مرغ باغ ملکوتم ...

روزها فکر من این است و همه شب سخنمکه چرا غافل از احوال دل خویشتنم ؟!
از کجا آمده ام , آمدنم بهر چه بود ؟به کجا میروم آخر ننمایی وطنم
مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا ؟یا چه بوده است مرادِ وی از این ساختنم ؟
آنچه از عالم عِلوی است من آن می گویمرخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم
مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاکچند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
کیست آن گوش که او می شنود آوازمیا کدام است سخن می کند اندر دهنم ؟
کیست در دیده که از دیده برون می نگردیا چه جان است نگویی که منش پیرهنم ؟
تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایییک دم آرام نگیرم , نفسی دم نزنم
می وصلم بچشان تا درِ زندان ابدبه یکی عربده مستانه به هم درشکنم
من به خود نامدم اینجا که به خود باز رومآنکه آورد مرا باز برد تا وطنم
تو مپندار که من شعر به خود می گویمتا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم !

"حضرت مولانا"

مرغ باغ ملکوتم ...

مطالب مشابه :

چند شعر درباره ی مرگ

زنان زیبا ...

با ستاره ها

هزار خاطره ...

شعر انگور

شهامت عاشق....

احساس تغزل

لغت " دروغ " در شعر

مرغ باغ ملکوتم ...