موزه هنر دنور

موزه هنر دنور

معماران : استوديو دانيل ليبسکيند

محل :دنور ،کلرادوايالات متحده آمريکا

سرمایه گذار :گروه ديويس

پيمانکار : شرکت مورتنسن(کلرادو)

مهندس سازه :آروپ (لس آنجلس)

مهندسين سيويل : جي.اف ساتو و همکاران

تاسيسات مکانيکي تهويه :آروپ ( لس آنجلس)

تاسيسات مکانيکي و برق :مهندسان ام.ک.ک و آروپ(لس آنجلس)

طراحان داخلي :استوديودانيل ليبسکيند با مشارکت گروه ديويس

طراحي محوطه :ااستوديودانيل ليبسکيند با مشارکت گروه ديويس

مشاور روشنايي: جورج سکستون و همکاران

مشاور تئاتر :آورباخ پولاک فردلاندر

مشاور اکوستيک :آروپ (لس آنجلس)

مشاور نماي بيروني :گوردون اسميت ، و گروه آروپ

مساحت پروژه :13500 متر مربع( واحد به متر تبديل شده است)

سال ساخت :2006

طرح توسعه موزه هنر دنور ( ساختمان فردريک سي هميلتون ) درواقع گسترشي است بر ساختمان موجود موزه که توسط معمار ايتاليايي جيو پونتي طراحي شده بود. ملهم نشاط و رشد يا نوگرايي که بر شهر دنور حکمفرما بود ، ساختمان جديد محلي شد براي نمايش هنر مدرن و معاصر و همينطور مجموعه اي از هنرهاي آفريقايي و اقيانوسيه. ساختمان جديد حاصل يک سرمايه گذاري مشترک بين گروه معماران ديويس در همکاري با شرکت مورتنسن بود

براي تکميل چشم انداز بخش الحاقي ، استوديو طراحي دانيل ليبسکيند با ساير تيمهاي درگير پروژه و کارفرما ارتباط نزديکي برقرار کرد. نتيجه اين کار و ارتباط نزديک ، ساختماني است که به مشخصه فرهنگي اصلي دنور تبديل شده و از زمان افتتاح خود هزاران نفر بازديد کننده را به مجموعه موزه جذب کرده است.

ساختمان جديد در ارتباط عملکردي و زيبايي شناسي تنگاتنگي با ساختمان موجود موزه پونتي ، مرکز اجتماعات و همينطور کتابخانه است ساختمان جديد به نوعي خود داراي يک مرکزيت شهريست پروژه نه به عنوان يک ساختمان تنها طراحي شده ، بلکه به عنوان بخشي از يکسري فضاهاي عمومي ، آثار تاريخي و دروازه ها در اين بخش در حال توسعه از شهر عمل مي کند.

مصالح استفاده شده در ساختمان به زمان حال تعلق دارد مثلا استفاده از ورقهاي تيتانيم در نما و اين نوگرايي ، بخش سنتي شهر دنور را به قرن بيست و يکم پيوند داده است.

ارتباط نزديک و پاسخ به بازه بزرگي از تنوع نورها ، رنگ آميزي ، اثرات فضايي ، دما و شرايط آب و هوايي، از چالش هاي ساختمان موزه هنر دنور بوده است.

ساختمان جديد صرفا بر اساس يک تفکر خاص و براي پاسخ دهي به يک ايده و انديشه شکل نگرفته ، همچنين شکل گيري آن به نحوي است که فضاي بيرون و داخل را به طور کامل از هم جدا نکرده و ايندو به سياليت در هم راه يافته اند.از اين رو بازديد از آن به شخص يک تجربه جديد حسي خواهد داد. ادغام همه مسايل گفته شده در اين ساختمان؛ نوعي احترام را بر مي انگيزد ، احترام به طبيعت دست ساز معمار و ارتباط بي واسطه آن از دست (معمار) به چشم (مخاطب) و به ذهن او. در پايان بايد به اين نکته توجه داشت که زبان معماري، وراي کلمات و در بازي نور ، تناسبات و مصالح شکل مي گيرد.