گفت و گو با ”احسان مجیدی”، کارگردان نمایش ”استخوان ماهی جادویی”

توانایی کودکان برای غلبه بر مشکلات
گفت و گو با ”احسان مجیدی”، کارگردان نمایش ”استخوان ماهی جادویی”

این روزها شاهد اجرای نمایش "استخوان ماهی جادوئی" در مرکز تولید تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، واقع در پارک لاله هستیم. این اثر نمایشی روزهای اولیه اجرای خود را سپری می کند و تا 25 آذرماه هر شب به جز شنبه ها و ایام شهادت , ساعت 17:30 به صحنه می رود.

به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، گفت و گو با احسان مجیدی، کارگردان این اثر نمایشی، را در زیر می خوانید:
چرا این نمایشنامه را برای کارگردانی انتخاب کرده اید؟
این نمایشنامه اثر منوچهر اکبرلو است. اوایل سال جاری نمایشنامه ای برای اجرا از اکبرلو درخواست کردم و او نیز "استخوان ماهی جادویی" را به من معرفی کرد. بعد از مطالعه متن، تصمیم به اجرای آن گرفتم. باید بگویم مفهوم نهفته در متن، شیوه روایت داستان و اینکه این نمایشنامه با دو بازیگر اجرا می شد، دلایل مهمی برای انتخاب این اثر بود تا آن را کارگردانی کنم.
آیا به عنوان کارگردان در متن تغییری به وجود آورده اید؟
شاید چند جمله جا به جا شده باشد، ولی در اساس متن هیچ تغییری نداده ام.
بنابراین از آن دسته کارگردان ها هستید که صد در صد به متن اثر پایبندند؟
البته این مسئله بستگی به این دارد که چه کسی متن را نوشته باشد، یا چقدر متن با شرایط اجرا همخوانی داشته باشد. در مورد این نمایشنامه خاص باید بگویم که نویسنده، متن را بدون توضیح صحنه نوشته و این امر بسیار دست کارگردان را باز می گذارد.
به عنوان کارگردان اثر فکر می کنید این نمایش ارتباط مطلوبی با مخاطبان خود برقرار کرده است؟
من می گویم بله، زیرا بعد از هر اجرای نمایش، با کودکان گفت و گو می کنم. درک مفهوم متن برای من بسیار اهمیت دارد که خوشبختانه آن ها این موضوع را درک می کنند. چیزی که ما تئاتری ها به آن اعتقاد داریم، این است که باید بچه ها را با واقعیت های زندگی بزرگ کرد تا در آینده در جایگاهی قرار نگیرند که منجر به خطرات اجتماعی شوند. به نظر من بچه ها باید در کتاب های قصه و همین تالارهای نمایش با مسائل اجتماعی آشنا شوند. طی تمرین ها از نظرات کودکان هم استفاده کرده ام. با این حساب فکر می کنم اگر قضاوت را در مورد نمایش بر عهده بچه ها بگذاریم، این نمایش تاثیر خود را روی آن ها گذاشته و مفهومی که مد نظر گروه اجرایی بوده را دریافت کرده اند.
مفهوم مدنظر شما چه بوده است؟
این نمایش در مورد ایثار و از خودگذشتگی و چگونگی مواجهه با مشکلات است. اینکه چگونه از توانایی های خود برای غلبه بر مشکلات استفاده کنیم و منتظر نباشیم تا نیرویی ماورائی مشکلات ما را حل کند. اینکه چگونه با وجود مشکلات پیرامونمان خوشبخت زندگی کنیم و این حس را در خانواده و دایره روابطمان گسترش دهیم.
چگونه به این طراحی صحنه یا دکور برای این نمایش رسیده اید؟
البته طراح صحنه این نمایش مهرداد باقری است. او بهتر می تواند به این سوال جواب بدهد. ولی ایده ای در ذهن من بود که آن را با طراح صحنه در میان گذاشتم و در نهایت به این دکور رسیدیم. به گمانم دکور بسیار ساده است و در عین حال بسیار خلاقانه. شیوه استفاده از دکور در طول نمایش بسیار به بازیگران در اجرا کمک می کند.
آیا در بخش موسیقی هم دخالت داشته اید؟
من به عنوان کارگردان در تمام بخش ها دخالت داشته ام. این امر البته به این معنی نیست که طراحان نمایش اجازه اعمال نظر نداشته باشند. این در مورد موسیقی نمایش هم صدق می کند. بهنام رحیمی آهنگساز این نمایش است که برای دومین بار افتخار همکاری با ایشان را دارم. این امر باعث شده که با سلایق همدیگر آشنا باشیم و در نهایت به این موسیقی برای کار برسیم.
چرا برخلاف بیش تر نمایش های کودک و نوجوان، شما کمتر از موسیقی در نمایش استفاده کرده اید؟
اگر منظورتان موسیقی همراه با آواز است بله. ولی در نمایش، موسیقی زیاد استفاده شده است.
مشخصا دیدگاه شما در استفاده از ترانه در نمایش کودک چیست؟
پیش از پاسخ به این سوال باید از محمدرضا کوهستانی به خاطر سرودن اشعار این نمایش تشکر کنم. من اصولا اعتقادی به شعر و آواز در نمایش کودک و نوجوان ندارم. مگر اینکه در ادامه داستان نمایش باشد. گاهی دیده می شود در برخی از نمایش ها، صحنه ای را می بینیم و بعد یک بار هم باید مفهوم آن صحنه را با شعر بشنویم. یعنی بی دلیل موزیک پخش می شود. هرچند که بسیاری از همکارانم آواز را جزء جدا نشدنی در نمایش های کودکان می دانند، ولی من معتقدم شعر و آواز باید در راستای کار باشد. شاید متنی واقعاً احتیاج به شعر و آواز نداشته باشد، ولی چون مربوط به کودکان است، از شعر در آن استفاده می شود. به نظر من این اشتباه است.
وضعیت تئاتر کودک و نوجوان را چگونه می بینید؟
بها دادن به هنر تئاتر از سوی مسئولان می تواند بسیاری از گره های اجتماعی کشور را حل کند و آینده روشنی را پیش رویمان بگذارد. به نظرم مسئولان باید سیاستی را اتخاذ کنند تا کشور ما به جایی برسد که هر خانواده در ماه حداقل یک نمایش ببیند. آن وقت ما می توانیم بگوییم که فرهنگ سازی می کنیم، اما متاسفانه اینگونه نیست، ما در شهرستان ها تئاتر نداریم یا نهایت عمر اجرای یک اثر نمایشی در بیش تر شهرستان ها به چند شب اجرا می رسد. تالار مناسب اجرا یا نداریم یا تعدادش بسیار کم است. تئاتر کودک هم قصه مشابه ای دارد. اما همه ما امیدواریم که دولت آقای دکتر روحانی با نگاه خوبی که به مقوله هنر دارند، شرایط تئاتر کشور و البته هنرمندان تئاتر را روز به روز سامان ببخشند.

گفت و گو با ”احسان مجیدی”، کارگردان نمایش ”استخوان ماهی جادویی”

مطالب مشابه :

اولين فراخوان متون نمايشي مديريت توليد تئاتر كودكان ونوجوانان

تئاتر کودکان

معیارهای تاتر کودک

تئاتر کودکان

نمایشنامه

گفت و گو با ”احسان مجیدی”، کارگردان نمایش ”استخوان ماهی جادویی”

نمایشنامه برای کودکان و نوجوانان

نمایش خلاق

میزگرد: تعزیه برای کودکان و نوجوانان

”فاطمه ابرار پایدار”: مضمون اصلی نمایش ”پسرک نون زنجبیلی” ارائه مفهوم ایثار و فداکاری است