چراغ های کافه پراگ را من خاموش می کنم...!

می دانی؟من مثل تو نیستم...خیلی با تو فرق دارم....هر چند پروژه ی بزرگ ده ساله ام خواندن کتاب های قلمبه سلمبه ی کتابخانه ی دو هزار جلدی توست!هر چند مثل تو از دیدن فیلم هایی که در نظر دیگران بی سر و ته است لذت می برم و گاهی حرفه ای وار!کتاب نقد می کنم...مثل تو عینک کائوچویی بزرگ میزنم و گاهی کلمات عجیب و غریب انگلیسی از میان حرف هایم سردرمی آورند....به جز آدامس فایو آدامس دیگری نمی جوم و به جز کفش آدیداس و شلوار جین دیزل کفش و شلوار دیگری نمی پوشم!درست است به جای جم تی وی و پی ام سی ، بی بی سی انگلیسی و فرانسوی نگاه می کنم و به جای چاوشی و بنیامین که احتمالا محبوب هم نسلانم است zaz گوش می دهم...

اما می دانی؟ با اینکه شاید شبیه تو باشم بازهم چیزی غیر از یک دختر 15 ساله که هنوز توی فیلم ها دنبال "پسر خوشگله"ی فیلم میگردد نیستم...من هنوز دغدغه ام اینست که شب کدام عروسکم را بغل بگیرم!هنوز موقع دیدن کلیپ های جاستین بیبر و انریکه ایگلسیاس برایشان لاو می فرستم و از غلت زدن روی چمن ها و سبز شدن شلوار جینم لذت می برم...من گاهی سروش خردسالان می خرم و تلاش می کنم اشعارش را به ذهن بسپارم...من هر شب برای موبایلم قصه می گویم .به خاطر کار های خوبش هم به او جایزه می دهم!گاهی والپیپر با طرح تدی بر به او می دهم و گاهی یک عروسک موطلایی کوچک از او آویزان می کنم که شاد شود!می دانی؟بعضی وقت ها سرگرمی ام در شهر کتاب بوستان اینست که طبقه ی پایینش بچرخم و روان نویس رنگی و عکس برگردان با طرح سیندرلا بخرم...

ذوق دارم که دفتر بخرم و صفحاتش را پر کنم از عکس برگردان یا آدامس خرسی بخرم و عکس آبی و صورتی اش را روی دستم چاپ کنم...انرژی می گیرم از اینکه با دوستانم دست بند و گوشواره ی چوبی و رنگی بخرم و به سر و برم کنم...یا حتی روی کاغذ دیواری اتاقم یادگاری بنویسم!

فرق من با تو زمین تا آسمان است برادر جان!کاش می فهمیدی که گاهی آدم ها(حتی خود تو)خسته می شوند از به اصطلاح باکلاس بودن و شاید روشنفکر بودن!خسته میشوند از اتاقی که لبریز است از فیلم های کارگردان های بزرگ ژاپنی و فرانسوی و کتاب های سرگیجه آور!حس می کنم که جای یک عروسک کوچک توی اتاقت خالیست!به هر حال متاسفم از اینکه نمی توانم همیشه آن طور باشم که تو می خواهی!با کلاس و روشنفکر!و متاسفم از اینکه هنوز نفهمیده ام می توان ماکارونی را به جای اینکه با لب ها بالا کشید،با چنگال خورد...متاسفم از اینکه بعضی وقت ها دلت نمی خواد مرا به عنوان خواهرت به دوستان باکلاست معرفی کنی!اما من همچنان فکر می کنم همه ی آدم های باکلاس هم یک روزی از این همه گران قیمت لباس پوشیدن خسته می شوند و همه ی روشنفکر ها هم بالاخره دلشان برای ساده فکر کردن تنگ می شود...

چراغ های کافه پراگ را من خاموش می کنم...!

مطالب مشابه :

چه جوری عینک آفتابی انتخاب کنم؟

عينك آفتابي هاي جديد!

بهترین عینک ها برای بنفش بودن!

عینـــک پلیس مدل 1512 Terminator

تعاونی مهرآوران عتیق تهران

چراغ های کافه پراگ را من خاموش می کنم...!

لامهای گیاهی