آشنایی با کارخانه قند

پس از ورود چغندرها به کارخانه اتدا چغندرها را در قسمت باسکول وزن کرده و پس از توزین اولیه چغندر و همچنین تعیین افت و درصد قند (عیارسنجی) چغندر در قسمت مربوطه ، چغندرها ارزش و قیمت گزاری شده و بر این اساس پرداخت پول به کشاورز صورت می گیرد .
در قسمت عیار سنجی برای گرفتن نمونه از محموله کامیون توسط لوله های توخال و استوانه ای شکل استفاده می شود .این وسیله وارد کامیون می شود و پس از ورود نمونه ها به درون استوانه کف آن بسته و دستگاه استوانه ای شکل خارج می شود . بهتر است نمونه گیری از قسمت های مختلف کامیون صورت گیرد ، هرجند که این کار باعث صدمه و آسیب به چغندرها می شود . پس بایستی در قسمنتهای خاصی نمونه برداری کرد . نمونه به بخش عیار سنجی می رود . در قسمت عیار سنجی الکی قرار دارد که خاک های نچسبیده را جدا می کند و چغندرها توزین می شوند (وزن ناخالص )
در مرحله بعد چغندرها با یک دستگاه سانترفیوژ شستشو داده می شوند و از طبقه بالا به پایین می ریزند . دریچه ها باز می شوند و چغند ها به درون کانال می ریزند . در مرحله ی بعد چغندرها به جلو منتقل می شوند . بعد از شستشو و عبور هوای گرم از روی چغندرها آنها خشک می شوند . لذا می توان وزن خالص چغندر را نیز به دست آورد . در این زمان می توان افت را تعیین کرد :
100× {وزن ناخالص نمونه چغندر/ (وزن خالص نمونه چغندر-وزن ناخالص نمونه چغندر)}=درصد افت وزنی
سپس چغندرهای شسته شده به دستگاه تهیه خمیر چغندر می رود ، این دستگاه شامل تعدادی اره های دوار است که در کنار هم قرار دارند به طور تصادفی به چند قسمت از هر یک از چغندرها برخورد کرده و ذرات کوچکی از آنها را بریده و جداسازی می کنند که در نهایت به صورت خمیر مانند به دست می آید . خمیر چغندر کاملاً مخلوط شده و به طور تصادفی نمونه ای 26 گرمی از آن تهیه می شود و در ظروف مخصوص دستگاه عیارسنج ریخته شده و سپس 177 سی سی محلول استات سرب رقیق به عنوان ماده صاف کننده و زلال کننده به نمونه اضافه می شود و محلول صاف شده شفافی را که از صافی خارج می شود در لوله دستگاه پلاریمتر ریخته و درصد قند ساکارز (عیار) چغندر تعیین می گردد.
در این قسمت با استفاده از کارت های مخصوصی که بر روی ظروف حاوی شربت از محموله های مختلف زده می شود تا پس از تعیین عیار و اطلاعات دیگر محموله در نهایت ارزش گزاری شود .
تخلیه چغندر :
پس از تعیین افت و عیار سنجی کامیون های محتوی چغندر به قسمت تخلیه می روند . برای تخلیه از پل متحرکی که پس از قرار گرفتن وسیله نقلیه ر روی آن حرکت کرده و وسیله نقلیه را به صورت مورب در می آورد استفاده می کنند و در نتیجه چغندرها به درون قیف می ریزند . با استفاده از الکل هایی که زیر قیف قرار دارند و حالت لرزشی دارند بخش عمده خاک و خاشاک همراه چغندر از آن جدا شده و مجدداً به کامیون برگردانده می شود .
خاک های چسبیده هم با افت مشخص می گردند .
با استفاده از دستگاه تخلیه چغندر که دارای تسمه نقاله هایی می باشد چغندرها را به قسمتهای مختلف سیلو ریخته و ذخیره می کنند . بایستی توجه کرد که ارتفاع دستگاه تخلیه تا حدی نباشد که باعث آسیب به چغندرها در اثر سقوط از ارتفاع شود و صدمه ای به چغندرها وارد نشود .
ساختمان سیلو :
سیلو محلی برای ذخیره سازی چغندر می باشد . ساختمان سیلو اغلب به شکل مکعب مستطیل های طویل سیمانی است که کف آن ها به طرف کانال هایی مرکزی سیلو شیب دارد . غالباً شیب کف سیلو را کمتر از 10 درجه در نظر می گیرند .
انتقال چغندر :
برای انتقال چغندر از سیلو به محل فرآیند معمولاً از جریان آب استفاده می شود .آب مورد استفاده برای حمل چغندر در کانال معمولاً تا حدی گل آلود است و کاربرد آب زلال در این مورد مناسب نیست . زیرا وزن مخصوص چغندر در حدود 1.09 تا 1.05 است ، وقتی آب گل آلود باشد وزن مخصوص آن کمی از یک بیشتر شده و به وزن مخصوص چغندر نزدیک می شود . در نتیجه چغندرها به صورت شناور در آب در آمده و حمل آن ها به سهولت انجام می پذیرد .
سنگ گیر یا شن گیر :
چغندرها به دلیل وزن مخصوص کمتر از سنگ و شن حالت شناور در آب داشته و به حرکت خود همراه با جریان درون کانال ادامه می دهند .
علف گیر یا آشغال گیر :
دستگاه علف گیر چنگال دار با حرکت چنگال های خاصی در درون کانال انتقال چغندر از میان جریان آب و چغندر علف ها و شاخ و برگ را جداسازی میکند .
دستگاه بالابر چغندر یا پمپ چغندر : معمولاً قسمت فرایند تولید شکر و دستگاه شستشوی چغندر در سطح بالاتری نسبت به سیلوهای چغندر قرار دارد ؛ لذا باید به صورتی چغندرها را تا قسمت فرایند بالا برد .
دستگاه شستشوی چغندر مجهز به بازوی چرخان :
دستگاه شامل نیمه استوانه ای افقی است که در طول آن یک یا دو محور چرخان وجود دارد که بازوهایی به آن متصل است . چغندرها به همراه مقداری آب از یکطرف دستگاه وارد می شود و با حرکت بازوها ، چغندرها ضمن رانده شدن به جلو با هم مخلوط شده و به هم ساییده شده و تا حدامکان شستشو می شوند آب حاصل از شستشو به منظور بازیافت و صرفه جویی در مصرف آب آنها را به حوضچه های ته نشین سازی می برند تا مجدداً از آب آن ها استفاده شود ؛ یعنی گل و لای آب مذکور رسوب کند .
تهیه ی خلال از چغندر :
چغندرهای شسته شده در مخزن بزرگ استوانه ای که قسمت پایین آن قیف مانند است و بخشی از دستگاه آسیاب خلال را تشکیل می دهد ، وارد می شود . در این قسمت با استفاده از نیروی وزن چغندرها ، آن ها را با فشار لازم به طرف تیغه های آسیاب رانده می شوند . در مسیر قیف اسلایسر قرار دارد که برش ها V مانندی را از چغندرها برای ما تهیه می کند . تیغه های اسلایسر در صفحه هایی گردان قرار دارند که با برخورد چغندرها با تیغه ها ، خلال هایی (با برش به صورت V شکل) به وجود می آیند .
از خلال های تولیدی نمونه برداری شده (با استفاده از ترازویی که در مسیر عبور خلال ها نصب شده است ) و در قند آن ها طی آزمایش دیژاسیون تعیین می کنند . با این کار می توان مقدار قند وارد شده به فرآیند را تعیین کرد .
استخراج قند از خلال چغندر :
این دستگاه به صورت شیبدار نصب می شود ، از یک سمت آب گرم با دمای حدود 75 درجه سانتی گرد وارد می شود و از سمت مخالف خلال را وارد می کنند (جهت عکس با هم دارند ) . این کار برای شربت گیری بهتر از خلال ها می باشد ؛ زیرا این عمل باعث می شود که همیشه اختلاف غلظت در طول مسیر دیفیوزر وجود داشته باشد و باعث تسریع در قند گیری از خلال می شود .
در نهایت از یک طرف دیفیوزر شربت خام خارج می شود و از طرف دیگر تفاله . تفاله هنوز مقداری قند دارد که آن را با پرس کردن و خارج کردن آب تفاله ، تفاله پرس شده را به تفاله خشک کنی می برند و آب خارج شده از تفاله را پس از عبور از نرمه گیر (صافی) ، ذرات معلق موجود در آب تفاله خارج می شود و سپس به دیفیوزر منتقل می کنند . (البته قبل از ورود به دیفیوزر با استفاده از مبدل حرارتی دوباره گرم می شود و سپس به دیفیوزر منتقل می شود )
تفاله ی پرس شده را می توان با ملاس مخلوط نمود و به مصرف دام رساند . هوای گرم تفاله را خشک می کند . جریان هوای خروجی ممکن است حاوی مقداری تفاله خشک باشد . برای جلوگیری و جداسازی ذرات مذکور دستگاه جدا کننده (سیکلون) در مسیر جریان هوای خرجی قرار داده می شود . جریان هوا وقتی وارد فضای این دستگاه می شود با به وجود آمدن جریان چرخشی نسبت به ذرات تفاله تغییر سرعت پیدا کرده و در نتیجه ذرات تفاله از جریان هوا جدا شده و به تفاله خشک خروجی از خشک کن ملحق می شود .
تفاله خشک خروجی از دستگاه خشک کن به صورت ذرات جدا از هم بوده (تفاله خشک پرک) که این نوع تفاله خشک را برای تسهیل حمل و نقل و نگهداری غالباً آن را در دستگاه های پرس و قالب گیری تفاله خشک و فشرده در می آورند تا تفاله ها را به صورت انگشتی (استوانه ای کوچک) یا بلوکی در می آورند .
تصفیه شربت خام :
شربت خام خروجی از دستگاه دیفیوزر رنگ تیره متمایل به خاکستری دارد . یکی از علل رنگ تیره شربت فعالیت های آنزیم های تولید کننده رنگریزه های تیره مانند ملاس است . استفاده از شیر آهک و گاز کربنیک اساس تصفیه شیمیایی را در کاخانه های قند تشکیل می هد . برای تهیه این دو ماده از یک کوره آهک که به صورت یک برج بلند استوانه می باشد استفاده می کنند . سنگ آهک به درون کروره ریخته می شود و آهک به وود می آید . برای این کار نیاز به حرارت داریم که این حرارت را از منبع حرارتی نظیر کک ، گاز و سوخت های مایع استفاده می شود . آهک به وجود آمده از قسمت پایین جمع می شود و در قسمت بالای کوره از لوله یا لوله هایی برای مکیدن و خارج نمودن گاز کربنیک تولیدی در کوره استفاده می شود .
آهک تولیدی در این جا بایستی به شیر آهک تبدیل شود . به همین دلیل با آب مخلوط می شود که بهتر است آبی باشد که مقدار کمی قند داشته باشد .
آهک به دست آمده به مرحله تصفیه فرستاده می شود .تصفیه شامل دو مرحله است . ابتدا آهک زدن مقدماتی یا پرشولاژ که در آن حدود 0.1 آهک به شربت اضافه می شود و بعد مرحله ی آهک زدن اصلی یا شولاژ که بقیه آهک لازم به صورت شیر آهک به شربت خام زده می شود .
در مرحله 1 کف ایحاد شده به علت ساپونین می باشد . بخش اعظم این عمل در جهت ایجاد شرایط و pH مطلوب برای انعقاد و به هم چسبیدن ناخالصی های کلوئیدی به خصوص پروتئین و بخش دیگر خنثی کردن pH اسیدی شربت است .
بعد از آهک زنی دوم نوبت به افزودن گازکربنیک می باشد . (تصفیه کلاسیک)
اگر آهک زنی و افزودن گازکربنیک با هم صورت گیرد اصطلاحاً به آن Defeco carbonation می گویند .
شربت به دست آمده از دیفیوزر رنگی تیره دراد که دارای ناخالصی های زیادی است . شربت اشباع یک شربت زرد رنگی است با رسوبات فراوان در آن برای انیکه ناخالصی های معلق که آماده ی رسوب کردن هستند را جداسازی کنیم از دکانتور استفاده می کنیم . دکانتئر شامل تانکی استوانه ای عمودی است که قسمت داخلی آن به چند طبقه تقسیم شده است . طبقات به سمت قسمت مرکزی شیب دار متصل است و با حرکت دورانی و بسیار آرام محور ، بازوها نیز حرکت می کنند . وقتی شربت وارد دکانتئ=ور می شود و مدتی می ماند در هر یک از طبقات مقداری از ناخالصی ها رسوب می کنند و شربت زلال در قسمت بالای هر طبقه قرار می گیرد . شربت های زلال توسط لوله ها و پمپ هایی تدریجاً از هر طبقه دستگاه خارج می شوند .
رسوبات ته نشین شده که به آن به عنوان گل گفته می شود با استفاده از پمپ های مخصوص دکانتور خارج می شوند . این گل که حامل اشباع اول قند می باشد به صافی خلا فرستاده می شود و در آن جا به صورت یک نیمه استوانه که درون آن یک استوانه گردان قرار دارد لایه ی گل روی استوانه ی گردان قرار می گیرد و از داخل یک مکش بر سطح بیرونی اعمال می شود . در این حین می توان با پاشیدن آب بر روی گل ، عمل جدا شدن قند از آن را راحت تر کرد . در پایان خلا قطع و گل جدا می شود و هوای فشرده نیز بر گل اعمال می شود . گلی که صاف شده است و از صافی خلا خارح می شود مقادار کمی قند با خود دارد که این قند معمولاً قابل جداسازی نبوده و جزء ضایعات قندی کارخانه محسوب می شود که یکی از کارهای آزمایشگاه این است که میزان قند موجود در گل را به دست آورد و برای ضایعات نهایی استفاده کند .
شربت خارج شده از صافی خلاء به شربت روی سطح دکانتور ملحق می شود . در مرحله ی اشباع دوم چون میزان رسوبات باقی مانده به صورت معلق کم شده است ؛ لذا از صافی استفاده می شود . در این صافی ها با اعمال مکش قند را جدا می کنند . صافی شمعی نسبت به صافی های فشار در ناخالصی های کمتری استفاده می شود

تغلیظ شربت :
شربتی که پس ار فرآیند تصفیه به دست آمده را شربت رقیق می گویند و به مرحله تغلیظ فرستاده می شود . اواپراتورهای مورد استفاده در صنعت قند چند مرحله ای هستند .
مزایای چند مرحله ای بودن :
1. استفاده بهینه از مصرف سوخت و انرژی
2. چون مرحله ی آخر تحت خلاء می باشد باعث آسیب کمتر به شربت می شود .

انواع دستگاه های تبخیر کننده :
1. لایه نازک صعودی
2. لایه نازک نزولی

اواپراتورها از نوع مبدل های حرارتی پوسته و لوله می باشند درون لوله شربت جریان دارد و در پوسته بخار تا شربت را گرم و باعث تغلیظ آن شود . بخارات حاصل از تغلیظ در هر مرحله به مرحله ی بعد منتقل می شود .
مرحله کریستالیزاسیون :
در مرحله ی کریستالیزاسیون شربت به صورت کریستال در آمده و راندمان کریستال را بالا می برد .
کریستالیزاسیون به دو روش صورت می گیرد :
1. روش حرارت دادن – تبخیر کردن و رساندن محلول به حالت اشباع و فوق اشباع
2. با استفاده از سرد کردن
عمل کریستالیزاسیون در دستگاهی به نام آپارات صورت می گیرد . آپارات های پخت شبیه به اواپراتورها هستند اما دارای تجهیزات کنترلی بیشتر هستند . آپارات های پخت دارای شیشه هایی هستند برای دیدن وضعیت پخت و کنترل کریستاله شدن .

خصوصیات پخت توسط آپارات :
1. لوله های آپرات بزرگتر هستند تا بتوانند میزان شربت بیشتری را عبور دهند .
2. آپارات ها به صورت ناپیوسته جرکت می کنند و شربت در داخل لوله حرکت رفت و برگشتی دارد تا بتوانند به حالت اشباع و فوق اشباع برسد .
3. آپارات های پخت تحت خلاء هستند و در خلاء نقطه جوش پایین می آید و در درجه حرارت کم ، مایع شروع به جوشش می نماید و شربت با حرارت کم نمی سوزد و به جوش آمده و ضایعات قندی کم شده .
بخار را باز کرده تا شربت شروع به جوشش نماید و بعد خلاء را ایجاد نموده و شیر را باز کرده تا مخزن چر از شربت شود و بعد مدت زمانی صبر کرده تا شربت به حالت اشباع و فوق اشباع برسد . ام این حالت برای کریستال زدن کافی نیست و باید برای آن شرایطی را ایجاد نماییم و به دو روش می توان این شرایط را ایجاد نمود .
1. بعد از آن که مخلوط به حالت اشباع رسید به آن پودر شکر اضافه نموده تا کریستال تشکیل شود .
2. شوک هواست . محیط آپارات تحت خلاء است هوای خلاء را قطع نموده و فشار هوا در آن ایجاد کرد و این اختلاف فشار باعث تشکیل کریستال می شود .
استفاده از پودر بهتر است چون کریستال ها یکنواخت و یک اندازه است به شرط آنکه پودر قند به تمامی مخزن به یک اندازه برسد و گرنه کریستال ها ریز خواهند شد .
سه روش در کریستالیزاسیون وجود دارد که ممکن است بیشتر هم شود :
1. آپارات پخت یک
2. آپارات پخت دو
3. آپارات پخت سه

آپارات پخت یک :
شربت غلیظ را وارد آپارات پخت یک کرده تا شربت بجوشد و به فوق اشباع برسد و بعد پودر شکر را اضافه نموده و در مرحله بعد شیر تخلیه را باز نموده و پخت را تخلیه نموده و وارد رفریژانت کرده که در واقع سرد کنند است و در عمل کریستال ها را حرارتش را کم کرده و در واقع ادامه کریستالیزاسیون است و بخشی دیگر از کریستال ها در این مرحله تشکیل می شود . درجه حرارت پخت 75 تا 80 درجه سانتیگراد است و در رفریژانت دما را به 40 تا 45 درجه سانتیگراد رسانده می شود .
رفریژرانت :
یک مخزن مکعب مستطیل است که در آن مزنی وجود دارد که به طور یکنواخت شربت را سرد می نماید و با سرعت مشخصی می چرخد ، چون اگر سرعت چرخش زیاد باشد کریستال ها حل می شوند .
بعد از رفریژرانت شکر ها وارد سانترفیوژ می شوند .
سانترفیوژ :
یک سبد توری شکل است که پخت داخل آن ریخته شده و از این توری ها به علت سرعت زیاد پساب خارج شده و شکر روی توری باقی می ماند و بدان پساب ضعیف گویند . کریستال روی توری با آب شسته می شوند تا رنگی که روی سطح کریستال هاست از بین برود و بعد از شستشو با آب از نازل بخار استفاده کرده تا اگر آبی بر روی سطح کریستال ها مانده خارج شود و به آبی که روی کریستال ها ریخته می شود و از توری خارج می شود ، پساب قوی گویند . زیرا مقداری از کریستال را در خود حل می نماید و در صد خلوص بالایی دراد . بعد از بخار زدن دستگاه را خاموش کرده و از دریچه زیر سانتریفیوژ شکرها خارج می شوند . شکری که از آپارات یک حاصل شده است شکر درجه یک است و این شکر را وارد خشک کن کرده و رطوبت آن را کم کرده و بعد دسته بندی و به انبار فرستاده و اگر بخواهیم از این شکر قند تهیه کنیم وارد حل کن شکر کرده و بدان آب اضافه نموده و از آن محلولی تهیه می شود که بریکس آن برابر با 60 بوده و کلرس یک نام دارد و این محلول را وارد قند سازی می نمایند
آپارات پخت دو :
تمام شکر به کریستال تبدیل نشده و در پساب مقدار زیادی شکر داریم و این پساب ضعیف را به عنوان خوراک در آپارات پخت دو وارد می کنیم که از لحاظ شکل و نحوه کار با آپارات یک یکسان است و دوباره مواد را حرارت داده و بعد به رفریژرانت برده و خنک نموده و به سانتریفیوژ انتقال داده و دوباره پساب و شکری به دست آمده که به آن شکر درجه دو می گوییم که زرد رنگ است و باید درصد خلوص آن را بالا ببریم و شکر را به ظرف شکر حل کن فرستاده و با آب حل نموده و محلولی با بریکس 60 که به آن کلرس دو می گویند . این محلول را از صافی عبر داده و دوباره وارد آپارات پخت یک نموده و مراحل را ادامه داده تا شکر درجه یک حاصل شود .
آپارات پخت سه :
در کریستال آپارات دو هم یک مقدار پساب داریم که شکر حل شده در آن است . بنابراین پساب دو را به عنوان خوراک به پخت سه فرستاده و در این پخت شکری به دست آمده که کاملاً قهوه ای است و خلوص آن بسیار پایین است و بدان شکر درجه 3 گویند . پساب به دست آمده از سانتریفیوژ سه ملاس است و دیگر کریستالیزاسیون را بر روی آن انحام نداده چون مقرون به صرفه نیست و از روش های دیگر استفاده می نمایند .
مرحله قندسازی :
قند حبه :
برای تولید قند از شکر درجه یک استفاده می شود . ابتدا شکر را با آب در حل کن مخلوط کرده و شربتی به نام کلرس یک با بریکس 60 تولید می نمایند . شربت باید رنگش شفاف تر و سفیدتر باشد (چون قند از شکر سفیدتر است ) و برای گرفتن رنگ از محلول رنگبری استفاده می نمایند . رنگ بری به دو روش استفاده می شود :
1. زغل اکتیو+خاک میل
2. استفاده از رنگ رزین
بعد تاز آنکه محلول را از این دو مرحله عبور دادیم در مرحله بعد باید زغال ها را از شربت جدا نماییم و شربت را از صافی های صفحه ی شکلی تحت فشار عبور داده و در اثر دو بار صاف کردن کلرس شفافی را به دست آورده با این کلرس شفاف حال باید آپارات پخت قند را انجام دهیم . آپارات قند مانند آپارات پخت شکر می باشد . با این تفاوت که مدت زمان پخت کمتر است . چون بریکس برابر با 60 و خلوص آن بیشتر است و بعد از پخت محلول وارد رفریژرانت شده و در ادامه فرایند کریستالیزاسیون صورت گرفته و آن را به داخل سانتریفیوژ هدایت کرده و در سانترفیوژ پساب را جدا نموده و پساب به عنوان خوراک وارد آپارات پخت یک شده که در این مرحله شکر سفید تولید شده و شکر فوق به صورت مرطوب است را پرس نموده و به صورت قالب های 1 سانتی متری در می آورند . کریستال های قند حبه یکنواخت نیست بلکه در اثر فشار کریستال های شکر در کنار هم قرار گرفته است . درجه حرارت خشک کن 70 تا 75 درجه است .
قند حبه :
در این قسمت برای تهیه قند کله ، پخت را وارد ملاکسور نموده . ملاکسور مخزنی است که دارای همزن می باشد و زیر آن شیر خروج شربت است که دمای پخت را پایین آورده و به نوعی عمل رفریژرانت را انجام می دهد که از طریق ملاکسور قالب های قند سازی پر شده که عمل پر کردن قالب ه به صورت قرار گرفتن قالب ها درون واگن صورت می گیرد که بدین قند ، قند سبز می گویند . چون هیچ گونه سانتریفیوژی بعد از عمل پخت بر روی آن انجام نشده و پخت مستقیمً وارد قالب شده و رنگ آن به صورت سبز است . این واگن حاوی قالب های قند ، وارد گرمخانه می شوند که در حدود 3-4 ساعت در این مکان باقی می مانند . در گرم خانه ادامه کریستالیزاسیون صورت می گیرد . حرارت گرم خانه حدود 30 تا 35 درجه است و نیاز به سیستم حرارتی نداریم . چون خود پخت گرم است و حرارت گرم خانه را تامین می کند .در گرم خانه توسط کارگران روی قالب ها اعمالی را انجام می دهند . از جمله پخت را کارد میزنند و این هم زدن دارای 2 حسن است :
1. هوای داخل قالب را خارج نموده که در غیر این صورت در قالب حباب ایجاد می شود .
2. مخلوط کردن کریستال ها
بعد از گرم خانه قالب ها وارد سردخخانه شده و در حدود 4-3 ساعت در آ« می ماند و ادامه کریستالیزاسیون صورت می گیرد و سپس سانتریفیوژ ی کنند تا پساب خارج شود و ان پساب از سوراخ ته قند خارج می شود و در حدود 20 دققه این عمل انجام می گیرد . در این مرحله نمی توانیم از آب برای شستن کریستال ها استفاده نماییم ؛ چون آنها را از هم جدا می نماید و برای شستن از شربت نیکول که از قند تهیه می شود استفاد ه می نماییم . بعد از سانتریفیوژ قند کاملاً سفید شده و پساب خارجی زردرنگ است و بعد به خشک کن برده شده و بعد بسته بندی انجام می گیرد .وسایل و تجهیزات آزمایشگاه کارخانه قند :
دستگاه اورست : اندازه گیری درجه خلوص گازهای خارج شده از کوره آهک ..
ابتدا درون لوله ای حجم مشخصی از مخلوط گازهای خروجی از کوره آهک را به دام می اندازیم و آن را به دستگاه برده و با استفاده از موادی که در دستگاه وجود دارند می توانند با گازکربنیک واکنش داده و آن را مصرف کنند . کاهش حجم بیانگر حجم حجم گازکربنیک در مخلوط گازهای کوره می باشد .
pH متر : اندازه گیری pH در مراحل مختلف .
Conductometer : اندازه گیری خاکستر
رفراکتومتر : اندازه گیری بریکس
Saccharotlex : اندازه گیری رنگ ظاهری کریستال های شکر
Talameter :
رنگ شکر را در حالت محلول اندازه می گیرد . برای کار با این دستگاه ، محلول شکر 50:50 در آب درست کرده و آنرا در سلول های این دستگاه قرار می دهند و با روش اسپکتروفتومتر ، رنگ دستگاه را می خوانند .

آشنایی با کارخانه قند

مطالب مشابه :

خدمات حرفه ای تعمیر لاستیک,تعمیر, آج, لاستیک, تایر,کامیون, آپارات, تعمیر تایر های سنگین و فوق سنگین,

شهادت داریوش رضایی نژاد در سالروز ازدواج/خواب جالب«آرمیتا» درباره پدر

آشنایی با کارخانه قند

کلیپ دیدنی از دور زدن با کامیون ۱۸ چرخ در یک کوچه باریک

تصادف مرگبار پراید با کامیون + عکس

کامیون، آمبولانس اورژانس 115 را له کرد

9 کشته در برخورد کاميون با اتوبوس حامل دانش آموزان در کاليفرنيا