مساله این است سنتی یا مدرن؟

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

مدت زمان درازی ست که طرح احیا کردن معماری سنتی ما و آمیختن آن با معماری مدرن بر سر زبان هاست صحبتی که در حرف شاید بسیار آسان است و در عمل می توان گفت نمونه بارز آن وجود ندارد.

این طرح طرفدارن بسیاری هم داره اما مساله هنوز حل نشده باقی مونده که این اصلا صحیحه که ما به اسم این که معماری اصیلی داشتیم حالا هم باید معماری مدرن رو با اون بیامیزیم و در اصل با دنیا پیش نریم؟

من فکر می کنم جامعه ی معماری ما هر روز از یه طرف پایین می افته از طرفی کسانی که خارج از این مساله هستند معماران رو تحت فشار می ذارن که نباید اصالتمون رو از دست بدیم (مثلا باید از مصالح امروز استفاده کنیم ولی معماری سنتی رو خلق کنیم) از یه طرف دیگه معماری کهن که قدمت هزاران ساله داره یا از بین میره یا اصلا بهش رسیدگی نمی شه یا چیزای دیگه که هر روز شاهدشون هستیم.

بالاخره معلوم نمی شه باید اصیل موند یا نه؟

از این بحث ها که بگذریم گذر از یه دوره ی معماری به دوره ی بالاتر باعث نمی شه که معماری کهن از بین بره شاید به نظر عده ای از بین رفتن یعنی این که دیگه بهش پرداخته نشه اما در واقع این طور نیست ما می تونیم پا به پای معماری مدرن پیش بریم در حالی که تمام نشانه های اصالتمون رو حفظ کنیم و برای همیشه از اونها نگه داری کنیم سوال من اینه که چرا ما همیشه دوست داریم یک جا بمونیم و از همون چیزایی که داریم استفاده کنیم؟

قصد من از راه اندازی این بحث آوردن صحبت هایی از یه معمار معروف ایرانی این جاست و جوابی که به این مسائل دادن احتمالا شما بابک شکوفی معمار سینما آزادی و مجموعه ی تماشا رو می شناسید .مصاحبه ای که با ایشون در روز چهارشنبه 8 آذر سال 85 در روزنامه جام جم توسط خانم طاهره آشیانی انجام شده واقعا جالبه البته من واقعا دوست داشتم این خانم روزنامه نگار رو( که از نظراتشون می شه فهمید معمار هم هستند) بیشتر بشناسم و بهشون بگم وقتی مصاحبه می کنید یه چوب هم بگیرید دستتون یه وقتایی لازم می شه.

من در این جا قسمتی از مصاحبه رو قرار می دم و جاهایی رو که تاکید دارم با رنگ قرمز نشون می دم شما هم بخونید و قضاوت کنید:

بحث ما در باره ی معماری فضاهای فرهنگی ست.پس می توانیم این پرسش را از شما بپرسیم که چرا ما حداقل در طراحی این گونه بناها از معماری سنتی استفاده نمی کنیم؟

به عقیده من هویت ایرانی چیزی جدا از من ایرانی که در این روزگار زندگی می کنم نیست.هویت ایرانی که در معماری سنتی جست و جو می کنید هویت ایرانی چندین صد سال پیش است.هویت ایرانی امروز یک هویت لایه لایه و متضاد است.اما هویت ایرانی قدیم یک دست و همگن بود.ایرانی امروز دیگر آن هویت یک دست را ندارد.من یک پرسش از شما می پرسم می گویند سمندیک خودروی ملی است.چرا هیچ کس از طراحان این اتومبیل نمی پرسد که هویت ایرانی این اتومبیل کجاست؟

اتومبیل یک صنعت وارداتی ست اما ما داریم از معماری صحبت می کنیم که در تمدن ما ریشه دارد.

در باره لباس هم همین قضیه وجود دارد لباس ما ایرانی ها هم ریشه در تمدن دارد پس چرا دیگر اکنون از لباسهای سنتی استفاده نمی کنیم.من این را می گویم هویت ایرانی خالصی که شما از آن نام می برید از نظر من دیگر وجود ندارد.این هویت را شما امروز در چه می بینید؟

این هویت چیزی ست که به آن تعلق خاطر داریم مثل کاشی از ایرانی جماعت نمی توان علاقه مندی به کاشی را گرفت.پس حداقل می توان در معماری داخلی از کاشی و شیشه های رنگی استفاده کرد؟فضا های فرهنگی با استفاده از این نمادها اصیل تر می شوند.

من به عنوان یک معمار مطمئن نیستم ایرانیان امروز حتی آنگونه که شما می گویید به کاشی و شیشه های رنگی علاقه مند باشند.

البته این کار ساده ایست می توان با یک نظر سنجی به این نتایج رسید و حال یک پرسش دیگر آیا نمی توان ذائقه ایرانی را در معماری مدرن به کار گرفت؟

کاشی که شما از آن نام می برید در مقطعی از تاریخ وارد تفکر و معماری ایرانی ها شد اما نمی توان و نباید تا ابد از همین نشانه ها در معماری استفاده کرد.این نشانه ها نمی توانند تا انتهای تاریخ بار فرهنگی ایرانیان را به دوش کشند.

بنابریم من ایرانی باید تمام علاقه هایم را به معماری اصیل کنار بگذارم؟

کنار نگذارید بلکه در کنار این علاقه باید در جستجوی تثبیت هویت فرهنگی جدید برای خودمان باشیم ما باید نشانه های هویت جدید و امروزی خود را پیدا کنیم

خیلی صریح بگویم کاشی دیگر بخشی از هویت من نیست...

من فکر می کنم نوع نگاه ما با هم متفاوت است من بر این باورم که معماری سنتی ما قابل احیاست و می توان آن را به روز کرد می توان آن را با معماری مدرن آمیخت و شکل ایرانی به آن داد.

این تئوری که شما از آن یاد می کنید چندین سال است که در جامعه ی معماری ایران مطرح است .بحث های زیادی راجع به آن شده که هیچ کدام نتیجه نداده است.در آمیختن معماری سنتی و مدرن فقط در حرف آسان است.این طرح طرفداران بسیاری دارد اما شما واقعا چند نمونه موفق از آن را در شهر می بینید؟

اگر همه معماران جوان کشور ما مثل شما فکر کنند مسلما این طرح به نتیجه نمی رسد.

این طرح و اجرا کردن آن زمانی در کشور ما مد بود که آن هم ریشه در تفکر اروپا دارد.مثلا چندین سال پیش پست مدرنیسم در اروپا رواج پیدا کرد و به ایران هم سرایت کرد و نتیجه آن ساخت برج آزادی موزه هنرهای معاصر شهرک شوشتر نو خوابگاه دانشجویان مدیریت(امام صادق فعلی)و چند بنای دیگر شد.اما آیا این الگوها الگوهای قابل تکراری هستند یا این که به صورت تک ساختمانهایی می توانند باقی بمانند.در 30 سال اخیر تبلیغ زیادی صورت گرفت که بیایید معماری سنتی و مدرن را با هم ادغام کنیم اما واقعیت این است که سرسخت ترین مدافعان این تئوری هم به نتیجه نرسیدند چون برای احیای معماری سنتی و یا آمیزش آن با معماری مدرن یا باید به تقلید شکل پرداخت یا الگوها را تکرار و یا مفاهیم را بازسازی کرد که تکرار شکل ها به دلیل تغییر مهندسی ساخت امکان ندارد.تکرار الگوها مثل ساخت ساختمانهایی با 4 ایوان و حیاط مرکزی با بالا رفتن ارتفاع بناها دیگر جواب نمی دهد و بازسازی مفاهیم مثل حرکت از سنگینی به سبکی کم شدن جرم و اضافه شدن فضا و شفافیت در بنا هم عملا بدون کاربرد مانده است.

نگاه کنید به برجهای شیشه ای که می سازند و می خواهند آن را با هویت ما ربط دهند اما این برج ها بدترین نوع معماری در ایران است.من به عنوان یک معمار عملگرا که به صورت عملی با معماری روبه رو می شوم می گویم کنار هم قرار دادن معماری سنتی و مدرن اصلا امکان پذیر نیست.

از دوستان عزیزم تقاضا می کنم حتما در مورد این پست نظر خودتون رو بدین شما بگین سنتی یا مدرن؟

مساله این است سنتی یا مدرن؟

مطالب مشابه :

شهری بنام متل قو

قو الماس خاور میانه

پروژه قو الماس خاورميانه

آشنایی با پروژه بزرگ هتل بین المللی متل قو

معرفی پروژه

مساله این است سنتی یا مدرن؟