بانوی شکوهمند قصه ها

به نام خدا

می خواهم یادی کنم ازیکی نویسندگانی که سال ها برای کودکان و نوجوانان داستان می نوشت و امروز جز یاد و خاطره و آثارش چیزی از او به جای نمانده است.مرحوم فردوس وزیری،نویسنده ای که سال ها آموزگار رسمی وزارت فرهنگ بود و در مدارس تهران و اهواز معلمی کرد و در کنار کار معلمی ،در سال های 1342 تا 1344مدیریت کتابفروشیهای سخن(در خیابان نادری) و ایران(در خیابان سعدی)تهران را به عهده داشت.در سال 1308 در بافت کرمان به دنیا آمد و در 18آذرماه 1358،پس از یک سال ستیزه با سرطان خون و تحمل دردهای جانکاه، از دنیا رفت.او همسر و فرزندی نداشت اما برای کودکان این مرز و بوم داستانهای شیرین می نوشت.کرّه اسب سیاه از نخستین قصه هایش برای کودکان بود که با چند قصه و داستان دیگر ،از نوشته ها و بازنویسیهای دیگر او و همکارانش،در سال 1345عنوان کتابی شد برای کودکان که به سرمایه ی کتابخانه ی ابن سینا در 3000 نسخه انتشار یافت.

از مهرماه 1348 سردبیری مجله ی پیک کودک را برعهده گرفت. گذشته از قصه و داستان و زمینه های دیگر مورد نیاز مجله ی پیک کودک،گاهی برای کودکان شعر هم می گفت و اشعارش را با نام مینو دستور در مجله ی پیک کودک به چاپ می رساند.ساده و زیبا و دلنشین و در خور فهم و درک شنونده و خواننده ی خردسالش می نوشت.نزدیک به تمامی قصه ها و داستان های 12 دوره ی مجله ی پیک نوآموز- برای دانش آموزان کلاس های دوم و سوم دبستان – و 15 دوره ی مجله ی پیک دانش آموز- برای دانش آموزان کلاس های چهارم و پنجم دبستان را با همان کلمه ها و ترکیب های به کار رفته در کتاب های درسی هر گروه می نوشت که پیش از آن خوانده بودند.او در به کار گرفتن کلمه ها و ترکیب های تازه نیز همه ی اصول ساده نویسی را رعایت می کرد.به همین سبب بود که نوشته های او نیز چون دیگر نوشته های مجلات پیک،برای هر کودکی در هرجای این سرزمین پهناور، به آسانی خوانده و فهمیده می شد.

قصه ها و داستان هایش بارها و بارها، بی آنکه نامی از او یا مأخذ نوشته هایش ذکر شود،در این سالها از برنامه های کودکان و نوجوانان رادیو و تلویزیون بازگوشد یا بُنمایه ی نمایشنامه های کودکان از این دو رسانه بود.او هم چون دیگر همکارانش در مرکز انتشارات آموزشی و نویسندگان مجلات پیک گمنام ماند و نام و نشان را برای قصه گویان و نمایشنامه پردازان تاراجگر اندیشه ها و خرمن آثار دیگران بازگذاشت.

آنچه او را به کارش دلگرم می کرد،همان امیدی است که قرن هاست معلمان را دلخوش داشته است:

اگر بتوانیم به کودکی چیزی بیاموزیم،اگر بتوانیم تنها در یک کودک احساسی از زیبایی، طعمی از راستی،نیاز به دانستن و تلاش برای آزاد زیستن را بیدار کنیم و برانگیزیم،رسالت خود را انجام داده ایم.

زندگیش پر از لذت بود،چون از کارش لذت می برد و با همه ی آگاهی از سال ها بیماریش،ترس از مردن را از دل خود رانده بود و امیدوار می زیست.ماهی ها را می دید که چگونه در آب برای یک نفس هوا خیز برمی دارند و در قصه ها یش برای کودکان کشورمان فرصت تنفس هوای پاک می آفرید.روانش شاد و یادش همواره زنده و گرامی باد که به راستی سزاوار عنوان شعری بلند بود که زنده یاد پروین دولت آبادی،یار دیرینش و شاعر نامدار و پرمایه ی کودک کشورمان،در فروردین ماه 1358 که از تب و تاب نخستین دوره ی بیماریش معجزه وار جان دربرد،در بخشی از این شعر چنین سرود:

............

ای مرا همیشه یار،

آن شکسته قامتت مباد!

ای صنوبر همیشه سر فشان، سربرآر!

بانوی شکوهمند قصه ها

بید عاشق ز خود رها

نقش روشنای صبح دلفروز

مهرجوی شب فروز

بانوی بهشتی تمام قصه ها

ای بهشت خوی پاکدل

با تو از بهشت نام،

ای که در کلام روشنت

شوق و شور مادرانه ات

یاد کودکان این دیار

بودن تو را بهانه است

لب مبند از کلام پاک خود!

تاک مست بیقرار،

ای تو سرخوش از سرود زندگی

باز هم بخوان، بخوان، بخوان

در بهار سبز، نغمه های شاد رودبار

قصه گو ز روشنی در این دیار!

بانوی شکوهمند قصه ها

مطالب مشابه :

جدول علمی دانش آموز

سرود وترانه کودکانه فصل پاییز+کاردستی آموزش فصل ها

سرود معلم

بانوی شکوهمند قصه ها

آموزش قرآن با شعر

عوامل بی انضباطی در آموزشگاه

گزارش جشن شکوفه ها 91 - 1390