جاده نگو شخم بگو!!

در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم که تلفن همراهم به زنگ در می آید و شماره ای که از پیش شماره اش(۰۹۱۷) می رساند که از استان دیگری است و پشت خط اینچنین می گوید: سلام؛ شما خبرنگار هستید درست گرفته ام. می گویم بله بفرمایید: و ادامه می دهد: آقا من الان از آباده شیراز به سمت سمیرم اصفهان در حرکت هستم. به سختی شماره شما را پیدا کردم. تو را به خدا به مسوولان بگویید فکری برای این جاده بکنند. اینجا دیگر جاده نیست. به شخم و شیار شبیه است تا جاده! شما در قبال این مشکلات وظیفه دارید. جان انسان ها در این مسیر در خطر است. سابق جاده های استان اصفهان نمونه و الگو در میان جاده ای کشور بود؛ چه شده که از فارس به اصفهان آمدیم واین وضعیت امروز برعکس شده است.

و من گفتمش: همین یکی دو ماه قبل معاون وزیر راه و شهرسازی به همراه نماینده شهرستان در مجلس از این محل دیدن کرده و قول هایی داده است. ولی چشم بنده بازهم پیگیری می کنم.

دیگر بار برای درس و تحصیل با اتوبوس های فرسوده و پر سر و صدای شهرم عازم نصف جهان هستم. از همان لحظه سوار شدن مشاهده ماهی، لاک پشت و خرگوش و کبوتر فروشی در کنار ترمینالی که دو سه سالی است در پس کوچه ای تنگ بلیت فروشی می کند نظرم را جلب می کند. دیدن این مناظر انگار زیبنده و مناسب نیست که البته بازهم چند نفری این را به من می رسانند. اینجا در این کوچه تنگ اتوبوس به سختی دور می زند و این مغازه عجیب و غریب هم که …

بگذریم، اتوبوس با ۱۶دقیقه تاخیر راه می افتد و من از بس در این محور رفت و آمد کرده ام چهره ای تکراری و شناخته شده (از آن جهت) محسوب می شوم. راننده پس از دقایقی چند مرا به کنار خود فرا می خواند و پس از صرف چایی داغ می گوید: جاده آباده به حنا رفته ای؟ می گویم: نه و ادامه می دهد: جاده نگو بگو شخم جو و گندم و می گوید: چیزی از آسفالت در آن باقی نمانده و بسیار حادثه ساز است.

جالبتر اینکه آخر هفته که از ترمینال صفه اصفهان بر می گردم به شهرستان باز راننده آشناست و تا به چشمه خوانسار می رسد پشت فرمان با دست به چاله چوله های ورودی شهر اشاره می کند و فرمان را به این طرف و آن طرف می چرخاند تا شاید در این چاله ها نیفتد اما خود می گوید: هر کاری کنی آخرش یک گوشه اش می افتی و زیر و بندت از این چال اسکندرون های فراوان بی نصیب نخواهد ماند! نوروز و بهار زمان مسافرت و دید و بازدید بود و اصلاح و بهسازی برخی جاده ها و خیابان ها برای حفظ امنیت و جان انسان ها ضروری به نظر می رسید.

خب، هر چه بنویسیم و از این نشان ها و علامات تعجب و تامل نه چندان اثربخش، آخر کلام و نوشته مان بگذاریم باز هم جای دارد و اما انگار اثر ندارد!

شاید اگر استاندار، وزیر و معاون وزیر و … که می آیند به ما هم اطلاع بدهند، شاید اگر نقد منصفانه ما را غرض و مرض نپندارند، شاید اگر موازی کاری ها و تعامل بین بخش ها بهتر شود، شاید اگر برای رسیدن به هدف و خواسته ای ملاک و معیار تخصص و تهعد بود و نه حزب و گروه و رابطه، شاید اگر برخی مسوولان می دانستند عمر میزهایشان دوامی ندارد و رفتن حقیقت است و ناظر تیزبین بالای سری هم هست باورشان می شد باید کاری کرد و فریادی برآورد و نقدی را که نوشته اند با دیده منت پذیرفت.

نقدی که مردم می خواهند و می خوانند و انتظارشان فقط برآوردن شدن حداقل های یک شهرستان ۶۳ ساله در جنوب یک استان برخوردار است.

خط کشی زرد و سفید خیابان ها، نصب لوازم ورزشی در هفت نقطه شهر، هرس درختان و نظافت آبشار و جدول های کنار معابر و راه اندازی گلخانه شهرداری و همچنین اصلاح و بهسازی شانه جاده ها، احداث بخشی از باند دوم جاده یاسوج، برفروبی مداوم و تلاش راهداران در بارش های خوب زمستان گذشته را نباید از قلم انداخت و باید قدردان هم بود.

روایت است باران که باریدن می گیرد زمان مناسب دعا و نیایش به درگاه معبود متعال است. بارانی که این روزها چاله های بی شمار شهرم را سیراب می کند و مشکلی بر مشکلاتش می افزاید و دعا می کنیم باران رحمت حق ببارد آنچنان که غبارها را برآرد.

راستی تا یادم نرفته حکایت تکراری و تاریخی مسکن مهر و چالش های تمام نشدنیش را از قلم نیندازم که حیف است ناگفته بماند./والسلام

برچسب‌ها: برخورداری اصفهان, سمیرم, شخم و شیار جاده ها, محمود افشاری, چاله خیابان ها

جاده نگو شخم بگو!!

مطالب مشابه :

گلپایگان و روستای کوچری

جاده نگو شخم بگو!!

ماجرای عزیز خان لوطی پاچنار

مسجد جامع هشترود

معرفی روستای ذوالبین

بوستان نهج‌البلاغه

آتشگاه اصفهان

نمونه سوالات نوبت اول پایه ششم 91

مالیات بر ارزش افزوده