آمبولانس و امداد

با پیشرفت روزافزون جوامع وافزایش جمعیت, حوادث و بیماری ها نیز گسترش بسیاری داشته است.این افزایش در نیاز به خدمات درمانی به همراه سرعت عمل در ارایه این خدمات منجر به احساس نیاز به وسیله ای جهت این وظایف گردید.

برای اولین بار این وسیله با نام آمبولانس توسط دومنیک ژان لاری اختراع و به کار گرفته شد.در حال حاضر تغییرات زیادی در آمبولانس ها به وجود آمده است و به عنوان جز مهمی در اقدامات پیش بیمارستانی به حساب می آیند.

انواع آمبولانس

1-آمبولانس جهت انتقال بیمار که خود دو سطح دارد A2 و A1 .این آمبولانس ها صرفا جهت انتقال بیماران غیر اورژانسی کاربرد دارد.نوع A1 برای انتقال یک بیمار و A2 انتقال یک یا چند بیمار (بر روی برانکار و / یا صندلی) استفاده می شوند.

2-آمبولانس اورژانس (B) : این نوع آمبولانس ها به منظور انتقال و انجام درمان های اولیه و پایش بیمار تجهیز شده اند.

3-واحد سیار مراقبتهای ویژه (C) : این نوع آمبولانس ها به منظور انتقال و انجام درمان های پیشرفته و پایش بیمار تجهیز شده اند.

مراحل اعزام آمبولانس

اعزام آمبولانس نه مرحله دارد : آمادگی ،‌اطلاع به پایگاه ، ‌در مسیر به صحنه ،‌ ورود به صحنه ،‌انتقال بیمار به آمبولانس ،‌در مسیر به سمت مراکز درمانی (انتقال) ، در مرکز درمانی (تحویل) ،‌در مسیر به پایگاه ،‌ و مرحله بعد از ماموریت . این نه مرحله در مورد وسیله نقلیه ، امدادگر و نقش آن در ماموریت اورژانس پزشکی است و جزئیات مراقبت از بیمار شامل این نه مرحله نمی شود .

در هر کدام از این مراحل برای امدادگران وظایفی مشخص شده است.از جمله این وظایف می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بررسی تجهیزات از نظر تعداد ,عملکرد ,نحوه چینش در مرحله آمادگی

کسب اطلاع از نوع حادثه و تعداد مصدومین در مرحله اطلاع به پایگاه

رعایت ضوابط رانندگی و ایمنی در مرحله در مسیر صحنه

بررسی وضعیت صحنه و مصدومین و در خواست نیروی کمکی در مرحله ورود به صحنه

تثبیت مصدوم و ایجاد حداقل حرکت در مرحله انتقال به آمبولانس

ثبت علایم حیاتی و شرح حال مصدوم به همراه اقدامات انجام شده در مرحله در مسیر مراکز درمانی (انتقال)

توضیح شرایط مصدوم واقدامات انجام شده , واطلاع رسانی در صورت وجود مصدومین دیگر در مرحله تحویل

اعلام خاتمه ماموریت و آمادگی انجام ماموریت جدید به مرکز در مرحله در مسیر پایگاه

تجهیز مجدد آمبولانس و نظافت آن در مرحله بعد از ماموریت

تجهیزات درون آمبولانس

بخاطر داشته باشید که آمبولانس بدون تجهیزات مناسب برای مراقبت از بیمار ، در واقع فقط وسیله نقلیه می باشد . فهرست مورد نیاز بر اساس توصیه های انجمن جراحان آمریکا و نوع آمبولانس می باشد.

تجهیزات جهت کنترل عفونت بیمار و راحتی و محافظت وی

• بایستی در آمبولانس موارد ذیل حمل شود : دو بالشت ، چهار ملحفه ، دو ملحفه اضافی ، چهار پتو ، شش پاکت برای استفراغ ، دو بسته دستمال کاغذی ، کاغذ توالت ، لیوان آب یک بسته و همچنین لگن .

• چهار لیتر آب استریل یا نمکی ، چهار وسیله مهار کننده نرم (برای اندام های فوقانی و تحتانی ) ، پک های قرمز کوچک و بزرگ برای نگهداری زباله های بیولوژیک ، پکهای زرد بزرگ برای زباله و ریسمان استفاده شده ضد عفونی کننده با قدرت متوسط ( میکروب سل را تخریب می کند. )
ضد عفونی کننده ضعیف برای LYSO

• اسپری پلاستیکی خالی ، شیشه پلاستیکی حاوی آب ، شیشه حاوی سفید کننده برای پاک کردن خون ( روزانه مخلوط 1:100 تشکیل دهید.)
محافظ چشمی

• ظرف نگهداری جعبه دارویی

• دستکش لاتکس یکبار مصرف وینیل و دستکشهای صناعی در اندازه های گوناگون .

• ماسک N-95 یا Helpa .

تجهیزات ارزیابی اولیه و متمرکز

کیت پرتابل که دارای ابعاد گوناگون بوده و در کیف های با جدار سخت یا نرم نگهداری می شود . این کیف بایستی دارای تجهیزات ذیل باشد

• راه هوایی :شامل راه های هوایی مختلف و ساکشن . تجهیزات جهت محافظت فرد ، لوله داخل تراشه بالغ و کودک

• تنفسی : شامل گوشی ، ماسک پاکتی شامل دریچه یک طرفه و ورودی اکسیژن . ماسک بگ _ والو ، اکسیژن ، تجهیزات اکسیژن .

• جریان خون : کاف فشار خون ، بانداژ و پانسمان ، پانسمان های فشرده ، AED

• ثابت کننده گردن و ستون فقرات : کولار گردنی سخت در ابعاد گوناگون .

• اکسپوژر : قیچی و پتو جهت باز نمودن محل و محافظت آن .

• علایم حیاتی : فشار سنج بالغ و کودک .

• گوشی بالغ و کودک

• ترمومتر و ترمومترهیپوترمی که 30 درجه سلسیوس کاهش را نشان دهد .

• چراغ قلمی

• کتاب جیبی بعنوان منبع دسترسی سریع به اطلاعات بویژه در خصوص اطفال .

تجهیزات انتقال بیمار

• برانکارد چرخدار بایستی بنحوی طراحی شده باشد که بیمار یا مصدوم را در وضعیت فولر ، طاقباز یا ترندلنبرگ منتقل نماید . ارتفاع برانکارد بایستی قابل تنظیم و دارای محل مناسب قرار گرفتن بیمار با سرم تزریقی باشد . جهت جلوگیری از سقوط بیمار از دو طرف دارای محافظ بوده و مانع سقوط سر یا پاها شود

• برانکارد REEVE که بتوان در مواردیکه برانکارد اصلی سنگین یا پهن می باشد . مثل موارد نقل و انتقال از پله ها ، استفاده نمود .

• برانکارد قابل تبدیل به صندلی (Chair Stretcher) برای انتقال بیماران بصورت نشسته

• برانکارد ارتوپدی (Scoop stretcher ) برای بلند کردن بیمار در فضای بسته با حداقل میزان حرکت دادن آنها

• برانکارد سبدی ( Stokes ) برای نقل و انتقال طولانی در سطح شیبدار یا محلهای دور از جاده .

• صندلی ایمن جهت انتقال کودک (اختیاری)

تجیزات و و سایل مربوط به نگهداری راه هوایی و تهویه و احیاء

• راه هوایی دهانی در اندازه های مختلف برای بالغ ، کودک ، شیرخوار

• راه هوایی بینی در اندازه های 30-14

• دو عدد ماسک صورتی جیبی با دریچه های یک طرفه و فیلتر جهت مواردیکه تهویه لازم بوده یا آنکه تکنسین به تنهایی ، بیمار را بدون لوله تراشه تهویه می نماید .

• سه عدد ماسک (شیرخوار ، کودک ، بالغ ) با دریچه ای که خودبخود پر شده و با دست عمل می کند و قادر به انتقال اکسیژن 100% به بیمار می باشد .

ماسک هایی در اندازه های مختلف که مانع از نشت شده و از طرف دیگر شفاف بوده که استفراغ را تشخیص دهد .

اکسیژن و ساکشن

• هر آمبولانس بایستی دارای دو منبع اکسیژن ، یکی بصورت ثابت و دیگری قابل حمل و نقل بوده تا بتوان سریعاً اکسیژن را به بیمار منتقل نمود .

• درون آمبولانس ، سیستم اکسیژن ثابت اکسیژن را به بیمار می رساند و بایستی حداقل 3000 لیتر ظرفیت داشته و واجد تنظیم کننده دو مرحله ای ، بند اضافه دریچه ، کاهش دهنده ، فلومتر Non-gravity باشد . لوله های انتقال اکسیژن و ماسک های شفاف بایستی در معرض دید و در دسترس تکنسین ، بهنگامیکه بالای سر بیمار نشسته ، باشد . سیستم بایستی قادر به انتقال حداقل 15 لیتر اکسیژن در دقیقه و قابل اتصال به ماسک بگ-والو موجود در آمبولانس باشد .

• دو سیستم اکسیژن قابل حمل و نقل که ظرفیت حداقل 350 لیتر داشته و تنظیم کننده آن توانایی انتقال حداقل دقیقه ای 5 لیتر اکسیژن ، به بیمار را داشته باشد . بسیاری از آمبولانس ها دارای تنظیم کننده های چند منظوره جهت جریان اکسیژن ، ساکشن و تهویه با فشار مثبت می باشد .

• سیلندرهای اکسیژن D و E و جامبویدکی D

• ماسک های بدون تنفس مجدد اطفال و بالغ (ترتیب 4 و 6 عدد )

• کانولاهای بینی کودک و بالغ

• وسیله تهویه با اکسیژن فشار بالا و جریان محدود

• دستگاه تهویه قابل حمل خودکار (اختیاری )

• فنجان پلاستیکی برای دادن اکسیژن به کودک

• سیستم ساکشن ثابت بایستی بیش از سی لیتر جریان هوا در هر دقیقه در انتهای لوله داشته باشد . پس از بستن لوله ساکشن ، واکیوم بایستی به فشار حداقل mmHg 300 در عرض 4 ثانیه رسیده و قابل کنترل باشد . لوله ساکشن بایستی پهن و غیر قابل پیچ خوردن و قابل اتصال به نوک استریل باشد . ساکشن بایستی توسط تکنسین بالای سر بیمار قابل استفاده باشد .

• ساکشن پرتابل توسط باتری ، عملکرد دست یا پا و اکسیژن یا هوای فشرده کار میکند .و لوله غیر قابل خم شدن و نوک بزرگ Yankauer داشته باشد .

تجهیزات جهت احیاء قلبی ریوی

• تخته ستون فقرات بلند و کوتاه جهت استفاده در مانورهای CPR

• دفیبریلاتور خودکار خارجی

• کمپرسور مکانیکی CPR (ضربه زننده ) بویژه در مواردیکه بیش از 15 دقیقه نقل و انتقال لازم باشد . (اختیاری)

تجهیزات جهت بیحرکت نمودن ضایعات استخوان

1- آتل کششی اطفال و بالغین برای بیحرکت نمودن ران دردناک ، متورم و تغییر شکل داده

2- تعداد متنابهی آتل های چوبی برای بیحرکتی اندام ها

3- آتل های بادی ، خام ، سیمی، Cordboard ، آتل های نرم لاستیکی با بند آلومینیومی ، کمربند و لکرو ، آتل آلومینیومی ، آتل با گاز سرد

4- آبسلانگ جهت بیحرکتی انگشتان دست

5- باند سه گوش جهت بستن آتل و گردنبد

6- بسته های یخ شیمیایی ( 6 عدد)

7- تخته بلند ستون فقرات (2 عدد )

8- کولار طبی اطفال و بزرگسالان

9- تخته کوتاه پشتی برای بیماران نشسته با احتمال آسیب تخاعی

10- بیحرکت کننده سر مثل Ferno یا پتو پیچیده شده

تجهیزات لازم جهت مراقبت زخم و درمان شوک

• گاز استریل (2*2 و 4*4 اینچ)

• پانسمان مرکب

• پانسمان پوشاننده مثل گاز وازلین جهت زخم های باز مکنده قفسه صدری و احشاء خارج شده

• ورق آلومینیم استریل نفوذ ناپذیر جهت نگهداری حرارت بدن و ایجاد چادر اکسیژن برای نوزاد

• ملحفه سوختگی استریل یا کیت سوختگی

• چسب زخم برای زخم های کوچک

• نوار چسب ضد حساسیت

• قیچی

• لباس های ضد شوک بادی کودک و بالغ

• پتوی آلومینیمی برای نگهداری حرارت

تجهیزات جهت زایمان

• کیت استریل کودک بایستی دارای موارد ذیل باشد :

• دستکشهای استریل ؛ گیره بند ناف و چسب بند ناف به تعداد 4 عدد ؛ قیچی استریل ؛ سرنگ ؛ گاز استریل (20 عدد ) ؛دستکش یکبار مصرف ؛ پنج حوله ؛ پتوی شیرخوار ؛ پوشک بهداشتی ؛کیسه پلاستیکی بزرگ ؛دو کلاه جورابی شیرخوار ؛ گان جراحی (2عدد ) ، کلاه و ماسک جراحی ، محافظ چشمی یا عینک جهت موارد زایمان

تجهیزات و داروهای لازم جهت درمان مسمویت حاد ، گزش مار ، سوختگی های شیمیایی و اورژانس های دیابت

کیت مسمومیت باید دارای موارد ذیل باشد :

• آب آشامیدن جهت رقیق کردن سم

• زغال فعال

• فنجان جهت مصرفی خوراکی دارو

• تجهیزات جهت شستشوی چشم یا پوست با آب استریل

• باندهای فشارنده جهت گزش مار

• کیت اندازه گیری گلوکز

وسایل لازم جهت پارامدیک و پزشک

1- بر اساس قانون ایالتی ، کیت های قفل شده تجهیزات جهت استفاده پارامدیک و پزشک در آمبولانس موجود است ؛

2- تجهیزات لوله گذاری داخل تراشه و انتوباسیون نازوگاستریک کودک (در بعضی ایالات تکنسین پایه این اقدام را انجام می دهد . )

3- تجهیزات کاهش فشار قفسه صدری ؛

4- تجویز دارو

5- راه هوایی پیشرفته مثل Combitube EOA ، و ازوفاژیال گاستریک (EGTA )

6- کریکوتیروتومی

7- مانیتورینگ و دفیبریلاسیون قلبی

تجهیزات ایمنی و متفرقه

آمبولانس بایستی دارای تجهیزات محافظ شخصی برای پرسنل ، گرم کننده ، راهنما و نور تجهیزات جهت محل های پر خطر باشد . ابزار جهت دسترسی و خارج کردن مصدم بشرح ذیل می باشد :

1- کتاب راهنمای کمک های اولیه

2- دوربین

3- گیره کاغذ ، فرم های گزارش مراقبت پیش بیمارستانی

4- انگشتر بر

5- رادیو پرتابل

6- لاک

6- جلیقه های Command

7- Tarps در رنگهای مختلف برای محیط سانحه

8- جلیقه یکبار مصرف Jumpsuits

9- مشعل

10- Jumper cabes

11- ست کامل Turnoutgear شامل کت ، کلاه ، کلاه خود ، پوشش چشمی و دستکش

12- نوشابه غلیظ و سرد کننده (Cooler )

13- پانچ

14- تبر

15- چکش کوچک ، اهرم ، Beiltcal

16- بلوک (Wheel chocks )

17- طناب

18- حیوان اسباب بازی برای کودک بیمار