای محرک سیستم عصبی مرکزیاین دیگر یک درد ناشی از بی اطلاعی است که بیشتر در ورزشکاران تازه وارد دیده می شود.افراد تازه واردی که نمی توانند زیر فشار بیش از حد و غیر اصولی تمرینات دوام بیاورند به توصیه مربیان خود تصمیم می گیرند موادی مصرف کنند که انرژی شان هنگام تمرین صد چندان شود، غافل از این که این ترکیبات عوارض بسیار خطرناکی دارند.در این بین آمفتامین ها، مت آمفتامین ها، افدرین، پسودو افدرین، کوکائین و پروپانولامین از شایع ترین نمونه ها هستند که با بدترین ناخالصی ها در محیطی کاملا غیربهداشتی تهیه می شوند. این ترکیبات معمولا به شکل قرص مصرف می شوند و به محض اعتیاد فرد، فرم های تزریقی آن با قیمتی کمتر در اختیار آن ها قرار می گیرد.عموما دیده می شود که این افراد پس از مدتی کوتاه ورزش را به دلیل کاهش شدید عملکرد کنار می گذارند و همانند یک معتاد به مواد مخدر رو می آورند.کورتون ها، مار های خوش خط و خال دنیای دوپینگاز جمله پرطرفدارترین دسته های دارویی در بین ورزشکارانی که عموما آماتور به شمار می آیند، کورتون است.استقبال از این ماده به این دلیل است که در مدت کوتاهی با پمپاژ آب به زیر پوست و لا به لای عضلات، ظاهری خوشایند برای فرد درست می کند، غافل از آن که این افزایش حجم تنها به دلیل آبی است که در بین عضلات جمع شده و به یکباره در عرض یک هفته از بین می رود و عوارض بسیار بدی را برای فرد ورزشکار به همراه می آورد.داروهای ادرارآوربرخی ورزشکاران از داروهای ادرارآور برای کاهش وزن خود استفاده می کنند. به عنوان مثال در عرض یک تا 2 روز 4 تا 5 کیلو وزن کم کرده و خود را برای یک تورنمنت آماده می کنند.داروهای مخدرهروئین، مورفین، کوکائین، شیشه و کراک ترکیبات مخدری هستند که به راحتی در کوتاه ترین زمان ورزشکاران به دامش می افتند و دیگر راهی برای برگشت ندارند. این افراد کسانی بودند که با آرزوی داشتن بدنی ورزیده و ورزشکار پا به باشگاه ها گذاشتند و در مدتی کوتاه بی آن که خود بدانند در دام سوداگران مرگ افتادند و حال نه تنها ورزشکار نیستند که یک معتاد محسوب می شوند. در این میان نوشابه های انرژی زا هم به نوعی به عنوان مواد اعتیادآور تلقی می شوند. در این نوع مایعات که برای شبیه شدن شان به نوشابه های عادی اغلب اسانس و رنگ استفاده می شود افزودنی هایی از قبیل محرک های مجاز، ویتامین ها(به خصوص ویتامین های گروه b) و مواد معدنی که تولید انرژی می کنند، به کار رفته است.با برهم خوردن تعادل هورمون ها عوارض استفاده از مواد نیروزا چند ماهی پس از مصرف آن ها با علائم ناخوشایندی ظاهر می شوددیگر مواد متشکله این نوشیدنی ها دانه قهوه، ساخارین(قند مصنوعی) و کراتین هستند و البته در برخی از آن ها ممکن است مقدار زیادی گلوکز یا شکر نیز به کار رفته باشد، اما مواد اعتیادآوری که در این نوشابه ها وجود دارند، کافئین و گیاه گوآرانا(guarana) است که مصرف زیاد و طولانی مدت شان باعث می شود به آن ها عادت کنیم(درصد این مواد در نوشابه های انرژی زا تقریبا با مقدار آن ها در قهوه برابر است، البته میزان کافئین در انواع مختلف قهوه ها بسته به میزان برشته شدن دانه هایش، متفاوت است.)طرفداران این نوع نوشیدنی ها بیشتر جوانان، دانش آموزان، افراد پر تحرک و ورزشکاران هستند. از آن جایی که ترک این مواد کار سختی نیست و سردرد از اصلی ترین عواقب آن است، به اعتقاد کارشناسان اعتیاد به نوشابه های انرژی زا بیشتر جنبه روانی دارد.این تنها گوشه کوچکی از مواردی است که گریبانگیر ورزشکاران غافل می شود.از نمونه های شایع ترکیبات نیروزا برای تان گفتیم و حال بهتر است کمی هم از عوارض این نوع ترکیبات بدانید.عوارض مصرف مواد نیروزاعوارض استفاده از مواد نیروزا که فقط چند ماهی پس از مصرف آن ها پدیدار می شود به دلیل به هم خوردن بالانس هورمونی در بدن فرد است که با علائم ناخوشایندی همچون بزرگ شدن نوک سینه ها و ترشح شیر در آقایان، زمخت شدن صدا، خشن شدن پوست بدن و پرمویی فراوان خود را نشان می دهد.در این میان عوارض قلبی عروقی، خطرناک ترین عوارض و البته شایع ترین آن ها به شمار می رود. این که دیده می شود ورزشکار هنگام ورزش دچار ایست قلبی می شود، دقیقا به همین دلیل است. این دسته از افراد در مدت یک سال دچار هایپرتروفی و پرگوشتی عضلات قلبی می شوند و همین موضوع با مکانیسم اختلال در خون رسانی قلب، زمینه بروز سکته ها و ایست قلبی را در فرد ایجاد می کند.اختلالات کبدی هم در راس عوارض و جزو شایع ترین آن ها به شمار می روند. به این دلیل که متابولیسم و تخریب این دسته از هورمون های اگزوژن در کبد است و فشار زیادی به آن وارد می کند. این افراد در مدت کوتاهی دچار نارسایی های شدید کبدی می شوند که البته برگشت پذیر نیست و فرد ورزشکار در مدتی کوتاه کبد خود را از دست می دهد و زندگی بدون کبد هم که امکان پذیر نیست.عوارض منفی جنسی هم از جمله پیامدهای مصرف این مواد هستند که گرچه بسیاری از این ورزشکاران از عقیمی و ناتوانی جنسی ناشی از آن اطلاع دارند اما از اهمیت موضوع و عمق فاجعه بی اطلاع هستند. مصرف این نوع ترکیبات با اعمال اثر روی بیضه ها سبب نارسایی برگشت ناپذیر آن ها می شود و به تبع آن باعث کاهش تعداد و عملکرد اسپرم ها در آقایان و حتی تخمک ها در خانم های استفاده کننده می شود و در مدت چند ماه فرد ورزشکار را می تواند برای همیشه از لذت بچه دار شدن محروم کند.متاسفانه مدتی است که مواد نیروزا در سالن های آیروبیک و تناسب اندام خانم ها نیز مشاهده می شود و با عناوینی دروغین اعم از شکل دهنده بدن، کاهنده و سوزاننده چربی های اضافی و... در اختیار آن ها قرار می گیرد غافل از آن که همگی ترکیباتی محرک و مخدر هستند که در مدت کوتاهی علاوه بر معتاد کردن ورزشکار عوارض دیگری همچون رشد موهای زائد در کل بدن، کلفت شدن صدا، تحلیل شدید سینه ها، سرکوب شدید شیرسازی، پوست چرب و پیدایش آکنه های شدید در پوست صورت برای شان به همراه دارند.

افدرین به انگلیسی: Ephedrine
نام‌های تجارتی: C.A.M.- Vicks Vatronol - Aderin - Ectasule Minus - Efedron - Ephed ll- Slo .Fedrin
طبقه بندی فارماکولوژیک : آدرنرژیک (سمپاتومیمتیک)
طبقه بندی درمانی : گشادکننده برونش، برطرف کننده احتقان بینی، تنگ کننده عروق(در فرم تزریقی)
اشکال دارویی: قرص روکش دار ۲۰ میلی گرمی، آمپول ۵۰ میلی گرم در سی سی(قبلا آمپول ۲۰ میلی گرم در سی سی نیز وجود داشت)

مکانیسم اثر

اثر برونکودیلاتور از طریق تحریک گیرنده هایB۲ آدرنرژیک اعمال می‌شود، اثر وازوپرسور از طریق تحریک گیرنده‌های B۱آدرنرژیک اعمال می‌گردد، و اثر ضد احتقان بینی از طریق تحریک گیرنده‌های آلفا-آدرنرژیک در عروق خونی مخاط بینی می‌باشد.
لازم به توضیح است که بر اساس نوشته کتاب کاتزونگ، به طور کلی مکانیسم عمل سمپاتومیمتیک‌ها بدین شرح می‌باشد که :

    اثرات رسپتور آلفا-یک با واسطهٔ پروتئین Gq جفت شونده انجام می‌شود و Ip۳(اینوزیتول تری فسفات) و DAG از غشاء رها می‌شود و بدنبال آن، کلسیم رها شده و آنزیم‌ها فعال می‌شوند.

    رسپتور(گیرنده) آلفا-دو سبب مهار آدنیلیل سیکلاز از راه پروتئین Gi جفت شونده می‌گردد.

    رسپتورهای بتا (بتایک- بتادو- بتاسه) از راه پروتئین Gs جفت شونده آدنیلیل سیکلاز را تحریک می‌نمایند و غلظت cAMP درون سلولی را افزایش می‌دهند.

    و در مورد رسپتورهای دوپامینی : رسپتور D۱، آدنیلیل سیکلاز را در نورون‌ها و عضلهٔ صاف عروق فعال می‌نماید و رسپتور D۲ در مغز مهم است.

موارد مصرف

افدرین در مواردی که نیاز به اصلاح هیپوتانسیون یا هیپوتانسیون ارتوستاتیک در بالغین و کودکان وجود دارد، همچنین در برونکواسپاسم حاد و شدید و نیز به عنوان برونکودیلاتور(گشادکنندهٔ برونش) در درمان علامتی آسم و در اسپاسم برگشت پذیر برونش ناشی از برونشیت مزمن، آمفیزم و سایر بیماریهای انسدادی ریه و نیز به عنوان برطرف کنندهٔ احتقان بینی(ضد احتقان) استفاده می‌شود. [قبلا به عنوان محرک CNS و در درمان نارکولپسی و حالتهای افسردگی نیز کاربرد داشت، اما این کاربرد هم اکنون تقریبا منسوخ شده‌است.]
طریقه مصرف

    اصلاح هیپوتانسیون:

در بالغین : ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم از راه عضلانیIm و یا از راه زیرجلدیSc یا ۱۰ تا ۲۵ میلی گرم از راه تزریق آهسته وریدی تجویز می‌شود.در صورت نیاز می‌توان ۵۰ میلی گرم دیگر از راه عضلانی یا ۲۵ میلی گرم دیگر از راه وریدی تجویز نمود. دوز مجدد وریدی باید در خلال ۵ تا ۱۰ دقیقه تجویز شود. حداکثر دوز روزانه ۱۵۰ میلی گرم است.
و درکودکان: روزانه ۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از راه زیرجلدی و یا ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر مترمربع سطح بدن از راه وریدی و منقسم در چهار تا شش دوز تجویز می‌شود.

    در هیپوتانسیون ارتوستاتیک :

در بالغین : ۲۵ میلی گرم از راه خوراکی یک تا چهار بار در روز تجویز می‌شود.
در کودکان : روزانه ۲ تا ۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر مترمربع از راه خوراکی، منقسم در چهار تا شش دوز تجویز می‌شود.

    بعنوان برونکودیلاتور(گشادکننده برونش) و ضداحتقان:

در بالغین : ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم خوراکی هر ۳ تا ۴ ساعت، درصورت نیاز تجویز می‌شود.
در کودکان : ۲ تا ۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر متر مربع از سطح بدن، از راه خوراکی منقسم در ۴ تا ۶ دوز تجویز می‌شود.

    در برونکواسپاسم حاد و شدید:

در بالغین ۱۲٫۵ تا ۲۵ میلی گرم از راه عضلانی، زیرجلدی یا وریدی تجویز می‌شود.
موارد منع مصرف

این دارو در گلوکوم زاویه بسته (گلوکوم زاویه باریک)، در خلال بیهوشی عمومی با هالوتان و نیز در سایکونوروزها نباید مصرف شود.
ضمنا در موارد ابتلا به هیپرتانسیون و هیپرتیروئیدی و نیز در بیماران مسن، بیماران دیابتی و بیماران قلبی از این دارو باید با احتیاط استفاده کرد.
عوارض جانبی

    در دستگاه عصبی مرکزی : عصبی شدن، اضطراب، آژیتاسیون، تحریک پذیری، بی قراری، بی خوابی، ضعف، سرگیجه، ورتیگو، ترمور، رفلکس‌های هیپواکتیو، کنفوزیون، هذیان، سرخوشی.

    در قلب و عروق : هیپرتانسیون، طپش قلب، تاکیکاردی، دیس ریتمی، درد پره کوردیال.

    در دستگاه گوارش : تهوع، استفراغ، دیسترس اپی گاستریک خفیف، بی اشتهایی.

    در دستگاه ادراری : احتباس ادراری، اشکال در ادرار کردن، پریاپیسم.

    سایر عوارض : تب، رنگ پریدگی، خشکی دهان و حلق و بینی، اشکال در تعریق، تاکی فیلاکسی.

آمینو رو قبل از شروع تمرین ، وسط تمرین ، آخر تمرین میل نمائید. وی 100 ٪ رو صبح که بیدار میشین و 2 ساعت بعد از نهار و بعد از تمرین. پروتئین و آمینو به چربی سوزی شما کمک میکنن.
افدرین 2 ساعت قبل از تمرین 200 میلی گرم ،از آمپول کافئین atp استفاده کنی بهتره ، یک روز در میان قبل از تمرین بزن. ال کارنیتین رو هر 4 ساعت یکبار 500 میلی گرم.

تأثیر کافئین بر اندام بدن
واکنش های متفاوت بدن در برابر کافئین ، به آستانه تحمل افراد بستگی دارد اما به طور کلی تأثیر آن ها را می توان چنین بیان کرد:
۱) فشار خون: کافئین ، فشار خون را افزایش می دهد. اگر کسی ۲۵۰ میلی گرم قهوه مصرف کند، فشار خونش در یک ساعت ، ۱۰ میلی متر بالا می رود.
۲) قلب: پس از مصرف قهوه، ضربان قلب کاهش می یابد اما پس از مدتی بر تعداد آن افزوده می شود و تا هنگامی که کافئین از بدن خارج نشده باشد به همان صورت باقی می ماند.
چنانچه میزان کافئین مصرفی ، بالا باشد نه فقط تپش قلب ایجاد می کند بلکه حالت ( Fibrilation) یعنی حرکت نامنظم ماهیچه های قلب نیز پدید می آید که گاه ممکن است منجر به *** شود.
بر اساس آمارهای به دست آمده، نوشیدن بیش از ۵ فنجان قهوه در روز ، احتمال سکته قلبی را افزایش می دهد.
۳) هورمون ها: کافئین بر تولید برخی از هورمون های بدن می افزاید، مانند : اپی نفرین( Epinephrine) که منقبض کننده عروق است ، نوراپی نفرین ( Norepinephrine) که بر میزان فشار خون می افزاید، رنین ( Renin) که به علت کم خونی کلیه ها و بر اثر کاهش فشار نبض در سرخرگ کلیوی ، از کلیه ها ترشح می شود و پس از فعل و انفعالاتی ، باعث فشار خون می گردد و کاتکولامین ( Catecholamine) که باعث تحریک اعصاب قلب شده و حرارت بدن را افزایش می دهد.
۴) معده: کافئین بر ترشح اسید معده و میزان پپسین ( Pepsin) که نوعی آنزیم معدی است می افزاید.
۵) خانم های باردار: اداره نظارت بر غذا و دارو در آمریکا ( FDR) در سال ۱۹۸۰ میلادی اعلام کرده است که کافئین باعث زایمان زودرس می شود و ممکن است در نوزدان ناراحتی ایجاد کند.
اگر چه از آن تاریخ ، پژوهش ها و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفت اما تا کنون مشخص نشده است که چه مقدار کافئین می تواند عامل زایمان زودرس شود.
● کافئین برای نوزادان دو عارضه ایجاد می کند:
۱) از طریق شیر مادر وارد دستگاه گوارش کودک می شود و او را در وضعیت استفراغ قرار می دهد.
۲) مدت زیادی در بدن نوزاد می ماند تا متابولیزه شود، زیرا کبد نوزاد به اندازه کافی آنزیم ندارد.
در صورتی که مادری دو فنجان قهوه تند بنوشد و سپس به نوزاد خود شیر بدهد چون بخشی از کافئین ، همراه شیر مادر وارد بدن نوزاد می شود ، امکان دارد عوارض زیر در نوزاد به وجود آید: ناآرامی، لرزش دست ها، پاها و لب ها، سفت یا شل شدن عضلات و ماهیچه های بدن، بی خوابی، جیغ زدن، حساسیت نشان دادن به صدا، به گونه ای که با کمترین صدایی کودک از خواب می پرد. از این رو به مادرانی که فرزند خود را شیر می دهند توصیه می شود که از مصرف قهوه یا مواد کافئین دار پرهیز کنند.
۶) مغز و اعصاب: تأثیر کافئین بر مغز و اعصاب، می تواند به پیدایش عوارض زیر منجر شود:
▪ اضطراب
▪ هیجان
▪ ناآرامی
▪ فراموشی
▪ افسردگی
کسانی که گرفتار عارضه افسردگی هستند ، نباید بیش از یک گرم کافئین در روز مصرف کنند ؛ زیرا سبب شدت یافتن افسردگی آن ها می شود.
۷) خون: کافئین باعث می شود که مقدار قابل ملاحظه ای از سدیم و پتاسیم بدن از طریق کلیه ها دفع شود، همچنین مقدار مصرف قند را نیز کاهش می دهد که نتیجه آن ، افزایش قند خون خواهد بود.
از این رو به کسانی که مبتلا به بیماری قند ( دیابت) هستند توصیه می شود از مصرف مواد کافئین دار، اجتناب ورزند. کافئین ، جذب آهن را در روده ها کم می کند و لذا با توجه به نیاز ضروری بدن به آهن، که کار خون سازی را بر عهده دارد، توصیه می شود که از مصرف کافئین همراه با غذا و تا یک ساعت پس از آن، به طور جدی پرهیز شود.
۸) لاغری: کافئین میزان سوخت و ساز بدن را بالا می برد و در نتیجه مصرف کالری نیز افزایش پیدا می کند. برای مثال ، چنان چه کسی یک فنجان قهوه حاوی ۱۰۰ میلی گرم کافئین بنوشد میزان متابولیسم بدن وی تا ۴ درصد افزوده شده و درنتیجه باعث لاغری او می شود.
۹) فیبروکیستیک ( Fibrocystic) : زنانی که در سینه خود غده فیبروکیستیک دارند ، نباید به میزان زیاد کافئین مصرف کنند، زیرا به بزرگ شدن این غده کمک می کند.

خواص شیمیایی

کافئین یک آلکالئید از خانواده متیل گزانتین‌ها است که خواص آن به تئوفیلین و تئوبرومین هم شبیه است. کافئین خالص، به صورت پودر سفید رنگ تلخی می‌باشد. این ماده از ترکیب کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است.
خواص فیزیکی

کافئین خالص پودر نرم، بی‌بو، سفید و براقی می‌باشد. نقطه جوش آن 178 درجه سانتیگراد و نقطه ذوب آن 238 درجه سانتیگراد است. وزن مخصوص کافئین 2/1 است. PH آن 9/6 می‌باشد. چگالی آن هم 7/6 است.
منابع کافئین

منبع اصلی کافئین بین مواد غذایی مختلف، دانه قهوه می‌باشد. محتوای کافئین در مواد غذایی بسیار متغیر است. در سال 2004م، در اتیوپی درختانی پیدا شد که یک پانزدهم گیاهان کافئین دار، کافئین داشتند. احتمالاً در آینده نزدیک، از این گیاهان جدید برای تهیه نوشیدنیهای قهوه که میزان کمتری کافئین داشته باشند، استفاده می‌شود.

یک دوز کافئین تقریباً 100 میلی‌گرم است که 150 میلی لیتر نوشیدنی قهوه یا یک عدد قرص کافئین، حاوی این مقدار کافئین می‌باشد. قهوه‌ها از نظر میزان کافئین بسیار باهم متفاوتند. یک فنجان قهوه می‌تواند بین 75 تا 250 میلی‌گرم کافئین داشته باشد. چای سیاه نسبت به قهوه حاوی کافئین کمتری است که البته به روش دم کردن آن بستگی دارد. چای *** خیلی کم کافئین دارد. نوشابه ها معمولاً کمتر از قهوه کافئین دارند، اما برخی نوشابه‌های انرژی‌زا خیلی زیاد کافئین دارند ( در تهیه نوشیدنیهای غیر الکلی، میزان کافئین موجود در آنها توسط سازندگان به دقت کنترل می‌شود. معمولاً هر چه میزان کافئین این نوع نوشیدنیها بالاتر باشد، محبوبیت آنها بیشتر می‌شود).
میزان کافئین موجود در مواد غذایی

شکلات تلخ و شیرین 875 میلی‌گرم در هر کیلوگرم شکلات شیری 100 تا 210 میلی‌گرم در هر کیلوگرم کاکائو 17 میلی‌گرم در هر لیتر قهوه‌ای که خوب دم شده 130 تا 160 میلی‌گرم در هر لیتر قهوه بدون کافئین 13 تا 20 میلی‌گرم در هر لیتر قهوه فوری 130 تا 400 میلی‌گرم در هر لیتر اسپرسو3400 میلی‌گرم در هر لیتر چای سیاه دم شده 85 تا 370 میلی‌گرم در هر لیتر چای فوری دم شده 120 میلی‌گرم در هر لیتر چای *** 85 میلی‌گرم در هر لیتر چای سفید 68 میلی‌گرم در هر لیتر به کافئین موجود در چای، گاهی "تئین" هم گفته می‌شود، چون قبلاً تصور می‌کردند که کافئین موجود در چای، چیزی جدای از کافئین موجود در قهوه می‌باشد. نوشیدنی انرژی‌زا 350 میلی‌گرم در هر لیتر. در برخی کشورها این میزان کافئین را تا 135 میلی‌گرم کاهش می‌دهند. نوشیدنی غیر الکلی (کافئین دار) 100 تا 270 میلی‌گرم در هر لیتر قرصهای کافئینحاوی 200 میلی‌گرم کافئین می‌باشند.

در کشورهای اتحادیه اروپایی، هر ماده‌ای که میزان کافئین آن، بیش از 150 میلی‌گرم در لیتر باشد باید روی بسته آن هشدار داده شود. گاهی حتی روی بطری نوشابه‌های انرژی‌زا هم این هشدار به چشم می‌خورد. در بیشتر کشورها، کافئین را جزو مواد طعم دهنده تقسیم بندی می‌نمایند.
سوخت و ساز کافئین و بررسی سمی بودن آن

کافئین بر مغز با مسدود کردن راه گیرنده‌های آدنوزین عمل می‌کند. با مسدود شدن راه گیرنده‌های سلولهای عصبی، آدنوزین فعالیت سلولهای عصبی را کند می‌کند. این فرایند معمولاً هنگام خواب اتفاق می‌افتد. مولکول کافئین بسیار به آدنوزین شبیه است و راه همان گیرنده‌ها را می‌بندد، اما نمی‌گذارد که فعالیت سلولهای عصبی کند شود. در عوض، کافئین فعالیت گیرنده‌ها و همچنین فعالیت خود آدنوزین را متوقف می‌کند. با افزایش فعالیت سلولهای عصبی، هورمون اپی‌نفرین آزاد می‌شود. با آزاد شدن این هورمون، فرآیندهایی حادث می‌شوند، از جمله بالا رفتن ضربان قلب، بالا رفتن فشار خون، افزایش جریان خون در ماهیچه‌ها، کاهش جریان خون در پوست و اندامهای داخلی و همچنین ترشح گلوکز از کبد.
اثرات کافئین

اثر کافئین بر مغز، زود از بین می رود و بر خلاف دیگر مواد محرک یا الکل، تأثیر آن موقتی و کوتاه مدت است. در بسیاری افراد، مصرف کافئین مشکلی در تمرکز یا فعالیتهای مغزی ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل، انواع نوشیدنیهای کافئین‌دار هنگام کار مورد استفاده قرار می‌گیرند. مصرف مداوم کافئین می‌تواند منجر به عادت به این ماده شود؛ بطوری که با مصرف نکردن آن بدن نسبت به ماده آدنوزین بیش از حد حساس می‌شود و همین امر سبب افت فشار خون می‌گردد. پایین آمدن فشار خون منجر به سردرد و دیگر علائم می‌شود. تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که مصرف کافئین (موجود در قهوه) احتمالاً خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهد. البته در این مورد هنوز باید تحقیقات زیادی صورت گیرد.

مصرف بیش از حد کافئین می‌تواند سبب مسمومیت گردد. علائم این مسمومیت عبارتند از، بیقراری، عصبی بودن_، هیجان، بیخوابی، سرخی صورت ، ادرار بیش از اندازه و ناراحتیهای گوارشی__. این ناهنجاری در برخی افراد پس از مصرف روزانه 250 میلی‌گرم کافئین حادث می‌شود. مصرف بیش از یک گرم کافئین در روز می‌تواند منجر به گرفتگی ماهیچه‌ای، افکار و صحبت پریشان و نامربوط، تنشهای روانی و ... شود. مسمومیت کافئین سبب بیماریهایی که علائم آنها شبیه به ناهنجاریهای وحشت یا بیماریهای مربوط به اضطراب است، می‌شود.

هر چند مصرف معقول کافئین، مشکلات خاصی را در انسان بوجود نمی‌آورد اما این ماده برای بسیاری از حیوانات از جمله سگ و اسب به دلیل تفاوت در سوخت و ساز کبدشان، ماده‌ای سمی محسوب می‌شود. اخیراً یک تحقیق جالب نشان داده است که مصرف کافئین، می‌تواند خطر ابتلا به دیابت ملیتوس را تا 50 درصد کاهش دهد. اگر چه این بیماری در ابتدا در بیمارانی مشاهده می‌شد که مقدار زیادی قهوه (7 فنجان در روز) مصرف می‌نمودند، اما امروزه به این نتیجه رسیده‌اند که کافئین سبب بهبود بیماری دیابت می‌شود.
سوء استفاده و اعتیاد به کافئین

کافئین در اشکال مختلف، معمولاً به منظور اثرات محرک خود مورد استفاده قرار می‌گیرد. امروزه، این ماده را می‌توان در مقادیر بسیار زیاد تهیه نمود و در فرآورده‌های مختلف آن را بکار برد. کافئین خالص که در تهیه قرصهای کافئین از آن استفاده می‌شود، به راحتی در دسترس می‌باشد. از این نوع قرصها معمولاً کارگرها یا دانشجویانی که می‌خواهند برای کار یا مطالعه، تمام شب را بیداری بکشند استفاده می‌کنند. استفاده از قرصهای کافئین به شدت مورد انتقاد قرار گرفته، چون بسیاری از متخصصین این قرصها را دلیل *** دانش آموزان می‌دانند. به این دلیل که اغلب دانش آموزان، بدون آن که از اثرات مضر این قرصها خبری داشته باشند، کافئین زیادی مصرف می‌کنند و جان می‌سپارند.

امروزه در ایالات متحده آمریکا، میزان کافئین موجود در این قرصها را به 200 میلی‌گرم کاهش داده‌اند و تمام تولید کنندگان موظفند این قانون را برای تهیه قرصهای کافئین رعایت نمایند. البته باز هم چندین مورد *** به دلیل مصرف تعداد زیادی قرص به چشم می‌خورد. اولین بار یک شیمیدان آلمانی به نام فردریک فرداناند رانج توانست در سال 1819م کافئین را از مواد حاوی آن جداسازی نماید. البته گفته‌ها حاکی از آن است که او این کار را به تحریک فردی به نام ژوهان وولف گنگ وان گوته انجام داد.

آمپول کافئین افدرین

مطالب مشابه :

آمپول پیشگیری از بارداری

اطلاعات جامعی در مورد قرص پیشگیری از بارداری /ال -دی

آمپول کافئین افدرین

مواد معدنی آهن

فوريت ها و عوارض مهم دوران بارداري

لیست داروها

آمپول ب کمپلکس و ب12 مفید است؟

آمپول hcg در بدنسازی؟