سفر به تبریز و ارومیه (1)

سلام

چه قدر تو این روزها دوری از اینترنت و شبکه سخته. تو این چند روز اصلا وقت نکردم به کارام تو اینترنت برسم و با این اوصاف دیروز فقط داشتم مثله خوره ها از این سایت به اون سایت میرفتم.

دوشنبه صبح ساعت 6 از تهران به سمت تبریز حرکت کردیم. چقدر زود پا شدن سخت بود. چون شب قبلش با یکی از دوستانمون که از ماهشهر اومده بود تهران بیرون رفته بودیم. سر راه یک سری به گنبد سلطانیه زدیم. جای جالبی بود. ارزش دیدن داره و حتما برین ببینین. 40 کیلومتر مانده به زنجان از اتوبان به سمت شهر سلطانیه خارج بشین و با طی چند کیلومتر به شهر و گنبد سلطانیه میرسید. در تمام مسیر شما گنبد سلطانیه را از دور میبینید.

بعد از اون رفتیم به سمت تبریز. البته من در این اتوبان یک جریمه 20 تومانی شدم فقط چون 131 سرعت داشتم و سرعت مجاز حداکثر 129 بود. فکر کنید فقط بخاطره 2 واحد بیشتر جریمه شدم!!

ساعت 2 تبریز بودم. از قبل به کمک یکی از دوستانم هتل گسترش را رزرو کرده بودم. تا قبل از این 2 بار در تبریز به هتل رفته بودم یکبار سال 1379 برای ثبت نام دانشگاه و یکبار سال آخر برای دفاع. هر دو بار رفته بودم هتل تبریز در میدان دانشجو اما این بار دلم میخواست برم گسترش تا هم این یکی را امتحان کنم و هم اینکه به نسبت هتل تبریز 20 تومان ارزانتر بود. هر دو هتل 4 ستاره هستند. هتل گسترش بنایی مربوط به دهه 40هست که در آن زمان خوابگاهی برای تکنسین های خارجی مقیم تبریز بود که برای راه اندازی کارخانجات تبریز در این شهر اقامت داشتند.(لازم به ذکر هست که تبریز شهری صنعتی با کارخانجات تولیدی بسیار هست مثل داروسازی دانا، زهراوی، اناتا، اطلس پود و ...). بعد ها این مکان طی تغییر تحولاتی به هتل تبدیل شد و به سازمان گسترش و نوسازی ایران فروخته شد. نکته جالب در مورد اتاقهای این هتل این بود که همگی مجهز به یک آشپزخانه کوچک بود چیزی که در مورد اکثر هتلها فقط در سوئیت ها می بینید.

صبحانه هتل در نوع خود متوسط بود و نسبت به هتل تبریز کمتر. مورد بعدی نبودن گوجه در میز صبحانه و نیز گماردن خیار بصورت درسته و با پوست بر ر روی میز صبحانه بود. خبری از نیمرو و سوسیس یا کالباس نبود و فقط تخم مرغ آب پز و خوراک سوسیس و سیب زمینی بود. مورد جالب وجود عدسی و سرو هندوانه بود که من با تمام وجود از میز صبحانه استفاده کردم( و نیز کمی با تاخیر همسرم)

چه قدر این شهر تو این 4 سال که ما از اینجا رفتیم عوض شده. البته ساختار اصلی حفظ شده اما کلی پل و زیرگذر زدن. مترو و بی آر تی و یک طرفه شدن اکثر خیابانها از دیگر تغییرات تبریز هست. واسه تازه واردین پیدا کردن مسیر ها سخت شده. فقط آنهایی که به شهر آشنایی دارن(مثل ما) و بومی ها می دونن که باید چه جوری کجا برن.

شب اول رفتیم هر جا که من و همسرم با هم تو دوران دوستی میرفتیم. کلی از اونجا ها را دیدیم و بعضی نیز تغییر کرده بودند.

ناراحت کننده ترین جایی که دیدم خیابان سنگفرشی ولیعصر تبریز بود که حالا تبدیل به محل عبور ماشین شده و در دوران دانشجویی این خیابان زیبا فقط مخصوص عابرین بود.

یادمه که همیشه از آجیل فروشی کنار دانشگاه سوغات میخریدیم و این بار نیز این کار را کردیم. بعد از اون یکسری به محل قدیمیم که اونجا خونه کرایه کرده بودم زدیم.

کوی ماندانا در خیابان گلدشت. همه چیز همانطور بود فقط مثل همه جا ساخت و ساز به خونه های ویلایی اونجا هم رسیده و ... .

از اواخر دوران دانشجوییم یادم بود که پیتزا دکتر نیک تو ولیعصر تبریز غذای خوبی داشت. مخصوصا پیده زبان اونجا یک چیزه دیگه بود.

پس بعد از پر سو جو از دوستم فرهاد انرا در مکان جدیدی در همان ولیعصر یافتم. اینبار نه تنها فست فود بود بلکه کباب و .. هم داشت پس کاملا یک رستوران شده بود. دکوراسیون جالبی و کارگران مودب داشت. نمای میز و صندلی و ظروف مورد استفاده همگی مانند رستوران ترنج سعادت آباد تهران بود.

پیده را سفارش داده و بعد از تناول بیاد ایام قدیم به سمت هتل رفتیم. وای که چه لذت بخش هست زنده شدن تاریخ.

پیده زبان دکتر نیک

نمای سقف رستوران دکتر نیک

سفر به تبریز و ارومیه (1)

مطالب مشابه :

شرکت دارو سازی زهراوی

سفر به تبریز و ارومیه (1)

ويژگيهاي فضاي سبز كارخانجات صنعتي و دارويي

داروشناسی 1

جزییات ازمون دکترای تخصصی و دستیاری داروسازی در خرداد ماه89

بررسي خطر شيوع آنفلوانزاي خوکي در کشور (3) شرط تعطيلي مدارس درگير این بیماری